Alle inzendingen, jaar 2017, week 8

Iemand vroeg mij het leven te beschrijven opdracht: moest wel dicht bij de mensen blijven wat kan het leven je allemaal geven om je eigen leven te doorleven ergens is een leven in jouw leven lukt het niet wendt dan de steven is het accoord, dan zeg je een woord daarna: het samenleven gaat voort een situatie van nemen en geven veel geluk…

De meest verse vis moet nog gevangen worden. Aan de lijn blijven!…

Houd je maar eens in als het goede van de ander oversteekt en je lach op secure wijze diens weke delen als een buit beschouwt en je wacht op een moment om toe te slaan de ander leeg te laten en je ogen te sluiten voor sporen van geluk die niemand meer mag vinden…

nijntje is verdrietig huilt een dikke traan want weet je wat de mensen zeggen dick is dood gegaan gewoon in bed lag hij de laatste keer 't was alsof hij lag te slapen alle mensen huilen zeggen hem ook gedag ieder met eigen groet vader, moeder, groot en klein toch zegt nijntje stop nu met die smart want uit het oog is niet uit het…

het voelde zo goed die strijd met je lijf de verslaving aan pijn als je weer bereikte wat je zo graag wilde zijn je sportte steeds meer had maling aan mensen hun voorzichtige wensen legde jij naast je neer wat jij wilde deed zeer om hen niet te voelen heb jij je doelen niet goed verkend in bewegen daar heb jij te veel van je eigen…

Wat de beademde slangenarend in de schemering zong: De paleizen van het geheugen zijn dan groot, dan klein. Je schrikt soms van wat je ziet, als de regen even ophoudt. Sommige spreuken en beraadslagingen vliegen naar Smeerenburg waar de walvissen gekookt werden, andere worden as in de gevallen adderburchten of tolden over de schaapachtige heuvels…

Daar ligt, zo klinkt een sage van weleer, Een rijke, trotse stad in zee verdronken. En waar de gouden torenspitsen blonken, Daar kabbelt rustig thans het blauwe meer. Des avonds zit de visser mijm'rend neer. 't Is als werd van het goud, daar lang verzonken, In golf op golf een scheem'ring hem geschonken... Maar niets geeft van de schat de…

U werkt, dat weten wij, graag preventief Met screenings en bevolkingsonderzoeken Plus griepprikken. Vooruitgang is te boeken Vanuit een ander, wijder perspectief Want armoede, zo blijkt, is ongezond Een geldinjectie graag: ‘k zit aan de grond!…

van twee kanten komen ze aangedreven grijs en grauw, als twee enorme kwallen ze kunnen elkaar blijkbaar niet passeren noch elkaar vreedzaam ontwijken en botsen na enkele minuten op elkaar krijg nooit genoeg van ’t kijken naar dit dampige hemelse spektakel dat wringen en dringen van vochtige luchten het uiteindelijke samensmelten tot een nieuwe…

Eenzaamheid In je hele lichaam Deze leeuw brult elke dag Eenzaamheid Is een dolk in het hart Geen uitweg Voor je gedachten Geen zielsverwant Op je pad Eenzaamheid in het het bestaan Geeft elke dag Een traan Om het gevecht Met de leeuw Die brult in het hart Aan te gaan Eenzaamheid is pikzwart Eenzaamheid is hard…

land Colombia het is om hard te huilen voor geen miljoen euro wil ik met u allen bewoners ruilen een enorme chaos weer stieren akelige droomreisjes van gillende supporters arme dieren doodsangsten druppels bloed van hen stroomt weer door de arena's droevig ole lieve dierenvrienden in Nederland roep keihard WEG HIERMEE…

Je zegt dat ik halve zinnen zoals je zus die je nooit nee nooit meer maar ik ben je zus niet zal het nooit zijn en ik zal altijd je altijd…

Het fotografisch geheugen telt tussen de grijze brein cellen gelei; een heel leven aan fysieke foto's. Alle plaatjes uit het verleden op een rij. Een fotocamera uit hoofdzaak bij machte legde eens vast van wat niet met de werkelijkheid streed in gedachte. Een levensspectrum aan parate kennis dat denkbaar dankt voor wie wij zijn. Levensbeelden…

ik gaf rijles jarenlang soms gevaarlijk toch nooit bang rem, gas, koppeling in vredesnaam waar zit dat ding zuchtte zacht mijn sturende sterveling ik moest vertrouwen kweken overwinnen al hun angst zelf heel rustig blijven luisteren duurt het langst zij waren niet van staal, niet van beton en van de zenuwen gespannen als een…

Dick Bruna's werk is zoals een goed gedicht zou moeten zijn met een minimum aan woorden een verhaal vertellen zonder franje en toch zó innemend…

