Alle inzendingen, jaar 2010, week 3

Hij dronk de wijn. Ik zag de zonnestralen Eén eeuwig ogenblik verspelen in zijn glas. Hij zal nooit weten (God weet waar wij dwalen!) Dat ik de dichter van zijn wijnkelk was.…

Een vliegtuigstoel bezetten kost een dikzak Door nieuw beleid voortaan veel geld Hij moet de tol betalen óf het veld Verlaten: hij stak niet strak genoeg in ‘t pak. Geldt voortaan voor een anorexia-patiënt Een korting van, zeg, zeventig procent?!…

Op Haïti zijn door het aardbevingsgeweld diepe kraters in land en hart geslagen smekende ogen die om hulp vragen er is behoefte aan heel veel geld Mijn wens en diep gevoelde verlangen is dat er niets aan de strijkstok blijft hangen. Den Haag- 20 januari De Samenwerkende Hulporganisaties (SHO) hebben giro 555 geopend om geld in te…

ik stoorde me aan het roekoeën van de duif maar niet genoeg om er m'n geweer voor uit het vet te halen ik wachtte tot een volle tram de halte naderde dan drukte ik me tegen de billen van net zo het uitkwam dat men niet bij me aanbelde kon ook duiden op oneindig talmen als ik iemand op straat zag in z'n regenpak met in de ene hand een hengel…

Mijn vrouw is echt mijn vrouw niet meer Met groen haar,valse wimpers, implantaten Haar nieuwe look brengt me in alle staten En steeds belooft ze:dit is de laatste keer Men zegt dat ik mijn vrouw te zeer verwen Waardoor ik haar nog nauwelijks herken…

als een ijle gil boven tragisch water zonder echo de stilte mij doordrenkt op een grijs geboren dag verder dan de dood ken je me nog als je zoon je warmte die was krimpt boven mistland tot een glimp rest je bent er nog…

vrijheidsstrijder, ontneem de nacht in mij en vlei jouw liefde tegen mijn behoeftig silhouet, niet dat ik jou wil aanraken maar je adem brengt in mij het leven terug de sprei, de tabernakel waar we onze fantasie beleefden en de dromen die de zomen herstelden naden nu rafels in mijn geweten toch ben ik dankbaar wat jij me gaf, twee paar…

Woorden hadden ze gehad en wat geruzied en zijn woorden waren welgekozen zijn standpunt onderbouwd en overtuigd van zijn gelijk was hij geweest haar woorden daarentegen vond hij zwakgekozen en haar standpunt wankel. Het was dus pas veel later toen hij mij verklaarde dat zijn woorden vooral vele malen woorder waren dan de hare.…

stromingen van de zeeën mengen zich met de winden van alle dromen alles vloeit samen een bootje zonder koers om te ontvoeren naar het niets in het niets kan weinig nog gebeuren de deur van mijn gedachten kan er naar alle kanten opengaan bovendien heb ik er steeds gezelschap van zon of van maan de winden zingen, ook de zeeën zingen want…

ik beeld me in.…

Nu op deze verloren dag in weer een ander jaar, vloedlicht zwaait over het ontvroren land, het is niet waar dat zij daar in ruste ligt en dat zij de tocht is aangegaan in een omfloerst gebaar, het is toch waar, dat wij haar profiel polijsten in ruwe steen, beschrijving van haar taal tegen beter weten in. Ik smeek haar de stilte…

Waarom moest dit nu gebeuren, alles is opeens zo zwart. De beelden die we zien zijn afschuwelijk hard. De straat bedekt met mensen, vluchten kon niet meer. Hartverscheurende taferelen steeeds opnieuw, telkens weer. Het is niet te bevatten, wat daar is gebeurd. Deze grote ramp heeft menig hart verscheurd. Mensen dood onder het puin;…

Vandaag kwam Eurlings bij de Kamer op verhoor Daar kon je hem de woorden 'Nooit meer', horen zeggen Ooit heb ik Hanja May dat ook eens uit zien leggen Net als al haar ambtgenoten van daarvoor Maar de minister kan van één ding zeker zijn Z'n intro klopt, mij zie je nóóit meer in een trein! ----- DEN HAAG - De problemen…

in stille uren omarmen levenslijnen tedere harten…

Ze lag daar, alsof ze al dood was Te liggen Haar huid bladerde af Net zoals het plafond waarnaar ze staarde - bevroren Niemand wist aan wat ze dacht Niemand wist of ze wel dacht Of ze wel kon denken Ik raakte haar voorhoofd aan Voor de allerlaatste keer Ik vroeg nog over vroeger Ze antwoordde niet meer…

