Alle inzendingen, jaar 2016, week 38

Liefde is het die mij in beweging zette en mij hier spreken doet. Er is geen terugweg en er is geen brug. De zee spoelt ongelezen door de fles, de zon verdringt zich in het avondland. Is deze tocht een vlucht, een woordeloos gevecht om lucht. Het noorden liet ik achter me. De andere hel doe jij mij aan, balorige balling. Leid jij me verder met…

ik zag de schimmels draven de bosrand langs gemend door vaste hand ouderwets getuigd de kar nog zonder veren een schimmige koetsier geen enkele passagier het was alsof de film bleef haken beelden braken zonder de werkelijkheid te raken ik voelde spanning in de bomenrij een opgestoken wind bracht vreemde geuren dichterbij nog…

Geestdriftig is er bot bij bot gelegd Voor die Tyrannosaurus rex in Leiden Een machtig groot reptiel uit vroeger tijden De koningin der dino’s, zogezegd Natuurlijk zegt haar naam in feite niks Maar heel toevallig heet dat boegbeeld Trix Toegift! Ze schittert bij Museum Naturalis In wat een majesteitelijke zaal is Maar was zij écht…

fonkelend gezicht, erotisch geschminkt, doelbewust die aantrekkingskracht, zoals sterren schitteren hoog aan de hemel je nodigt uit zonder berouw, weinig prooi kan weerstaan aan die ogen... van jou!…

De contouren de horizon de zon de lucht de wolken Dat plaatje vanuit jouw plaats vormt een palet aan kleuren vooral veel groen met veel schaduwen in het zicht Klik...foto gemaakt! Fotograferen is als schilderen met licht!…

De tegels onder mijn voeten voelden hard en scherp aan Dwalend op een verloren pad Waar was het verkeerd gegaan? Ik ben daar niet zomaar gekomen Eens nam ik de benen Heb van alles gevoeld Stopte opeens met dromen Smeet de deur met geweld dicht Scheldend, schreeuwend in mijn hoofd Angst en pijn werden niet verdoofd Licht werd donker…

Te lang, liet ze het voor wat 't was tevens nam ze 't voor lief. Te lang, nam ze genoegen met, deed 't niet eens met tegenzin. Dan ineens, gaan ogen open is 't klaar met gemoedelijkheid Ook de oren staan volop open en ineens is 't beurt met de geit. Over zich laten lopen is not done ze loopt nu liever zelf Houdt het roer stevig vast dan…

Moord en brand schreeuwen om iets wat niet zint. Een vaak overdreven emotie, dat door een brandgang zijn uitweg vindt. Licht ontvlambare emoties; daar brandt men niet graag de vingers aan. Wanneer de lontjes te kort zijn; is het beter voor de explosie uit de weg te gaan. Wanneer de vlam in de pan slaat; en er moet een brandje worden…

och, ranke stengel omringt door groene schilden je groeit en bloeit zo recht omhoog. zoekend naar licht wijst je bloem met gele kroon, bereidwillig naar het oosten. een hart van goud met duizend draden, gesponnen echt ragfijn, kunstwerk van jewelste, je mag er best wel zijn. zelfs krom gebekte vogels maken ruzie om je vruchten…

Wie zich niet meldt als chirurg Is vanzelf chirurg Uw werktuig is een lemmet Met één scherpe zijde.…

o, mooie herfst, mijn jaar getij je komt al dichter, dichterbij soms voel ik je al even wanneer ik vroeg de deur uitga de zon al schijnt, dan sta ik af en toe al wat van kou te beven en later op zo'n mooie dag dan pluk ik als het even mag een emmer vol met bramen zo heerlijk lopen door het duin of ik pluk asters uit mijn tuin en zet ze…

(met dank aan Rob Chrispijn) naast de camping een leegstaand etablissement met een opschrift in schreeuwende letters "AQUA CIRCUS" vraag ik me in alle ernst af wat ik daarvan moet denken en zie in gedachten een kletsnatte clown in een door God en iedereen verlaten circuswagen vergeefs zoeken naar zijn zwemvliezen…

kronkelend krakend gedachten die ontwaken nieuw gedicht in zicht metske - 2015…

Stilte In de nacht Gedachten tieren Gevoelens woekeren Jij zit in mijn gedachten Ik mis je Te erg Verdriet steekt de kop op Ik roep je naam Maar je antwoordt niet Het blijft stil Te stil Uitgesproken Luid roept het verdriet Tranen in mijn hart Weerspiegeld in mijn ogen…

Dolende over de velden in het prille ochtendlicht vibreren haar woorden over mijn huid als een zachte zomerbries de spanning glijdt van mijn mannelijk lijf ik voel mij één met de natuur en met haar die ik nimmer heb ontmoet een vreemd soort energie maakt zich meester van mij ik geef mij over en laat mij meevoeren naar een plek niet van…

Ik omhels je Met duizend armen, Wolkenlucht die Het steeds vaker Aflegt tegen de Zonnestralen die Je indringend doorboren - Hier begint het ochtendlicht te gloren, Wordt in wolken en zonneschijn Mijn nieuwe dag geboren…

