Alle inzendingen, jaar 2007, week 28

Voorzichtig open ik mijn ogen, na een simpele ingreep was gezegd Naast mij staat een veel te jonge dokter Die onbeholpen mijn nieuwe toekomst uit legt Heel vervelend, wij vonden nog iets anders een kwaadaardigheid in uw lichaam We weten niet of het uitgezaaid is, dus chemotherapie is zeer raadzaam Alle scenario’s schieten door je hoofd…

Altijd honger. Een groot verlangen. Er is geen rust. Alleen maar afleiding. We moeten meer praten. Meer lachen. Het is nog steeds te weinig.…

De roos is roos, niet meer of minder - ze spreekt een taal die luid vertelt als ik haar lied, haar zang niet hinder... Ze heeft me iets van vreugd gemeld. De roos is roos, haar licht en kleuren ze komen hier maar aangewaaid, bedwelmen ons soms door haar geuren en hebben veler tuin verfraaid. En't licht dat gloeit, dat zingt en zindert,…

Ik kwam jou tegen We noemden het 'het lot' Je tilde me op.... Weet niet wanneer je me weer neer zal zetten Maar nu nog niet nu nog niet…

ik leg mijn dagen, al mijn kleren op de eenzame stoel van mijn hart al mijn gestes, wenen en mijn lachen smijt ik als glimmende kiezelstenen op de lange weg van het duister om daar onder de oude eikenboom te wachten op jou, op die plaats waar zich twee takken als armen liefdevol naar de maan strekken.…

Gedicht voor Maarten Biesheuvel Van de schizofrene dichter Ik zou Zo graag Wat meer Willen houden Van Vandaag…

heb je weer ontmoet in video gaf jij met warmte en vol liefde weer je groet je ogen raakten ik proefde in herinnering je smaken het deed me goed maar miste je slankevingerhanden die tijdloos door mijn haren kamden de kerkklok waarvan het luiden was gestopt om uren voor ons op te sparen we hemelden zo godvergetenlang en landden…

Waarom voel ik wat ik nu voel, en denk ik, wat ik nu denk, waarom weet jij, wat ik bedoel, en het zegt nog voor ik het bedenk? Wanneer zie jij, wat ik nu zie, en kom ik, waar jij nu bent, ben jij nou echt, degene die mij door en door zo kent.. Dan droom wat ik nu droom, en ga waar je heen moet gaan, bij mij is je echte home…

Jij, zon zonder angst haar liefde te verliezen, dooft haar wel eerder.…

Zijn naam is Jef, hij is geheim agent. Vermomd of niet, het zit hem altijd tegen want door de slechte toestand van de wegen wordt hij meteen door iedereen herkend. Steeds als hij stiekem rondstruint in de straten loopt hij daar toch voortdurend in de gaten.…

De zee/Il mare Wil me wat vertellen hij fluistert naar me komt steeds dichterbij trekt zich weer terug komt opnieuw en verdwijnt Dit herhaalt zich ontelbare malen Zijn verhaal wordt steeds luider Zijn taal steeds duidelijker Kom ga met me mee Kom, kom, kom..... Maar ik kom niet Draai me om en ga naar huis.…

ook al zie ik je niet vaak en ook al is er soms weinig tijd, weet dat ik aan je denk en trots ben op jou dat je zo mooi bent geworden, van binnen en van buiten sterk liefdevol weet dat ik van je hou en dat ik er altijd voor jou zal zijn…

Wat voelt dat fijn met je hart kiezen voor hetgeen echt bij je past Vertrouwen in overvloed als stromend rivierwater met de stroom mee De zon schijnt tintelende warmte omsluit je hart Kon het altijd maar zo zijn…

Denken aan de sleutel en weten dat hij ergens past. De foto aanraken en wachten tot het moment weer kleuren krijgt. Kijken in het donker en weten dat schaduwen alleen maar fluisteren wie ze liever zouden willen zijn. En wachten op de herinnering die met woorden begint en weer met jouw naam zal eindigen.…

Zoet is het verlangen en zuur de leegte zout zijn mijn tranen Zoet is je strelen en zuur het gemis zout is de hartstocht Zoet is je aanraking en zuur de eenzaamheid zout zijn jouw streken Zoet zijn jouw kussen en zuur is je afwezigheid zout is het leven Zoet is de liefde en zuur is het ontbreken zout is je passie…

De aardewind blaast stof in mijn ogen hoe meer ik wrijf, des te meer word ik blind elke minuscule stap zorgvuldig overwogen wordt achterhaald door sluimerend onvermogen door harde realiteit, telkens wordt bedrogen. Tranen gebundelt tot rivieren,wassen verdriet niet weg lijken barrières zich te scharen tot hoge bergen waarachter men moeilijk de…

