Alle inzendingen, jaar 2013, week 7

Te veel zaken, geen rust meer. Verdwaald lijkt alle gelijkmoedigheid. En de dingen zijn de mensen de baas. Eenvoud is iets wat blijkbaar niet Meer bestaat. Dag in dag uit heeft men het druk. En voor een gemoedelijk samen zijn Is het vaak te laat... De tijd die spoort ons aan en Het is de weelde die velen het hoofd Op hol doet slaan.…

Wat heb je me al vaak Te vriend proberen te houden Met weer een belofte die Op zich al niet toereikend Was voor wat we samen hadden Afgesproken - en iedere keer Weer lukte het je om me te lijmen Daar waar ik diep in mezelf Wel beter wist - 't is beter om Er nu maar mee op te houden, Ook al was het wel ' t proberen waard, Uit…

Te lang al heb ik Mijzelf in jou verloren Te vaak al door dik en dun Je op handen gedragen Terwijl dat voor jou nooit Zichtbaar was, en nooit te Ver kon gaan - zie ik Eindelijk in dat ik de Mot ben die zonder uitzicht Op beter om jouw kaarsje In steeds kleiner wordende Kringetjes zijn leven aan Het verliezen is…

een mooie belijning een ritme op een doek je ogen meegaand in elke beweging je helemaal geven bijna oogverblindend een schittering zo mooi vermengde kleuren samengesmolten voor altijd vereeuwigd portret van de liefde…

Urenlang op de lippen In een flesje zonder haast En voor jou: uit de kast Uitzonderlijk binnen handbereik Hartstochtelijk veel De spiegel van het plezier Bliksemsnelle doorbraak Nog een vleugje? Afspraak……

Cement in dromen bouwen, de wolven hebben de nachten gebrandmerkt, wat eerst op de hemelen leek, sloot zich op in de wind als gedreven schapenwolken op de eigenzucht, bezweek in het vlakke polderland van duisternis. Het kader werd door list met de tong gemerkt, verwerpt de zuiverheid van ziel, waaruit aardse begerigheid tot ons preekt…

rondom zon, maan en sterren blik dwaalt gevoel achterna het reiken buiten langs binnendoor achterom… terugkijken draagt de jas van warm herinneren een hart klopt tweemaal in dezelfde slag en ooit- ooit op een dag zijn jij en ik…

Ik wil best met je praten, graag zelfs maar ik wil ook dat je luistert Ik ben geen hol vat en jij ook niet dus communiceren: zenden en ontvangen uitwisselen zodat onze inhoud indaalt En ontvang je teveel, geef dat dan aan dan vervolgen we ons gesprek later; jij laat indalen wat je hebt gehoord ik haal uit mijn 'dal' wat ik heb gezegd…

Dagen gaan traag voorbij Uren, minuten, seconden Traag tikkend in een monotoon ritme, zonder jou.... Mijn hart verkilt De handen koud Alle inspiratie kwijt, verdwenen met jou.... Een zoete droom van warm verlangen Denkend aan jouw geur, jouw naam op mijn lippen Zonder jou, in gedachten altijd samen!…

Ik strijk de zorgen uit de morgen laaf me aan wat hemelse thee snij dikke plakken zonlicht in mijn haar neem ik wolkenbrood mee Ik verf de noen secuur zacht groen klop daarna mijn dromen uit hang verlangen aan de waslijn schrijf verzen in 't fluitenkruid…

het meisje, ze woont aan de rivier gebruikt nauwelijks woorden ze maakt vanavond haar jurk af hij is smaragdgroen en past bij haar ogen ze droomt van gele wolken en een man die altijd onderweg is zij blijft alleen in de eenzame ruimte ze zal neuriën en uiteindelijk haar jurk aantrekken zich daarna naakt bewonderen…

Ik stond daar, met lichaam en ziel tegen de boom der bomen. Slechts aanschouwde ik, leunend, de gang van zaken, op aarde, in bossen der vroeger tijden. Niks en niets scheen mij te bevrijden. Alleen en nergens, met hart en geest vol betrokkenheid in het menselijk lot... zo machteloos! Totdat ik losliet, wegging, om terug te keren... in…

Als ik, nadat ik dood ben, nog ergens rond mag dolen, laat het dan op de markt zijn, in geur en kleur. En mag die markt dan open zijn onder de blote hemel. En mag ik dan als vroeger met mijn moeder zo'n puntzak gloeiend hete frites (met veel zout uit zo'n gebutste strooibus) met haar delen. ---------------------------- uit: 'Het vrolijkt…

het gras was altijd groener waar jij liep de paden meer geëffend zonder grote stenen jij wond de winden om je vinger altijd in de rug danste vaak voortvarend vlug omhoog en speels weer naar beneden nog ben jij een zomerkind stralend en vol zon ieder draait zich naar jou om…

Hij hoorde wat gestommel in het bad, Dus liep hij ernaartoe, op hoge poten, En heeft met een pistool de deur beschoten, Maar doodde ‘onbedoeld’ zijn lieve schat. Nu denkt hij aan de rechter te verkopen, Dat hij te hard van stapel is gelopen.…

