Alle inzendingen, jaar 2004, week 34

Een klassefoto is een negatief van een reüniefoto die 30 jaar nodig heeft om te ontwikkelen om tegenovergesteld te worden afgedrukt De mooie kleding van toen is nu lelijk en alles wat zwart-wit leek heeft in de loop der tijd kleur gekregen De toekomst is verleden tijd, kinderen zijn volwassen geworden en de leraren zijn weer terug kind…

Er schuilt een dichter in mijn huis Ze doet me telkens weer verbazen Ze laat het sneeuwen met de Pasen En kweekt pioenen in haar kluis Huilt middenin het feestgedruis En zweeft ongrijpbaar door de mazen Er schuilt een dichter in mijn huis Ze doet me telkens weer verbazen Ze drinkt haar thee uit borrelglazen En strijkt haar plooien op ‘t fornuis…

Margriete Lief! mijn hart en wense van mijn leven*! Zo gij alleen niet* zijt mijn hoop en mijn vriendin, Of zo mijn harte brandt van iemand anders min*, Of zo ik heb mijn trouw* aan andere gegeven, Zo moet* ik nummermeer so lukkig zijn verheven*, Of* mijn vreugd’ zij vol pijn* en mijn begeert vol smart; Maar ben ik u geheel met lijf*, met…

De zanger zingt op straat zijn lied over leiders die niet willen leren. Maar de mensen, ze horen hem niet, ik zie ze hem doof en blind passeren. Maar hij heeft het over de leugen, over de doden, over het geweld, over leiders die niet willen deugen. Ze spelen het machtspel om geld. Maar de bewoners van de stad hebben hier genoeg van gehad…

dozen, dozen en nog eens dozen kijk, daar ligt ook nog wat alles gaat mee naar het nieuwe huis je wist niet dat je zoveel bezat vele dozen gaan gelijk naar zolder rustig valt het stof daar neer sommige dingen moet je bewaren heb je tijd dan kijk je wel weer na lange tijd is daar die tijd als je opnieuw gaat verhuizen wat zat er toch in…

de dermatoloog wrijft over de wreef een enkel velletje achteloos terzijde de ellebogen hebben afgedaan de heupen en billen jeuken beide de rechterenkel ziet er mooi uit mooier dan de linker het haaronderzoek geeft voldoening geen plekken daar maar die wreef is andere koek de dokter aait nog eens de rechtervoet adviseert andere elastische…

Pap, ik probeer woorden over jou te tikken Maar zit steeds mn tranen weg te slikken Waarom is het zo moeilijk om te verwoorden Dat wij tweetjes echt bij elkaar hoorden? Jij mijn stoere grote vrind Ik jouw popje, je lieve kind Pap, het lukt me niet, om het goed te zeggen Om onze liefde voor elkaar uit te leggen Die was zo groot en vooral…

Gevangen in een glazen woestijn door vluchtige bergen omzoomd vraag ik mij verveeld eens af, of het zand niet voor niets stroomt. Iedere nacht lijk ik dichter te zijn bij het gat, zovaak gedroomd, dat mij aan de rand te denken gaf, of het zand niet voor niets stroomt. Hoewel ik kansloos mee op golven dein, heb ik het slagveld niet geschroomd…

Je los te laten niet te weten waar je bent wat je doet waar je heen gaat niet samen te lachen geen plannen te maken niet tegen je aan te kruipen in bed het is waar wat ze zeggen afscheid nemen je loslaten is een beetje sterven…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kopje koffie een krantje Muziek op de achtergrond Lekker in je blauwe duster Je haren in een staart hoogblond Een gekookt eitje een warm broodje De zon schijnt lekker naar binnen Je slanke benen uitgestrekt op de bank De kat ligt zachtjes te spinnen Je rekt je lichaam langzaam uit En loopt de badkamer in Knipoogt even naar je spiegelbeeld…

waar in de stille verlatenheid mijn nachten eenzaam blijven niets van wat gedroomd mij de herinnering schenkt aan die enige hoop in de vertwijfeling van tranen die zachte geborgenheid van momenten samen zijn waar de stilte wijkt in het gefluister van jouw hart ik luister naar het ritme herinner mij die nacht…

vlekken op het deken tevergeefs tracht ze haar tranen weg te vegen en hem die van haar jeugd geniet eeuwig ontevreden duwt hij haar hoofd tussen zijn benen papa alsjeblieft ik kan het niet wanhopig blijft ze pogen nog even flink het is zo over ze slikt en stikt in een wereld vol verdriet…

Ik wist dat het aan mij lag, Aan mijn stomme daad. Maar nog een klein beetje gehoopt Dat we hieruit konden komen met wat gepraat Het is spijtig dat het zo gelopen is En erg jammer van je tijd. Ik wou dat ik je in je armen kon nemen Goh wat heb ik een spijt. Spijt om iets, wat nooit meer terug zal komen En waarvan ik nu tot aan mijn dood…

Het is 20 augustus Een zomerdag die met de herfst vrijt Orkaantijd Schoonvegen van de gehele aarde met minachting van de zwaartekracht Nijd Orkaanwoede Woedend schudt de wind de kruin van de notelaar in onze tuin Hevig, nat Een verzopen bloem ligt op een noot op het pad Modderige kattepootjes volgen mekaar in huis tot op een zonnig plekje…

