Alle inzendingen, jaar 2013, week 2

Drie decimeter. Glad en dik geen dubbeltjes. Gaat het nou nog aan?…

Elk verhaal vertelt haar eigen waarheid en leugen. Ieder mens kiest wat te vertellen en mee te nemen. Elk lot heeft haar liefde en haat. Elke God, al, de mensen, die verafgoden en verwerpen. Elke vis die eens wordt gevangen in het net. Iedere ster die opeens niet meer zal stralen. Elk woord in dit gedicht dat het tot de laatste punt zal…

het is waar dat ik haar mis maar ja het ging niet wat doe je als iets niet gaat ? ik wist het niet ik dacht en ik dacht misschien had ik niet zoveel moeten denken altijd weer dat denken en juist daarom ging het niet? ik weet het weer niet maar ik mis haar ongedacht…

Dwarrelende sneeuw zichtbaar in het gele licht van de straatlantaarn…

Een nieuwe liefde Oude haat Trouw aan een vrouw Die je weer verlaat Vriendschap en extase Veel geluk In de laatste fase Relatie stuk Dichter bij jou In zwarte inkt Een leefbaar recept Met een beetje instinct…

's Ochtends na het opstaan van mijn moeder kruip ik graag nog even op haar plek in een warm en stevig holletje in dat hele grote ouder-bed "Geniet nog maar even, lieve jongen" zegt m'n moeder, kust me en slentert de slaapkamer uit "het vriest hard, buiten is het bitter koud binnen hebben we mooie ijsbloemen op elke ruit Ik roep je…

Het leven speelt zich af Om haar heen, in en op Urenlang kunnen turen Naar het kabbelende water Jochies die steentjes keilen Boten die haar bevaren Als men naar haar kijkt Verzonken in gedachten Vergeten zij even Hun zorgen en kwalen Scheidt zij Zuid van het vaste land Ook al behoren zij tot Rotterdam.…

'the more you think of dying the better you will live'. met een scheermesje kan het soms wel 2 x per dag met een broodzaag kan het je twaalfuurtje bereiden met een gasslang kan het rode kool in een half uur gaar in een badkuip kan het één keer per week en flink met zeep met een touw kan het als je broekriem soms stuk is. --…

er was geen ontdooien juist het harden in zwart gaf onverzettelijkheid kracht met een glijdende schaal maakte jouw karakter ruimte in sociaal bewegen maar er waren limieten die jou niet toe lieten je wendde je af met een lach toch heb ik lente zien komen scheurtjes en barsten in het schier onneembare ijs nog komt de nachtvorst kruiend…

Voor wie laat zien bij welk geloof hij zweert, Door middel van godsdienstige symbolen, Dreigt soms de trage rechterlijke molen. Laatst heeft het Hof als volgt gereageerd: “Het is voor iedereen op alle dagen Gepermitteerd zijn eigen kruis te dragen.”…

‘Gevloden zijn de dromen eens bemind, Verdord de wondre bloemen der gedachten, De lach der dagen en de lust der nachten Zij zijn verwaaid als klanken op de wind. Ik vraag niet meer, mij kan geen vreugd meer wachten Mijn lijf is wond, mijn ogen zijn verblind, - Ik dwaal nu tot mijn leed de vrede vindt Wiens teêre streling alles zal verzachten…

Omhels me Omarm me Verwarm me Sus de pijn Heb lief Laat me bij je zijn…

als kussen vanuit de hemel vallen sneeuwvlokken op onze gesloten ogen kust sneeuw onze woorden ongesproken de ban ongebroken sneeuwblind zijn wij…

In de ogen van de pauw waarin mijn dromen zijn verborgen, als dwaze spiegel van z’n onbaatzuchtigheid de nieuwe dag verrijkt. Waarin ik al de naïeve schoonheid een echte wereld zag, al was het maar heel even van ongeveinsde piëteit. Een mondiale kleurendracht, van een non-raciale zekerheid wanneer dit dier z’n veren strijkt…

