Alle inzendingen, jaar 2009, week 4

Bij bosjes dreigen banken om te vallen, maar de minister speelt als econoom met groot gemak de rol van suikeroom, al is dat geld in feite van ons allen. Toen wéér een reddingsplan was goedgekeurd, deed hij me denken aan een Thunderbird.…

laat me voelen dat je bent voer mij langs het kraterpad, voorbij doornstruiken en ribbenblad ik wil water zonder landers schuimvlokken vegen met mijn handen klappende vleugels horen gekrijs boven helmkruinen draai je niet om laat me voelen dat je bent bloeiend geurt de zee ik draai me om neem blind mijn stok en neurie tevree…

De heide spreidt haar welig paars tapijt in plooien langs de voeten van de bomen die knikkebollend weg dreigen te dromen door kalm wiegende bries daartoe verleid en waar de knoppen van de rozen schromen het licht te zoeken dat hun hart bevrijdt heeft teder zilverschijnsel zich gevlijd in spiegeling van kabbelende stromen de Morgenster is…

Geweld als permanente staat de kindertijd ontnomen 't wapen, verlengstuk van emotie de dood, ultieme consequentie van een leven zonder hoop. Van binnen leeg en koud bevroren, waar moed iets fatalistisch heeft waar dromen lang al zijn verloren en met kogels zijn doorzeefd Karaktertrekken uitgewist, als sporen na een regenbui Een radertje…

Heer, ik wil U zo graag zien Kan dat een keer, misschien ? Ik wil U graag een handje geven Ook al is het maar heel even. De mensen zeggen dat U bestaat Maar ik zie U nooit op straat Kom maar eens bij ons thuis Wij hebben een heel mooi huis. Heer, ze zeggen dat U alles kan Maar ik merk er niet zoveel van Dat U van alle kinderen houdt…

Jij vrijt legato Praat soms staccato Jouw vinger Langs het aaneengelast stalen bedhoofd Klinkt als ononderbroken strijkmuziek Je lichaam danst ritmisch sensueel Soms te tenuto Maar…… Blijft mijn gebonden legato.…

Een heel klassiek gedicht dat kan bevrijden, met beelden die de lucht weer blauw doen zijn, wat zou ik graag daaraan mijn woorden wijden, hoe vreugdevol zou zo'n gedicht de pijn van velen toch en beetje ooit verzachten, wat zou de wereld blinken in het licht! Maar ik droom zwart soms in doorwaakte nachten en vind geen woorden voor een blij…

Gevoel is onze oudste taal heeft ‘t beste met ons voor luisteren vergroot de kans op overleven Onze enige taak is creatie van ‘n volgende generatie aangepast aan eisen van ‘t nieuwe heden De vrouw romantisch de man rationalistisch stereotypen die werkelijkheden verhelen We doen de vrouw tekort zij is de ster in de hoofdrol lonkt…

Liefde zit niet vaak gevangen maar bij haar was het toch raak een vlinder zocht zijn vrijheid en verliet haar naakte lichaam. Warmte maakte zich meester van haar hart en vrij gevoel niets geloofde nog in toeval ook omdat zij er niet van wist. Haar ogen gluren nu naar buiten om de kleur in beelden terug te zien zij zocht haar gedachten…

klotsend beuken grijzige golven op grauw betonnen pier die ongenaakbaar ongeroerd volhardend wortels slaat doorheen het water en het zand in wetenschap dat het tij wel weer zal keren lijkt hij de enige vandaag…

een sober graf voor een schrijver die heel goed wist dat de dood een punt was achter het leven tussen stenen vinden we een briefje een Duitse bewonderaar doet verslag van zijn ontdekking naar aanleiding van des schrijvers literaire werk hij schrijft dat hij in de winter de warmte heeft ontdekt van de zomer hetgeen toch maar bewijst dat…

HET L….DEN VAN DE WERELD * was de hape- rende eed van Dreamlands Next Topmodel het symbool van de westerse crisis niet die van het krediet want die is al verspeeld en geld maakt niet gelukkig maar van de onder- gang van de waarheid so help me God Almighty en in diezelfde week in het Beloofde Land ver- braken joden (aan…

Mededogen voor jezelf betekent, dat je de ander accepteert zoals hij is en je hem hebt vergeven. Veel mensen reizen de wereld af op zoek naar vrede. Bij thuiskomst blijkt, dat zij die de hele weg met zich hebben meegedragen. Men hoeft dus niet zo ver te zoeken. Een mens in balans kan van buitenaf niet beledigd worden. Hij weet, dat enkel…

je blaast nog altijd toekomstwind tracht de wolken om te vormen die eeuwig aan je horizon verschijnen nooit verdwijnen omdat jij ze aardig vindt zelden is er blauw in het strak van heldere hemel wit je soms wat tintjes grauw in het zwarte van nacht rond je zacht je dromen af want morgen blaas je weer de toekomstwind…

