Alle inzendingen, jaar 2017, week 1

Eens was jij..zo close..warm en dicht bij mij nu je wordt een schim, vervaagt en verdwijnt. Waardoor een nieuw leven verschijnt. Mijn leven zal nooit stoppen en gaat door verder op mijn spoor waar jij niet meer op loopt. Opnieuw een tikkeltje gesloopt maar toch mijn onuitputtelijke kracht die mij opnieuw weer op een ander spoor bracht ik…

Pas maar op, want er staan overal kwakzalvers en charlatans aan het roer, die het niet zo nauw nemen met de mensenrechten of de rechten van het kind. Deze betweterige, omhooggeschoten, giftige klimplanten overwoekeren het liefste de zuivere zielen, omdat ze daar jaloers op zijn. Deze psychische en rampspoedige criminelen rusten niet…

Niet langer dicteren de witregels de stille heimwee in mijn liefdeshart er is een boekenlandschap opengegaan van dansende zinnen over zinvol beminnen en ik vind mijn ziel niet langer in duisternis maar in fris daadkrachtig opnieuw beginnen want hij is gekomen, boodschap over mijn glimlach vreugde van de twinkelingen in mijn ogen nooit meer…

het is de pijn die ik altijd voel ook bij anderen een gemis als ingehouden lijden om wat er niet meer is het verlangen om steeds op weg te gaan naar liefde en geluk een levenslang zoeken naar het ontbrekende stuk mystiek verwijs vond jou in het kieren van de hemel jij opende handen vol herkenning in onze bestemming terug…

Die achternacht kwam ik mij tegen op een plek Die achternacht kwam ik mij tegen op een plek waar ik mij gewoonlijk niet vertoon. Ik stelde mij teleur. Sprak te luid tegen mensen die mij zichtbaar niet vertrouwden. Ik wilde dat ik vond dat ik naar huis toe wilde en sprak mij aan om hiervandaan te gaan maar dat was zo gemakkelijk nog niet. Ik verloor…

Helaas weet ik best wat me staat te wachten Iets dat ik hier niet in details beschrijf Het zakt méér uit, mijn seniorenlijf Toch wil ik eigen hangvlees niet verachten Ik stel mezelf dus vaak gerust, zeg luid: Toe Inge, zak maar lekker onderuit!…

Uit de stilte van verwachtingen waarvan we zijn doordrongen, om elke vezel te verleiden tot het bloed druist door de longen uit het uurwerk van de ziel, komt de tijd voor wie de tijd is gekomen, het vorige is al bijgezet, wordt het jaar opnieuw in kaart gebracht, om weg en doel te laten samensmelten, in de revisie van het hart lijkt…

Opnieuw beginnen bewust van hoe het tijdelijke iedere keer weer in ons geheugen wordt bewaard. Bewust van het gevaar dat we te veel willen in de wetenschap dat ons verleden nog niet geheel kan worden verklaard. Onze ziel zoekt met visie, maar is nog steeds in revisie. Al wat haar tekende kent nog die angst waar zij soms dagelijks mee strijdt…

De fijnste oliebol, het mooiste lied De lijstjes vlogen ons weer om de oren Met films en boeken die het beste scoren Maar miste u het interessantste niet? 'Het leukste op Gedichten punt enel' Nee ik zeg niks, u weet het zelf wel...…

hart en handen gemaakt van dunne huid met tijdelijkheid gevuld bang soms bedroefd soms beide tegelijk soms overrompeld soms door een mooi uur een broos moment van evenwicht met zachte voeten tasten naar mogelijk misschien en wellicht omhels haar de broze alledaagsheid het is alles wat je beleeft…

Ik sta hier aan het graf een graf zonder naam, het is het graf van mijn vader, mijn vader waar ik nooit heb naast mogen staan. U heeft uw eigen keus gemaakt, alleen en doelbewust, van een oneindig gevecht naar oneindige rust. Maar er zijn nog zoveel vragen waarom heeft u dit gedaan, waarom maakte u er twee maanden voordat ik geboren ben er…

sterke verhalen van vroeger 'drinken was destijds een manier van overleven' dat zelfs jonge mensen oude jenevers dronken 'oude jenevers' met klinkende namen die mij zijn ontschoten maar ach wie drinkt er vandaag de dag nog oude jenever een kabouter misschien ?…

geen eeuwigheidsland meer iets voorlopig en ach het houdt zolang stand…

Passioneel getrouw in tijden van harmonie tikt de wijzer voort gestuurd door de felle ster zichtbaar in de glazen bol.…

De nieuwjaarsklokken luiden blijgezind over een dorpje dat in slaap is verzonken de verstilde straten zijn met confetti getint waar in de nacht gefuifd werd en gedronken we worden wakker in een gloednieuw jaar om verder te schrijven aan ons levensboek een vernieuwde…

voorbij de gekte kijk ik naar een kleine stal ik zie een kind en het verval van menselijke dromen treed naar buiten in de aangevreten vredigheid van een goede wens ach we zijn maar marionetten in de danse macabre van het welzijn van de mens…

langzaam sloop het een in het ander en dan plots zijn dertien dorpen familie van elkander een trouwpartij in het groot; van wie krijg ik een warme hand wie staat op als de kouwe kant je kunt ook zeggen om middernacht werd de teerling geworpen, had ik zo gedacht de naam was reeds bekend en doorheen het eerste ochtendgloren zal…

