Alle inzendingen over zweepslag overvalt d

zang en poëzie festijn met uitreiking der tulpen op mokums zoutkeetsplein dames diep in de magnolia heren van het klaproosblad in de olie op hun dichterspad terug weer in hun schulpen alleen ging schutter nummer één van Circus Variété Amour Fou goed voor gulden schot met clou ongericht zonder bij te vijlen liefde gaat publiek in pijlen…

Soms overvalt me dat gevoel Weet ik niet wat ik met mezelf moet Kan ik wel huilen om een scheet Mis ik iemand die dat weet Kan ik nergens met mijn gevoel naar toe Voel ik me verdrietig en zo moe Weet ik echt even niet waar ik het moet zoeken Wil ik ook niet zomaar iemand roepen Voel ik me toch zo vreselijk alleen Mis ik zo die arm om me heen…

De mist legt zijn schimmige hand op mijn schouder de straten zijn leeg ik voel mij zoveel ouder elk geluid een zweepslag in mijn oren wandel ik langs zerken zie afgesneden bloemen ook zij zijn ooit geboren.…

Gekromde ruggen en zweepslagen gaven dagelijks brood waar hij, als verlosser een kroon krijgt aangereikt toont een zwart gelaat kracht om gisteren te verscheuren en dollars te verpakken in vergeten de raketten vallen niet in de achtertuin…

staan verbonden met alles let op evenwicht geluk overvalt…

Ik dacht: 'vanavond trek ik eropuit, Want dit verschijnsel móet ik gaan aanschouwen', Zo’n vreemd palet van tinten, rode, blauwe, Maar toen ik opstond: zweepslag in m’n kuit! Het Noorderlicht, dat wás er wel misschien; Ík heb alleen maar sterretjes gezien.…

In duistere steegjes, in vervallen gebouwen, overvalt hun hebzucht in de eindeloosheid, overvalt hun de afmattende paranoia van dit verwrongen zielloze leven. In de winst ligt uiteindelijk het verlies, van hun zelf!…

Huis vol rouwenden De leegte overvalt hem Hij beseft nu dat – Haar frêle wezen het huis Al die jaren levend hield…

Bladeren van alle getijden, op drift door tijdloos glas van wederhoor of flessenhals, hebben in weerwil van de dag de ogen met wimpers gesloten, anders zouden zij zijn als lankmoedige waarheden, verward in uren die slaan als zogende zweepslagen aan eiken, wijkend voor de wind om te prediken zonder zelfs maar kort te versagen.…

uit een gedachte pluk ik een stem het is zo stil dat ik het niet kan verstaan heimwee overvalt het eelt op mijn ziel een kind ademt onderhuids…

Maar dat krijg je niet, op zeker een tweede keer dus doe ik het met nú, maar soms overvalt me weer, dat gevoel van "weet je nog die tijd van" En daar zit ik dan....…

Elk woord een zweepslag Geseling met taal Kolkend bloed, drift die Een wig drijft Grens zonder overgang, Noodweer Tussen gedachtestreepjes -Jouw naam- Traanfilm op hoornvlies Oogleden die niet wissen Kunnen Dan - stilte na de storm In donkere lucht vegen Hemelsblauw alweer Niets nieuws onder de zon…

Ieder jaar overvalt me weer die euforie als de lente haar loper uitrolt En ze schittert met het mooiste kleurenpalet in perfecte harmonie…

weer, regeert de natuur met harde hand een grijze stroming breekt los in zweepslagen kraakt de glasheldere hemel in scherven vergruist het water tot ze zich schuimend overgeeft waart rond en rond tot de wind zijn adem staakt en nevels oplossen zodat verborgen licht weer openbaart…

Single Alleen staand Even overvalt Me de angst En eenzaamheid Er altijd Maar alleen Voor te staan Had ik maar Even iemand Die mij vasthield En vertelde Alles komt goed…

de beklaagdenbank torst het gewicht van de leugen zoekt naar de waarheid die niemand gelooft verzaakt aan het recht dat ooit is ontkomen als zeemzoet gesmeek dat zweepslagen werd en kraakt in haar voegen door pleidooien vol haat die woord tegen woord nog wonden slaan waar enkel bewijs de stellingen staaft het niets van de leugen…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

Doof voor liefdevolle woorden dezelfde die jou zo bekoorden zijn nu zweepslagen in je gezicht mijn liefdesdicht aan jou gericht vol afgrijzen jij wilde niet horen handen bedekken minachtend oren mis ik de ring van bezegeld geluk verdoofd weet ik het is stuk dan vertrekt zij zonder afscheidskus gooit bevestigend je sleutels door de…

Dit moment Probeer ik Vast te houden - Toekomstig herinneren Dat zich nestelt In mijn hersenschors En de emotie Die me later pas Overvalt als ik De lichtval zie Over deze dag…

Onze Liefde was sterk, Onze liefde was en is hard werk, Onze liefde was mooi, Onze liefde is de laatste tijd een rotzooi. Onze liefde was leuk, Onze liefde is nu bijna een breuk, Onze liefde gaf vaak problemen, Onze liefde had dit ons niet moeten ontnemen.. Het is mijn medeschuld, Maar van jou meer schuld, Want jij wilde er niet aan werken…

Misschien overvalt het je even, maar je leert ermee leven. Soms hoef je het 'waarom' er niet van te weten. Een oorsprong van een probleem is er altijd, Er is vaak een oplossing, maar die is soms niet voor iedereen weggelegd.…

stilte is niet aldoor gevuld met leegte er heerst dan een rust zeldzaam van geboorte het is er zomaar en onbewust die je overvalt zonder geweld het is dan alleen zijn in een tevredenheid die mijn ziel kust…

stilte is niet aldoor gevuld met leegte er heerst dan een rust zeldzaam van geboorte het is er zomaar en onbewust die je overvalt zonder geweld het is dan alleen zijn in een tevredenheid die mijn ziel kust…

Het overvalt je zomaar, heimwee naar wat, vraag je me, nou gewoon heimwee naar wat was! Wat was er dan dat je heimwee hebt vroeg je me daarna ik zei gewoon, nou dat? Het overvalt je bij een melodie of bij het zien van wat zag je dan, vroeg je me? Een traan biggelt over m’n wang ‘k weet ‘t niet, gewoon? ik heb heimwee naar dat!…

Walging overvalt me keer op keer als ik denk aan de perversiteit die jou dreef. Want verrot is het gedrag waarmee jij de stoornis van je ziel verried. Maar ik leef ondanks…

Weer Sterven D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n…

zeg het aan niemand dat morgen dit blad onbeschreven zal zijn de dood komt immers mijn handen binden aan ‘t hoefgetrappel in de nacht waar zweepslagende doden stormen over natte straten en lichamen verraden, naamloos geketend aan de zwarte adem van de stad zeg het aan niemand dat ik morgen onbewoond zal zijn wanneer een…

De kille, stille eenzaamheid overvalt je weer; er is geen blijde toekomst meer.…

Ik vraag haar hoe het is zonder borsten te zijn Zij ademt diep en antwoordt dat het meevalt, wat lichter nu maar dat een tweede overgang haar overvalt in de nacht badend in het zweet Wakker uit haar slaap gerukt vloekt zij "oestrogenen, oestrogenen"…

een laffe aanval in de rug welke ik nooit heb zien aankomen overvalt mij ten zeerste wanneer je me met de handschoen in het gezicht had geslagen had ik de degens gekruist dan was er sprake geweest van een eerlijk gevecht maar nu…