Sex and drugs and rock and roll, zalig zij die het verfoeien. Nooit zal de tulp voluit bloeien, want hij gaat terug in zijn bol.…

Zeven werelddromen lang zwierf jij in dwaze gedachten in een onbegonnen rugzak verstopte jij jouw enig hart tezamen sliepen wij druilerige nachten gekoesterd in droombuien uit met vreemde gedachten liepen wij langs kusten van het eiland, onze voeten bewogen in het rulle zand het strand leek eindeloos, getogen tussen onvolkomen en verpozen…

Mijn geest zoekt naar de juiste zin weet niet waar het aan schort maar dan opeens schreeuw ik het uit ’k heb zin!!! ’t is even hard als kort…

Zegt u Toppers kiezen een hele kluif Ik schud Topvijven uit mijn mouw ex equo Sappho Poesjkin Pope Kaváfis en Rimbaud Best Bobby Charlton Pluisje Pelé Cruijff Toch bleef ik voor eigentijds ongenood Mijn liefste valt meteen buiten de boot…

Ogen, die het bruin weerkaatst Van uw brede brauwen, Laat me dieper voor het laatst In uw donker schouwen. Tere wittetandenlach Brekend door mijn denken... Ach, dat ik geen enkle dag Aan uw vreugd mag schenken. Dat mijn neiging nimmer wordt Wat ze liefde noemen; Smachtend knopje dat verdort Onder zware bloemen.…

de dag strekt zich voor ons uit als een veld met mijnen de booby-trap wordt ook verwacht links staan de schutters met meedogenloze bril rechts ziet men de jagers met algemeen janhagel de scherprechter drinkt er tussenin zijn vitriool maar bloemen zijn er ook een grote bos doornroosjes hendrik…

Beurzen en banken gaan uit de bocht. Duizenden banen staan op de tocht. Maar op het Salon wordt zonder pardon een resem luxewagens verkocht.…

Als je me zoekt ben ik in de wolken De hemel raak ik aan Ik heb mijn glimlach laten groeien En laat hem eeuwig staan.…

Muziek heelt wonden die de tijd geslagen heeft ritmisch, in balans vloeien klanken samen de tijd staat stil, alleen mijn ziel verstaat de melodie die mij vleugels geeft. Nog even wil ik luisteren naar het lied van moeder Aarde. Gedragen door de symfonie van het leven spreid ik mijn vleugels en vlieg. Ik kom thuis.…

Ongezegd de woorden het onderwerp taboe niet dat ze stoorden maar niemand wist nog hoe de juiste troost te geven om in plaats van de dood te kiezen voor het leven ook al is de kans niet groot…

regelmatig hou ik een afspraak met mijzelf kijk of ik weer verdwaal in mijn gehechtheden wil weten of ik nog genoeg om mij zelf lach of durf te jammeren als alles pijn doet dan zie ik zonder masker bezieling in de bron…

Er zijn plekken waar ik zonder glimlach niet meer langs kan. Ooit is daar een grap verteld, een kus geroofd, iets voor het eerst gedacht. Ter hoogte van mijn oor, bijvoorbeeld, heb jij me op een nacht beloofd dat eeuwigheid een leugen is, maar dat het daarom tussen ons niet minder lang gaat duren. Meer woorden waren er niet nodig – een…

Ik heb het klokje rond geslapen Was er eigenlijk aan toe Verbaasd wakker kijkend in de rondte nog steeds wat duf, een beetje moe, zie ‘k mijn wekker staan. Vierkant!…

Welke plek op deze boze aard is me een paar zere voeten waard? Waar is er een bedevaartsoord voor mensen zoals ik, mijn soort?…

In plat geschoeide velden klappen rozen open, bewijs van argeloze plicht, de wereld zich met het licht zal voeden van te vroeg gestorven helden, waar de koppen blijven bloeden, om gemorst zaad een kans te geven, te aarden aan beide zijden van een tere grens, zich steeds weer de ultieme wens te beleven en hoop te laten ontkiemen…

Een loomheid als een donzen deken omarmt me zacht en duwt me in de grond het wolkendek loert roerloos op een prooi kraaien en mussen gaan van schrik achteruitvliegen soms gonst een zwerm gedachteloze kevers de namiddagdruk voorbij 'k lik dorstig aan een boom, geen mens verlaat zijn blok het asfalt is een taaie brij lantarens rimpelen en…