Alle inzendingen, jaar 2003, week 9

Zie je dat lichtpuntje in de lucht...? De helderste ster.. Het geeft het heelal een prachtige uitstraling Ik vergelijk het met jou Jij bent mijn lichtpuntje Alleen verlicht jij niet het heelal maar heel mijn leven!…

Wat jij me wenst zal ik delen zonder de koude woede en de stenen woorden die je werpt waar ik nooit kijk als ik zwijgend vraag aan de tijd waarom jouw woorden onze stiltes altijd zo onoverwinnelijk maken…

Nooit meer voorjaar Nooit meer de regen Nooit meer naar een tuintje op de fiets Nooit kom ik je meer tegen Nooit meer zomer Nooit meer de zon Nooit meer die stralende lach Nooit meer naar de ‘Spar’ met een boodschappenbon Nooit meer herfst Nooit meer de wind Nooit meer ‘Opa’ nooit meer ‘Heit’ Nooit meer een stukje marsepein van die goede…

Een zware dreun. De appelboom begraaft zichzelf. De zon blijft schijnen maar de vlammende trompetten buigen zich neer, resten verhullend met een groen gewelf, lijken daarmee het zicht op rotting te beletten. De jonge klimster hielp hem ’t leven wat te rekken, gaf hem een jeugdig aanzien, maar zijn hart ging dood: haar vrolijke oranje dekte wel…

Ik was een kind onder de kinderen Hield van mensen met een blije lach Dus huil niet om mij, maar lach tranen Ieder uur en elke dag Verzamel blijde herinneringen Als je aan me denken moet En stop ze in een kussen Dat me in eeuwigheid Glimlachend rusten doet Ik dank je voor de schone momenten De Liefde, de stilte en de lach En wens je veel…

Slenterend over het kerkhof, kijkend naar de namen op al die stenen, te bedenken wat zij allemaal hebben betekend, en hoe ze allemaal weer zijn verwenen.. Stilletjes stoppen bij juist die ene steen, waarbij het 't moeilijkst te verkroppen is dat juist ook hij verdween.. Pratend tegen zijn foto, waar je bij was toen die tijd werd vastgelegd…

Zij schrijft de dingen op en vangt ze in woorden die niet hoeven rijmen of volmaakt in klank en betekenis horen. Zij laat ze vallen in een glas en voegt ijsblokjes toe herschept de tijd en geheugen. Zo is het niet geweest, zo zal het ook nooit zijn het lied van verloren woorden verdwaald in vele wegen die aarde zijn ontstegen uiteindelijk…

Een stoere zeebonk uit Koog aan de Zaan Hield in zee vaak zijn onderbroek aan Maar dat ging goed fout Want zee bevat zout Koraal is tussen bal en slip ontstaan…

gedachten en een droom beleef ik in wit-zwart en worden door verbeelding naar believen ingekleurd zilver blijkt soms chroom een einde soms een start en blijdschap wordt -maar al te vaak- door anderen betreurd het veel te groene gras bestaat meestal uit mos in welke tuin dan ook vooral die van mijn buren niets lijkt wat…

in de lakens nog de bekende plooien gestempeld in mijn hoofd, dwalend en bang omdat ik probeer te vergeten een handvol gekruiste vingers, als stof licht en doorschijnend zwak verliet vandaag en in een zucht en niemand sprak wat gisteren nog was gedacht…

ik droom en rijg mijn uren ongeduld tot avond weef tijd tot muren, raam de tralies als mijn zicht mijn toetsen storten nu betonnen zinnen in de tekst ik wil je gaan beminnen tot je goud mij weer verblindt mijn koper zal niet groenen als ik me vaker in je vind gun mij het licht dat in je ogen schijnt voordat je uit mijn…

De Heineken-ontvoerder blijft verrassen Na jaren in de bak in Paraguay Maakte hij ineens een ommezwaai En wil nu snel naar Holland terugverkassen Wat mensen al niet overhaast beslissen Om de Idols-uitslag niet te hoeven missen…

een viool kerft in de winterstilte de woestenij door vogelvorkjes geprakt een glazen rag van bevroren dromen in de zucht van duizend naalden je kinderhand die met brutale warmte het ijs van mijn herinnering likt een bedwongen traan tot dooien brengt mijn gekloven lippen danken voor je kracht twee kriekjes op je porseleinen gezicht…

Het is stil, verlaten aan het strand ongestoord rollen m'n tranen in het zand in de verte, schepen op de ruwe zee snijdende wind, neemt de gedachte aan je mee voor even hoef ik niet stoer te zijn mag ik beleven: het leven is niet fijn het ergste is gebeurd dat ik kon vrezen er zal nooit een samen wezen die gedachte maakt m'n hart als versteend…

ik ben een spinnetje, dat spint zo werd ik geboren als kind rapjes zak ik van een takje en land dan op mijn linkerhakje ik spin in klokkende liedjes mijn hogetonenmelodietjes o, het is zo een prettig bestaan was ik maar eerder op pad gegaan ach, en als jullie dit liedje horen hebben jullie lekker ezelsoren…

je auto kwijt je teddybeer je bedje en je boeken en vluchten altijd verder weer we moeten blijven zoeken je bompa en je lieve ma die blijven in de oorlog de school moet terug opgebouwd en ik eet snoep en koeken OORLOG om DE VREDE WE LEREN NIET VLUG BIJ gebrom en dreunen heel de nacht het is nog koud en buiten slaapt een volk een kind…

