Alle inzendingen

Met die wegraak van die son. Die maan se instap oor die dag, wat die aand meer sienend maak, plons ons in ‘n bad vol liefde, poedelnaak.…

Jy maak toe weer so. Nog ’n kindergraf in Alberton. Ek sien hoe kinders jou snuif van Kaapstad tot Meyerton. Ek sien hoe jy, doodsengel, bloed aan kosyne vryf, geen stand ontsien, kinders selfmoord, aan ’n tou verstrengel. Jy, magtige dwelm, onder dwelms, maak dit so bitter moeilik om uit te wys, te snuffel, al die skelms…

Dankie, dat jy gekom het, deur reën, wind, sonder skoen. Dankie dat jy sonder moeite, so baie vir my doen. Dankie dat jy nou hier is, my ruimte egter nie binnedring. Dankie dat jy so verstandig is, gister tot nou, het ek jou só gemis. Skielik, handomkeer jy. In ‘n stilgraf word ek weggelê. Skielik is dit nie meer lekker, om my rondom…

Ik snap geen snars van die Egyptenaren: Dat je je laatste geld geeft voor een land Waar je gedumpt wordt in een afbraakpand Na een transport met duizendeen gevaren. Wellicht dat je dit land zelfs binnenkomt Nadat je eerst als mummie bent vermomd.…

Het laatste krakersbolwerk is geslecht En reeds weerklinkt het heimwee naar de krakers Net of wij stiekem aan die herriemakers En brute vechtersbazen zijn gehecht. Kijk hier, zo wijst trots een ME’er ooit, Trof mij de laatste steen die is gegooid.…

Omdat Sharon het ruim van Barak won Treuren nu alle vredesactivisten, Maar net als trouwens heel veel socialisten Heb ik juist veel vertrouwen in Sharon. Ze zitten daar in Israël op rozen, Althans wanneer ze Sharon Dijksma kozen.…

De Heer gaf audiëntie aan Sint Pieter En wijzend op een stapeltje papier Gaf Hij zijn allerheiligste portier Hoogst ongenadig op zijn sodemieter: "Van Alders heb ik dit rapport ontvangen: De Hemel heeft totaal geen nooduitgangen!"…

mijn grote lijf droeg klein jouw leven, beschut dacht ik- ik wilde het je geven de zekerheid van moeder zijn met liefde kocht ik, langs mijn uitgezette lijn de hemdjes, truitjes, zacht getint en fijn om nu alvast, te laten voelen hoe ik “straks voor jou zal zijn” ik was nog lang niet klaar toen vruchtwater besloot vooruit te vloeien…

wolken drijven steeds dichter naar elkaar de lucht wordt donker de eerste druppels vallen dan een flits met een donder erachteraan harder steeds harder gaat het regenen harder steeds harder gaat het onweren totdat de zon weer tevoorschijn komt…

een grammetje "G" voor wat uurtjes van bevrijding veel te duur betaald…

Mozaiek van veel momenten die de tijd gezichten belooft en ontmoetingen met de liefde die geen vergeetachtigheid wenst als het afscheid en de beroering elkaar niets meer vragen en lippen weer van steen lijken.…

verhitte gevoelens branden verwarren in gedachten verloren als dan de bui loskomt stromen tranen over een opgelucht gezicht zomerse regen verkoelt en verzacht de emoties geblust…

Jij bent voor mij de zon die mij doet verwarmen mijn hart weer laat stralen liefde komt mij omarmen Jij schijnt diep van binnen met een verliefde gloed stromend door mijn lichaam ben jij het die mij voedt Jij schemert in mijn leven bent mijn zonsondergang jij weet mij juist dat te geven waar ik zo intens naar verlang…

Als een hele mooie vogel zie ik je liever vrij, vliegend door de lente maar denk dan ook aan mij. Jij hoort niet in een hokje kwijnend van verdriet, over alle leed en zorgen, want dat verdien je niet. Wordt het zomer dan weer warmer dan zing je het hoogste lied, bij het opkomen van de zon, maar ook wel als het giet. In de herfst met…

Mijn schaal van Richter heeft zijn best gedaan mij door elkaar geschud met herhaling gedreigd Voordat alles instort trek ik de conclusie: Tegenover elke negatieve gedachte moet minstens één positieve staan…

De zuivere gedachte, puur en klaar, is zelf een wereld van genot. Maar schandelijke overdaad is vaststelling van het vastgestelde: alleen een gek hecht boven op de paal een briefje: einde van de paal. En zondigt daarmee tegen de esthetica, tegen de schoonheid van de gedachte, tegen het wonder van de verrichting dat je vanuit materie…

