Alle inzendingen, jaar 2008, week 45

het is herfst geluiden klinken anders een verre hond blaft kaler naar het schijnt onder een grijswitte lucht lijkt de oude graanmolen zwarter en zwaarder dan gisteren ik luister hoe het -gak,gak,gak- van een ganzen-V aanzwelt en laag over de wieken wegglijdt de warme witte adem van de huizen kruipt traag omhoog in de stille herfstlucht…

Vannacht hebben we gedronken Elkaar omarmd en gekust Sprakeloos de belofte gesproken In jou, in mij, voor altijd voor elkaar Hoe kwetsbaar lig jij nu in mijn armen Zo vertrouwd, mijn wang tegen je rug Wieg ik elke ademtocht met je mee Kruip ik dichter tegen je aan Het tikken van de wijzers van de klok Gaat over in het kloppen van jouw…

De ene voet voor de andere de ene stap voor de tweede Als de eerste niet wordt gezet, komt de tweede er nooit.…

Echt! Een wonderjaar Komt nooit alleen Annus mirabili Jaren gaan voorbij Maanden. Kwartalen Daar tijd niet in jouw handen Is. Verglijdt met echt alles Schijn is dan vaak heilig Waargebeurde verhalen Voeren de boventoon Schone schijn met verdriet Een lach door tranen…

het licht begint onder haar handen in golven (gesuikerd) continenten in een trappelzak die ze als letters aarzelend naar buiten draagt in woorden van zes-keer-drie-spreken; de ongelijkheid van ‘tegen’ naar haar innerlijke getuige; iemand die zij kent, wie ik ken (kruimellief) -aimez-moi, aimez-moi- als geschenk zo…

Alles wat ik je niet kan zeggen omdat ik niet de woorden vind zeggen je mijn ogen als ik kijk naar jou. Begrijp je niet wat ik bedoel zeg ik niet goed wat ik voel kijk dan naar mijn ogen als ik kijk naar jou.…

Liggend op mijn rug in het hoge gras genietend drijven wolken langzaam voorbij Streelt de wind mijn ziel verwarmd door 't zonlicht wordt er 'n stuk opgevoerd voor mij Glimlachend kijk ik naar omhoog prinsheerlijk op de eerste rang klaar voor het tweede bedrijf op rij…

vanaf het eerste moment dat zij mij zag straalde ze in het flauwe licht van haar rozenlampion net als ik genoot zij van iedere noot ieder woordje 11 november is de dag…

Geen licht zonder duister geen zon zonder maan Geen muziek zonder noten geen komen zonder gaan Geen yin zonder yang geen leven zonder dood Geen begin zonder einde geen klein zonder groot Geen hart zonder liefde geen winter zonder kou Geen slot zonder sleutel geen mij zonder jou…

zag de hand van de wind in je haren het zand aan je voeten de zee herfstig grijs maar je ademde mijn geuren de zon wolkte jou dichterbij…

O gij zottekop, gij onnozele spreekt nen keer rechtuit en speelt nie mee mijn voeten buzze geven moet ge, buzze hoe schoon kunt gij vertellen over u poepchique madammen mee nen bontjas, hoe gemeen blijft weg van vossevellekes laat al die tegenstekers gaan in hun pitteleir en dikke nekken hoe glitter stilaan verpietert O gij zottekop,…

Paleis Soestdijk was jaren het toneel van achterklap en echtelijke twisten, waarvan wij slechts een klein gedeelte wisten. Het stond in een geheim rapport van Beel. En wat onthult Fasseur na vijftig jaar? Wat iedereen al dacht, is ook ècht waar.…

Afwisselend wil ik voor en door jou sterven je uit mijn hart verbannen en je namen er in kerven Maar als ik lig te peinzen over strop, gif, trein of toren laat naast instinct en goed fatsoen mijn liefde van zich horen Want als ik bungel, braak of spat kan ik mij niet vergeven De wrede ironie: ik wil ook voor en door jou leven…

Bont en blauw steen en gruis de maan sprak zo even maar er was niemand thuis Ach, waarom dan thuisblijven wanneer elders de vloed wordt gedronken uit schelpen gevonden op het strand De naakte zee helt naar voren en lijkt te ejaculeren tegen de blauwe bonte hemel daarboven Doch gezichtsbedrog rijpt mijn schaduwrijk verlangen naar een…

Laat je hoop niet varen Wie zoekt die zal vinden Een probleem is een tijdelijke toestand Waaraan je zelf een draai kunt geven Laat je er niet door verblinden De boot is nog niet vertrokken Maar je zult sterk moeten zijn Het anker lichten is zwaar Maar het is jouw zicht die bepaalt Of het anker groot is of klein… En je hem met beide handen…

