Alle inzendingen, jaar 2012, week 20

Organisaties rekenen niet op de terugkomst van Bleker, alles wordt mooier en groener, dat is zeker. Het bezuinigingsmes gaat in de lade: aan het werk, met groen en spade. De daden van Napoleon van het hoge Noorden zijn minder talrijk dan zijn woorden.…

ik jongleer met liefde maar grijp weleens mis spuw vuur met arrogantie verbrand vaak mijn gezicht zwaai aan de trapeze over de grenzen van leven door het net word ik gered tem wilde leeuwen als ik kom te vallen is er de zweep die nog kan knallen ben in mijn circus ook de clown die hoef ik niet te spelen uw traan en lach komen…

Stilte beleeft Zonder woorden om je heen Zo puur mag ademen in haar natuur Is wat zij je geeft Het mooiste geschenk Zo voortbewegende achter het stuur Het maakt niet uit Waar we gaan of staan Stilte wijst mij de weg voortaan...…

Bloed vloeit over mijn wangen Tranen van pijn en verdriet Alle kritiek blijft maar hangen Maar vergeten zal ik het niet Het doet pijn dat je zoiets zegt Je vindt me stom en raar Misschien is het toch wel terecht want iedereen zegt: "hee kijk dat kind daar!" Het heeft me pijn gedaan de woorden uit jouw mond Ik zal er vanaf nu alleen voor…

Het is al begonnen. Verleidelijk fladderen rozen uit hun mond blaadjes rondstrooiend die zoveel verbergen en zoveel beloven. Ze planten een hele tuin in de grijnzende bek van de draak die ze vandaag zo meesterlijk overwonnen - of hoor ik in de verte al het veelkoppige gemorrel van andere demonen? Het is al begonnen, juist.…

Het hele land in 't klein, de weegschaal van de staat, De schave van de jeugd, de schole van de daad, Het dorp der dorpen geen, waar ieder' steeg een pad is, Maar dorp der dorpen een, waar ieder' straat een stad is. De rondom groene buurt, het rondom stenen Hout, Des boers verwondering, al komt hij uit het woud, Des steêmans steeds vermaak…

Eén leerling die examen Russisch doet Komt dezer dagen even bovendrijven Geen nieuwsfeit dat voor eeuwig zal beklijven Toch doet zo'n marginaal bericht mij goed De wereld zit vol instant-fenomenen Maar hoe vaak is nou iemand nog die éne?…

Een conservatoriumstudente is door een conductrice in Groningen uit de trein gezet omdat ze geen treinkaartje had gekocht voor haar cello. ---------------------------------------- Een ezelsbrug, best handig voor gebruik: Wie moet er voor de trein een kaartje kopen? Gelukkig is men bij het spoor vrij open: "Al wat voorzien is van een hals of…

Heeft men u wel eens beticht Van overgewicht. U lijdt dan aan het feit Van zwaarlijvigheid, Die u is aangericht. Zorg daarom voor overwicht Op uw overgewicht.…

Omdat één ervan zo nodig moest bewijzen dat het toch geen kwaad zou kunnen -denkend aan de veilige warme haven- om eens te balanceren op de rand dat de botte kant niet scherp zou zijn echte liefde dit wel aan moest kunnen is het nu zover dat twee harten tweesnijdend almaar leger bloeden in de valkuil van de blinde haat door de mist priemt…

Verliefd wil ik zijn, verliefd op de geneugten van het leven, verliefd, ook al was het maar heel even. Het vrouw zijn wil ik met volle teugen beleven zonder remmen mijn lijf, mijn ziel helemaal geven. Zalig genietend, verwend, ontvangend wil ik kosmisch zweven, teder aanrakend elk deeltje van het lichamelijke zijn. Zo intens, liefdevol…

Ik ben niet goed met taal, versta geen talen. Mijn ogen zie ik nooit en in de jouwe, mij. Waan der wanen. Vergrootglas. mier en mij. U lacht. Met tranen.…

Oude eiken en beuken vertellen zacht waaiend van het ruwe boerenleven, dat in vervlogen eeuwen mocht streven naar gezondheid voor adellijke zalen. Woudreuzen vol klimopranken stralen strenge zorg uit, willen beschutting geven aan tere bloempjes, die elkaar weven tot één grondtapijt, met zoemende talen. Slingerbeken scheppen schoon moerasmos…

Kinderen van aarde en wolken, geboren met een wil te gaan of te staan, vrij de weg te kiezen, langs alle volken, langs de stroming van de grenslaag te gaan, op het spoor van brieven zonder woorden, met foto’s kreukbaar vergeeld in de zon van oneindige oorden, als globale nalatenschap, ongedeeld, op de tast, zwaaiend in ’t rond, schuifelend…

Met de vleiende wind Om mijn hoofd In de verte nog Ondersteund door Het bemoedigende Krassen van twee Zon geblonken Zilvermeeuwen Vertrouw ik Mijn meeuwen Jagend op de Eeuwigheid Toe aan dit Podium van Hedendaags werk En word zowaar Verleid door de geur Van gebroken fluitenkruid -------------------------- Met…

