Alle inzendingen, jaar 2002, week 37

De pijn van het verleden, keer op keer; Wanneer wordt het onze beurt? Wanneer durven wij eindelijk weer? Grijpen we deze kans, of ontspringen we weer de dans...?…

met woorden als gif borrelend vanuit zijn keel tracht hij haar te straffen zij slikt alles grif hij krijgt straks zijn deel als zij hem af zal blaffen de dolk in haar rug het zwaard boven zijn hoofd hun liefde raakt de grens de klok telt langzaam terug de kaars reeds uitgedoofd een uitgebluste wens wat was er toch gebeurd? wat waren…

Interviewer; opgeprikte vent; Het was toch vroeger geeuwspiersamentrekkend Formeel, voorspelbaar, duffigheid verwekkend; 't Gesprek met de minister-president. Maar nu scoort, mist, wikt, wint de jeune premier Met de shortlist (Katja! Bridget!) van JP!…

Van buiten hou ik me sterk Van buiten lijk ik spontaan Van buiten stroomt er geen traan Maar waarom voel ik me van binnen leeg Ik voel me zo kil, zo verlaten en zo alleen Je bent er niet meer, en ik weet dat ik zonder je verder moet Deze gedachte doet me zeer Je was nog zo jong, zo levendig Mensen verdienen het niet om te sterven, en zeker jij…

Bestorven vrouw - halfwaardetijd Zojuist heeft zij mijn God geloofd Het hart gelucht Koud vuur geblust Deel verder dan zij tellen kan Van groot naar klein en kleiner nog Ze slaat een slag naar het getal Breek zonder hulp haar wil - Gekraakt de weerstand van het cijferslot faalt bij de eerste poging al…

Hij keek naar haar haar nee, naar die ene lok die ze zo frivool naar achter sloeg Naar haar ogen, haar kin, haar neus Hij keek naar haar huid glad, zonder enige rimpel met een pukkeltje op haar neus maar die leek op een sproet Hij keek naar haar en keek en keek nog een keer tot ze zich bekeken voelde…

't Zijn vette spijzen, die de vrouw zich gunt. Ze is verslaafd aan punten slagroomtaart, waardoor ze geenszins haar gezondheid spaart. Gestadig consumeert ze punt na punt. Het is geen punt voor haar, dat zij bezwijkt, wanneer ze ooit d'r eindpunt heeft bereikt.…

Na geboorte is er leven! Er is nog tijd om dood te gaan! Er is geven na het krijgen! Je zult niet voor eeuwig in krijt blijven staan! Na vriendschap is er vertrouwen! Ik zal je nooit haten voor een kus! Na de afbraak is er nog bouwen! Ik laat je praten, zeg het gerust! Je draait nog mee op deze aarde! Je draait nergens om heen…

Vrienden om je heen op vakantie, op de camping lekker met je vrienden heb je lol lekker naar de disco daar drinken we ons gebroederlijk vol Nog een rondje nog een keer Vrienden om je heen op je werk, bij je baas lachen om de moppen de hele dag lachen als je weer naar huis mag nog samen naar de lift en gebroederlijk de tram Vrienden om…

Ochtendnevel, halve huizen halve schapen Rode zon kleurt het water Ganzen ondernemen een vroege tocht Een verre bestemming doch vermaak kleurenfoto siert de krant Eerste halte, boerendorp frisse gezichten geur van de ochtend 7 fietsen in de vouw Laatste halte in zicht mensen ontwaken boeken slaan dicht mystiek neemt plaats voor…

Altijd vrienden - door dik en dun Arm in arm - het leven is zo mooi Vreugde en verdriet - alles wordt gedeeld Het kan nooit kapot. Jij wordt ouder - de ander ook Vriendschap voor jou - jou voor vriendschap De wereld wordt groter – je wereld wordt kleiner Het verslijt hier en daar Jij gaat weg - de weg is lang Nog net de vingertoppen…

7 grote tranen in een mooie rij één traan voor vroeger die nooit meer komen zal de tweede voor vandaag dat eigenlijk vroeger is de ander voor het theezakje dat nu minstens een half uur wacht nummer vier is voor de poes nu - buiten - die van vroeger, zelf grootgebracht de vijfde kwam even heel vlug vertellen dat haar man niet meer leeft…

Kabbelend, klauwend, knabbelend in de meeslepende melodie mag ik ze happen bungelend zoet aan een lijn kan ik ademhalen met ogen achter theedoek zijn de lucht is zo vertrouwd een meeslepende parodie op wat ooit een gutsend klankbord was in mijn prille kinderjaren broze klanken dwingen mij dan terug de grote wereld in en…

Is dit het einde? Is dit het dan? Is dit waar ik altijd van droomde? Ik walg ervan..…

De sporen in de palm van mijn hand tekenen de tijd van zijn geweest De lijnen en de groeven van doortrokken emoties vervagen in het beeld van zijn geweest De getijden van mijn leven gegraveerd in de palm van mijn hand tonen verleden en heden van zijn geweest…

keer op keer geen contact nogmaals weer verloren nogmaals weer onderga ik ook weer deze keer wat ik niet wil ook weer deze keer huil en schreeuw ik dat ik ... niet weer laat me met rust niet weer .... machteloos roep ik stoppen deze keer ! het ... verstilt in mij de laatste keer die wil ik niet want er is veel meer wat…

