Alle inzendingen, jaar 2003, week 1

Is het echt zolang geleden dat kind zijn, heel gewoon was? Dat vrede, vriendschap, plezier hebben, elkaar helpen, de gewoonste zaak van de wereld was? Is het echt iets van de vorige eeuw, dat dit de normaalste dingen waren, dat je gewoon op de leukste en simpelste dingen blind kon varen?…

Vriendschap, liefde en gezelligheid bijna onlosmakend verbonden, wie heeft deze woorden uitgevonden? 't Moet iemand zijn geweest, die gevoel had in z'n lijf en er mee om kon gaan. Maar waarom kan niet iedereen deze taal verstaan?…

Net een vakantie achter de rug, 't was welliswaar één week, knus en gezellig was 't, te kort ook, naar 't bleek. Maar wat zijn we eigenlijk voor mensen, als we altijd maar méér blijven wensen? Té snel, té veel, té vaak, té meer, ja hoor, we doen 't telkens weer. Zullen we de té maar weglaten en wat meer tévredenheid kweken,…

vanuit je bed kijk je naar water de rivier met de aalscholver herinner je je later je bent mijn lieve meisje met de mooie dromen, mijn eigenwijsje, die de wormpjes die naar boven komen bedekt met aarde, een heel zacht laagje de noten raapt en drie er van bewaart en dan vraag je hoe lang het duurt voordat het bomen zullen zijn en hoeveel bomen…

morgen is de sneeuw weer weg misschien vanmiddag al het is geen tijd voor bladeren die er anders nat gelegen hadden en de wind de wind neemt mee en jij somt op wat er gebeurt en weet ook niet waar het eindigt achter de boomgaard zoeken de meerkoeten elkaar weer op twee bij twee, je zag het samen kwamen we het tegen we fietsten naar huis…

Toon me jezelf laat zien wie je bent ik wil je leren kennen of ben je met jezelf onbekend ? Misschien wil je me vragen maar misschien durf je dat niet wat ik over je zeggen kan wat men in je ziet Ben je de persoon waar iedereen naar uitkijkt of zoals je voor je houdt waar iedereen voor uitwijkt Ik kan…

eenzame jager langs winterakkers schiet de stilte stuk…

Plastisch abstract Utopisch literair Een metafoor…

Fel wou, niet mocht, niet kon, toch moest hij 't uiten, * Midas' barbier, Midas' beschaamd verdriet: Hij groef een afgrond ver van 't stadsgebied, En borg 't geheim onder een berg van kluiten. En gluips kroop uit de duisternis naar buiten 'T bedrijvig knikkend, gniff'lend, gich'lend riet, Dat aan blij boodschappende wind verried, '…

Wachten doe ik terwijl de tijd haar schaduwen achterlaat en jij nergens meer bent waar schaduw en licht elkaar raken. Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt. Wachten doe ik, tot de kilte de lachende avond verjaagt en ik niet anders meer kan dan niet meer…

Laat de haat ons niet kraken Ik hoor je praten in vreemde talen Je blik vertelt hele verhalen hopend je land niet te moeten verlaten Maar de paraatheid der soldaten Die kunnen het niet laten Met bommen en granaten Je in je graf te jagen…

Daar kom je aangevaren klievend door het water Groot en wit als een grote parel Je legt je geluiden stil je komt tot rust je staat nog in vuur en vlam tonnen water zal je als stoom verlaten Een knal een stalen ros rent naar beneden Iedereen opzij ik moet naar beneden Je boort je in de boden met je plomp gewicht Vast klampend en vol vertrouwen…

Een jongere steekt heus geen sigaret op En merkkledij is heden achterhaald Voor vegetarisch food wordt grif betaald Zo hoop je toch zo min mogelijk vet op De film is nu de plek waar het gebeurt De jeugd is niet meer shaken dan wel stirred…

Mijn buurvrouw heeft een passie voor Braziliaanse dans en telkens ik de kans zie ga ik er even langs. Dan leg ik beide handen zacht op haar derrière en droom van verre landen bij haar op het parterre. Mijn buurman houdt van scrabble met mijn vrouw Katleen. Die houdt wel van een babbel. Want zij zit vaak alleen.…

wat weten jonge dichters van de kou ze zijn nog in de lente van hun leven ik zie het prille dons nog aan ze kleven ze gissen slechts naar wanhoop en berouw hun winter is een heerlijk sleetjerijden een zweven op de gladgeschaafde noren de pijn beperkt tot tintelende oren geen flauw benul van ongeneeslijk lijden toch zullen jonge dichters…

