Alle inzendingen, jaar 2016, week 48

Je opent dat wat dicht heet het landschap, de weg waarlangs ooit bomen geplant De kant als zoom ermee gesierd bomen in gelid als een erewacht En dan.... een novembernacht waarin wind opsteekt niet wil gaan liggen Het duwen en trekken wonderwel gelukt de takken naakt nu zonder enig opschik Het goud dat uit kruinen wordt geblazen…

Zal ik je beminnen op de manier van de hemelse wolven in de tedere nacht bij kaarslicht alles doen wat jij fijn vindt onbetaald en zonder leeftijdsgeschil om voor altijd over je te dromen kan ik niet in je zijn om te bewonderen wie je bent en altijd zal blijven nu het droomgetij gedijt in zoete onzin van mijn verbeelding zal ik je…

je bent nu nader tot Hem, zo plots, na meer dan een eeuw mens je keek aldoor in de ogen van de ander immers in de naam die jezelf koos lag je doel verankerd; daadkracht besloten in jouw wens geen brug te ver, zelden een doodlopende weg, je was klein van stuk, doch een groots gelovig visionair overtuigd van de waarde achter iedere…

balancerend op het randje van haar ooglid rolt de vraag naar beneden zomaar uit het niets alhoewel, het onderbuik- gevoel haar al had wakker gehouden nimmer wilde zij geloven dan dat wat in liefde samen was gekomen gebaseerd kon zijn op een flinterdun web als 't zijne…

Ik herken die geur daar staat mijn vader old spice s'ochtends jenever s'avonds samen met de KRO en dat zo elke dag natuurlijk de Gelderlander behalve zondag kerk en heimat films op de ZDF mijn vader lacht het voetbal wacht.…

Storm op komst. De lucht werd geschilderd met de meest intense kleuren die de goddelijke kunstenaar op zijn palet durft te mengen. Het was donkerblauw en pikzwart. Dreigend grauwgrijs een kleur apart. Wit in alle mogelijke tinten in die eindeloze lucht. Ik keek ernaar en slaakte een zucht. Door de inval van het licht waren de bomen fluorescerend…

Werelden aan wijsheid verbergt ze rug aan rug. Zo vaak gezocht in letters, woorden, zinnen, beelden. Zo vaak gevonden, alleen de klank ontbreekt.…

Kom eens van die wolk Van onwetendheid, dromen en oneindige zonneschijn Tijd heeft hier beneden niet stilgestaan Dromen zijn inmiddels begraven en van de baan Kom eens van die wolk Van negatie, zelfzuchtigheid en vallende sterren Tijden zijn veranderd De wolk kan jou aanwezigheid niet langer verbergen Kom eens van die wolk Verplaats je…

Heetbloedige lentejeugd afgestroopt tot tandeloze zang, levenssiddering van glazuur ontdaan. Geritsel als een meisjeslach in een bladerdek van onrust, paddenstoelen steken hoofs de hoed op. In de vereenzaming van vlakke akkers handhaaft de vogelschrik moedig zijn spottend narrenbestaan. Met wijd geopende armen duldt hij schalks de ijzige…

Stap voor stap Voelen mijn tenen Het koele Van de spiegel Waarover ik droom Terwijl ik mijn teen stoot Aan een druppel water Breekt de spiegel In ontelbare cirkels Omringt door het voelbare Vloeibare Laat ik me zakken in een kolk van Liefde Tot op de bodem…

De dagen tussen ons gleden als eeuwigheden aan ons voorbij. Mijn vurige hart wist de vrieskou te weerstaan, ook al priemden enge walvisvaarders scherpe speren in mijn reeds gewonde, dunne huid. Ik zie je bijna overal, in ramen en in namen, in sushi en in twee geitenkaaslekkernijen om op te warmen. Een tsunami aan verdriet overspoelt…

De sterren zijn met veel, vanavond. Grote ogen in de nacht: een meisje zwiert haar rok tot bloemen op een dansfeest aan de gracht. Een jongen wankelt door de stad. Zijn benen slepen uit de maat. De stoep ligt slordig langs de straat. Hij heeft zijn flessen leeggedacht. Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt;…

ik volgde de lijnen die langzaam in je hand verschijnen kende hun naam wist waarvoor ze staan en toch kon ik hun loop niet rijmen voelde warme energie onder je huid waar al het zachte leven klopte jouw reageren was geen verweren maar een zoeken naar totaal contact ik wist dat jij er was met heel je wezen en kon mij zorgeloos…

De sneeuwvlok kleedt de straat en daken, Het vlietend water dekt een korst, Maar door de sneeuw- en ijsvermaken Vergeet de sterke jeugd de vorst. Wat heeft de knaap nu al bestiering, De schaats ziet half verroest de dag, Men werkt de Goeyjan van de Vliering, Waar hij sinds maart te drogen lag. Piet Franssen laat ook 't lekker vuurtje Aan…

