Alle inzendingen, jaar 2003, week 20

Hoe mooi is het leven als het begint, zo gezellig, geborgen. iedereen die je nog bemint. dan word je groter en al wat drukker soms. je speelt met je brood en de boter, je bent een ongehoorzaam kind. Je snapt nog niets van alles om je heen, maar ach wat geeft het tijdens spelen Dat weet vast iedereen. tenslotte zijn er velen. Dan opeens…

De verwachting wordt bruisende ochtend, drijvend in stuifmeel en feromonen. Voorbij de boomtoppen die in de verte vervagen huppelt het lam in een wollige mantel. In het woud zwijgen de dieren verraderlijk. Binnen de grenzen van haar rijpe woede schat ik de verdoken snauw. We geloven nog in bewondering: Kijk hoe de walvis pronkt met zijn…

Vandaag voel je je niet lekker, het gaat niet zoals het moet. Denk dan niet te negatief, want morgen gaat het weer goed. Je ziet zoveel narigheid en je wilde dat je er iets aan doen kon. Begin dan bij jezelf en morgen schijnt weer de zon. Heb je ruzie met een vriend? Denk dan: Misschien ligt het wel aan mij. Praat er samen over en morgen…

Zwarte wolken bedekken de zon, Alle warmte wordt vervangen door kou en regen, Mezelf afvragend waar het precies begon, Kan ik er echt niet langer tegen, Ik zit met mijn handen voor mijn ogen, Te huilen als een weerloos kind, Terwijl ik bedenk dat ik mijn hart heb bedrogen, Luister ik naar de woeste wind, Met nog zoute tranen op mijn gezicht,…

Je bent altijd zo ontzettend lief. Met je trouwe ogen kijk je me aan. Je wilt niet dat ik alleen wegga. Altijd wil je met me meegaan. Je kunt heel erg goed naar me luisteren. Mijn problemen kan ik bij jou kwijt. Het is alsof je me echt begrijpt. Voor mij heb je alle tijd. Velen hebben mij verdriet gedaan en altijd was jij daar voor mij.…

Moedeloos buigt het grijze hoofd zich over de gevouwen handen ogen weerkaatsen avondgloed leven drukt zwaar op het gemoed de tijd heeft hem zijn kracht geroofd De mond trekt een droevige lach als gedachten naar zijn Magda gaan die lang geleden al haar ogen sloot hem voorging in een oneindige dood de vreugde meenam uit zijn oude dag De…

Ik zou je willen zeggen, wat ik voor je voel. En waarom ik soms twijfel, “ach, je begrijpt wat ik bedoel…” Ik zou je willen zeggen, hoeveel ik om je geef. En waarom sinds ik jou ken, ik het gevoel heb dat ik leef. Ik zou je willen zeggen, waarom ik van je houdt. En waarom “samenleven”, me met jou nog niet benauwd. Ik zou je willen…

Weer een druppel valt naar benee. Het geluid gelijkt een lawine In een verlaten sneeuwcabine. Nu, enkele seconden gedwee. Slechts één vraag rest: Wannéér komt de tijd Van het voorval dat ieder zo mijdt, Wanneer het finale oordeel wordt geveld. Waanbeelden nemen mij in hun ban. Wordt mijn ziel al naar beneden gesleept, Of is dat slechts…

Het tikken van de klok De voetstappen van papa droge, doffe klappen, in de nok van het natte dak Stil zit ik, veroer me niet Ik weet dat hij me hoort En als hij me ziet, dan zijn de rapen gaar BOEM, PATS, AU!, KLABATS! 'Papa, papa, het doet pijn!!' 'Zeur niet kind, ergens vind je het fijn.'…

Wie de hele nacht doorzwoegt, Heeft de dag als beloning. Wees dus geen slaapkop makker! Raap dus al je moet bijelkaar en laat je niet kennen: Het is niet eenvoudig je hoofd hoog te houden, Het is gemakkelijk te roepen dat je verslagen bent en sterft, Het is gemakkelijk om in je schulp te kruipen; Maar te vechten zonder uitzicht op hoop,…

Vandaag word ik wakker vandaag kan ik de wereld aan. Vol goeie moed ga ik beginnen om vermoeid na een half uur, weer ziek naar bed te gaan. Als ik mijn ogen open doe mijn lichaam stijf van de pijn. Dan nog denk ik steeds, vandaag ga ik beginnen anders zal het morgen zijn.…

ieder jaar in mei voel ik de kriebels in mijn huid er gaat een wonder door de wei in vol ornaat ligt als een machtig wit tapijt wat geen mens ontgaat dat wonderschone fluitekruid in alle bermen langs de wegen en al die kriebels in mijn huid ervaar ik als een zegen dat veel besproken fluitekruid siert boven doorns en distels uit gelukkig…

De achterkamertjespolitiek behoorde tot het verleden. maar..... De achterkamer is constant bezet en de discussie wordt vermeden. De bijstand loert met venijnige tanden naar heel werkend en ziek Nederland Wie zal erin belanden?? Heer Balkenende Betrokken, betrouwbaar als u bent Kom uit de achterkamer en wees een vent!…

in de stroming van mijn geest drijven kromgetrokken rijmen geel verkleurde woorden zinnen die verslijmen aan de wanden van mijn schedel plakken stroperig mijn gedachten ... ... ik ben er even tussenuit u moet een tijdje niets verwachten…

