Alle inzendingen over zwijgend aanvaarden

Durf aanvaarden al wat is. Aanvaarden van de stroom, waarmee we kunnen drijven. Sterven van verlangen, naar wat ik mis. Het aanvaarden van de wetten, die niet zijn zoals ik wil. Het feit van onze eigen dood, die een feit van leven is. Nog steeds wacht ik op die dag. Op het optrekken van de mist.…

Kalm legt de diepe zee zich neer naast duin en boterbloemenvelden akkers met aaneengeregen zaad liggen geduldig tussen sloten vol verleden tijd van bovenaf gezien een lappendeken anders lopend was het toch gelijk gebleven in een aangepast patroon…

Ik heb nog nooit zo vast gezeten Geketend Gekneld Gevangen Ik heb mezelf nog nooit zo gehaat Verafschuwd Verstoten Verfoeid Ik wil mezelf terug aanvaarden Accepteren Aannemen Ik wil terug van mezelf houden Adoreren Aanbidden Want leven doe je met jezelf, willen of niet Het is me jaren gelukt maar nu helemaal niet…

een zachte hand strijkt warrige haren glad geeft rust in haar opstandig denken waarom ik…… de fluister zegt waarom jij niet…. tranen druppen maar haar wangen blijven droog stilletjes droomt ze toch haar toekomst…

verstilde aanwezigheid reflectie van struiken gloeiende horizon ziel gedompeld in vrede extatisch in eenzaamheid wenst hij te delen het ondeelbare geen oord gerieflijker voor een laatste woord…

zonder te huilen scheid ik mijn hoofd van mijn romp beter laat dan nooit…

doortrilde al wat adem zingen liet, verstilde bron van alle dingen die alle dingen verdraagt wij zijn ons zelve soms zo moe moe van zwakheid en verdriet , alles wat ons tegen zit 't is de bron van alle goed die geeft en wil dat onze ziel niet sterft maar leeft afgoden zullen zwijgen als wij voor de enige God nijgen aanvaarden…

Gemis veel verdriet het niet begrijpen einde van het strijden aanvaarding.…

Innerlijk aanvaarden wat je in het huidige moment ervaart Geeft ruimte…

Hoopvol in vertrouwen en met liefde zei ze met een tedere glimlach voor ze haar ogen voorgoed dicht deed ik ben niet verder weg dan je eigen hart pas nu bijna twee jaren later kan ik aanvaarden…

Toon mij geluk in alledaagse heden leven zo ik ook nu nog steeds leven mag vergeten alles wat ik heb geleden aanvaarden alle dagen met een lach. Laat mij vergeten die voorbije jaren niet meer naar onherroepelijke staren.…

Geen troost, geen zoete woorden Geen gehuichel aan m’n graf Ik ben u vóór, ik beken Mijn leven was u tot straf Vervloek me als ik verstijf Vervloek me als m’n mond niet meer sluit en mijn ziel zal in rottend vel de tranenrivier afdrijven naar de kolken van de hel…

Als ik noodgedwongen Met een bezwaard gevoel Hulp vraag En me klein, bezwaard En verdrietig voel Komt dit misschien Doordat ik niet geloof Dat ik het waard ben Om hulp te ontvangen…

in de adem der stilte sluit ik mijn ogen die laatste zucht verhult alle pijn door liefde gegeven vervulde dromen aanvaarden het heengaan naar ooit weer terug waar die laatste streling mij eeuwig beroert sluit even jouw ogen aanvaard mijn dood…

Sommige dingen moet je aanvaarden Zo is het in de wereld, soms doen mensen flauw. Maak de mensen blij. En zorg dat zij je aanvaarden. Vecht zij aan zij. Voor de gezondheid van de aarde. Denk na voor je iets doet. En doe niet gauw zo maar iets. Anders doe je het niet goed. En zit je met niets.…

Neen is vergeven Het Ja is aanvaard Ongewoon oneven Onjuist het gedode paard Het besluit doet huilen Vuile regen laat schuilen Verdelen van vaten opslaan Belangen dwingen tot ruilen Lachen met een drankje is vrolijk De politieke clown vaag grappig is olijk De jeugd te voorzien met munitie is scherp Winst gegeven oorlogen niemand die…

Geen tijd, noch Eeuwigheid, ruimte tot in oneindigheid, maar dat niets meer blijkt dan leegte. En zo zijn filosofen op zoek naar de waarheid en niet alleen zij, maar ook velen die leven in een maatschappij waarin streven naar een doel zinloos schijnt te zijn. Men wil doordringen tot de kern, het wezen wat dat ook mag zijn. Maar ondertussen…

Dat spullen spullen zijn. Mensen mensen. Namen namen. Dieren dieren. Zonder naam. Hoe mensen kunnen denken, alleen wanneer dat nodig is, kunnen we van dieren leren. Woordeloos weten die hoe. Hoe ze zonder misverstand, niet zonder conflicten, samen samenleven, en verstaan. In den beginne waren namen niet. Woorden zijn wapens geworden…

Ik moet jou niets meer vragen, maar opwellend zwellen dikke parels: flou ontwaar ik enkel nog jouw dichtgebleven rozenknop en kan het bevend niet aanvaarden.…

dagelijks zichzelf, De wind en de lucht aanvaardde…

Ik aanvaard de aanvaarding, of dans en dans niet, ik bijt of word mij gebeten, of bloos en bloos niet, en kijk nog eenmaal achterom, en staar wat in de eeuwigheid.…

de tedere glans van 't intens groen fluweel maakt herfst aanvaardbaar…

Als we de stroom van het leven hebben aanvaard laten we de behoefte los om controle te houden…

Je zou kunnen bedoelen, begrijpend meevoelen, of aanvaardbaar. Ik schrijf het maar effen, Dat je het gaat beseffen.…

Zwijgend stil zijn omdat je stil zwijgen mag Met ogen als spiegels het hart als liefde Geweten als een 'weten' bereik je het doel Zwijgend stil zijn omdat je stil zwijgen mag…

Het duurde lang voordat ze grondde Omdat ze in de hemel aardde Ze niet de duisternis aanvaardde Die in de Lichtrivier uitmondde Ze wist niet van ‘de zwarte zonde’ En hoe of die zich openbaarde Toen ze die eindelijk ontwaarde Was dat juist voor haar laatste ronde Daar ze alsnog haar taak aanvaardde Gelukte het haar zich te hechten Aan water…

Leven met alles wat er is in alle openheid aanvaarden in liefde hart geraakt bewogen en aangeraakt leven in liefhebben…

Stilzwijgend Kijk je mij aan Ogen die leeg zijn Mij niets meer zeggen Stilzwijgend Kijk ik jou aan Met ogen Van waarom? Stilzwijgend Kijken we elkaar aan Met ogen vol emotie Is dit nu het einde...?…

mijn stem vragend verklarend zwijgend werden ... onze stemmen veelzeggend eerlijk blijvend…

een vrouw inhaleert diep en blaast met haar hoofd achterover verveeld de rook uit die grillig schimmig zichtbaar omhoog kringelt in het schaars verlicht vertrek we wachten zwijgend tot het voorbij is ovens branden een grijswitte dikke pluim rook kringelt met de wind mee omhoog zichtbaar als een kattenstaart tegen de verder strakblauwe…