Alle inzendingen, jaar 2017, week 19

Kijk mee met mij, de tuin bloeit wonderschoon Veronica, narcis, viool, aubretia Azalea, papaver, tulp, weigelia Astilbe akelei en anemoon! Ajakkes, Keizer-kruid! Daar in de hoek Eruit! Dat staat als woekeraar te boek!…

Geloven in het hogere uit wat de boven menselijkheid voorziet aan kracht. Het denken aan dat er meer is dat dagelijks iets van ons verwacht. Wij kleine mensen geloven soms diep. Of putten uit een bron van ongeloof dat er sluimerend is in het geniep. Wij kleine mensen denken vaak dat het in het leven alleen om mensen gaat. Maar geloof…

Mag ik je dichten? Ik durf het wel. Gedachten verlichten. Niet te fel. Mag ik lopen, in jouw straat. Ergens hopen dat dat bestaat. Soms is eenvoud Ingewikkeld. Soms wat stout en hemelprikkend.…

er zou geen weerzien zijn wisten we het niet of deden we alsof de zachtroze appelbloesem altijd in het zonlicht zou baden de kracht van het afscheid wordt onderschat…

Die meiavond was niet mooi ik zag absoluut geen lentetooi het was triest en regenachtig en ik voelde mij neerslachtig. tranen liepen over mijn gezicht thuis daar lag een triest bericht bloesems verrot nu aan de bomen laat daar alleen mijn tranen wonen er is niets waar ik nog om geef als men haar laatste hoop opgeeft ik liep en…

Met boosheid val je misschien op maar maakt doorgaans weinig tot geen indruk!…

Een tuin voor dieren, Ieder dier haar aangezicht. En wij, het onze.…

lenig als een spin de handstand achterwaarts laat sporen na in het brein van de kijker ogenschijnlijk o zó simpel maar ik zou het maar laten als ik u mag raden…

Ik hoef mezelf Niet meer te Verbergen Nu ik mijn Scherven Heb gedeeld Onmerkbaar Verdwijnen Ze in de aarde En blijf ik Over, Het geheelde ik, Een mens Van wie zo Maar gehouden Wordt…

Maandenlang hield de liefde stand gevochten tegen het water samen een dijk stonden ooit hand in hand Maar de liefde bleef een strijd de golven sloegen op je in langzaam ging je gebukt langzaam raakte je hem kwijt En op een dag liet je hem gaan geen hoop meer voor de toekomst geen vertrouwen meer in deze liefde liet hij je in…

niet langer in staat te voelen hoe schoonheid groeit open bloeit met liefde stoeit dwing ik mij in het alleen zijn zonder herinneringen omvat de eenzaamheid die het sombere uitvergroot…

Dit is wat hij niet verwachtte: diegene die het lichaam vindt is vaak de eerste verdachte; daar lag het zestienjarig kind. Al spoedig kwam de politie die verjoeg elke toeschouwer, overlegde met de directie wachtende op de lijkschouwer. Zijn besluit stond vast, het was moord en geen gewone "val van trap": men had eerst haar adem gesmoord…

bij ontsluiering van je verborgen gezicht ontdek ik jouw mystiek in bescheiden schaduwlicht door tinteling van ogen…

adem brengt vrede in mijzelf, in de wereld rustgevend, adem…

Gedachten passen niet, passen niet in mijn hoofd. Ik zie ze komen, zie ze gaan. Zie ze uit het niets ontstaan. Spontane gedachten breken uit, s' Nachts breken ideeën in. Ik kan ze geen namen geven. Ze zijn zinloos maar hebben zin. Soms kan ik wat gedachten vangen. Kan ik ze dwingen in een vorm. Dan veranderen zwevende gedachten, in gedichten…

De muzelman weerstaat god Bacchus, De monnik god Cupido; Men biedt die goden trots: God Hypnus slechts is onweerstaanbaar; Hem volgt, gedwee en willig, En turk en kloosterling. De wijn baart dronkenschap, de liefde Onkuisheid; maar het slapen Schenkt nuchterheid en tucht. De dronkaard zoekt alom krakelen, De onkuise vuile vreugden…

ik dwaalde in het wit stilte dwarrelde in fragmenten uiteen kleefde en beklemde geen enkel impuls drong daar door heen er was te weinig afstand om alleen te zijn in pijn die ik niet delen kon ik snakte naar contrast het onderscheid dat weten liet waar ik nu was miste de kleine schaduw van geluid in lichte trilling op mijn huid…

