Alle inzendingen, jaar 2003, week 1

Schrijven stille kreet Je verstaat het keer op keer Mijn koele bloedend woedend hart Schrijven stille kreet Letters vallend uit mijn gedachten Verleden heden of een toekomstrede Schrijven stille kreet Je roept steeds harder Ik mis je, meer en meer…

De staf van het verpleeghuis ziet eens graag een nieuw gezicht Dus blijven soms een maand of twee de pillendozen dicht Kan daarna de bewonersgroep nog niet genoeg ververst Dan is er wel zo'n kakelverse bavarois met Kerst Dan kunnen snel wat kamers uitgeruimd en ingericht: De staf van het verpleeghuis ziet eens graag een nieuw gezicht…

gedachten als bloemen ontvouwd in kleuren die spreken bloeiend de geuren vertrouwd schoonheid om nooit te vergeten gedachten als glas transparant spiegelend en stralend kristalhelder beelden herhalend die nooit zijn te breken duizend gedachten aan jou mijn enige liefde ik heb je gevonden met ogen die hemel beloven en mijn blikken…

Kan ik nog een keer terug naar die tijd, om je lief te hebben zonder spijt. Kan ik erachter komen waarom je er niet meer bent, kan ik nu zien of je het goed hebt. kan ik je nog kussen op die ene manier kan iemand anders mijn liefde blussen, want ik weet het niet meer. kan ik je eindelijk loslaten zonder wroeging, zonder pijn kan ië leven…

Opgesloten tussen metershoge muren Bang voor wat daarbuiten is Eindeloos piekeren en zich afvragen wat ze op de aardbol doet Verder bouwen aan die muren Steen na steen tot ze naar adem snakken moet…

ik draai in die ochtend achtervolgd door dubbelbock en medefietsers de eerste hellingen weer op bossen vol met bomen beloven me hun goede wil wolken mist en dunne druppels, flarden roes versterkend, vleugels en ik dans omhoog met volgezogen benen bovenop ben ik verloren vast gegrepen glijd ik door tussen resten sneeuw de muren…

Ik zag je aan die godvergeten toog. Weer zo'n klant die maar blijft vertellen. Ik luisterde terwijl je bleef bestellen naar heel je leven en wat je bewoog. Ik doe zoiets vaak 't is tenslotte mijn vak. Wat was je uitbundig je ging alsmaar door. Ik veinsde vakkundig een luisterend oor en kreeg tenslotte… … die lekkere cognac.…

de schaker denkt zijn stukken al zettend ver vooruit wellicht zal het hem lukken als hij de aanval stuit de koning lijkt tevreden zijn dame schuift zich vrij het paard nog onbereden de toren aan zijn zij een loper, licht hooghartig, staat stevig op één been hij stuurt en vindt dat prachtig zijn tegenstanders heen maar ergens in een hoekje…

We hebben ze weer allemaal gehoord, Die goedgebekte heren en die dame, Die zich voor hun mening echt niet schamen, Mits er in de peiling wordt gescoord. Zo poseren zij weer apetrots Op de politieke apenrots.…

ik droom dus ben ik niet ik droom dat iemand de deur intrapt niet voor de grap maar voor een politieke moord ik droom dat ik niet ben ik droom dat ik dood ga niet voor de grap maar voor niets ik droom dat er een ik is ik droom dat ik eet en drink voor de grap maar ook voor jou…

Nietjes schieten door waardevolle liefdesliedjes en schieten schietgedichtgebeden voor een vijandig kruisverhoor Tussen nietjes bundelt wit papier alle woorden in het heden die zeggen : Ik ben niet meer hier maar ervan tussen, ervandoor…

ijzig blaast een koude wind over een sneeuwwit oppervlak tot aan de rand waar water nog deining heeft dankt de eend in stilte het wak…

Ik zou de zee willen zijn Om op een zonnige dag Te verdampen En al is het maar voor heel even Mijzelf naar boven te begeven Zodat ik hoog vanuit de lucht Opgetild door de wind Naar jou kan speuren En zodra ik jou vind Naar beneden kan pleuren Nu ben ik maar een druppel Verdampt uit de zee Maar nu ik op jou val Ben ik daar best blij…

als glas is mijn hart in haar handen doorzichtig voorzichtig het kan stuk als was is mijn ziel in haar ogen te kneden tevreden van geluk…

De traan van verdriet Dwarrelend gaat hij over je wang In warrige en verkeerde instanties Wat moet je dan Niet kijkend verberg je het voor je ogen Of het is een schrikreactie Trillend kijk je om je heen Dan voel je om je heen en je bent alleen Rare stemmen en geluiden maken je wat wijs Ouders en leraren Je wilt ze zo hard wegslaan Maar…