Mijn tijdsbesef is voor even weg Mijn klokje is bevlekt Door een mistbank bedekt Ik wil voor even niks meer van de tijd weten Nadat ik vanochtend had ontbeten Zat ik alweer voor het avondeten Zo snel gaat de tijd voorbij mijn geweten Tussen ontbijt en avondeten Kom ik niks nieuws te weten Iemand heeft op mijn horloge gezeten Dus ik was…

zal ik haar eens bellen onze liefde kent geen ringtone zal ik haar een smsje sturen onze liefde kent geen karakters zal ik haar een mailtje sturen onze liefde kent geen bits zal haar een kaartje sturen de post komt die dag te laat dus denk ik aan je lieverd en weet dat je me voelt…

Vroeger dacht ik aan later, nu aan vroeger. Trouwen, kinderen krijgen, een man. Ja, eerst een man, in die volgorde. Zo dacht ik de toekomst in te richten. Liefde in een broeikas en tranen in het afvoerputje. Nu ik eraan denk, scheert een gedachte langs. Het putje is verstopt. Ik moet de loodgieter bellen en zangzaad bestellen voor mijn kanariepiet…

Ik lig hier te badderen In het groene gras En droomde dat hij hier ook Naast me was Ik zou met je rollenbollen, Rollenbollen in het gazon En samen grassprietjes tellen, Tellen in de zon Maar ik zit hier alleen, In het vers gemaaide gras En lees de woorden in de sprietjes, Die ik gister ook al las.…

Wat jij voor mij betekent en ik beteken voor jou dat is magisch en houdt tegelijkertijd contact met de aarde maar stijgt boven alles uit en alleen jij evenaarde me tot in eeuwigheid. Ik weet nu, dat jij wenselijk bent in mijn leven en ik vergeet niet jouw bovennatuurlijke rol gegeven in en aan me zo vol.…

Mijn inspiratiebron is groot onpeilbaar diep oneindig hoog De dichtersgeest in mij ontwaakt en woorden rijgen zich aaneen uit bronnen diep verstopt nu komend aan het oppervlak van mijn eertijds verwrongen geest De vrijheid boeit me en veel meer Het warme zonlicht evenzeer een madeliefje in het gras Het fascineert me ja nu pas Mijn hennetje…

het is beslist ik treed in het huwelijk de dag geeft ons zijn zegen terwijl een vogel zich vasthecht aan de zee en krijst tegen het wegglijdend water wij houden onze adem in en willen de spiegel van de maan als getuige waarin wij vloeibaar kunnen dromen al dansend, rond en rond met zwarte of gele vruchten op het hoofd en vuurtorens…

We voelen steeds minder en minder we rationaliseren meer en meer we glimlachen steeds minder we bezeren ons keer op keer Maar door middagje muziekgevoel van het Goddelijk koor 'Amphion' laten we even de boel de boel want emotie draait de ratio om Door de klanken van piano en koor gaat ons gevoel weer weken voor! -------------------…

Twee legers, die niet onverschrokken elkanderwaarts ten strijde trokken, vertoonden weinig zin in strijden. Ze maakten daarom rechtsomkeert: er werd en bloc gedeserteerd. Een oorlog kon men zo vermijden. Doordat de beide oorlogsmachten eendrachtig niet naar oorlog smachtten, werd confrontatie snel vermeden. Als ieder land te allen tijde…

een bloem weerspiegelt in het water gracieuze blaadjes dansen in de luwte op de stroming ze kent geen tijd enkel de jaargetijden waarin ze droomt van een lange lente een bloeiende zonneglans in het nu ze verbergt, spaart wat harmonieuze kleuren want, ze wil er nog zijn bij de mens, de zomer waarin vlinders elkaar ontmoeten…

Hoe vaak zocht je je sleutels verrot en heeft het je humeur weer verbrod? Zoek dan in je map naar de Finder-app. Maar waar ligt je Smart Phone nu, begot!?…

Achter het bureau voel ik met mijn hand, geklemd tussen tafelrand en borstkas, mijn bonkend hart dat het wint van verstand en mij doet zwemmen in een zoete plas van gelukzaligheid. Wat eertijds was dat mij ontbrak en gans verkrampt het land doorkruisen deed, kwam vanzelf en alras ook de vraag naar het waarom en 't verband. Heb ik gevonden…

wij hebben de handen gekust haar voeten gewassen ons geweten gesust een dag per jaar geven wij terug van wat in pijn is gekomen de andere dagen hebben wij als kind in alle onschuld genomen een natuurlijk gegeven maar de realiteit geeft vaak een andere kijk op dat samen leven…

Ik herinner me een gedicht dat ik nooit schreef, waarin het woord bunker veel wind door zich heen laat gaan en rijmen moet op hunker. Het tocht er van hartstocht. Alles moet zich vasthouden. Als het over is blijken wij elkaar vast te houden. Wat nu. Nu, dus. ---------------------------------- uit: 'HdC - De gedichten', 1998.…

Wat doe je als partij die slecht gedijt? Je laat je leden een nieuw boegbeeld kiezen Vijf kandidaten gaan de strijd verliezen Het levert wel een hoop publiciteit Aan dít gestoei valt Buma zich geen buil Maar straks wacht hem de echte leeuwenkuil…