75 resultaten.
Jelena
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 4.700 Zijn er nog nachten die lang op je val wachten
zoals mijn morgenstonden steeds later komen
en het kussen als boekhouder van dromen
herkent hij jou, je geur, huid en haar
wanneer je ligt, verdwaald, troost hij jou zoals mij
met liefdesdraad geborduurde woorden
als het geheim van de muziek of ouderschap
getuigenis van innerlijke wereld en…
Jouw naam ken ik niet
hartenkreet
3.0 met 30 stemmen 2.627 Mannen wereld is het duivels valse Eden,
clitoris en schaamlippen besneden
haar lichaam onder zand en het hoofd gestenigd,
wat er van over blijft, neemt zij mee in het vuur,
het doodsbed van haar eega.
Jouw naam ken ik niet.
Mannen wereld is het duivels valse Eden
soldaten in een leger van mishandelen
en verkrachten, idolatrie van dollars…
Klaagmuur
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 339 Dit is
mijn klaagmuur
hier zijn
dichtgemetselde gebeden,
dichtgeroeste brieven
vol waterdichte woorden
en handen, bloeiend
richting hemel
maar
het zijn doornen die schrijven
en wie weet
wat nog komt
uit een dichtgeslagen voorhoofd.…
Kus
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.438 Die kleine kus
de laatste brug tussen ons, vanwaar ik vloog
boven de stad
samen met de duiven en de onbekenden
Ik riep je naam door alle hemelen heen
en voor het eerst in mijn leven
zag ik mijn engel
rondom mijn voeten, radeloos huppelen.
Hij kon mij niet redden.…
Kyrie
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 428 Nee,
geen aarde en gras
op onze graven
of een hand
die bloemen legt,
beton zal het zijn,
stilte van een urn,
kilte van onvruchtbaarheid
rond stof en botten
ons zwijgen stijgt
boven raketten gesis uit,
als toestemming zingt
boventoon
wij, van eigen toekomst
moordenaars
kyrie eleison,
kyrie eleison…
Lachrimpels
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 489 Wij waren aan het meer van dromen
in de schaduw van de treurwilg, vissend
naar gedichten, grappen en verhalen
wij waren soms heel stil en keken
hoe de eenden cirkels op het water dansten
in onze kamer
dat een universum op zichzelf was
geluk als origami hart
varend op je lachrimpels, wij waren...…
Lezen van een slecht erotisch gedicht
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 517 Al met de openingszin sta ik midden
in een te geromantiseerde slaapkamer
en bedenk, hoe het leuker zou zijn
als ik door het sleutelgat blijf spioneren
maar nee, de schrijfster plaatst de lezer
tussen de kaarsen en haar verlangen
die, samen met haar zwoele borsten,
in stilte teder schreeuwen naar minnaar
en wie is die man?
met zweetdruppels…
Lichtwezens
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 565 Goed gevoed met wijsheden en stommiteiten,
openend onze ogen met kwaad of lieftalligheid
(van woorden, kogels, gummiknuppels of machete!)
aangekleed met de dromen van anderen
wij bepalen wat lelijk is en wat schoon
en trekken de schoenen aan die niet bij ons passen,
meerdere malen wisselen wij van oor,
wij verbieden de dieptes en de hoogtes,…
Liefde,onvoltooid...
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 930 Het lijkt zo lang geleden en
voor iemand anders dat jij danste
in je brandnetel jurkjes,
oogverblindend,
met ijzel schoentjes.
O Liefde!
Kijk naar mij!
De oude zottin
en boze teef
die blijft
(aan wat over is)
maanbot knagen.…
Liefde,onvoltooid...(II)
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.686 Al loop je met de duizendjarige sterren
in je keizerlijke gawaad.
Al ruik je als mirte ,rozen en jasmijn.
Al zing je als een luit en mistral.
Ik zie jouw ware aard.
O Liefde!
Ik wacht op jou!
Mijn koren is rijp en ik ben niet bang.
Nee,niet de Dood...maar jij.