Beste bedoelingen en zo goede voornemens Maar dan gedoodverfd en beschimpt worden Enkele handeling die mogelijk fout was... Tamtam alom. Perfectie benadert toch niemand Zo gevoelige ziel graag gepijnigd Triomf, wat een feest. 'k Ga toch dapper door met geheven hoofd. Tranen mogen wel rijkelijk vloeien Wat spijtig. Wensen jullie me sterkte…

hier loopt een blauwe levensader naar jouw bruisende kloppende hart hier vormt zich jouw klei rond naar de kom van je hand recht naar de strakke langgerekte welgevallig naar de sierlijke lieftallige gevoelig naar de knedende welgevormde maar altijd blauw Delfts blauw…

soms in mijn dromen vlieg ik hoog door de lucht niemand houd mij tegen op zoek naar hemels geluk door wind gedragen zweef ik als een vogel vrij van alle zorgen zoals een doelgerichte kogel zweef ik over steile bergen, duik in diepste dalen, vlieg over blauwe zeeën, niet bang te verdwalen in hogere sferen komende wil mijn…

Wat we dagelijks waarnemen, is in werkelijkheid illusie. Ons leven is een filmtheater. Wat onze hersenen projecteren, zijn onze zelfgemaakte films. Wat onze oren horen vervormen we. Wat onze ogen zien vervalsen we. Wat krom is projecteren mensen recht. Wie is eigenlijk onze regisseur? Wie schrijft onze recenties? Wie horen en wie kijken…

de vader vergeet zelfs zijn vergeetachtigheid ogen vol leegte de moeder kijkt weg en blikt vol liefde terug het is de leeftijd tranen vloeien voort het verleden opgepoetst vergeten toekomst…

Verjaardagsdicht voor W. Deze mooie nacht ben je 55 geworden. Vanmorgen stond je je op te poetsen voor de spiegel, roepend dat je iets niet kon vinden. Je wilde wat lekkers uit de dag gaan lepelen. Een kus, een lipstiftje en toen verdween de auto, met al dat moois: je heupen, borsten, eigenwijsheid en wij-gevoel, om de hoek van de Prinses…

In de nachtlijke stilt' van mijn dromen, Als geen windeken ruizen in 't groen, Als geen vogelken fluit in de bomen, Wekt mij telkens hetzelfde visioen. Langs de ronding der reuzige bogen, Stort haar zilveren stromen de maan, Op de golven, zich heffend ten hogen, Waar de sterren te vonkelen staan. Ach! de maan is zo hoog aan de kimme…

zij zwermden ik vloog alleen anderen schreeuwden waar ga je heen voelde later hun vleugeltippen raken toen zij mij stuurden om de vlucht mee te maken werd recalcitrant scheerde snel naar de andere kant hopend op vrij baan zij lieten mij niet gaan doken achter me aan ik was de afvallige maar had hen niets misdaan kreeg geen vrije…

De media beleven zware tijden Waar poten worden onderuit gezaagd Door vloggers die brutaal en ongevraagd Hun beelden via internet verspreiden Die maakten zo van Poelenburg een hel Ten bate van een nieuw verdienmodel…

Na al het nieuws haal ik de heilige boeken uit de kast en schud daar de leeswijzers en de vrome praatjes uit Van deze zuiverheid nastrevende stof kneed ik een sneeuwbal – haren en kruimels geen probleem – en steek daar een vulpen in tot de sneeuwbal zwart kleurt Dan zet ik het machteloos mooie ‘vogels in bos en duin’ op schenk jou een…

Genietend van de schoonheid de schoonheid van de natuur vraag ik me af waarom heb ik voorheen dat mooi niet gezien waarom heb ik voorheen dat schoon niet opgemerkt hoe komt het dat ik niet eerder die pracht heb bewonderd, de grootheid, de glorie, ik ben overdonderd van de kleurenpracht alles wat rijpt en openbloeit alles wat stijgt en hoger…

vanmorgen zag ik hem liggen, ik dacht: hier ligt een man, dacht ik. maar niets was minder waar. er lag geen man, alleen een foto. vergis u niet. hij lag wel degelijk te liggen. languit op pagina 6, netjes in het midden. gewond, bebloed en zonder naam. en amper te verdragen blies hij recht in mijn gezicht zijn laatste adem uit.…

Geen zanger heeft zo'n mooie borst; zingt vanaf 's morgens vroeg als een kleine vorst. Met oranje-bruin bronzen keel; zingt het roodborstje geen noot te veel. Ook het vrouwtje is met deze zangkunst rijk bedeeld; en laat haarzelf na een zwaar zomers broedseizoen vanaf de eerste herfsttinten gaarne horen. Niets kan dit mensvriendelijke vogeltje…

Hij fluisterde met gemengde tranen van geluk en pijn ik ga nu slapen maar als ik morgen wakker wordt hoop ik dat ik dood zal zijn…