Alle inzendingen, jaar 2003, week 5

Hunkerend naar water, verschrompelde wortels. Eén uitbundige bloem, met alle kracht geboren. Hitte, zwart geblakerde stenen. Zoemend een bezoeker, snel vluchtend in oneindigheid.…

'Ach mug niet meer zo vlug? In geen enkel hóuvast nog fiducie? Kom dan maar gauw ik stroop mijn mouw en geef je wel een bloedtransfusie. Tja mug het gaat wat stug. Maar zometeen ben jij weer maëstro. Dus doe je best en 'be my guest' het geeft je fut, tot aan Tokio. Kijk mug je buik komt terug. Het wordt alweer een aardig bultje…

Lege ogen, starend naar niets, een mond schreeuwend, zonder geluid. Een vogel vliegt op, even geruis, verder niets, alleen de wind. Een lichaam bijna onherkenbaar, half begraven. Aarde die roept om vergeving voor zoveel leed.…

Haat me niet Nu ik niet meer van je hou Haat me niet Nu niets meer rest dan kou Ik vraag je Hoe vertel ik dat het over is? Vuur en warmte wordt gemist Sla ik keihard met die moker? Knijp ik zacht de lucht eruit? Er is geen pijnloze manier Ons hoofdstuk sluit Ik kan pretenderen Dat het anders is, niet waar Leven is beperkt Keuzes vallen…

Ze hebben er ook Mars en Milky Way Daar in dat Planetarium in Franeker Maar als ik er iets eten wil, dan kaan ik er Het liefst de dakconstructie naar benee Als houtworm ben ik een tevreden klant In dit tienduizendsterrenrestaurant…

Gif verlamde haar vlotte spieren Schuimbekkend versteef ze De duivenmelker verleidde haar met malse brokken. Ik klemde het karkas vast, streelde de vacht. De kop kriebelde mijn hals Met de tong tussen de tanden. Een bloedvlek op mijn schouder. Ik danste een brede wals om de rouw te vergeten. Haar staart wiegde over mijn buik. Vroeger rende…

Hoe vaak jij ook uit taal opgroeit tot die ene warme naam Ik wil je het liefste ongesproken laten liefste geheim houden want vreemde toehoorders kunnen om de hoek wachten Ik wil je het liefste binnensmonds op het puntje van mijn tong Ik heb je het liefst net niet gezegd maar bijna Vanuit mijn overbevolkt hart…

Maar 'k danste 't liefst volgens wiskund'ge wet: Door 't x-y-vlak zwierde ik horizontaal, En dan met lucht'ge sprongen, vertikaal, Zweefde als een mug ik op en af langs z; Zich weven zag 'k uit schimmig lijnennet De oneindigheid tot kronkel van spiraal: Het teken van de almachtige integraal Heb 'k, toov'naar, steeds met trotse krul…

ik noem je: bloemen ik noem je: merel in de vroegte ik noem je: mooi ik noem je: narcissen in de nacht waaroverheen de wind strijkt naar mij toe ik noem je: bloemen in de nacht - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - uit de Verzamelde Gedichten van Jan Hanlo (1912-1969)…

Gewogen woorden liegen niet Althans, ze wegen lichter, tenzij de desbetreffende dichter zijn lezer lezig leesvoer biedt (Inkt is echter erg machtig) ‘Open mind’ komt zelden snel zoals mannen boven tachtig Strofen waren zeker prachtig, maar woorden zaten in de knel (Voelden zich niet in hun sasjes) De uitkomst blijkt nu wel bekend: letters…

je speelt in mijn hoofd tussen flarden gedachten bomen wiegen een lach in dromend verwachten van lente, die vliegt vleugels gespreid de winter verliest zijn terrein en verdwijnt voor even bevrijd de wereld ontvlucht zon boven donkere lucht die jaagt op de tijd speel in mijn hoofd dans de muziek voor eigen publiek, ik zing het…

Jouw handen door mijn haren ogen kijken mekaar verlangend aan handen die voelen en die strelen geen idee hoe lang we hier al staan Door elke aanraking van jou stijgt snel mijn lichaamstemperatuur het voelt zo waanzinnig lekker om van jou te genieten op dit uur Natte haren op mijn gezicht voel jouw handen over mijn lijf zo heerlijk zoenend…

ik sluit mijn ogen glij met mijn hand over mijn gezicht voel de vormen voel de gladheid voel de oneffenheden ruwheid soms wou ik dat ik naar binnen kon gleiden tastbaar voelen wat ik voel gewoon voelen lukt niet meer ruwheid het voelen en het weghalen opnieuw beginnen glad van buiten glad van binnen…

rustig leest ze haar blaadje ik bekijk haar op een afstand plotseling oogcontact ik kijk haar onderzoekend aan pijn niet willen zie ik het goed? praten in de kleedkamer praten in de zaak fantaseren overleggen bevestiging…

Tere rode blaadjes in omarming zijdezacht symbool van grootse liefde maar ook de kleur van haat De scherpe groene doorns aan haar trotse ranke steel schilderen rode druppels uit het gewonde vlees Waar we ons bezeren aan wat haar zo eigen is en de pijn beminnen worden haat en liefde EEN…