Jij denkt misschien dat ik sta te vissen, maar ik heb geen vislijn nodig om de waarheid boven water te krijgen. Vandaar dat ik mijn hengel uitsluitend gebruik om in het water te roeren, zodat de waarheid achter de dingen vanzelf naar boven drijft. Het zit namelijk zo, dat het wezen van de mens niet kan worden begrepen zonder kennis…

We zijn een paar een paar paarden in een nog winterse wei We zijn blij met het schuwe schijnsel van voorjaarszon die de lucht van een februarizondag openbreekt We laten ons dan royaal begieten achter jong struikgewas We kijken niet op 'n plasje op een plas Want.... het is nog winter met 'n vleugje voorjaar.…

Uitdagend en speels danst ze in het rond, daar staan puisterige pubers met open mond. Ze strooit gul met feromonen, want gieren moeten die hormonen! Beste vrienden zullen elkaar bevechten, ja, alleen vuisten kunnen deze zaak beslechten!…

Een man kwam bij de dokter want hij voelde zich niet goed. Hij vertelde de geneesheer over zijn zwaar gemoed. De dokter zei:" ik zou het zo niet weten, Het komt niet van een virus of wat u hebt gegeten". Hij werd verwezen naar een specialist. Die zei al snel:"Uw huisarts heeft zich niet vergist". Hij werd opgenomen in een kliniek, Voelde…

Ik lig als een oud schip in de haven, vermoeid van de verre reizen en de averij zo her en der. In het ruim liggen nog voldoende biervaten, maar zelfs het bier vloeit minder dan ooit. De zeilen zijn versleten en de masten vertonen diepe kloven en houtworm, soms klim ik naar het kraaienest om keihard om mij heen te krijsen, zwaar verbitterd…

Geen kracht overdag Geen slaap in de nacht Nu alleen nog ontzag Voor die laatstgeleden lach Gordijnen nog dichter Dan mijn gesloten gevoel Vuurloze brandstichter Gevoelens onderkoeld Zo was het niet bedoeld Waarom zijn anderen zo cool Waarom weten zij wat ze moeten doen Waarom hebben zij zoveel poen Waarom kom ik mn bed niet uit…

ik heb jouw eerste bloesem gezien in de prilste lente van ons leven voorzichtig ontloken in koesterende warmte van liefde en licht na de lange winterdag ik wierp sombere schaduw en kou van me af genoot in extase van leven in paradijselijke pracht jouw waterval jeugd vitaliseerde de wereld met ongekende speelsheid in een zo kleurrijke…

Tot in het diepste rilt Mijn merg, mijn gebeente, als Gij u Als stip vertoont slechts, Poëzie. En bleek verwacht ik u in stilt.…

Ik kon wel weer wat soepelheid gebruiken Je wordt van dat geschrijf zo stijf als wat Dus ging ik liggen op de yogamat En deed 'De orchidee bij het ontluiken' De ambulancebroeder zei: 'Ik zie U heeft die stand nog niet onder de knie.'…

verscheurde foto ergens op het witte zand liefde is gestrand…

Nieuwsgierig zijn we naar tweebenige wezens we hebben er immers twee meer Deze keer komt ie op twee wielen een koddig gezicht die benen op pedalen Daarover gaan zoveel verhalen ze heten fietsen en ze hebben een bel op het stuur Lui of vol vuur wordt het vehikel .....voortbewogen door 'n stel benen Ik hinnik: 'waar gaat…

We worden ouder, logisch wel elke dag komt er eentje bij alleen: het gaat zo vrees'lijk snel, kan er met m'n pet niet bij. We worden ouder, elke dag vierentwintig uren later terwijl we denken: tijd zat is dat de grootste flater. We worden ouder, elke dag opnieuw niks wat de klok stoppen kan, terwijl ik dat hardop zeg, zegt kleinkind…

Momenten van stilte. De bakens van rust. Om de kwelling van de drukte die de stilte niet lust. Momenten van verlangen om een ander bestaan. Wanneer de vogelgezangen ons opnieuw de oren open doen gaan. Momenten van stilte om een gebrek aan tijd. Om het dictaat van de klok dat niet aan weemoed lijdt. Momenten van verlangen om…

hij tikt nog wel maar lopen doet ‘ie niet meer sinds vanmorgen blijft ’t steevast kwart voor acht hij krijgt ‘m niet meer omhoog de secondewijzer al tikt hij nog wel loopt hij niet meer…

vannacht al aan de overkant hingen de slingers wie goed luisterde hoorde joop en zijn vrienden zacht nog neuriën mien waar is mijn feestneus mien waar is m'n neus waar toch is m'n feestneus ik zei onze joop ik moet 'm hebben als ik naar dat feesie ga nu het ochtend is jubelt uit de horizon hij zijn mientje zijn woorden…