U heeft een beetje veel te hard gereden ? Dan krijgt u in’t vervolg geen boete meer. Zo’n nieuw gedoogbeleid bevalt mij zeer, daar waar de wet maar nipt wordt overtreden. Ik vind dat men nog veel meer moet gedogen, een béétje moord of incest moet toch mogen ?…

Ik kijk met wijdopen ogen, maar zie niets. Ik luister aandachtig, maar hoor niets. Open ramen en deuren, maar zit opgesloten. Richt me naar de zomerzon, maar voel geen warmte. Ik kijk in de spiegel naar mezelf, maar zie vreemde ogen. Zoek in mijn lichaam en ziel naar mijn eigen ik. Wanneer ben ik die verloren en wanneer vind ik die terug…

Mozaiek van veel momenten die de tijd gezichten belooft en ontmoetingen met de liefde die geen vergeetachtigheid wenst als het afscheid en de beroering elkaar niets meer vragen en lippen weer van steen lijken.…

Wensen Kleine dromen Kleine mensen Mensen mensenwensen grote wensen toekomstwensen mensen wenen niet vervulde wensen nare dromen natte tranen vallen in het donker neer op de maat van hoop en het verdriet en al het zeer daar loop je niet voor weg maar ook niet mee te koop…

'K was al lang vergeten hoe het was verliefd te zijn Toch trof het mij nog onverwacht Hard als een mokerslag, die zoete, wrange pijn, Ik was er totaal niet op bedacht Bemind of niet bemind zijn Een hart vol liefde en hoop Een ziel vol twijfel en chagrijn Gevoelens volledig in de knoop Verwarde dagen, lange nachten vol ongedurig smachten…

een zinsbegoocheling een droombeeld in een kunstmatige voorstelling ik applaudisseer mijn koude handen warmer ik fantaseer mijzelf een illusie armer doek neer bloemen worden gegeven nog een keer deze rol is op haar lijf geschreven echter … buiten het theater een paar minuutjes later staart ze nietszeggend in haar zorgen verlangend…

1. gehersenspoelde gekte honger naar haat machteloze mensen kleingemaakt voor krachtvertoon totaal onverwacht toont terreur een wrede wolk van ontzetting aan de wereld ik wilde een amerikaanse comedy kijken maar ik hoorde hoe de president in de lucht was op de vlucht was totdat de vlucht over was in beeld en bericht was Amerika…

Duizende lichtjes onder m'n voeten jong, vers gras tussen m'n vingers katoen net voor m'n ogen en een koude windvlaag langs m'n buik Gekke dingen wil ik met je doen met z'n twee-en alleen midden in de nacht op je handen staan in het park Zand tussen m'n tenen wind door m'n haar het zout op m'n lippen en de grote Schepper spelen…

Wicca's weven waan? Heb een wicca ontmoet, ach zij straalde! een witte maangodin haar ogen glinsteren dwaal, lichtjes flonkeren en tover zweefde nevel stil zachtjes frisjes. Ik proefde haar magie en verloren in gebaren stokte mijn stem… gedachten spiralen herhalen haar ontelbaar ik dwaal nu alle dagen en zie haar lichtjes flonkeren…

Dus leden van de Staten-Generaal Besluit de koningin vandaag haar rede Lek ik, eh, deel ik nog wat nieuwtjes mede Rondom een popconcert en mijn gemaal Twee redenen waarom de derde dinsdag Geen Prinsjesdag meer is, maar Prince- en Prinsdag!…

De niet-flexibele mens beziet de wereld toch wat anders wel zo ongeveer als wij maar dan door een andere lens niet in de kern maar van opzij Hij denkt zoals de rails van een spoor die gaan opdat de trein kan blijven rijden rustig voort tot aan het vastgestelde oord zo leeft hij zijn bestaan Maar omdat ze toch vaak komen waar ze moeten…

U was natuurlijk zo gewend aan een toch ietwat norse man die doodviel op een cent Die altijd zo belerend praten kon De wijze staatsman met de welbekende stem Die alles zo versomberde Nooit scheen de zon De man met de ervaring Hij kreeg uw stem U bouwde steeds op hem U had er toch vertrouwen in Hij had zo’n goed begin En dan ineens…

Een zilte wind streelt haren in vergezicht Het zand knispert tussen schelpen in fel zonlicht Een schaduw slentert warmte geniet in druppels zweet Wolken waaien blauwe lucht hemelsbreed Spiegelend water door koppen wit verslonden En ik droom mee in het moment verbonden…

Misschien mag ik morgen nog wel leven Misschien sterf ik morgen onverwacht Misschien lach ik morgen ook nog even Misschien huil ik morgen heel de nacht Misschien ben ik morgen nog zo eenzaam Misschien voel ik me morgen niet alleen Misschien zal het morgen wat beter gaan Misschien ben ik er morgen wel overheen Misschien kan ik jou morgen…