Sterker nog Dan ik ooit was Ben ik nochtans geworden Geen nederlaag Wordt meer geleden ’k Neem zelfs De hoogste horden Geen leed wordt mij Meer aangedaan Geen mens Doet mij nog pijn De plagen van voorheen Zullen voor een ander zijn Die ander zal dan eens ervaren Wat mij zo vaak is aangedaan Mijn kracht van nu Niet te verklaren Maar…

in de tinten van een cyclische palet rood oranje geel en groen blauw indigo violet draaien weken dagen door bestemmen golvend mijn octaven hogerop en dan weer neer ik verkeer bevreemd in fase met een voorbepaalde kronkellijn zal ik ooit nog slagen daarin vrijuit mezelf te zijn…

Geplukte rozen sterven uiteindelijk een zekere dood, kansen reeds overleden,voordat ze aan de kim verschenen, aan het geleende leven verbonden worden geen lidtekens gesloten, werd een onzin uitgevonden, dat pijn en tijd heelt alle wonden, waarvoor het juiste medicijn nog niet is uitgevonden,wat je niet hebt kun je niet verliezen, om alleen…

Als ik t ooit weten zal, de betekenis van mijn getal dan zal de wereld openbreken in miljoenen, ongekende kleuren. Dan zal ik dansen op muziek die nog nimmer werd gehoord. En komen beelden uit een vergeten kindertijd, ineens in golven weemoed aan. Stil zal ik samen met u rusten bij het parelwitte strand, omzoomd met 't eeuwigwuivend groen…

Je houdt niet van mij Zoals jij zegt van mij te houden Je wilt mij niet Zoals ik jou wil Haal me hier alsjeblieft weg Weg van hier Breng me ergens Waar liefde is zoals adem halen…

Achter de wolken schijnt de zon en geeft deze een subtiel gouden randje. ik wou dat ik hem pakken kon daar op het veerse strandje. Ze schittert zo prachtig in het meer het zijn net diamantjes. Wat is het toch heerlijk om hier te zijn met die wolken met gouden randjes.…

Een geur van hars een tapijt van naalden een dreef vol plassen een beukenhaag van hoog karaat een miezelregen een krasse wind een schuur van tijd en niets van haast…

Onbereikbare liefde Hoe kan ze van me houden Hoe kan ze van iemand houden zoals ik Zij zo mooi en ik.. Liefde maakt me kapot Het sloopt me van binnen Ik kan niks Ik ben machteloos Liefde doet pijn…

Een stem die uit de gewelven van een oranje morgen zonnestralen laat uitwaaieren als vertrekkende zwanen uit het blauwe meer. De avond opent zich met kruimels maanlicht sterren als kastanjes vallend uit alle bogen van de horizon. Het vuur laat zich niet vangen de nacht rust in haar handen lilalinten strijken door de nacht een onzichtbare…

Trompetgeschal dat de stilte doorbreekt, echoot door over de Belgische velden. Een meneer in een driedelig pak spreekt, hij verhaalt over de vergeten helden. Die gebukt gingen onder 't mosterdgas, ver van hun kinderen en van hun vrouw. Loopgraven ploegen zich door het gras, rood van het bloed, glinsterend dauw. De vlag, sobertjes half stok…

ik ben overleden in het diepst van mijn zijn te ver afgegleden te groot is de pijn ik ben hier zonder reden ik hang maar wat rond zoekend naar een gevoel dat niemand hier ook vond vaarwel jij die ik liefhad het is nu voorbij treur er niet om je had toch niks aan mij…

vannacht dwaalde ik door het bos van het stilzwijgen waar de bomen weemoedig aan de heimwee knaagden de kruinen hoofdschuddend zichzelf miskenden en de bladeren - veel te vroeg - hun laatste greep verloren ik zocht wat rust nu de spanning met rasse schreden als schokgolven mijn lichaam kwelde er was een open plek een bron van helder…

Wat zeg je als je iemand niet goed kent wat zeg je ten afscheid wat zeg je, als je van iemand niets weet wat zijn de laatste woorden? Tot ziens? Wat denk je als je iemand ziet lopen al jaar en dag, al 15 jaar lang wat denkt een mens dat is te hopen dat ze bij ons blijft heel erg lang Tot kijk? Wat denk je over iemand, als die persoon…

's Ochtends vroeg. Wakker Uitrekken Gordijn open Regen Donker Half zes Terug Warm, zacht, klein, onbeweeglijk, teer Sluimeren Wekker Licht Half acht Nieuwe dag…

Ik maak een tuin die om je heen zal groeien met vaste hand bed ik je in druk ik de grond rondom je voeten Vlei je maar neer omwoel de aarde met je wortels tussen monarda en kardoen vertraag de hartslag van de aarde mijn ranke juffertje-in-'t-groen Schik dan het blad van de accantus als een groen deken om je heen en laat je geuren me bedwelmen…