Alle inzendingen, jaar 2014, week 6

Daar men bij Vindicat voor ‘nano’ koos Als coating voor de splinternieuwe muren, Zal schoonmaakwerk nooit lang meer hoeven duren, Ze kunnen vrijuit kotsen in de soos. Je hoeft ze daar nou ook niet te moveren Nog meer dan ze gewoon zijn te vomeren.…

Dimlichten intoneren langzaam op de orkestrale notenmelange De stemming zit er in De stilte vooraf is duidelijk hoorbaar zoals het hoort De spanning is te snijden De verwachtingen hooggespannen Paardenharen strak gekamd Plotseling ontwaakt de ouverture uit een onbewaakt ogenblik tussen koperpoets en paukenketel Eenzaam trompetgeschal…

Maar als eerste dan de finish gepasseerd, maakt zich een enge vent aan je bekend. ‘Ik ben official hier. Ik zweer dat u mijn man bent. Wees niet bevreesd. Ik ben immers zelf gedrogeerd. Ik heb u afgeklokt. Het was een mooie tijd. Nu wordt het laat.’ Dit met de stem van een castraat. Je merkt hoe een knieschijf aan het trillen slaat en vreest…

Langzaamaan Toch vliegensvlug Schaatsen Met de handen op de rug. Voeten blauw Hoofd rood. Over ijs En sloot.…

Een kleine engelenziel omarmde liefde met twee werelden lijk in eeuwigheid straalt de lichte dag vulde geest het huis met kinderlach sprookjesachtige mooiste regenboogkleuren ruiken naar bloemen wolken wenen weldoordacht vullen dimensionen eeuwigheid er komt nooit een eind aan het verdict wegglijden in een andere mooiere wereld…

De gedachten en de woorden kolken alsof ze water zijn, in staat om je te verdrinken. Toch wil je wakker blijven, raad vragen en slechts doen wat moet, zonder al die kronkelingen in je hersens, zonder het zwarte licht van niet weten, van dwaasheid en onbegrip. Hoe nu overleven? Wat wel of niet ondernemen? Er is wind en er zijn wolken, maar er…

op het rechte pad naar nergens liep ik verloren verblind door duisternis en wanhoop ik weet niet meer wie ik ben of gisteren voorbij is en morgen ooit nog komt het 'point of no return' is bereikt Verdwaasd offer ik me op het stenen altaar van haar kille hart.…

op de buis is discussiëren wat je niet behoeft te leren alle dames en ook heren willen daar vaak iets beweren wat ze niet konden verteren in het kort: dat’s communiceren….…

na vijftig jaar fluit hij nog steeds als hij mij in mijn blootje ziet na vijftig jaar schuilt hij nog steeds in mijn uitgedijde rondingen na vijftig jaar eert hij nog steeds de ziel, die in mijn lichaam huist…

de tuin lag bezaaid met afgevallen bladeren toen je wegging je glimlach leek op een ver landschap het waaide hard de takken bewogen niet ik wist niet wat ik zag…

Ik behoor tot het ras van aardbewoners die vechten voor hun leven net zoals vlammen die vonken spatten dodelijk doelbewust maar ook onverschillig zoals steenslag op de wegen. Ik behoor tot het ras van aardbewoners die wonen in een land waar staal- en napalmbomen weelderig bloeien en het brood gemalen wordt uit levend beenderenmeel. Het…

Mijn schilderij beschrijf ik in een soort van sinterklaasgedicht, want klankkleur naast kunstkleur geeft meer evenwicht. Daar loopt niet zo maar een vrouwtje; we noemen haar Maulena en het mannetje met trotse houding en vlag Poukeno. Maulena is omgeven door warm oranje en geel zoals het hoort en Poukeno lijkt dan te vertoeven in een kouder…

Verrassend is het leven totaal onverwacht, prachtige momenten het voelt warm en zacht. Het leven is een wonder een ongeschreven blad, Geloof,Hoop en Liefde het mooiste op mijn pad!…

ik heb nog een oude foto van mezelf als baby een zwaar gehavend exemplaar maar ook een luciferdoosje met de krullen van mijn allereerste haar... beide bewaar ik als herinnering aan het kind in mij dat zich bij vlagen nog wel eens ontheemd voelt…

Pas van de universiteit Gerold, trots op mijn Eerste baan waarin ik Aan mijn leerlingen Kwijt kon wat ik Allemaal op college, Maar ook in het Land van de doeltaal Had opgestoken - En trof in mijn Eerste onderwijsbaan Enthousiaste kinderen Die veel van mij Wilden leren - Het klaslokaal, dat Was voor mij het Leukst…

destijds baande lompheid mijn benen door het hoge gras alsof ik beslist de eerste was rondzag of er bloemen bloeiden die ik in volle glorie plukken kon het voelde als mijn letterweide merkte in mijn geest de geuren van pastel tot hun primaire kleuren petieterig tot hoog gesteelde zolang mijn letterweide streelde alsof ik ontroerd de zon…

