Alle inzendingen, jaar 2010, week 9

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De winter wordt bijna van plagen ontslagen je merkt het lichtere aan het lengen der dagen het genoeglijke dat aan komt rollen uit leven tuinen die boden nieuwe kansen willen geven. Zie hoe tij de tijd verdraagt ‘t maakt het buitenleven weer zoet als ook jij uitgeslapen zomerse stappen weer buitenshuis doet. Menig gewas vreest nog de vorst…

De fietser tegen de wind sprint tegen een vervelende opponent die hij goed kent, maar wennen doet het niet. Hij heeft huid en haard verlaten en koerst af op een nieuw zijn op zijn new- age fiets, een tent achterop en twee lichten. Wat is de nieuwe bestemming? Een beter leven. Langs koeien en industie rook droomt hij over verlichting…

na het driftig schrobbelen en liefdevol scharrelen gaan ze kakelen.…

Stoute woordjes in je oor Plagende kusjes op je hals Strelende handen over jouw lijf Pure liefde tussen de lakens Rillingen van genot langs mijn ruggengraat ...…

Na Rembrandt’s expositie drink ik ‘n borrel in ‘t café ‘Hoe is ‘t met Rembrandt?’ Lalt de dronken zeeman ‘Hij zwijgt als ‘t graf’, zeg ik ‘Wat een kapsones’, hikt hij ‘Geef mij maar Van Gogh Ik heb hem zojuist ontmoet Vincent wist ’n ezel te koop Maar was z’n geld vergeten En niet te trots om te lenen Hij is naar huis, geld halen…

Als je klein bent, krijg je een knuffel en je voelt je niet meer alleen. Als je groot bent, zoek je iemand om fijn samen mee te knuffelen. Als je single bent, of oud en eenzaam, ben je knuffelloos. En dan als het zo ver is en je gaat naar gene zijde, krijg je in de hemel een knuffel van Onze Lieve Heer of van je liefste…

hoeveel donkere dagen en lange nachten ik ongeduldig op je heb liggen wachten bedolven was je onder dikke lagen sneeuw trok ik brutaal de zon naar hier vleide je 'n tapijt neer van zacht fluweel kwamen uiteindelijk groene stengels uit de grond verschoten knoppen al gauw van kleur speciaal voor deze feestavond drieënveertig lentes geleden…

mijn leven ontaard als een stervende vogel vleugels naar eeuwig…

Nerinkie handelswaar halen briefje met betaal volgende keer kon je vader niet? nee Meneer moest jij weer? ja Meneer volgende keer dank U Meneer iedereen wist het dat kon je zien nog mazzel het was in een andere buurt er is niet veel lucht boven een smalle steeg dicht langs oude huizen scheve muren over stoepies…

Tussen de spoorweg en Breda's nijverheid leeft een bedaagde buurt, ingetogen. Hier mag statige ouderdom betogen hoe jonge kracht fijnzinnig in hem strijdt. De nieuwe woning en het huis op leeftijd beschikken over het wondervermogen samen aangenaam wereldwijs te ogen, dankzij hun donk're kleur, die tòch verblijdt. Het diepe steenbruin aan…

de liefde blijft de eerste lentezon schijnt en verbindt ons samen op de bank de liefde blijft de laatste zeezon schittert en bedankt je overleden vader een liefde verdwijnt als ondergaande zon donker en bedroefd uit je hart en hoofd de liefde bestaat in elke zon in elke relatie ook al ben je tweede…

lang deelden we de bergen samen kiezelden op helling en vallei onderscheid kenden we nauwelijks wij kwamen van dezelfde rotspartij tot jij versteende in gedachte roem stilstond als huis en mij tot gruis benoemde nog zeil ik keer op keer kaats tegen de spiegel van het laaggelegen meer waarin de schaduw van jouw donker en hooghartig…

Na de warme stoffige dagen valt regen in het polderland regenruis weert de geluiden wordt zelf ‘t geluid der stilte Ik luister aan de waterkant Regen slaat stof uit de lucht het land lest gulzig z’n dorst wast het groen, koelt m’n lijf spoelt het rag uit mijn brein rimpelt ‘t water, wiegt ‘t riet De hengel is slechts rekwisiet…

Er zijn wel momenten geweest in mijn leven dat ik niet aan je dacht dat is waar Maar dat was vóór dat ik je ontmoet had…