Hoe kan ik lachen als mijn hart huilt? Hoe kan ik slapen als het duister mij verstikt? Hoe kan ik dromen als er geen dromen meer zijn? Hoe kan ik hopen als alle hoop vervliegt? Hoe kan ik leven nu jij mij verlaten hebt? Kom terug, dan geef ik je de hemel, de sterren en de maan, alle warmte van de zon, de zwoele zucht van de wind, die…

De deur slaat achter je dicht dat was het dan de laatste keer ik begrijp het niet met uitgestoken hand met de leegte in mijn buik en een blik vol onbegrip maar met liefde en tranen stromend over mijn wangen kijk ik je niet na kom terug en omarm me om te leren van onze fouten zeg dat het een nachtmerrie was en wij samen verder gaan onze…

Waarom? Omdat je liefde niet kan dwingen, Ik heb een ander leven nu, vol met nieuwe dingen. Je kan je niet verstoppen voor mij, dat is een feit, Ookal zou je dat willen, nadien is er altijd spijt. Spijt dat je me hebt laten gaan als vriendin, Ik weet dat je me op een andere manier wil, maar hou je in. En om nu te antwoorden op jou vraag.. Na…

Mandolinespeler in de nacht speel maar zacht je lied voor mij laat mij m'n verdriet vergeten maak mijn treurend hart weer blij. Mandolinespeler tokkel door beroer voor mij je snaren zodat ik jouw mooie melodie voor altijd zal bewaren. Mandolinespeler, als het dag is speel jij dan nog steeds je lied ? al zullen anderen je vergeten…

Hij heeft verdriet Maar slikt het in Uit het niet Dat heeft geen zin Het ging zo fout Met een mooie meid Te snel getrouwd Haar hart ijskoud Hij was in haar ban Verzonk in haar ogen Met een andere man Is hij nu bedrogen Hij heeft verdriet Maar slikt het in Uit het niet Dat heeft geen zin Hij lijdt in stilte Zij toont berouw…

Een liefdevol hart een lachende mond sprekende ogen, zo zacht in een wereld waarin je stond weg gegaan maar nu alleen zo ver weg en waarheen...…

Tranen stroomden als een rivier mijn hart bezeerd door scherpe steken alleen het verdriet was in mijn vizier want mijn gevoelens wilden niet breken Ik moet proberen alles op een rijtje te zetten gedwongen tot het doen van een stapje terug me niet steeds tegen alles blijven verzetten want alleen dan komen tranen over de brug Mijn hart…

terug in de tijd herinnering geboren bewaar dit doosje niets gaat verloren wat zit er in zal men je vragen het zijn momenten van warme dagen een stem, een gezicht een blik, een gebaar een foto, een glimlach voor jou zo dierbaar lange gesprekken een gedicht voor jou maar vooral de woorden ik hou van jou…

Als wij nou eens met z’n twee vluchten volgens mijn zwoele plan we nemen onze dromen mee wat dacht je daar van? We doen een tijdje onze ogen dicht net zo lang tot het niet meer kan ontwaken in het mooiste licht wat dacht je daar van? We laten ons door vlinders omringen en voor heel even ben ik jouw man ik laat mijn hart schoonspringen…

ik geef je alles ziel en toeverlaat je antwoordt liefde maar in je woorden voel ik soms je haat en ik pareer moet dansen op het touw dat jij gespannen hebt ik lijk wel gek val steeds geweldig op mijn bek want jij bent anders dan ik dacht verstaat mijn woorden in je eigen taal mijn luchtigjes acteren overkomt ons vaak banaal…

Jij bent het mooiste dat ik ooit zag, zei de blinde Ik voel het aan de wind en het ruisen van de bomen Ik hoor het aan de stille warmte van je stem Ik kan je schoonheid bijna dromen. Ik voel, als de zachtheid van je hand me raakt, De kleuren van je lief-zijn en je glimlach Ik zie je niet en toch voel ik diep in mij : Je bent het mooiste wat…

De postduif, op zijn lange weg naar huis, het renpaard en de snelle hazewindhond, als zo’n geleerde nou iets voor hún sprint vond, maar nee hoor, liever namen die een muis. Dat wordt een plaag, ik zie de bui al hangen. Geen kat die ooit zo’n turbomuis kan vangen.…

'k Liet mn gedachten gaan En laat een traantje lopen De kastdeur staat wijd open De inhoud staart me aan Dozen vol met leuke spellen Jaren stonden ze klaar De keren waren niet te tellen Gezellig spelen met elkaar Mens erger je Niet, kwartetten Domino en ganzenbord Op tijd wilden we niet letten Die leek dan altijd veel te kort Uren…

woede is niet opportuun emotie compliceert een fijnmazig proces van denken en doordacht handelen stappen verpakt in voortschrijdend inzicht met rationeel verwachtingspatroon perspectief door karig woordgebruik expressieloos gelaat en gortdroge uitspraak advocaat op voorgrond en achterhand troeven achteloos op tafel gegooid haast nonchalant…

Met mijn nagels trek ik fijne lijntjes Horizontaal op het beslagen raam Mijn gedachten zijn voortdurend bij jou Letters vormen behoedzaam je naam Ik voel me diep gekwetst in mijn hart en ziel Je hebt mijn liefde enkel willen lenen……. ik snap het niet en het voelt zo pijnlijk leeg Zelfs je naam op het venster is weer verdwenen…