Jij draagt de zeis in je hand.…
Lust voor het leven
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 834 Over de lust voor het leven
heb ik nagedacht
hoe bedwing ik de tranen
zo dat zij in hun kommen blijven
wanneer het verdriet in aderen danst
en zelfs het hart weet niet hoe
stoppen met denken voor het moment
om mijzelf te kunnen redden wanneer
niets te redden valt en redeneren
te zwak is als het theelicht in
de duisternis van het hart…
Milonga del Angel (anuncion)
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 483 De maan heb ik in mijn haar gestoken
want ik wist dat zon meer verblindt
dan duisternis ooit verbergen kan
in mijn armen, op de rand van de wereld
van binnenin, het verhaal is pas dan begonnen,
met opoffering en mededogen.
het woord heb ik in mijn hart geborgen
want ik wist dat één woord
meer zal vertellen dan zinnen kunnen openbaren
van…
Mist
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 352 Mist kent alle verhalen en
omzwervingen van ieders ziel
vannacht keek ik in haar
als onder het water
met beide ogen open,
kinderlijk verwonderd
door onbekende vormen
geuren en één roep, gezang
kon net zo goed een vogel
maar ook een lied van sirene zijn
er was een zachte,
verleidelijke dwang
om die te volgen
tot het uiterste…
Nog een keer
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 2.312 Dichters, ingenieurs
met manieren
heren en beren
boeren en matrozen
met chocolaatjes of
rozen en soesjes
uiteindelijk
komt het er op neer
en nog een keer
telkens weer
met tussenposen smullen
van onze poesjes
de kunst echter,
ligt niet
in de openingszin
maar weggaan zonder
goedkope smoesjes.…
Ode aan jullie
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 596 Jullie, die hier zijn, om woorden te openen
zoals kerstcadeautjes, een doos van nieuwe schoenen, parfum
of iets geheimzinnigs, nog nooit gehoord en gebruikt
in deze tijden waar niemand leest en niemand luistert
niet eens naar zichzelf of hun eigen stem
want het is eng, verschrikkelijk de stem die roept
van ver weg, spookachtig
(weet u nog,…
Onding
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 521 Een ding dat als distel op de broek kan zitten
of zit jij er als een distel op
het is van mensen eigen en andersom ook
het verloochent en verdraait en ver maait
soms molen die als enkeling draait
dat ding kan nog duizenden mee slepen
dichters zien het in de wording uit het kleinste ding
alles kan jij er mee verliezen
toch de menselijkheid…
Otje
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 840 Zij kent ons beter
dan wij ons zelf kennen
heeft ons lief
meer dan wij lief kunnen hebben
zij heeft het karakter
van een luie beer
en denkt soms
dat zij een poes is
het is niet haar lelijkheid
maar de eigen overtuiging
van haar schoonheid
die haar zo mooi maakt
zij is én gedicht
én majesteit
op haar honden planeet
wij zijn…
Parijs ( voor Voznesenski )
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 888 Ik zocht de gids in Parijs,
kwam Voznesenski tegen
in grijze mantel van gotiek
de heilige van Notre Dame
Johannes de Doper, iemand zei
maar ik wist het. Andrei,
hield zijn eigen hoofd in de hand
en heldere woorden schonk
met zijn grote antimond:
Ave verlorene!