We dragen een zon op de palmen van onze gedachten. En een maan die onze gedachten verlicht in donkere nachten. We verslepen een oerwoud om ons te ontwortelen aan de dagelijkse orde. En we zaaien zaden van nieuwe hoop om onze kinderen te laten opgroeien We hebben wetboeken nodig om ons gelijk te bewijzen, maar beseffen niet hoe gelijk…

Verstomd door de stilte, de woorden één voor één, stil voor de blokkade. Vertwijfeld maar destructief banen ze zich een weg doorheen mijn masker van uiterlijke schijn. Bereiken het diepste van mijn wezen en schokken me met de waarheid, maar valse schoonheid herneemt snel zijn plaats.…

Met een lach ben ik niet wie ik lijk. Want iedereen kent mij met een bril en een stropdas als de wijsheid die altijd belangrijk en onoverwinnelijk lijkt. Ik kijk streng en ik lijk wijs vol woorden waar ik mijn stropdas graag aan ophang zolang iedereen kijkt en mijn bril een waarschuwing tegen dromen lijkt.…

Afgedankt, gedumpt en verlaten zit je daar alleen, een beetje iedereen te haten, met niemand om je heen, maar laat het nou maar komen, je overspoeling van verdriet, dan kan je daarna weer dromen, van de dingen die je ziet, en maak jezelf en anderen, niet nog alleen maar zwart, mensen kunnen veranderen, iedereen heeft een hart...…

Hij was doofstom en dronken en had niet in de gaten dat hij, in roes verzonken, met dubbele vinger praatte…

Jouw geest schijnt een licht te zijn dat mijn schim doet verbleken. Enkel een herinnering op de bodem van mijn hart gestort...…

De groenten in mijn tuin, de uien en de preien, staan netjes bij elkaar in bedden of in rijen. De groenten in mijn tuin, de sla en de tomaten, hoor ik dan ook zelden met andere soorten praten. Belandt er in mijn tuin vroeg of laat een zaadje op ’t verkeerde plekje dan slaat dat daar een praatje. Dat vind ik in mijn tuin een jammerlijke…

gloeiend heet de roodgebrande punt vooruitgestoken in de mond niks lezen van de tekst met “doodsgevaar en ongezond” het is de steunpilaar voor hem en haar de gloeidraad van de zenuwen de vlam er in en klaar de rust komt weer en inhaleer en blaas weer uit je ziet het ritme van de opengaande twee de longen die zich vullen en toch is…

Hè meisje Kom eens uit je paradijsje Zo kan ik je bewonderen Van boven tot onderen Wat ben je toch een mooie meid Vol met liefde en alle tijd Nu nog klein en straks zo groot En die lach op je gezicht Je bent een engeltje van licht…

Ergens in de Randstad Was eens een trieste schildpad Ze verlangde altijd Naar intimiteit Als ze maar niet zo'n schild had…

de meedogeloze zwaartekracht duwt mijn hart de grond in. mijn allerdiepste denken nu herleid tot aarde. veraderlijke ochtenddauw beneveld mijn realiteitsvermogen. de wind neemt mijn mooiste herinneringen mee op wereldreis. als een bliksemschicht raakte jij mij. de vonk sprong meteen over. onze liefde verwaterde al gauw door de felle…

Men zegt dat voor je doodgaat, juist één seconde ervoor, je je leven voor je ogen ziet. Je ziet je moeder, vader, zussen en broers, die keer dat je blij was, droevig of jaloers. Je ziet je met je vrienden in het gras naast de grote velden vol van vlas. Je voelt opnieuw die eerste keer van een tedere kus op je wang, en toen je opgelucht was…

De wereld is zo onwerkelijk en tegelijkertijd zo beangstigend Mijn ziel zwemt erin gevangen in een wereld van vormloosheid De wereld kent geen einde alleen een steile afdaling Veel onnatuurlijke mensen waden rond en plegen wandaden tegen de goden Ik ben het verleden dat je komt kwellen Je diepste nachtmerrie is niet altijd wat je droomt…

er zijn nog zoveel dingen die we samen kunnen doen er zijn nog zoveel stenen te versjouwen er zijn nog duizend wensen die ik graag vervuld zou zien er zijn nog zoveel bruggen om te bouwen je kunt je ogen sluiten aan de zijlijn blijven staan maar we kunnen ook besluiten samen doen we er iets aan want wie iets wil bereiken die moet er tegen…

De wereld draait maar door Spint om mijn lichaam heen Geluiden suizen in mijn oor Wolken spatten uiteen De wereld draait maar door Laat het tollen in mijn hoofd De wereld gaat er voor Zelfs als levens worden weggeroofd De wereld draait maar door Ik doe niet mee aan die aanstellerij Heb er geen woorden voor Het leven gaat veel te snel…