Er is weer een dag voorbij gegaan Weer een dag in een mensenleven Leven Hoeveel dagen zal het leven hem of haar nog geven Het is maar goed dat men dat niet weet Leef bij de dag dat je dat niet vergeet Het leven is voor je het weet zo voorbij Voor jou, voor hem en haar en voor mij Dus geniet van het leven Want op de eeuwigheid…

't Is om te snijden gaat nog wel even door niet te vermijden er is niks wat ik hoor wil niet dat het blijft of dat het weggaat wil niet dat het z'n zin krijgt het zich vult met haat mijn mond gesloten en mijn hele lichaam rilde het heeft al lang genoeg genoten die verdomde stilte..…

al die mamma’s en pappa’s die nu zo eng hard piepen in hun slaap wordt dat broodje aap of delen we het met onze kinderen nee geen droommasjien maar veel benauwenis omdat ademen tergend moeilijk gaat onregelmatig met al dat bijgeluid komen ze er met halen toch nog uit gelukkig maar daar de atmosfeer nu zo drukkend voor ze is terwijl…

ik hou van ingedutte steden die zich niets aantrekken van deze snelle tijd met hunkering naar het verleden en een bloedhekel aan competitiestrijd ik heb een zwak voor iemand met bescheiden eisen je ziet ze helaas zelden nog vandaag zij die zichzelf eens niet hoeven te bewijzen maar juist de nadruk leggen op zeer traag ik heb een voorkeur…

twee kinderogen kijken mij aan de afgekloven teddybeer vastgeklemd in twee nog niet volgroeide handjes jouw ogen twinkelen in het donker je lacht nu lig je nog in je veilige ledikantje straks ben je volwassen en bevind je je ineens in een heel andere wereld maar daar weet je nu nog niks van…

Geen dag is meer dezelfde zonder jou Het licht is anders nu jij bent gekomen Een and’re wind waait door dezelfde bomen De lucht is blauwer dan het diepste blauw De nachten zijn niet langer zonder dromen De warmte staat niet langer in de kou De vogels vliegen tussen mij en jou Met woorden op hun wieken zonder schromen Jij opende een deur…

We kennen de toekomst van onze jeugd ze geloven ons niet, we zijn oude wijven zij gaan de wereld in 't gareel krijgen de jeugdige overmoed doet mij deugd Jeugd die positief gevoel genereert investeert in zijn toekomst-dromen van de toekomst zal het goede komen door hebzucht en eerzucht gemotiveerd Zo werkt 't sinds begin der mensheid vertrouwen…

Vervelen, vervelen, vervelen, vervelen Verdelen, verdelen, verdelen, verdelen Vertalen, vertalen, vertalen, vertalen Vermannen, vermannen, vermannen, vermannen Verzorgen, verzorgen, verzorgen, verzorgen Vermoorden, vermoorden, vermoorden, vermoorden Verdorven, verdorven, verdorven, verdorven Verloren, verloren, verloren, verloren Verzopen, verzopen…

Ons verhaal, Dat tussen ons… Stond zo vast als staal, Jouw blik, zo zacht als dons… Maar alles heeft een einde, Dit één met een strop… Ons boek werd toen gesloten, En ik kwam er niet meer bovenop… Einde van alles dat we hadden, Voor altijd dicht, echt afgelopen… Alleen, koud en gevuld met leegte, Voelde ik mij vanbinnen hopen… Maar…

Het regent, en de donkere straten glimmen, het raam beslaat de vensterbank bezaaid met pareldruppels en de wind ruist door de toppen van de bomen het licht brandt aan de overkant als elke nacht; de straatlamp schijnt een muur vangt mijn gestreepte silhouet op tafel ligt de print van Monflanquin twee weken eerder in het zonnelicht vanuit…

Het bos is in diepe slaap door nachtrust bedekt zolang de uil waakt…

Als dromen bedrog zijn loont het de moeite niet ze na te jagen…

De gele brigade verovert weer ons land Ja, grundlich und ganz nett graven ze kuilen in het zand Hun "eigendom" wordt met de driekleur afgezet Ze stranden hier met velen Bouwen zowaar geen bunkers meer doch nur nog supergeile zandkastelen Ook al is het hondenweer Overal hoor je danke, bestimmt, ach so en bitte kan ich etwas vragen Ons…

Daar steekt de nacht op en de zwarte wind - En open vind Ik als mijn eigen Uw woning wier beveiligd zwijgen Me omvat als een verloren kind? In schemerdonker doofden uit gezicht De ogen wier licht Mij trok de diepe steile wegen Naar dit hoog huis van dagelichte zegen En sterreheldre plicht. Hoe keer ik na zo rijk begin Arm…