Alle inzendingen, jaar 2006, week 35

De politiek praat met je mee En neemt je in het ootje Als je dat meemaakt in je vriendenkring Dan legt de vriendschap het loodje De overheid die dient ons allen Hoewel de uitwerking van haar werk Slechts weinigen zal bevallen Thuis baal je van dat gelul over afwaswerk We zoeken met zijn allen veiligheid En verhogen de zekerheid in ons leven…

Zijn ambtenarentaalgebruik is wollig, zijn tempo traag, een slome slaapverwekker, zijn regelfetisj meestentijds gemekker, zijn logge kudde goeddeels overtollig. Zijn blauwe tong ? Ach, zoiets komt aldoor bij ambtelijke pennenlikkers voor.…

Waar gisteravond een luchtballon met aangevuurd gas opsteeg, grazen schapen dromerig. Bezwaard met druiventrossen kreunt het avondhout; jij hoort het niet en tekent figuren voor waterlopers. Eerder dit uur gebroken, is de oosthemel waarachtig donker. Zijn wachters tijdloos, kwetsbaar zonder hellebaarden, met het wachtwoord onbekend. En…

Ik zou graag samensmelten met mijn woorden Gesmeden van het puurste ijzer Aambeeld dicht bij de hand, daar gaan zoeken en stil kunnen zijn. In een tussenhaven, een station waar niets vertrekt. Er wordt gewacht, Er wordt gezwegen, Snijdende woorden, Dringende zinnen, Smeed het ijzer, ik blaas het glas, Tussen mijn lippen En handen. Ik…

een rustieke wandeling met struikelende gedachten fluisterende grassprietjes die ik net kan verstaan wuiven in ‘t voorbijgaan langs de slingerende IJssel rust ik op een platte steen het water kabbelt kalmerend bepaalt ook haar eigen koers ik luister naar de watertaal kijk onder de oppervlakte en denk hoe diep kan iemand zinken -of heet…

Sneeuw onhoorbaar zacht als dons valt ze licht de nacht op ons…

ze zwoegen voor de Koninklijke Shell voor Europol of op een ambassade als onbegrensd verdienende nomaden hun carrière slaagde wonderwel de voorspoed lijkt hun vaste metgezel doch de vermeende welvaart is façade de tranen zorgen hier voor waterschade hun leven is een voorschot op de hel ze klagen over alles in Den Haag een slecht klimaat…

Zie de soldaten graven met slechts hun handen in de stapels die eens gezamenlijk een stad was Met straten waar doden verbrand en verkoold lagen en de doffe zwakke stemmen van hen die levend waren begraven Wie deze gigantische storm overleefde leste slechts de eerste dorst met zwarte radioactieve regen…

"Liever staand te sterven, Dan geknield te leven!" Probeerde de spreker Zijn gehoor op te zwepen. Eén welgemikt schot Bracht hem tot zwijgen, Blijkbaar had iemand Zijn leiderschap begrepen.…

een gelig licht bruint irreëel de blanke houten schuur een eerste druppel spat tot kroon op de arduinen muur het zacht gekeuvel op ’t terras wordt stilaan animeus geroffel op de parasols maakt pimpelaars nerveus bij glasgekling en stoelgeschuif wordt hier en daar gegild de vlucht naar binnen wordt gestart met dienbladen als schild…

Dolle Mina streed voor mondig baas in eigen buik er volgden golven vrouwen opkomend voor eigen rechten werkend aan assertiviteit het waren de genen nieren hoefden niet meer beproefd mannen knurften primitieven niet bij zinnen om te gerieven onbekwaam niet bij toeval of verlegenheid drift tot scoren ingebouwd tot last alleman macho omgang…

kaarsen zijn voor je gaan branden licht valt gelig op je huid wierook zal je geur veranderen. de gekozen hymne weent voluit jij staart kijkt stil naar boven. geloken ogen je mond is dicht jouw vingers heeft iemand gebogen je lijkt wat somber bij dit licht je hoort ze praten mild van toon een hand een traan ze raakt je aan ze zeggen waarheid…

Een vrijheid die me lokt en wenkt, een onbekend gebied betreden; een leven in het hier en heden met niets dan dromen in de hand. Een zoeken, tasten, balanceren, een draaien, zwenken, licht en teer, ik weet het noorden zelfs niet meer maar voel me koninklijk en vrij. Zijn dat de drugs, zijn dat de dranken die zo illusies scheppen hier?…

De nachthemel van Valparaïso Ayer's Rock tot stof verpulverd, de Sfinx, een pyramide, een palmenstrand je huis. Ik leg sterrenhoopjes aan je voeten; diamanten licht dat snel verbleekt bij het stralen van je schoonheid, als ik, na de liefde nog verlegen, oogluikend naar je kijk.…

Lazen elkaars gedachten wisten al van veel te laat hoe we keken tot de eerste lach het laatste kledingstuk ging uit en naakt lichtjes huiverden je was zo handig met schaar en lijm touwtjes, veren en verbindingsstukjes geloof en zorgvuldig meten we kwamen na ettelijk pogen een meter van de grond en trots dat we waren tot we weer vaste grond…

