Alle inzendingen, jaar 2007, week 6

Verliefdheid maakt meedogenloos diegenen die er door bevangen met roze vleugels zijn behangen en niet aanspreekbaar zijn, een poos waar alle anderen staan te springen laat Amor liefdes snaren zingen voor slechts die ene nog die telt die daarmee alle anderen velt hij weet het niet, het blijft verborgen tot het niet meer onzegbaar is: zo…

zijn peilen quasi feilloos komen soms terecht in weggekwijnde harten waar de bodem dor en droog hem en haar toch doet stranden als volleerde schipbreukelingen die ondanks eindeloze wandelingen maar geen haven kunnen vinden dan een verlaten vissersdorp met alle huizen in de as gelegd zonder water, zonder voedsel waar ze dan toch samen…

stuntvliegers in groten getale bespotters van ruimte en zwaartekracht in slagorde afgezet tegen het grauw van de wintermiddag-hemel zwenkten de donkere eenmotorigen synchroon van links naar rechts van rechts naar links en profil bij het snelle stijgen als messcherpe grijze schijven dan in bijna looping weer omlaag dit alles zonder dat…

Zomaar eenzaamheid verlaten donk're wolken zweven laag kille stilte door de straten niemand stelt die ene vraag vreemde dingen worden zichtbaar lijken liggen op de grond niemand maakt een enkel gebaar vragend kijk ik in het rond witte gezichten, bange ogen kromme ruggen, heel veel pijn had ik nu maar het vermogen om hier niet te hoeven…

Een Mechelse herder uit Aken zou haast in extase geraken. Dit leek hem het eind want weet je, men schijnt daar heel erg veel brokken te maken.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

nachtblauwe schemer de verduistering van licht dagblauw ontkomen…

Ik heb u lief, ik heb u lief! Dat is mijn kus, dat is mijn groet, dat is de blijdschap in mijn bloed, dat is elk woord in elke brief, dat is mijn hart: ik heb u lief. Ik heb u lief, ik heb u lief! Dat is mijn zorg, dat is mijn zang, dat is mijn roem, mijn leven lang. Slechts Hij, Die mij tot u verhief, kent gans mijn hart: ik heb u…

ben ik niet méér dan de waarheid van heden de herhaling met zicht op hielen de nacht rechtop om nabij te brengen tot zover het oog maar ziet morgen een dag vol walmende wind vol blaren op voeten en vegen ben ik niet meer dan de leugen van tijd van de toekomst reeds gekend…

Laatst was ik in het park op een bank getuige van een nogal verwarrend schouwspel: een jochie van drie werd gebeten door een zwaan, die hij - aan de waterkant - stukjes brood voerde. Hij gilde moord en brand, terwijl-ie wraakzuchtig de hele troep met handjesvol woest geworpen gras probeerde uit te roeien, de moeder toesnellende ...…

Zoekend naar mijn gewicht op schaal Lukt het niet de hoeveelheid te zien Mijn omvang is te dik mijn kin te vet Hoe ik ook vooroverbuig het is banaal Wederom overtuigd begon ik te lijnen Het schimpen en het schampen moe Blikken die ik heb moeten ondergaan In de slanke pikorde helemaal onderaan Nu vele maanden later van ziek zijn en zelfbedrog…

Je wenkbrauw van goud is boog boven een oog als een groene zee koud je haar lokt in vuur en je wang van rode aarde uit de diepte het brood welt in huid en in melk en doopt op je tong en vertelt hoe je loopt voor de duur van mijn oog - dan eet ik van je, drink ik van je, dan adem ik je adem in en zink ik met de zee die me ziet verder weg…

Vreemde kaarten van vreemde mensen mooie bloemen van een onbekende anoniem. Vreemde e-cards van ‘afzender onbekend’ nou geef mij dan maar een simpel boeketje van mijn eigen vent.…

Als ik ineens kon vliegen dat zou toch reuze zijn een stukkie door de Kalverstraat gewoon maar voor de gein. Een rondje rond de poppenkast die daar staat op de Dam een stukkie zo het Damrak op met de gemeente tram. En als ik dan ging rusten van mijn gevlogen reis dan zat ik met de duiven op het dak van het paleis.…

ik valentijn niet meer het zoete van de liefde wil ik proeven en voor ons nu geen geheimen meer in het kaartje van de roos besef maar dat ik voor jou koos het hart van chocola smolt in mijn handen geschenken zijn steeds anoniem maar ik ben hier en weet me eindelijk door jou gelezen en gezien ik stuur geen bloemen op de veertiende…