Ik sluit mijn ogen Voor de waarheid Denk enkel alleen Aan wat ik voel Hoe kan ik kiezen Tussen beide? ‘K weet niet eens zelf Wat ik moet doen…

Wat ben ik Zonder jouw liefde, Nog steeds mijzelf Of een schim van wie ik was? Hoe kan ik verder Als ik nog steeds denk Aan hoe jouw lippen Mijn lippen waren En ik warm en veilig In je armen lag? Waar ben ik, Dat ik niet eten, drinken, Slapen kan En ik niet weet Wat ik doe of zeg? Versuft, verstomd, versteend Sinds jouw verlies…

Wat is het nut, welke dwaas vond wapens uit? Pistolen, geweren, kanonnen, wat dan ook, Wat is het nut, van al dit verwoestende geschut? Levens die 'net' begonnen waren stoppen als in een flits, niemand nog kunnen sparen leren ze dan helemaal niks? Kinderen, onschuldige creaturen, moeten nu door sneeuwballen te gooien dit al met hun leven…

Eeuwig dwaal je door mijn hoofd als stof in een dichte kamer een deel van mijn gevoel beroofd elke gedachte een slag van een hamer Dieper zak ik in zachte grond onbereikbaar, maar zo dichtbij ik die alleen voor jou bestond maar stof in de ogen verhindert het "wij"…

Geest van de wind beteugel je kracht zodat je stem door het gras zal fluisteren en lispelend vertelt van alle wijze verhalen die je meenam vanuit het verre dwalen, mijn wachtend oor zal open luisteren Geest van het water beroer mij zacht laat je ziel door mijn lichaam stromen geef me de diepte waaruit jij geboren bent zodat mijn hart zichzelf…

Wat ze zoekt in de tuin van haar leven heb ik voorgoed verstopt toen ze me geen afscheidszoen wilde geven. Want ze is mijn bloem die eenzaam mooi blijft wanneer mijn hart weer over haar eindeloze kleuren en geuren schrijft.…

je snelt mijn gevoel voorbij zo ongeremd maak je mij ontstemd en terwijl ik daar sta en staar naar het zoveelste wegwuifgebaar: je rug keert zich steeds verder van me af ik sta besta en ik zeg: ontzeg mij niet wat je bij me achterliet want dan is het net zo weg als jij kom hier kom terug en keer je rug naar wat komen ging kijk hoe…

Niet als verhaal, overbekend, of gedicht laat jij je lezen zelfs niet als anekdote. Toch ben je lettergewijs mijn leven ingeslopen anders gezegd en beter: je bent voor mij het laatste wat er onzichtbaar bij al mijn sores staat geschreven, gewoon de voetnoot bij klein maar onmisbaar jij, lief sluitstuk van mijn tekst, O, hoe licht…

De dijken braken door Schreeuwende mensen renden weg Het water stroomde door de steden We konden niet meer naar beneden Water stond steeds maar hoger Zandzakken hielden het niet meer Dijken braken door Er was geen geschreeuw meer, geen gehoor… Wat heeft het water met onze stad gedaan Hulpverleners hadden het steeds maar drukker Half…

Tijdens 't eten, schoot er een vulling uit m'n kies, heel vervelend. Belde de tandarts en die zei, kom maar snel, dat regel ik, dat weet je wel. Nou ben ik helemaal niet dol op zo'n bezoek, maar een krater in je mond is ook niet alles. Dus zo gezegd, zo gedaan en vreselijk vroeg m'n bed uitgegaan. 't Was koud buiten, dat…

Een prachtige ster aan de hemel verdween de dag dat jij op deze wereld verscheen Maar als dezelfde ster blijf je door het leven gaan Je blijft altijd schitteren zelfs zonder het licht van de maan Jij bent mijn mooiste ster en ik jouw bron van energie Geloof me nu maar als ik zeg dat jou graag zie…

3 maanden zat ik binnen, 3 maanden getreurd. 3 maanden zitten denken aan wat er is gebeurd. 's nachts kon ik niet slapen voor een hele lange tijd. ik wil je wel vergeten, maar ik wil je ook niet kwijt. 3 maanden niet naar school, 3 maanden graag alleen. nu, ruim 1 jaar later, er nog steeds niet eroverheen. wat heb ik verkeerd gedaan…

ik zit op mijn kamer, helemaal alleen. ik luister naar de stilte, de stilte om mij heen. zacht hoor ik de regen, tikkend tegen het raam. de maan schijnt door de wolken en de wind fluistert jouw naam. ik voel me ongelukkig, eenzaam, koud en bang. ik kan mijn tranen niet bedwingen, en ze glinsteren op mijn wang. snel veeg ik ze weg,…

het rare is dat, wat jij ook zou doen, ik het nooit raar zou vinden. altijd, bij alles wat jij zegt, zal ik daverend applaudisseren hoe erg ook, jouw vergissingen zijn, mijn oordeel zal relativeren. want de fout, jou lief te hebben, overtreft alles.…

waarom zou ik meteen springen, en jij eeuwig peinzen waarom zou ik diep nadenken, en jij enkel grijnzen waarom zou ik hopen, terwijl jij het antwoord al weet waarom zal ik eeuwig onthouden, wat jij allang niet meer weet…