Zoals je met je sproeten glimlacht zie ik het geluk in de kuiltjes van je wangen. Die groene gloed in je ogen -pas op!- ik word weggezogen... Die blonde haartjes die wapperen in de wind -wil je nog een kusje?- ach, wat heb ik toch een geluk dat jij naast mij slaapt dan kan ik de hele nacht kijken naar de lach in je sproetjes…

op het strand ligt een klok daar aanbeland na een ramp vlakbij een schip gezonken op en in de zee een man of vracht teveel, te veel de klepel op de bodem verstomd wordt dit verhaal niet meer gebracht dan door die getuigenis in brons in het mee vergane want zeilt niet langer wind maar waart het water door de gaten zonder voeten, zonder benen…

De boot vaart langzaam af van de kade, haar ruim ook nu barstensvol geladen met altijd weer precies dezelfde vracht. Het begin van een nieuwe hellevaart waarop niemand zal worden gevrijwaard van het ellendig leed dat immer wacht in de haven van herinneringen, donker oord van wrede verschrikkingen, waar al het leven eens werd omgebracht.…

Ik heb de gele zee doorkruist op een roestige vissersboot en rillend van de koorts naar parels gedoken in het groene water van de Andaman Zee. Ik heb tijgers zien rennen langs de zilveren schelpenstranden van Myanmar en papagaaien zien fonkelen als kleurige edelstenen gebed in het groen van de jungle. Ook heb ik de bergen van de…

Toen bliezen de poortwachters op gouden horens, buiten daar spartelde het licht op 't ijs, toen fonkelden de hoge bomentorens, blinkende sloeg de Oostenwind de zeis. Uw voeten schopten omhoog het witte sneeuwsel, uw ogen brandden de blauwe hemellucht, uw haren waren een goudgespannen weefsel, uw zwierende handen een roôvogelvlucht.…

de klaarte van mijn woorden schep ik in je ogen mijn patio bekleed ik lichtgevoelig met je blik op de muren beeft veelkleurig ieder ogenblik nu ik heimelijk liederen zing die ik op je lippen ving.…

De onzichtbare baai aan de andere kant van de oceaan. Je hoefde de telefoon maar over te laten gaan om de schepen voorbij te kunnen horen varen. De rozen diep over het balkon gebogen. Alle onuitgesproken woorden in dat ruisen nog hoorbaar voor ze de golven raken. ------------------------------------ uit: Tirade, 1996.…

Wiske heeft weer pijn Wiske heeft altijd pijn maar dat vergeet ze wanneer ze kokend water giet over het zwarte goud - als een rover snuif ik het aroma op en de slager moest sluiten geen stroom zie je gelukkig heb ik gas - cafeïne is mijn redding en ik bedoel maar die eend zit daar op een lelieblad stilleven te wezen en niemand heeft het…

als jij zegt ik ben niet zo mooi weet dan dat de glans van je ogen vertellen van liefde als jij zegt zoveel anderen stelen de show dan ontgaat mij niet jouw rankheid als een gazelle ontsnappend uit een gedachtengang van doorgaans kwellen als je denkt ik ben niets waard onthoud je mij het goud van mijn dromen mijn ziel spiegelt…

de vogels fluiten zo verwacht mijn oor als ik de deuren open van mijn tuinkamer de wereld komt dan naakt binnen dat denk ik althans het is een kip dat zijn schor geluid laat horen die weet wat het is, niet bewust natuurlijk, om op te staan bij opkomend licht in de verte wat rumoer van het vroege verkeer nog vreedzaam van dreun…

ik ben erin gestapt je schoenen maken blaren op het verkeerde pad zocht je schaduw om het licht te kennen wilde bij je zijn zag teveel om snel aan je te wennen verwarde nu en virtueel ik wil weer spelen met je in de wereld van je hoofd wil de toekomst delen met een hart dat mij gelooft jij kleurt mijn hemel met een blauwe…

Zwervend over de globe Via continenten op zoek Naar jou Kroelend voor de water- spiegel Droom jij jouw wens in Mijn nabijheid 'k Zie en voel druppels Vallen. 'k Hoor Analyseer en duid Jouw ademloos geluid. Druppels worden stroom- pjes Tussen jouw borsten Plots ontstaan Balancerend op een slap Koord Figureer jij in mijn Volle…

kennen vreugd noch smart maar hun haar zit goed en glanst versuvd op weg naar een strak vel in het bezit van een handvol oversluitingen niet tot vrolijkheid bereid niet voor verbittering vatbaar zie hier de nieuwe hoeksteen van een leeg bestaan…

Brokkelend strompelen over liefde Zwiept felle regen schrijlings neer Slaat klam en zuchtend warme dromen Beelden zwijgend haar adem in mist Groot getekend, sterk met kracht Verzuimt een verlangen grof en wreed Schokt fel, vervaagt aan een horizon Stotterend zilt die droeve tocht Trots vlucht langs de einder voort Stervende dauw en laf…

De stap die u zet, zet 'm weloverwogen. Nooit zet u die weer.…