Buiten strijkt men over zwavel, binnen geurt het naar oudjaar, Remco sprak in dichterswoorden op tv, het voelt zo waar, zoals hij zijn vak beschrijft, ach, wat kennen wij elkaar, maar zo dicht, ja dichter nog raakt hij mijn verdiepte snaar alsof hij leest hoe in mijn hart elk nieuw gedicht ontspringt, hoe herkenning 't hart ontregelt,…

Ik dacht vanmorgen een heel mooie gedachte in mijn hoofd te hebben. Maar, helaas, ze verzwond voor ik haar in klanken kon vastleggen. Het maakt me razend en moedeloos steeds weer te ervaren dat de afstand tussen hersens en strottenhoofd zo groot is.…

Toen alles al was uitgedacht, en in wetten vastgelegd. Wat blijvende normen zijn, wat eeuwige waarde heeft. Wat moest worden opgebouwd, wat weer afgebroken. Wolken breken. Water bevriest tot ijs. Sneeuw smelt onder de zon. Rivieren stromen. Mensen worden ongevraagd geboren. Tranen stromen zoals rivieren stromen. Ongevraagd moeten wij…

In een brief bedankte je me voor de wandeling het middaglicht dat ons rijkelijk bescheen er geen genoeg van kon krijgen Of ik nog zing? vraag je me want je houdt van m'n stem Jij kan je woorden -met 't grootste gemak- tot zinnen aaneenrijgen Het is nu dat ik ween want ik ben je adres onderweg verloren.…

oudjaar vier ik alleen alleen met mezelf mijn pc en de tv god kijkt op me neer terwijl ik lig te kijken eenzaam en alleen vanavond,niemand om te praten te dansen of te zingen of iets wat mij gelukkig maakt geen programma' s meer de tv die zet ik uit met mijn pc in slaapstand ga ik naar de keuken ik rook een laatste sigaret terwijl…

XXI Toch, als de tovervonk langs wonderdraad gevlogen, - Snel als de Laster vliedt en ’t praatje van de Logen – De tijding brengt in ’t land: de Mail, de Mail is aan! Dan hoort men harten vaak als dichterboezems slaan, Want elk, vol vreugd, vol vrees, wacht van zijn verre lieven De levenstekenen, de lange, dierbre Brieven!…

een frisse wind laat letters anders kleuren in het woord de uitspraak geeft subtiele wijziging in wat je normaal hoort het is geen dialect hoewel dat vaak met stelligheid wordt gezegd de tekst in zijn geheel krijgt zo een positieve lading mee zou het al een vleugje lente zijn in de nu overjarige oubolligheid…

Een school en auto's in de fik gegaan Politie werd bekogeld en bespogen En licht verdween uit meer dan 100 ogen Want vuurwerkbril, daar doet een vent niet aan! Mortiertje naar die man op die brancard! Waarom is het niet vaker ouwejaar!?…

Verzet begint niet met grote woorden maar met kleine daden zoals de storm met zacht geritsel in de tuin of de kat die de kolder in z'n kop krijgt zoals brede rivieren met een kleine bron verscholen in het woud zoals een vuurzee met dezelfde lucifer die de sigaret aansteekt zoals liefde met een blik iets dat je opvalt in een stem…

Het beessie is even te logeren, want het baasje is een paar dagen weg, natuurlijk kon hij mee, maar was wel lastig ook onderweg. Oud en Nieuw is ie dan hier, op zich geen ramp want: hij wordt doof hoor mam, dus krijgt zoveel van klappen niet mee. We weten uit ervaring inmiddels allemaal, bij een ander doen kind en hond een heel ander verhaal…

Alles wat geweest is heeft mijn tijd beweend, het scherpste bit verminderde mijn greep achter wapperende manen en in de beugels van de onbedwingbare veulens van vermetelheid, aangelijnd in strak gelid, gaf ik ze de sporen van tegenstrijdigheid, ruimte om te smoren in een tijdstraf van ruimhartigheid bestijg ik opnieuw de beugels…

Uit een bron van inspiratie echoot helder de waterput. Nieuwe klanken krijgen een gratie; geven toe aan het leven in zijn behoefte aan een te herwinnen fut. Nieuwe krachten opdoen is terug naar de bron in het nieuwe jaar. Het verlangen daar iets nieuws te ontmoeten spiegelt zich in het heldere water; integer en in een transparante ontmoeting…

voordat de blauwe slierten opgaan in het niets dansen ze ineengestrengeld door de kamer een generale repetitie van de laatste ceremonie op de klanken van de telefoon plichtmatig condoleert men mij ze wachten tot ze tachtig kilo hebben maar met een grote hond erbij duurt dat niet lang mijn liefste, licht geworden als een veertje, drukt loodzwaar…