Een warm gevoel in je gezicht Hard geklop in je buik Je verkleurt tot een roos En dan ben je niet boos! Er groeit wat aan je hart Het wordt steeds maar groter en roder Mondhoeken omhoog Zo in een mooie boog Liefde voor iemand is soms moeilijk te uiten Grijp je kans als vrijgezel Weg met dat nare gevoel Je weet wel wat ik bedoel!…

In mijn ogen zie ik geen werkelijkheid En ik hoor alleen verkeerde dingen Liefde dat is een feit Valt niet te bedwingen Maar als je zingt dan hoor ik je wel En heb alle oog voor jou Is het niet een beetje snel Dat ik nu al van je houd?…

En ik ze je schaduw Voor de laatste keer En terwijl ik je aanschouw Weet ik dat nooit meer Jij en ik zou zijn Nooit meer ons en wij Weg van elkaar Alleen nog samen vrij…

Tranen te weinig Verdriet te veel Samen met jou zijn Dat is wat ik wil Ons samenzijn Duurde te kort Toch besef ik nu pas Dat wat was Nooit meer wordt..…

angsten doen het duister winnen vallen de sterren bij nacht ter buit schijnt de maan echt buiten zinnen schreeuwt de zon het brandend uit beweegt tussen de hemel en aarde veroorzaakt springvloed in de zee draait zo om normen en waarden trekt iedere planeet met zich mee de regenboog spant haar snaren het wezen dat het nog niet bevat…

'Ik ga dood' sprak ze met onvaste stem en keek me aan alsof ze de dood al voor haar ogen kon zien alsof ze haar blik vast wilde klampen in mijn herinnering alsof ze hoopte dat als ze het verteld zou hebben de angst met de woorden haar mond uit zou vloeien fout. Ze kijkt nog steeds hetzelfde De angst is niet verminderd Mijn tranen…

Soms voel ik me onzeker Onzeker en verward Soms voel ik me vrolijk Alsof de zon schijnt in mijn hart Soms voel ik me verdrietig Verdrietig en verscheurd Soms moet ik zo lachen Alsof die lach nooit eerder is gebeurd Soms voel ik me eenzaam Eenzaam en alleen Maar steeds vaker voel ik me gelukkig En kijk ik om de nare dingen heen…

Ik zie de haveloze tengere man met zijn ogen dicht, op blote voeten. Paniek en doodsangst, ...tekenen zijn gezicht... Ik zie de soldaten zonder leider, alle normen overboord, totale waanzin. Zonder enig pardon, ...wordt de man vermoord... Ik zie het pistool tegen zijn slaap, het emotieloos afvuren, geen film maar echt. Het vergeten…

Water glijdt over je heen Het klettert langs je naar beneden Je schittert in de zon Goud en zilver spetteren in het rond Regenbogen ontstaan aan je voet Je bent een prachtig gezicht Zo teder en o zo krachtig dat je bent Het mooiste op aarde Nieuw leven ontstaat in en om je heen Je bent een pracht van enorme waarde…

Jij schenkt me iets, mijn schat, terwijl wij verdwalen in de kolken van onze planeet. Onze dagen zullen lengen en onze haat zal overbodig worden. Maar ik vermoed een lichtpunt, hoe simpel, dat ik jouw bloed met mijn geschenken kan roven. Jachtig is je adem en uitgestrekt je reis Je nipt aan onze warmte in duizend en één slokjes. Je draait en…

Uit het dommelende donker klimt de stilte. Ze haalt ons in, sluipt naar de enkels. Een snaar trilt, een milde klacht. Schichten naderen en wij vouwen dicht als bloemkelken in de schemer. Later nog minder, de vederlichte last van een handvol dagen, de kale gewaden Van de rust in deze statige nacht. Vrienden geven zich nooit over. Wij vouwen…

Ik, die het leven duizelingwekkend hoog doe beleven voel, bijgekomen, in de doeken gedreven. Die verlossing is mij warm: ontspannen en schijnbaar vrij sta in D'n Frater, ik afzonderlijk door te geven.…

Zijn ziel, en zaligheid voor iets te willen verkopen, lijkt, een begin, een uiterst passende samenwerking. Die ziel was mij eens niet de ware voor het verlopen, waarlijk, het beginsel haalde door de juweliersterring.…

In mij.. leeft een zwerver, Ik weet alleen niet waar hij zit, In mij..leeft een zwerver En ik weet alleen maar dit: Hij roept juist dan Op momenten dat ik hem niet gebruiken kan… In mij leeft een zwerver, Die tijdens een vergadering zich meldt Dan roept die zwerver in mij, “Lekker interessant, dat geld..’’ Die zwerver die in mij leeft, wil…

Laatste-kans-dertiger in de trein Een beetje zilver langs te slapen Is afwezig, droomt vooruit. Zit af en toe te gapen Vraagt zich af Wat hij ooit droomde Werd dat allemaal waar Zijn die dromen echt verwezenlijkt Door hier te blijven zitten Voor nogeens dertig jaar Hij heeft nu toch echt alles Een vrouw, een kind. Zelfs voor de trein…