Alle inzendingen, jaar 2016, week 42

bladeren ruimen het gazon bemesten verzorgen van tuinen doen wij als de besten met de herfst in het land treden we nu best in actie alle rommel langs de kant werk voor gans de familie het plankier wat schuren met zeep of bleekwater het groen van de muren geen zorgen voor later iedereen is druk in de weer vele handen maken…

Jij weet als geen ander Mijn dromen verraden Duizenden buien van donker gemoed Sterk is jouw baken Ik voel je me aarden Jij komt het verlichten en alles is goed Leen mij nu je krachtig verstand als een wapen Ik strijd door het donkere gat in mijn hart Beïnvloed mijn wezen met helende handen Bescherm tegen schaduw omdat het me tart Ik…

de ezeltjes bij de geboortegrot van Zeus maken een zeer vermoeide indruk…

Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn, maar wat moeten de beelden verbeelden? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden: zijn het kubusnonnen, afgodsbeelden of een verbeelding van het diepste zijn? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn.…

Ooit met een kanon op 'n mug geschoten? Wie was er begonnen? wie.... het eerst? En.... was die raak? was het zomaar? was het wraak? We zijn niet zo'n schietgraag volkje wel...de Amerikanen die hebben er een handje van en pistolen onder hun kussen Zelfs bij 'n kraak schieten ze met kanonnen.…

Een aanzienlijk deel van de bevolking wil vrije toegang tot de zelfmoordpil Als boodschap klinkt dit academisch kil Zachter spreekt men van recht op zelfdoding Ook een mooi leven gaat onherstelbaar stuk Al kan de geneeskunde veel leed verslaan Niemand heeft het patent op blijvend geluk Folterend lijden doen gaan is ook humaan Wie mag of…

Geflaneeerd in fraai joggingpak knalrood Een ZON-dag om nooit meer te vergeten; hart en ziel bloot. Genegenheid ook kolkend vuur - heden peperduur - Uit de hemel gevallen, tergend lang geduld dus vetjes beloond. Nooit doemdenken of wanhopen, ook niet mistroostig wezen Wat een cliché - mens, durf te leven - werd toch wel bewezen. Vallende…

Twee harten, luchtig en overgoten door warme zon vanaf het moment, hun eerste ontmoeting begon. Om hen heen, geen muren meer maar enkel nog soepele, licht doorlatende, gordijnen, mee bewegend op het ritme van een warme zomerbries. Harten raken elkaar en hebben elkaar intens lief. Ogen zetten elkaar in vuur en vlam geven elkaar zoveel liefde…

Ongevraagd begint een mens zijn leven. Het recht om zijn leven weer te verlaten, wordt hem wettelijk nog niet verleend. Niemand, niemand bezit het recht, zelfs geen lieve heren, om te beschikken over mijn levenseinde, zonder mijn uitdrukkelijk geuite wens. Het recht om in vrijheid te kunnen sterven, weiger ik onuitgenodigd te overhandigen…

Gemoedsgetuig'nis af te leggen Verbiedt mij 't onverzoend gemoed; Wat mij zijn dicht-stem vóór komt zeggen, Verga als ijd'le klank - eer 't and'ren luist'ren doet. Mijn jeugd zei vaak haar verzen over, Schreef ze op, maar deed haar schrift te niet; Teloor gaan deed zij knop en lover En bloesem uit de tuin van 't onbesnoeide lied.…

een koude wind schraalt woorden die hun betekenis al hebben verloren door je ijzige stem dwars door alles snijden jouw messcherpe zinnen fileren genadeloos overgebleven emoties ik ben geen partij voor jou in confrontatie gaat mijn harmoniemodel volledig ten onder kijk je dan aan laat alles gelaten over mij gaan wacht tot het…

Meneer Trawant uw leven is voltooid Alleen en oud sleurt u zich door de dagen U kunt er zelf helaas niet meer om vragen Schiet mij maar lek, zei u toch altijd...ooit? En de familie wil ook graag wat erven Zullen we nu dan maar gezellig sterven?…

eens in je leven hoorde je een kikkerkoor ook nog een keertje het gehamer van een specht je hebt het wel getroffen…

Probeerde jou te vangen in die droom waarin je me verlangend aankeek maar je loste weer op als lucht alsof je er nooit geweest was Probeerde ze te vangen in de vlucht die dromen met een beetje geluk maar ze vielen broos uiteen zodra ik ze dacht te omvatten Nu de dagen kleurrijk korten hangt de ruimte vol met vangers al was het maar voor…