November nog, vannacht vier graden vorst In feite moet de winter nog beginnen Het haardvuur brandt, geen ijsbloem groeit hier binnen De schoorsteen trekt en wolkt uit volle borst Het vijveroog glanst stil en kaal en koud Het jaar tweeduizend zestien is al oud –…

graag wil je jouw woorden eigenlijk hoor je alleen maar jezelf denk terug aan een avond vol woorden je weet slechts wat je zelf zei de woorden moeten alleen van jou zijn tot je erg laat in de avond merkt dat alles je ontglipt je eigenlijk niemand bent als de woorden weg zijn er nog slechts geruis is van het bloed in je…

leven zo zeg jij ons moet je durven dromen zonder het nu te vergeten want voor je het weet is dat voorbij het is moed hebben lef om te geven ook wie je bent en wat je hebt de sprong ook durven wagen naar het onbekende de overgang naar de overkant leer jij ons kent geen juist moment is geen afscheid ook een overstap is het naar…

de hemelsluizen volledig open alles wordt kletsnat zelfs mijn slimme kater schrikt ,verdrinkt bijna , door al dat spoelend water wandelende mensen , schuilen vlug in een portaal of zetten het op een lopen, wippen vlug de winkel binnen om een paraplu te kopen de kinderen uit mijn buurt vinden dergelijk weer wel fijn met gummibotten…

met gelaarsde voeten loopt zij door dichte deuren die nimmer gesloten zullen blijven voor kleuren zo giftig als bloedrode avondstrepen die doen geloven in sprookjes steevast loopt zij om uiteindelijk daar te komen waar zij wezen moet nu de tij gekeerd is…

Het water was inktzwart droeg takken van bomen met zich mee. Wild en kolkend sloeg het water tegen de dijken. De storm was niet ver af. Door het intense zonlicht laag boven de horizon tekenden zich dreigende figuren af. De zon scheen met moeite door de wollen wolken. Het landschap werd daardoor mooier dan ooit. Tijdens de Herfst en de storm…

Met jouw mysterieuze glimlach verover jij al vele eeuwen menig mannenhart. Blik jij op een nieuwe wereld. Vanuit de donkere middeleeuwen geef jij aan de renaissance jouw eigen sensuele start. Met jouw mysterieuze glimlach claim jij iets van een eigen vrouwelijke identiteit. Geef je uiting aan iets goddelijks, maar verover je voor het eerst…

en weer staat de regen aan de drup, te liggen op het strakke nat dat reeds het lichaam heeft verlaten, het goud in de morgen ligt nu als oud koper dof in de vitrine van je ogen de klok, een langzaam begrip ijlt als een verstekeling aan de muur, geborgen in de handen van de kwaal mocht morgen in jouw adem komen dan nestel ik de nacht in de…

wat een sterrenhemel uitricht met de mooiste mysterieuze plekjes veroorzaakt hartverwarmende binnenpretjes maar die mooie mysterieuze plekjes hebben goed verscholen trekjes en die liegen zo vaak in het licht!…

Mijn vader speelde elk jaar de rol van zwarte Piet maar helaas..dit jaar durft mijn vader niet. Hij staat opeens symbool voor de knecht van de rijken maar deze Piet kan je er niet mee vergelijken. Hij is slechts een verklede man die niets aan het verleden veranderen kan ook al vecht men voor het recht..rond 5 december is hij niet…

Naakt zijn en sex hebben dat is gemakkelijk Iemand in je ziel toelaten in alle kwetsbaarheid je hoop, angst, vrees, verlangen eenzaamheid tonen aan elkaar dát is pas écht naakt zijn.…

Het is oorlog in dit hoofd, Onbekende Ongekende Steden zijn Door onophoudelijk vuur Aan gort geschoten - Geen muur blijft overeind, Geen steen die op De andere blijft staan, Lucht vol neerdwarrelend gruis - Wat er nog aan beelden bestaat Wordt aan het zicht onttrokken, Tot voor mijn voeten Plots dit veertje landt En onverwacht…

Een heilige man misschien die ons de leugens opnieuw toont omdat genegenheid moet zwijgen nu alle lasten dansen aan de horizon te neergeslagen in de krappe beurs of een vrolijke heks met gevoelige vingertoppen die ons de les leest als het leven te veel laat wensen wanneer we te vaak verlangen, we zijn maar mensen en wat zal zij brengen in…

Nu de herfst eindigt begint de winter door bevroren gevoelens in de nacht leeft jouw glimlach die mij ontwaakte voor het altaar naar jouw lentedag. Het beeld van kale bomen in de berm toont het kleurloze gevoel dat ik zie met emoties omringd op jouw lentedag dat je het sprookje draagt als een illusie. Al zijn wonderen nog…

Oooooooo! Hoe vergeefs des doelmans hand zich strekte naar de bal die één minuut voor tijd de Duitse doel- lijn kruiste Zij die vielen rezen juichend uit hun graf ------------------------------------------ uit: 'Lijf- en andere gedichten', 1991.…

door weinig ervaren mengden mijn kleuren vervlakkend naar licht in het niet uitgesproken zicht kregen klanken dezelfde toon waaide gelijkmatigheid een doffe berusting zonder sprankjes hoop ik ben gaan retoucheren om de oorspronkelijke pigmenten te vitaliseren tot verbazing helderde juist schaduw het verflauwde licht uit donkere…