Het leven hier en nu, is je kindertijd. Dat moet leiden naar volwassenheid, in de toekomst.…

Mijn ogen dansen rond jouw letterbak jij neemt ze stuk voor stuk op met gemak Plaatst ze met het gevoel van jouw hart zij aan zij a la carte Jij serveert maaltijden keer op keer om heerlijk van te smullen Elke dag kom ik hier weer nieuwsgierig naar wat jij zult onthullen Voorafje, toetje of hoofdgerecht drie of vijf is om het even…

de kraaiennesten waren slechts gevuld met wind en water hun navelstreng werd onverhoopt naar later weggewuifd er bleef niets anders achter dan het sloophout van een oude boom zijn droom verhing zich aan zijn kruin het puin bewaard in ruwe schors en hoop lag op de grond gewond maar nimmer koud een crucifix in duizendtallen liet zich…

De wind huilend in de enge kale bomen Bezorgt me sidderende schrikwekkende nare dromen. Kil, ijzig, koud staat 't leven even stil Ach, de natuur heeft zo haar gril. Morgen is zij weer paraat in groot ornaat Met milde warme stralen waarin ik zo graag baad. Heftig verlangend, reikhals ik met bonzend hart De gouden gloed en weg is alle smart…

Je zult giraffe zijn in Denemarken, En jammer maar helaas net één te veel. Een gruwelijke dood is dan je deel, Zo lost men dat daar op in dierenparken. We weten nu hoe het daar is gesteld, Ook Denemarken kent zinloos geweld.…

De tranen achter mijn ogen Een leeg gevoel Door mijn lichaam bedrogen Ik wil weer kunnen huilen dat is mijn doel Wat maakt dat het niet lukt? Ben ik zo bang om me te laten gaan? Of is het juist een onmacht Komt het door mijn lege bestaan? Ik wil gewoon weer kunnen huilen zoals ik dat eens deed Ik wil alles kunnen voelen zodat ik niks…

te gek het gekke is dat de ene gek het gek vindt van de andere gek dat hij gek is.…

Er hapert iets in de vriendschap niet zoals een naaimachine hapert tijdens het naaispel van vitrage of een strijkbout in de nacht die de dromenzee zijn golven aait het is gewoon iets doodgewoons en dagelijks zoals een paraplu die wacht op regen maar in haast niet open gaat eigenlijk niet gewend aan tijd of beslommeringen…

Geen honderdste seconde krediet hebben ze ons gegeven nadat we toch de waarheid in transparante regels hadden weergegeven als een plastic kinderspeeltje van plusminus 12 cent dat door de veelkantigheid en equilibrium permanent tot in de eeuwigheid wordt aangedreven, maar toch aan elke honderdste seconde z'n momentum toekent Vooral die 12 cent…

maagdelijk wit ligt onbegrensd uitgespreid ingetekend raakt zij aan de eeuwigheid de inspiratiebron welt letters in een eindeloze variatie woorden deinen langs oevers vol schitterende creaties ik teken kleur voel hoe feniks gaat ontsnappen als gedicht ziet hij in volle vrijheid het nieuw geboren licht…

De hoofdstad gaat zich herorganiseren ‘Actief, integer, open’ wordt de leus Dus werd het oude logo kwestieus De stadsstylist moest het gaan reviseren Die heeft het met een enter opgelost En dat heeft Amsterdam een ton gekost…

Ik vind knielen echt iets hebben jezelf, je bestaan even afleggen je te laten gaan in stil zeggen of zwijgen door dat grote unieke iets of denken aan dat ook niet te bevatten niets Ik vind dat knielen dat doel dient de omhelzing met je diepste gevoelens en dat kan je niet vaak genoeg doen…

Wat kan mij dat nu boeien Zei de zware crimineel blij In plaats van na zes jaar Al na zes maanden vrij De rechtspraak is gestaakt Een typefout is snel gemaakt Maar wie is hier het meeste fout? De crimineel of de typefout? Tandenknarsend kijken we toe Hoe belachelijk we ons maken Van slappe types worden we moe Het wordt hoogste tijd…

In een andere wereld zou ik je nu gaan vragen om straks de hele dag mijn Valentijn te zijn In een andere wereld zou je misschien ja zeggen en mij het gevoel geven dat we samen kunnen zijn In deze wereld kan ik het je niet vragen en hoef je niet te zeggen dat je wel van me houdt In deze wereld heb je iets veel beters en wat het doel…