Een vrouwtje dat kwam uit Stavoren dat leek voor de liefde geboren Haar minnaar die zei Doe hèt maar met mij Je ring is nu toch al verloren…

Ik ga je missen met je mooie ogen stralend als altijd om mij heen. Je lieve gezicht dichtbij mij Ik ga je zo missen nog meer dan jij mij.…

Bergen zal ik niet meer beklimmen dichte oerwouden niet doordringen over oceanen vaar ik niet meer zeeën kan ik niet meer beteugelen. Over werelden kan ik niet vliegen landen bezoeken gaat niet meer stil kan ik nog zitten mijmeren genietend van landschap en winterweer.…

schoonheid in stilte... sneeuwvlokken vallen onhoorbaar uit de hemel ze vormen een maagdelijk wit donsdeken ze dempen geluiden en gedachten, en doen je even vergeten alles lijkt even stil te staan verstomd door dit zicht, door dit gevoel het is koud maar ik voel warm vanbinnen schoonheid gevangen in licht, in stilte…

Kom s.v.p. terug. Wij stikken onder de truttenboog, worden gek van die grijsvakapen met griezelige nakomelingen op hun rug.…

Je hebt een boek begraven onder sneeuw bedankt een overleden vriend: Het hoofdstuk over liefde bestaat slechts in wind die waait en aait: Een droom voorbij de witte wereld verandert jouw ratio in dat van een kind je roept en schreeuwt: Een eeuw nabij je schrijft en blijft ook zonder vriend je voelt en streelt: Jouw meeuw en…

Verblindende zon werpt donkere schaduwen op de witte grond…

(ook de poëzie) je herhaalt hardop wat in je hoofd zit je schrijft het op en schuift met woorden je schrapt en streept en schrijft opnieuw tot het hangen blijft je leest weerom en als je er warm van wordt dan is het goed tenminste vooralsnog…

Als in het nachtelijk Donker zelfs het licht Van alle lampen Lijkt te bevriezen Tot een groot blok IJs dat door en door Massief is, dan wordt Mijn ik ook langzaam aan Koud als steen En lijkt het alsof Ik nog maar moeilijk Tot leven ben te wekken…

Hoe vaak heb ik Al niet geprobeerd Om het diepste In jou te bereiken Om telkens weer Te constateren dat Het de bevroren Ondergrond in jou Is die mij dat belet…

wakker worden in een wereld die niet de mijne blijkt te zijn tracht ik al het wit uit mijn ogen te wrijven doch zonder geluk op de vlucht slaand voor hetgeen aan mijn voeten ligt ren ik zo hard ik kan naar hoger gelezen gebieden die eerder nog onontgonnen leken zijn nu bereikbaar voor hen die al langer van de letteren waren maar nu duidelijk…

Ga bij het spoor niet naar een vent op zoek, Vergeefs zoek je daar personeel met ballen. Al voor de eerste sneeuwvlok is gevallen Loopt het ze bij NS dun door de broek. We weten nu precies hoe het daar zit, Ze schijten in de broek bij code ‘wit’.…

treed binnen en zie hoe mijn hart zich thans opent dat bepaal ik zelf een kleine deur voor lijden de grote voor mijn liefde…

Scheren en harsbeurten! Haaruitval! Kaalslagveld! Schaamluizen gaan er genadeloos aan Haren begint nu een schaamluizendagverblijf voor nog wat kans op een luizenbestaan…

Seconde na seconde Tikt de eindeloze tijd Druppel na druppel Stroomt de koude regen Stap na stap Loopt de eenzame loper De tijd staat stil Het water voelt hij niet Gedachten staan stil Denken doet hij niet Seconde voor seconde Kruipt de tijd voorbij Druppel voor druppel Leegt de donkere wolk Stap voor stap Is hij verder weg De…

Klanken helder als kristal serene rimpelingen in een meer van stilte klanken uit het niets verrezen en éven tot vorm gestold vorm die als een flakkerende vlam plots oplost een tedere wind die manna schenkt die liefde is…