Ik til je op Uit je bed Je volgt me Met je holle ogen Ik was je Fris en schoon Rilling over je rug Een schaduw Van je eens zo Goddelijke lijf Ik kus je zacht Even zie ik Je lieve glimlach De pijn verlamt je Zacht til ik je Weer in bed Je volgt me Met je vermoeide ogen Van je eens zo Flirtende mooie blik Ik lees je voor Uit eigen…

Met het stijgen van de jaren krijgt een mens wat ongemakken. Alles gaat wat hangen, zakken. Er verdwijnen steeds meer haren. Lettertjes op straatnaamborden baren je ook steeds meer zorgen. Willem dacht laatst op een morgen: Help, ik ben half-doof geworden. Maar zijn arts begon te sussen: 'Nee, dat kan ik niet geloven. Je hebt horenden…

er ligt een oude bunker onder ’t zand men zegt: hij is vervallen en verlaten toch hoorde ik er iemand zachtjes praten die herfstdag, er was niemand op het strand er ging een steen opzij, er kwam een hand en even later zag ik twee soldaten ze oogden traag, hun ogen leken gaten ze klommen over de betonnen rand er huizen schuwe spoken in dit…

De wekker, een prachtige uitvinding, voor mensen die moeilijk op kunnen staan, Maar na een slechte nacht, kan ik het onding, als hij met een hels kabaal afloopt, wel van m'n kastje AFSLAAN!…

ik leen je lach proef de kussen van je lippen schuifel door je heen, laat je soms heel even stikken en beweeg in de souplesse van je lijf je opent wat ik sluit uit ons verlies genieten we met volle teugen ik heb je lief maar ook die heerlijke geneugten geef nu terug van wat ik heb genomen kom, laten we gaan komen…

Dromen op de klippen Van de lach om haar snoetje Snijden dwars door me heen Verhang me aan haar lippen een dodelijk ondergoedje Vurig verterend als Acetyleen...…

Een hele generatie Nederlanders is met hun avonturen opgegroeid. De politiek heeft met hun taal gestoeid, net als inburgerende medelanders. Toch denk ik nu, ik kan er niets aan doen: nog 15 jaar, dan gaan ze met pensioen.…

Lach eens naar een ander Tuur niet naar de grond Laat je ogen stralen Kijk toch in het rond. Praat eens met een ander die dat nodig heeft Laat je hart toch spreken Dan weet je dat je leeft.…

Buiten heerst de storm, heerst de regen, maar hier binnen is het veilig en warm. Je lacht naar me, lief maar verlegen, om mijn schouders rust zacht je arm. In je ogen valt het allemaal af te lezen: de liefde, de band tussen mij en jou. Wij zijn samen, hebben niets te vrezen, onze liefde, het verjaagt de intense kou. Laat het maar stormen…

Zij droeg om haar schouders ‘n Canon, maakte foto’s van hoe het vroeger was. Ze maakte foto’s ook van John Lennon, toen ze de doodsangst in z’n ogen las. En het kerfde diepe sporen in haar ziel, ze wilde wel, maar kon ‘t niet verklaren. Ze weet nog, toen hij stervend neerviel, wat zijn allerlaatste woorden waren: Geef vrede een kans ...…

Handen een paar witte, magere handen. Waren sterk,groot, gebruind. Handen, liggend op het ziekenhuiswit. Krachteloos, uitgeput. Handen als kind verdween je erin. Veilig, geborgen. Handen... Hulpeloos, vragend. Help me. Steun me. Wees er... Wie voor wie?…

Ik loop door het bos Tranen laat ik de vrije loop De geblokkeerde woede Schreeuw ik uit Langzaam til ik mijzelf Over de pijn heen Ik word rustig Terwijl het bos stilzwijgt Zacht hoor ik het ruisen Van de hoge bomen Tranen van genieten Maken plaats Voor de oneerlijke strijd Langzaam til ik mijzelf Uit een diepe put Van onmacht Even…

Zwart... Zoe zie ik het, Iets wat vol kleur zit maar langzaam aan zwart wordt Het is niet langer vol kleuren, het is.... zwart... Een traan... dat voel ik nu.... Iets wat meestal lacht Die plots zo heel erg triestig wordt. Zwart, ja zo zie ik mijn leven Een traan, ja ik ben niet gelukkig De dood... Ja, dood, ik wil je maatje zijn....…

Je werd geboren teer en klein Wat vonden je ouders dat toen fijn Je moest vechten en strijden verderop Dat was voor ons allen een grote strop En nu na lang te hebben gestreden Kijk jij vanaf een klein wolkje naar beneden Geen verdriet meer en geen pijn Oh, meisje wat moet dat heerlijk zijn Om je heen lieve kleuren en mooi geluid Ging je ons…

Waarom is het zo gegaan Waarom Moest het zo gebeuren Zo had alles Nooit mogen gebeuren Niemant kan me troosten Zelfs niet nu Behalfe u Er rollen weer tranen Over mijn wangen Konden we nog maar een keer Met elkaar lachen Ik zit nog steets Op u te wachten Ik krijg u niet Uit mijn gedachten Want ik denk nog steets Elke dag aan u Ik zou…

Ik zie je nog staan, half naakt ben je, ik raakte je maar niet aan, hoe..konden ze? Je gezicht stond op rood, je had gehuild, kwam al bijna in ademnood, je lichaam was bevuild. Ik wil je helpen, en nog zoveel meer, ik wil je wonden stelpen, maar dat kan niet meer! Je hebt levenslang gekregen, voorgoed ben je banggemaakt, daarover…