Rugdekking biedt soldaten zekerheid die in de strijd het pleit moeten beslechten, een ondersteuning tijdens de gevechten bij onmin, tweespalt en vijandigheid, al is 't effect daarvan zeer discutabel wanneer dat plaatsvindt met de blanke sabel.…

De wilde honing ruikt sterk naar vrijheid, stof pleegt verraad aan de zonnestralen, jonge meisjes dansen God's weidsheid op het gezang van de nachtegalen. Tevergeefs tracht het Romeinse gezag ongewist zijn handen schoon te wassen; op het plein klinkt het boze hoongelach op het ritme van de dansers' passen. De Romeinen hadden heus te klagen…

Dunne vingers grijpen om haar heen, zwarte vegen op gouden gloed verstikken haar langzaam. Zij verdraagt, laat begaan. Nog eenmaal verheft zij zich en straalt als nooit tevoren. De strijd is ongelijk Hoogmoed komt voor de val.…

Er waait een storm van Noord naar Zuid Grote schepen steigeren door het schuim Ze komen nauwelijks vooruit maar laten zich niet keren Tussen de containers in het ruim rusten verwaaide vogels uit Hun kop tussen de natte veren…

dees morgen keek ik even naar het witte laken met poedersneeuw geweven de zon wellevend deed de fragiele dons wegwezen na luttele seconden zag ik een hond voorbij gezwegen waar is mijn bril gebleven? toen zag ik er was een gedicht geschreven koest liggen af…

Gij proeft nu nieren der bekwamen als in stoet behalve de drie waarvan benoeming al vaststaat samen gebracht door Wijffels in triumphviraat onder wie hier nader te bevragen Mr.A.Rouvoet: Kan U, Excellentie, zijn uitwaaierend lidmaatschap van comités van aanbeveling - in zijn huidige staat negentien malen - niet mede de hem toe te bedelen beleidsinhoud…

zijn net gekapte haren verwaaien op de boulevard kuierend met verlangens in oogstrelende wellust in een flannel kostuum in verschillende kleurnuances de pantalon had smalle pijpen met omslag verfijnde schoonheid liefdesdorst oneindig koesterend eigen lijf en leven volledig mens in optima forma hij omhelst het leven in ijdeltuiterij…

onder veeltintige grijsheid stroomt de zilveren breedte schuine donkere regenstrepen waar de hemel de einder raakt verre kerktorens zijn versluierd de wind brengt huivering land en lucht vloeien ineen in de grote eeuwige stroom die drast en sombert en de ruisende regen meevoert naar kille verten…

Ik zag opeens met andere ogen een foto in zwart/wit en zag haar ogen stralen echt een dametje met pit Haar bloemetjesschort kwam tot leven en ogen straalden groen voor mij was het opeens een kleurenfoto geworden en 'k wist wat ik ermee moest doen Ik heb een heel mooi lijstje uitgezocht plaatste de foto achter het glas mijn moeder op…

Ze is nu gebroken door het leven verslagen de tijd heeft gewroken ze wacht op de laatste dagen wachtend in pijn heeft zichzelf overgegeven ze wil niet meer zijn een gevangene van het leven haar lichaam en geest zijn op het licht dooft in haar ogen haar hart vol liefde en vuur kloppend zonder mededogen hopend op haar laatste reis…

Ik hoorde een Crooswijker roepen: ’De lucht is er vies en de stoepen. Echt puur ongezond. Daar zal ik mijn hond voorlopig maar niet laten poepen!’…

in de bladeren van de bomen in een zucht van de wind in de vorm van de wolken in de ogen van een kind in de kleuren van bloemen in de pracht van 'n regenboog in het blauw van het heelal in duizend sterren hemelshoog in de nachten die mij ontvoeren in de morgen met haar dauw in de spiegels van mijn dromen overal zoek ik jou…

Spreek de waarheid en alles stopt: spreek. Twee ogen vol mystieke berusting en onbreekbaar geduld musiceren als samenvallende scherven, leven voort als stralend gebroken en gelukkig licht. En toch, hiervoor weerklonk geen stukstuitend startschot. No stress. Okerpoederen camera’s cirkelen scherp en koelbloedig, toekomstvoorspellende aasgieren…

De auto van mijn vader is mooi groen. hij ziet er heel sjiek uit, maar toch kost hij weinig poen. Het is een Rover 75...…

In mijn hoofd is alles tomeloos terwijl ik luister naar de wind van zeven wereldzeeën Onvast schrijf ik in ’t zand hoeveel ik voor je voel, lief kind had ik maar hier met jou gevreeën Leeg nu het strand, de zee schreeuwt eb Zacht fluister ik, de tijd die stond niet stil O tijd! Wat heb je ons aangedaan! Ik geef je mijn…