Het leven bekomt een dwergenpaar tegen de wintertijd vaak saai. In het land van de kokmeeuw in zijn schoonheidsstrijd met een Vlaamse Gaai. De zee schreeuwt om aandacht in zijn verovering van het strand. Binnen wordt het kouder in de huisjes achter de duinen in het kabouterland. Want de kachel van de familie Piggelmee zal dit jaar minder…

we verhalen levens in een notendop foto’s en etalagewoorden met weinig zeggingskracht je lacht het kunstgebit met gelig waas komt bloot ik verberg de apparaten in mijn oren zonder welk ik niet kan horen wat je zegt ik weet nog de lange vrouw die oma heette, grijs, doof en schimmig in haar ouderdom waar ik nu niet van wil weten want…

Elke snaar die zij ooit raakte Elke fout die ik ooit maakte Elke aanblik in haar ogen Elke kans die ik liet lopen Alle keren dat ze lachte Alle dagen die ik wachtte Alle nachten vol met dromen Alle tijd erdoor ontnomen Elk detail dat ik nog heb onthouden Elk idee dat ik haar kon vertrouwen Elk motief dat ik haar kus Elk momentje van geluk…

Ik voel mij veilig bij U mijn God Voor U wil ik een loflied zingen U blijft mij met liefde omringen En bent steeds begaan met mijn lot. Bij U ben ik veilig en geborgen U bent mijn toevluchtsoord Ik vertrouw op Uw woord En wil U loven, iedere morgen. U wilt mij beschermen, elke dag Ik hoef niet te vrezen voor de nacht Want U houdt over…

Als een lelijk eendje Sloot je jezelf buiten Want je wilde niet zijn Zoals zij Als een kip zonder kop Deed je alles wat zij niet deed Zolang je maar niet was Zoals zij Als een gekortwiekte struisvogel Stak je jouw gevoelens in het zand Want je mocht niet egoïstisch zijn Niet jaloers of gemeen zijn Niet zijn Zoals zij…

De hengels evenwijdig naar het water gebogen door spiegeling van licht overtogen is hun evenbeeld gedompeld in een vlak, maar rimpeling trekt het nooit strak. Vereenzelvigd met de punt van de hengels willen ze stil leven, van de wal losgedreven, op zo maar een dag verzonken in het gras, aan het patroon van wolken overgeleverd.…

Je leeft omdat je denkt dat je uniek bent dan komen er anderen die unieker zijn dan jij om je uit te leggen dat je niet de enige bent je werkt, je slaapt, eet en drinkt om iets te zeggen over het leven aan anderen met meer geluk je voelt je onbegrepen pijnlijker dan eenzaamheid in de veilige omgeving nu de stad aan de rivier ligt en…

Het is 24 uur zeven dagen hulp, help! die ik hard nodig heb ik ben maximaal gehandicapt zeven dagen 24 uur hulp, help! die ik dan hard nodig heb en 'heb' kan minder worden als je maar optimistisch bent en blijft en dan ben ik, blijf ik dat wil ik buitengewoon zijn met heel veel doorzettingsvermogen, uithoudingsvermogen en met…

De kleinste woorden omspannen heel de aarde ja of nee, het raakt.…

kun je mij helpen met het zoeken naar plekken, mooie oorden voor ons beidjes ontdekken waar we kunnen luisteren naar de wind, hoe die mooie melodieën voor ons zingt waar we kunnen kijken naar het mooiste licht, hoe de zon de zee kust wat een fraai gezicht waar onze dromen ongetwijfeld uit zullen komen ja, daar wil ik leven met…

't Overkomt me niet zo vaak, maar best Toch wel luttele momenten afgunstig op bikkelharde wezens. Zelf niet de gunstigste episode beleefd, dip Toch erg geduldig weer geluisterd, erg schaars genipt. Wel getrouwe plichten vervuld, gewoon - mijn - must Ben ik dan beter dan een ander, elk ademend wezen blijft evenwaardig. Zeer vreemd dat individu…

Het woord, dat mij met kracht omgordde, En vrede en vreugd gaf, Is alsem voor mijn mond geworden, En voor mijn ziel een straf. De naam, die al mijn onrust stilde... Het fluisterzachte woord, Waarop ik eenmaal pleiten wilde, Staande aan 's Hemels poort - Die Grote Naam, zal ik niet noemen, Die grendels open schoof…

Als je op een vluchtheuvel naar een tram loopt en je hoort achter je haastige voetstappen hoe groot is dan de kans dat je binnen een seconde door een vage kennis op de schouder wordt getikt?…

ik heb je meegenomen uit het licht van gisteren vandaag is nog te pril voor jou we schemeren als man en vrouw bekenden we niet onbemind de nacht schaduwde vaag jouw intiemste lach in zachtjes openen het duister gaf mij kracht met jou weer mezelf te zijn…

Ze zeggen als het leven is voltooid de ‘stervenshulpverleners’ op gaan treden: ‘Meneertje toch, u kijkt zo ontevreden’ Met 'recht op hulp' word ik straks doodgegooid ‘Zo léven man, dat is toch een verschrikking! We doen voor jou wel even zelfbeschikking’…