In alles wat een richting heeft
verafschuw ik de waarheid
in alles…
Portret van Agatha Bas
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 555 Van af de eerste ontmoeting
laat het niet los
de wijze waarop ze ons volgt
Tijdloze Agatha,
speelt met één kijkmoment
ernstig, ze zegt
welkom en vaarwel
vanuit de eeuwige deuropening
die zekere honger
naar de onsterfelijkheid
van één vrouw en één kunstenaar
bijtende in alle uren en ogen
alsof ze kersen en appelen van
de korte…
Reliëf
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 680 Een droom die wij ons herinneren
alleen enkele seconden na het ontwaken
een, die draait de wereld op z’n kop
zwaar en ongrijpbaar, droge mond…
soms zijn er gezichten en woorden
die volgen hetzelfde patroon en
sommige ontmoetingen als het dromenstof
blijven lang, lang in binnenlucht hangen
net ‘n vermoeden dat wij het nooit echt zullen weten…
Ruimtelijke ordening
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 493 Jij wordt er mee geboren of niet,
zeiden zij, de mensen met gevoel
voor oriëntatie en kwadraten
een doctrine, die hebzucht naar groter,
breder en hoger, die ik blijf hekelen
het komt door de maan hangend in mijn haar,
treurend, niet zoekende naar een ruimere baan
maar naar zijn schaduw, onder de kale takken
daar, waar de kustlijn is…
Senryu
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 844 Onder de sterren
in het hart van de wijsgeer
taal is de spiegel…
Sir Patrick en de dichteres
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 374 Voor de deuren van de stamkroeg
met sigaret in mijn hand
ik zwaai – guuudenaaaacht!!! naar mijn dronken maten
hei, dichteres!- voordat je ons gaat verlaten
-kom, zeg ‘es nog één leuk vers!
dan ga ik:
The king sits in Dunfermline toun,
Drinkin' the bluid red wine
'0 whaur will I get a skeely skipper,
To sail this ship o' mine?'
En de…
Sisyphus
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 542 Overmoed
waarvoor ik gestraft werd
zelfs door de goden vergeten
die rare gedaante die loopt
met gebogen hoofd in gesprek
met asfalt en grond
stoeptegels en afval
soms valt mee
steen te zijn
soms valt tegen
want,ziet u
die berg in onderwereld
ben ik ook.…
Sloopflat
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 382 Honderd lege vierkante ogen
staren dieper dan de wind
kan spelen met gesloopte keukens
en behang;
bottenconstructie is zichtbaar,
pseudoniem voor sterven?
Naar onderbuikgevoel zoals ooit
tijdens biologieles, een kikker gepind
voor mij op de onderzoekstafel
onder ether, de longen bewogen nog
en een klein hart stierf, langzaam
voor…
Specht
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 804 Zonde van al die jaren
en het klassikale onderwijs
betekent niets meer
Bosnia est patria mea
Dianthus Caryophyllus
nimmer
Zeno, Plato, Pythagoras
lelies van Monet en
het leer van Kierkegaard
niemand kan mij nog redden
noch Richard de derde
noch cello concerto van Elgar
betekent echt niets meer
geboorte en val van dynastieën
aardrijkskunde…
Teleurstelling
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 511 Als hondsdolheid uit zwarte gebieden
woorden arriveren
zijlijnen van het leven zingend
onder de veren kussens waar
huidcellen en verborgen mappen liggen
dromen trachten te overleven
geduld van een schatzoeker
lever van een dronkaard
maag van een mens
ik sta op en doe het raam open
verse lucht helpt niet tegen…
Theedoek
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 939 Eindelijk had zij het canvas willen zijn
het beroemde landschap of portret
met de eerste blauwe draad
in haar linnen weefsel
zij naam afscheid van haar wensen,
de vier richtingen van deze wereld
in plaats van ogen
gaven vorm aan haar teleurstelling
en zij werd
het kompas van de keuken,
vriendinnetje van ieder,
ideale opportunist en bijdehandje…
Tijd
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.075 Ik keek in z'n zorgeloze kinderogen
en hij
voor even
door het verkleurde herbarium bladerde
(ah..gezien..nog lang geleden..)
deed het dicht en ging verder spelen.…
Troost
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 698 Wanneer mijn verdriet 't verre sterrenlicht streelt en
ondragelijke herinneringen de dagen opsommen
wanneer ik denk hoe de mens is, alleen
mengsel van geuren, dromen en kleuren
snel vervagend in de stroom van de tijd en
zonnebloemen, zwart, naar de grond staren
met honderden vragen verzwaard, wanneer
de maan als vergeten parel in een juwelendoos…