Vanochtend zat er een kikker in een dakgoot heel hard te kwaken. Hij schreeuwde van de daken: “Idioot! Idioot! Wat moet een groene kikker in zo’n hoge sloot, met zo’n belabberd laagje water?” “Zeg kikker”, zei een jongeman, “Ik slaap nog en heb nogal een kater…kan het wat zachter? Of doe me een plezier, vertel eens rustig: Wat doe je eigenlijk…

aangestampt tot wat eens duin in de wind was de winter heeft haar best gedaan ik lig er als wachter voor de zee nog zoveel in het verschiet de vruchten liggen te rijpen ik vlucht met de lente en kiem in de hand van een goudfazant…

Als naar Europees verlangen, nou echt onze grondwet werd vervangen? Wie o wie is zo labiel? Verkoopt zijn huid, zijn recht, zijn ziel? Vaderlandsrecht moet zegen vieren. Onze cultuur, onze manieren. Ons recht wordt verkwanseld en verkracht. Je ziet toch wat de euro ons heeft gebracht? Nee, geef je eigen eer niet prijs. Die mensen in Den…

De crisis is voorlopig niet bezworen. Een wet komt niet de Eerste Kamer door. Misschien was er te weinig draagvlak voor? Alweer blijkt het belang van senatoren. D66 krijgt niet wat zij wil en huilt nu als een kleine krokodil. --------------------------------------------------------------- ...Thom de Graaf slaagt er niet in de grondwetswijziging…

de mens die wacht een winter lang staar wat naar buiten of naar het behang de kachel staat aan de gordijnen zijn zwaar wat duurt het lang voor voorjaar de mens die speelt een ganzenspel of plakt de zegeltjes van de shell de deur blijft dicht 't is stil op straat niets kleurt de dag ook geen gelaat…

Een warmte in diepte onontkoombaar. Verlangen naar jou onbegrensd. De liefde in deze vorm zo helder. Fluisterend ik hou van jou onbeklemd.…

kale rotspartijen, zand droog en dor in ’t zonnelicht ik voel verwantschap met dit land want even star is mijn gezicht en zoals plots een boom ontspringt ’t landschap verrassend doet ontwaken kan, als ineens mijn lach opklinkt die lach het masker levend maken…

Boven op een duin wil ik mezelf achterlaten in levende letters op steen Mijn ogen gesloten onder de wijde nacht, gedachten waaierend naar zee Nederig op het zand toon ik de wereld mijn ziel, in vogelvlucht, jij en ik één Heel in de verte hoort men het deinend gefluister ‘strooi mijn assen in de wind, nooit ben ik nog meer’…

pas toen de hoem papaver stilde en haar groot papaver trok, is het vuur van de papaver onder haar verdriet gedoofd…

En nog even tot niet meer want de nacht is geen omhulsel het is de kennisgeving van eenzaamheid en het vulsel dat wat toen was van nu scheidt het zijn maar woorden en de plek waar ons naar werd verbannen viel nergens te bekennen de ongeloof over hoe zoiets kan breken is een verhaal te lang voor leken Het onbegrip, de vrijheid en de ironie…

Ergens in een heel grauw bos met takken groener dan het mos leeft een sluwe oude vos heel erg eenzaam en alleen Ergens in een donker rijk zwerft een prins rond als een lijk hij geeft van opgeven geen blijk want zijn prinses is nog verder weg dan hij vrolijk praat een kikker vanuit een plas met zijn vriendjes die zitten in het gras maar…

Een grijs verleden, vermeden door de rust, versleten door een kus. Fascinatie. Passie is mijn grens. De angst gaat verder. Mijn grootste wens, volmaakt. Bekoren tot de pracht, intens, afzonderlijk. Geen regels, geen lach, geen wet. De angst verdwijnt. Geen loze gewetens. De angst verdwijnt. De woede vergeten. de angst verdwijnt…

Als wind-doorwaaid en zon-doorschenen de klaprozen te bloeien staan dan grijpt ons heel die tere schoonheid tot diep in hart en ziel weer aan. Dan weten wij ons ook doorvaren van Geest en licht, van moed en vuur, al zal ook door de last der dagen die glans verstillen uur na uur.…

Leven in de sloot luchtbellen in het water kikkers paren zich moe maar voldaan reigers vullen dankbaar en traag hun magen met mannelijke kikkers verblind door de liefde grote kluiten kikkerdril glinsteren in het zonlicht de lente is ontploft vannacht ga ik luisteren naar hun kwaken…