De wereld glipt uit mijn greep, glijdt uit mijn hand. Als water sijpelt zij door mijn vingers, achterlatend een leegte. Het zand wordt verspreid door de kille wind die over mijn vingertoppen speelt. Vloeibaar leven krijgt vorm, verdwijnt. Water wordt vuur, wordt aarde, wordt lucht, wordt wind die luchtig het mos van mijn nagels schraapt en…

de aarde in zijn waarde het leven niet gegeven niet bedoeld om op te geven nooit te vroeg nooit te laat niet veilig in een hoekje maar open en bloot op straat wel bestaan en vergaan niet om het even om te leven om te zijn en te doen niet om de voordelen niet om de poen gaan en staan niet blijven over zere plekken…

waar is het einde waar is het einde van de tijd is er een klok met teruglopende kracht ver opgewonden of van korte duur waar begint en eindigt dit avontuur is de tijd een tijdbom die af moet gaan kun je hem stilzetten de draden doorknippen of moet je het gewoon laten gaan heb je lang de tijd of is het van korte duur waar begint en…

Vanochtend tijdens het ontbijt viel mijn oog op twee verliefde duiven Ze stapten parmantig op het met grind bedekte dak maakten pirouettes beroerden hun snavels namen weer afstand Triomfantelijk keken ze in mijn richting Verliefd Later vanuit de trein twee verstilde paarden in sompig landschap De staart verjaagt een vlieg.…

hij had zich niet eens voorgesteld toen hij haar met zijn bruut geweld haar waardigheid ontnam zo was dit nooit aan haar verteld zij lag daar beurs en uitgeteld gevoel compleet zo lam toen hij zijn oordeel had geveld mobiel vrouwliefje had gebeld “schat ben wat later thuis” toen voelde zij zich afgepeld ontpit en helemaal ontveld en…

Ik heb maar weinig nodig. Ik hoef geen compliment! Het mooiste heb ik al gekregen, dat jij hier bij me bent! Ik ben heel snel tevreden! Dus ik laat je verder vrij. Je mag van mij de wereld zien, maar denk dan af en toe aan mij!!…

Het pluimvee is met zorg gepluimd en scharrelt nooit spontaan de mest in toch broedt de fokker, piekert, duimt want heeft zo’n hoenderhuisarrest zin? Al zijn de kippen opgeruimd in Barneveld heeft men de pest in…

Als je mijn ogen ziet stralen zoals een sterretje klein Wees dan maar bijna zeker Dat ik gelukkig zal zijn als je kindjes ziet spelen Onbezorgd zoals ze zijn Wees dan maar bijna zeker Dat ik gelukkig zal zijn Als jij bij me langskomt En ik voel me vrolijk en fijn Wees dan maar helemaal zeker Dat ik gelukkig zal zijn.…

En toen heb je uiteindelijk je naam verklapt. Ik wilde hem duizendmaal fluisteren in je oren. Maar de zandloper heeft een ander lot beslist. Je was door hoger krachten uitverkoren. En bent alleen over de regenboog gestapt. Meer dan jij heb ik niemand ooit gemist. Zonder jou ben ik een radeloze wandelaar. Zonder jou ben ik verloren.…

Mateloos wilde ik zijn. Mateloos mij laven Aan alle zachte liefde Die je straalde. Mateloos is het verdriet. Een schip zonder haven Een mateloos verlangen Dat je einde niet haalde.…

eenmaal ontkiemd in het hart doet levenslang beminnen de wortels van haar start zijn niet meer te ontginnen…

Het rompje stil schiet het schielijk door rimpelend water. Soepele schepjes glijden glad langs het hoofdje door spiegelend nat. Vlugge voetjes stuwen als een vissenstaart het kind nu in volle vaart naar open zee. Vaarwel mijn kind, Neptunus neemt je mee.…

Ze was zich boven aan 't verkleden. Ze gingen naar een filmpremière. In smoking wachtte hij beneden, toen in d'r blote derrière z'n schone eega nederdaalde. Subtieltjes wiegde zij d'r bekken. Hij wou wat zeggen. 't Praten faalde. Ze zei: ' 'k Heb niets om aan te trekken.' Z'n mond bleef nog een hele poos vol gouden tanden openstaan…

Bladeren spelen uit twijg ontwaakt schaduwen in niets ziende ogen lispelen een lied vol mededogen nu het beeld zich aan hun schaduw raakt Het groene kleed dat marmer siert geeft het doods grimas een lentekleur het koud witte lijf de valse fleur van bloeiend leven dat welig tiert Haar handen plukken het mossig bed krabbend als verdriet…