Een zwarte dag voor kleurrijk Nederland Nu in Den Haag de witte kiezers wonnen Die heel veel Wilders-garen sponnen Bij holle retoriek contra de linkerkant In juni zijn er vast veel meer humane mensen Die álle mensen hier een goede toekomst wensen.…

De zolder krijt vergeten uit en weeft er draden tijd tot stof over kartonnen dozen waarin jeugd geborgen ouder wordt zoals de tinnen trommelslager in zijn houding lang verstramd of de pop wiens tule bruidskleed in vergelen is vergaan ze leefden eens zo zij verbeelden maar het spelen ging voorbij vergleed zoals de jaren waarin…

Mochten stormen aanbreken, wolken over ons neergestreken.. zou je dan, ook dan, mijn hart proberen te verwarmen? Zou ik ook dan, mogen schuilen, in jouw warmtevolle armen? Neem je me dan mee ...uit die wilde onrustige zee naar het land van liefdevolle rust ...waarin je mij weer wakker kust? Wanneer je daartoe in staat bent.. zal jij…

Ik wil reizen met een hoofd vol woorden naar het land der dichters om mijn gedachten te kunnen verwoorden. Reis over de bergen die bedekt zijn met sneeuw zie de bossen die met zonlicht zijn omgeven wolken voeren me mee. Zweef over de grote zee door de wind gedragen golven brengen me weer aan land waar ik mijn woorden neerzet op…

De Ruftolanders rukken uit tesamen met de Boutianen. Hun darmen gieren stinkend luid. De helse stank doet ogen tranen, ze scheten zich de broeken bol en drek gutst langs hun onderdanen. Ach, elke oorlog eist z'n tol. Toch heeft het wat, zo'n kogeldrol.…

vanuit onherbergzaamheid sijpelt gesmolten sneeuw richting beschaving een stroom dijt uit geweld stort omlaag de rivierbedding ontdekt haar wezen en maakt waar…

Wolkenwit spelen in hoog blauwe lucht zullen dagen doen lengen.…

Melancholische smartende klanken Onduidelijk gezang van een zwarte man Iemand laat een mondharmonica janken Uithalend kreunend, spontane jam De blues klinkt galmend in de straat Leed doordrenkt met een hete traan Ergens valt een ritmisch geluid in de maat, Handen die op een houten kistje slaan Meer en meer mensen komen kijken Zachtjes meezingend…

Laat mij, o Heer, U mogen loven Om Uw grootheid en Uw macht Laat mij Heer, in U blijven geloven Zoals u dat van mij verwacht Geef, Heer, dat ik naar Uw wil zal leven Maak mij vrij van zonde en schuld En dat ik om mijn naasten mag geven Omdat U ons ook met liefde vervult. Laat mij, o Heer, van U mogen getuigen Dat ik mij niet zal schamen…

Hij vindt zichzelf 'n sportieve kerel, hij doodt stieren voor de sport en 't is daarom dat hij alom als toreador geprezen wordt. Hij kerft en steekt en spiest de stier totdat het bloed het zand verkleurd en hij's de held van de arena als de stier wordt weggesleurd. Hij vindt zichzelf 'n sportieve kerel, als wielrenner heeft hij 't soms…

in mij huis je voor vast los van de valse schaamte was je tenslotte daar aarzelend, maar toch in bad en bed gekropen het vale kleed van netheid losgedaan en nu, na zo veel ongelukken weet ik je nog, daar waar ik droom, mijn hand ligt op de jouwe mijn adem lust jouw mond jij bent me niet ontkomen…

die kwetsbare man voor me met twee dochters naast zich een priester leest de mis de gesloten kist staat vooraan vier mensen steken kaarsen aan een hand streelt het grijze haar langzaamaan knapt hij voelt het echte breekpunt na vijftig jaar bij elkaar…

de bomen knoppen razendsnel straks barsten de bladeren eruit zo groen als maar wezen kan…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde mijn huid tintelde de hoogste sferen stoven op mij af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading in de warmte van omarming…

Alsof gezongen wordt een wiegelied, zo kijkt een kind en lacht de hemel open. De lente komt op kousenvoeten aangelopen en doet de harten sneller slaan. Alsof gezongen wordt zo kijken reeds de eerste lentebloeiers verlangend naar het licht.…