Alleen in de stilte verborgen verdriet Kwetsbaar alleen en jij ziet het niet Jouw ogen gesloten voor mijn gevoel Je hart zit op slot je houding te koel Alleen in de stilte de nacht is te lang Hoofd vol spinsels mijn hart is zo bang Je woorden beknopt de liefde lijkt nihil Zo anders dan toen toen je echt voor me viel…

Stenen volk, trommels roepen, markeren de tijd als het water haar doden wegspoelt en de oude wegen wegbrandt. De gangen des levens om die niemand iets geeft, dragen fijne zilveren maskers, opgerichte stenen voortekenen van de smeltoven van de natuur, vertoonden zich als tongen van vuur, met doordrenkte gouden opschriften, kunstzinnig…

raakt het soms te hard begonnen met een valse start zoals alles moet vallen op mijn pad vallen als een blad zoals bladzijden moeten bloeden voordat rozen ooit uit kunnen bloeien voordat wij paden en zaden uit broeden vrienden schrijf wat u belieft en gelooft want zonder woorden zijn wij uitgedoofdt…

Ik geloof het zeker Er liggen nog mensen Onder het puin Die kreunen om hulp Wat niet wordt gehoord Ik geloof het zeker Helpers, zoek...! Hun stemmen zijn gesmoord Geef het nog niet op Boor, hak, speur en sla Die stenen... Ze liggen daar nog En zijn doodop... Een nieuwe beving En hulpgeroep Een nieuwe angst Van dezelfde groep Uitgedroogde…

Toen 'k in een schemerige trein ging de nacht achter de ramen, zag ik daarin een oudere vrouw met onderkin en wangenvouw, ik dacht, we reizen samen... Het was zo stil in mijn coupé tersluiks keek ik eens om me heen, ik reisde slechts...alleen.…

Altijd, altijd ben jij daar. Met een luisterend oor, een troostend gebaar. Je warme blik op mij gericht. Ik voel het gewoon zelfs met m'n ogen dicht. Die blik die zegt: "zonder jou ben ik niet compleet". Iedere vrije minuut wordt aan "ons" besteed. Het bouwen aan onze toekomst, ons nieuwe leven. En voor dat doel…

Een nieuw jaar, even stil zijn even stil staan Een onbekend pad dat pad ontdekken zoals een kind vol vertrouwen maar vooral samen.…

vertel mij van rozen zij ruiken naar de gunst van een teder hart laat mij luisteren naar het timbre in het zuchten van je zoete stem ik voel je huid als warmte gemodelleerd in een sterrengloed je heupen dragen de contouren van een laan vol vlinders niets ontgaat aan mijn ogen zelfs niet de pas in een tred waarop naar mijn ziel wordt…

ik kan m’n ergernissen wel neerzetten in het stof dat jij laat liggen maar dat wordt dan al gauw een smerig schrijven en of je het zal lezen is maar de vraag…

koolmees komt kijken inspecteert het vogelhuisje ga ik hier nestelen? hopelijk!…

Ik verbaas me soms hoe haar intellect Zoveel verhaal kan vangen Als ze na uren oeverloos geklets nog aan de foon blijft hangen…

het bier in de winkels en kroegen wordt schaars dat lap ik persoonlijk vierkant aan mijn laars doch, hoe lang gaat de drooglegging nog duren dorstige kelen beginnen te schuren de schuld ligt meer dan duidelijk bij Inbev werknemers ontslagen met winst, dat vraagt lef (staking in België van brouwerij INBEV)…

met je poten in de prut een stalen ring door de neus sta je daar te snuiven jij, the leader of the pack vrouwen hangen knorrend van verlangen om je nek mededingers sleur je aan hun oren door de drek oh, wat voel jij je mans leader of the pack te zijn kijk, die zeugen eens vechten om jou, het grote zwijn…

je rozen voorzichtig gedroogd en opzij nu de vaas weer doorzichtig enkel water van mij…

Kale bomen in de winter, zo troosteloos Daar staan ze keurig in een eindeloze rij Om ze zo te zien maakt mij niet erg blij Het lijkt allemaal zo doods en vruchteloos. En dan denk ik maar, schijn bedriegt Want in de bomen zit nog volop leven Straks worden ze weer met blad omgeven En door de zachte lentewind gewiegd. Dan staan ze weer trots…