Een stapje door de wervelwind Een zinderlings gebonden Behoefte aan een mens en meer De blikken brengen zonden En wanneer het duister streelt En het licht het moois verbrandt Staan wij stil bij wat wij zagen Zagen wij een wervelwind Stenen met zich dragen Voelen wij ons ook weer kind Zo weerzinwekkend weer vergeten Zonder slingers, mutsjes…

we dachten eerst dat God was daarna werd het evolutie maar nog steeds begrijpen we niet al te goed vraag is natuurlijk wat begrip is en wat poezie wie weet gaat poezie dieper dan een beetje begrip nou ja, soms wel regelmatig ook niet dat maakt het alletwee aanlokkelijk…

aan je houding te zien had je waarschijnlijk de hele nacht liggen huilen en elke ster van die nacht gaf weer een spiegel in je tranen ik zoek soms even een plekje om te schuilen wil er eigenlijk niet over praten...samen als ik langer zou blijven dan dat mijn hart het toelaat lijkt het steeds alsof mijn liefde langs een zijden draadje…

Dat zijn die Arabieren niet gewend: Prinsessen zonder hoofddoekje die roken, Daar is de lente nog niet aangebroken, Want zulke dingen doet alleen een vent. Omdat ik vind dat wat zij deed best mag, Roep ik vol vuur: Leve Prinsessedag!…

Er bloeien al sneeuwklokjes. Ze staan fier opgericht, tegen alle negatieve weersvoorspellingen in. Groen en wit, heel feestelijk, al moeten de bomen nog eerst even rusten eer ze gaan juichen in hun bloesempracht. De sneeuwklokjes werkten al hard om hun tere blaadjes en bloempjes naar boven te krijgen, maar ze deden het toch maar, ook weer…

De straten dwalen door de stad Het plein uit mijn jeugd Een verzameling stenen Het huis uit mijn jeugd Gevallen onder slopershamer Mijn jeugd dwaalt door de stad en kijkt om zich heen Iets moet er nog zijn Een gevoel, een vriendje waar ik mee speelde Iets moet er nog zijn Een restje van de oorlog Een restje van mijn prille jeugd De…

Aa…

Een gedichtje voor het slapen werkt als een gebed tot God dan lig je niet te woelen of te verlangen naar genot Een gedichtje voor het slapen werkt als 'n geestelijk medicijn wat je lichaam laat voelen dat je er dag en nacht mag zijn Een gedichtje voor het slapen maakt zo veel meer mens van je zowel gapend, wakend en slapend God, mens…

en als van parelmoer het licht onafwendbaar in knoppen ik kan niet langer meer dralen het blijde zal weer verhalen zo hemels en zo aards er is geen duisternis meer waaraan ik moet weerstaan, geen ruw gescheiden maannacht waarin ieder vers eindigt met een optocht van ondoorzichtig cellofaan ik sterf niet meer om de wonden van wind die,…

lief je in de morgen lief je tot midden in de nacht (on)geduldig wachtend tot dageraad tot bij het ontwaken, jij tegen mij lacht ontmoeten wij elkaar in zonnestralen als 't regent op ons gezicht middels de wind strelend door onze haren in het vroege ochtendlicht lief je mij in het ochtendgloren lief je mij tot de maan en terug genietend…

Vorige week maandag Liet je me weten dat Het over was tussen ons, Dat je het wel had gezien, Dat je helemaal klaar was met mij, Die zo lang jou op handen Gedragen had - te veel, te vaak, Naar je zin want een man Die zich alleen maar uitslooft Voor zijn lief is geen echte man, Zeg jij hardop in je gedachten - De hete tranen die ik…

Heerlijke, goddelijke man Zijn lichaam een waar kunstwerk De mooie contouren van zijn lichaam Het prachtexemplaar van de man Met zijn zachte, rode, zoete lippen En zijn sensuele, bruine ogen Zijn ogen verhullen mij zijn diepste verlangens Terwijl ik de zoetheid van zijn lippen proef Vol verlangen, begeerte en hartstocht Laat ik mij…

Het geweten huist in je lichaam, Zeggen zij die het kunnen weten - Dostojevski, kenner bij uitstek, Schrijft het toe aan de complexheid Van de mens - hij zegt dat het geweten Onlosmakelijk met diens lichaam Verbonden is - gisteren gedroeg ik Me onheus tegen mijn lief, vandaag Begint mijn geweten te knagen En zal ik dagenlang de pijn…

Lezen moet men leren Eenmaal geleerd leert men echt lezen Zij die lezen en absorberen leren lezend Al lezende leren en weten wij in progressie Het lezen ontdoet u van al het nutteloze…

één, twee stappen sneeuw de vorstlucht nijpend scherp verschraald ik proef hem niet, de koude lippen slechts geopend voor mijn adem winterwrang betaalt een vlijmende illusie gehandschoende dromen weggestopt in wollen shawls hun paisley als motief welluidend warm ik voel me arm en rijk- gelijk mijn oude zomers bloei maar weelde, in elke…