Prachtig en langzaam bloeit de tuin, in jong gras ligt de stilte, een handvol bloesem, een handschoen groen om takken van de winter. Het raam staat open, het gordijn beweegt, de wind gluurt binnen, zijn armen om de schaduw van de nacht die hem moet tillen. Zij slaapt, een zwaan, een vlinder door blad hoor ik zijn voeten gaan. -------…

Er stond een open brief in onze krant Geen bot seksisme meer te accepteren Te stoppen op Geenstijl te adverteren Omdat je er verbaal wordt aangerand Terecht, maar sterker had ik het gevonden Als onder aan die lijst ook mannen stonden.…

Boom in lentetooi, bijen houden hun instuif rond de vlinderdans.…

Duizend wegen naar bewustzijn, welke weg heeft een hart? Duizend dagen, duizend nachten voor één dag met een hart. Zo'n dag dat ik mijn zang hervind in de morgenhymne van de planten, de rotsen, de bomen en de wind. Ruisend als uit een schelp, later met spontaan vibrato. Gedragen als een onschuldige roos in een bed van bloeiende klanken…

Een mens wat is dat? een veredeld beest trek de vernislaag eraf dan zie je de barbaarsheid die er altijd is geweest…

De ster zoals die aan het firmament staat, vind je ook in je hart. Volg die ster, laat hem je pad verlichten, en je kunt niet misgaan. Als een ieder zijn ster zou volgen, zou er eenheid op deze aarde zijn, dan zou een ieder vol geluk zijn en tot volledige bloei kunnen komen. Volg daarom je ster, en wees wie je bent.…

Op de juiste toonhoogte zonder toeters en bellen. Het rinkelt een mooi samenspel waarbij niemand je meer iets hoeft te vertellen. Een nauw luisterend oor heeft er nog alle aandacht voor. Die zuivere tonen gloriëren. Trekken je hele lichaam door. Op de juiste toonhoogte. Niet hoger of lager. Schraagt een mens in zijn evenwicht. Klinkt als…

We zijn geen poppen om op te passen in de pas lopen we ook al niet We zoeken 't niet ons te bewegen ontwerpers.... komen we gaarne tegen Die zorgen voor beweging in de kleding de mode of de trend nooit zitten ze op hun gat of krent het zijn hun nijver handen vingers die bewegen zijn nimmer verlegen met een idee ....of…

Morgen die de kim doet blozen En straalt over ruime veld Weer verlangen doet naar geurige rozen Dauwdruppels aan de takken telt Verlicht het land bestrooid met parelen Over een deken van diep smaragd Nadat aan de hemel sterren fonkelen Als diamanten in duistere nacht. Over watervlak spelen glinsterende zirkonen Weerspiegelend een hemel van…

Dood had zich al aangekondigd maar staat nu te wachten op de hoek hij heeft zich gekleed als een zakenman iedere ochtend weer driedelig pak, stropdas, een puike schoen klaar voor de slag van de dag alleen de dood gaat nergens heen als men hem groet kijkt hij snel weg hij wacht tot de tijd gekomen is tijd onderverdeeld in secondes is…

De schuur van mijn opa was oud en vol gewichtloos eeuwig zijn, dansend stof schreef in zonlicht trage berichten, beschuttend en uitdagend. Je kon zo ver gaan als je maar wist waar je zelf was. Onbeweegbaar stond de werkbank op de lemen voer. Soepel en lankmoedig liep de steel van de bankschroef in zijn vereelte hand, die de gang afkapte…

eerst dan pas op het goede been gezet met naakte ogen onbewogen eerlijk lood uit schoenen wrijven elke oorlel draagt een ring waar eerst een hard geluid doorging het heeft wat om het lijf…

de kracht van adem op elk moment aanwezig adem, het komt goed…