Alle inzendingen, jaar 2016, week 22

ik heb voor even de boeken weggelegd die verhalen over de zonnige kant van leven werd gegrepen door wat zinnen over andere dingen uit ons dagelijks gaan ben een zoektocht begonnen naar de essenties van ons aards bestaan afdalend naar holen en spelonken waar herinneringen nog aan duister zijn geklonken in verbijstering moest…

Hij was heel lang de topman van Justitie Vaak had hij iets met jongens in die tijd Althans, dat blijft naar Demmink het verwijt Dat zaakje stinkt - zegt ook mijn intuïtie Hoe kan het dat – door Opstelten bepaald - Justitie zijn verdediging betaalt?…

Spetterend water springt onvermoeibaar omhoog fontein vol blijdschap…

De economen van het Land der Engelen voorspellen Hel, Styx en Verdoemenis Maar wat voor mij niet te verbloemen is is dat zij naar de gunst van Cameron hengelen Alleen een Brexit kan de Ban doorbreken van de Grote Geld Wolf en zijn Schurkenstreken…

Ik graaf in een berg van verdriet waar ik eigenlijk geen gat in zie boos plant ik mijn schop in de aarde maar wat is de waarde kan ik met mijn verdriet dan bergen verzetten is mijn graven wel nodig ik kan er toch ook omheen mijn tranen verzachten de grond en ik besef nu het is hard werken maar ik kom hier doorheen…

Kan een gedicht de werkelijkheid veranderen Kan een gedicht ons grijpen bij de keel Kan een gedicht door 't kunstig voort meanderen Ons op doen schudden, diep, fundamenteel? Kan een gedicht een wrede daad verhinderen Een einde maken aan het strijdtoneel Een medicijn zijn, ziekte en leed verminderen Of wordt een woord, een vers, nooit substantieel…

Sterven is eenvoudig, we kunnen het allemaal! Dat riep een filosoof opgewekt. Mij stemt sterfelijkheid somber. Ik lig weer sterfelijk in mijn bad. Finkers ligt binnen handbereik. Ik begin een stukje te lezen. De zon gaat weer schijnen. Ik lach.…

Mijn verleden herdenk ik het heden herschrijf ik over de toekomst droom ik mijn leven beleef ik…

Ik kan niet tegen piepende deuren laat staan tegen klikkende deuren maar dat geldt ook voor ramen door de tocht tot irritatie leidend ik kan ook niet tegen tocht snurkende slapers, hinnekende lachers Ik haat hoge scherpe geluiden het luide geschreeuw op straat of het geroep uit een andere ruimte en ook een applaus na een mooi stuk ervaar…

“Wees barmhartig,” zegt God de Heer Oordeel niet, maar vergeef elkaar Doe het goede en wees dienstbaar Niet alleen vandaag, maar steeds weer”. “Vergeld geen kwaad met kwaad Maar heb uw vijanden lief” zegt God Moeilijk, maar het is wel Zijn gebod Is het mensdom daar wel toe in staat? Dat we het goede zullen nastreven En ons van haat en nijd…

In het stille gebed Van een vroege non Spreidt ze haar vleugels En vervliegt In het stralend licht Van de morgenzon…

Ik ben niet altijd aardig ook niet altijd slecht ik ben een beetje ' tussenin' jazeker, dat ben ik echt. Als je verdient mijn vriend te zijn zul je altijd een oor vinden alsook een plekje in m'n hart. En al ben 'k niet altijd aardig evenmin niet altijd slecht ik zeg je de waarheid niet krom, maar puur en recht. En kun je daar niet…

De vrees voor het daglicht. De vrees voor de straat. De vrees voor het leven in het donker 's avonds laat. De vrees voor de muren. De vrees voor de claustrofobie. De vrees voor het inwaarts gluren van al die angst die ik niet voorzie. Laat de bevreesde dag niet regeren waar die het geluk kan genereren van het leven als een fraai cadeau…

Hartje winter, we waren op elkaar lagen vaak dubbel enkel en alleen over de twijfelaar die bodemloos een latrelatie in de weg stond was het ik of jij of jij en ik we hadden in een gat kunnen vallen ons verbonden voelen met dons op dons een warm nest vol kippenvel maar we zijn geen rendieren dus gaf ik jou een springveer je kwam er…

ergens wachten woorden die ik zal schrijven misschien uitspreken er is een zucht het duizelt van binnen waar te beginnen… ik voel me als de specht die hamert op een boom door bijna onwrikbaar hout -- waar is jouw zomergeluk de schikking van bloemen tot een gracieus boeket wat ging er toch fout……

In raceauto's of op een rennersfiets Als Hollanders op helden moeten lijken Durf ik al haast niet meer naar ze te kijken Wat alles lijkt, draait meestal uit op niets We hebben onze Goden weer verzocht En vlogen daarom kansloos uit de bocht.…

hoe kon het zo vreselijk misgaan met het altruïstische zijn wij gingen voor hebben nog meer bezitten behouden in angst en pijn dat binnenhalen bleek een groteske vergissing het meerdere was valse schijn allen hadden samen moeten zijn in delen niet ik steeds beter dan jij respect en om elkaar geven zonder macht en geld gewoon…

Draaikolken van dit leven, zuig mij naar de dood. Zie hoe tere bloesem in een vrouwenschoot welken moet door woorden of een valse grijns. Sleep mij naar het einde, vraag mij geen accijns voor goedkoop genoegen. Lach niet om mijn leed, als gij ’t innigst leven zelf met voeten treedt is voor U een wonder…

‘Geklungel.’ ‘Evident regiegebrek’ Behalve ’t bonnetje, zo staat te boek was ook de veel genoemde doofpot zoek en menigeen deed mee aan ‘Ik vertrek’ Die ambtenaren…kunnen amper lullen Zelfs niet in staat het zaakje te verhullen…