Alle inzendingen, jaar 2004, week 49

De open haard muren en ramen het gure weer urenlang gestaard Het pijnlijke gemis van de vrouw van mijn dromen die er niet meer is Een troebel gevoel waakt over mij laat me maar en de boel de boel...…

Ik bewonder de natuur ze is zo mooi zo puur lach naar de hemel en dan krijg je dat och het oog wil ook wat en zo´n meeuw heeft zat.…

Haastig vertrok het zand van de bodem, sloeg diepe voren in de nacht en het meer bleef over in haar leegte. De maan sloeg bleek als hand voor open mond het water lag eenzelvig op haar kant. Nooit was de horizon zo verzonken in de mist, nooit was het land zo onbemand maar het kind dat blootsvoets in de verte uit het mistlicht verscheen…

Hier zijn de duigen van een leven, aangetast door vuil en kou; een roes van bloed en spieren, vliezen die als schalen hersens droegen en hun idealen, zijn verdwenen in de grond. Tuig waarin de tocht een liedje fluit; koets van been onder de zoden vastgereden, ooit geledigd en vernietigd door de nacht; ribben klemmen als een deur. Daar…

Fluisterend herken ik melodiën die spelen op het schijnen van de maan zie dat licht toch overal zijn en waar sterren vallen in het niets. Je ogen zuigen al mijn aandacht op omdat ik dat ook graag wil één zijn met jou, en het delen de nacht brengt meer dan dromen. Wij spelen een spel, mastermind daar we houden van geven en nemen verslavend…

waai mijn blosjes weg bevries de glimlach breek mijn lippen is er meer ijzig is je adem je kille stem verschraalt mijn lijf waarin verliezen huist muren zonder kamers handen afgekapt ogen die verbouwden alles wat ik was je ruimte stond me aan ze liet me gaan ik droom niet meer om koud te wonen…

zittend in de zon op een terras bij water later en later…

We voelden voor elkaar als vrienden al heel lang Er gebeurde plotseling iets voor de gevolgen waren we bang Als we de vriendschap verliezen of erger nog, ruzie krijgen Dat zijn van die gevaren die bij een relatie dreigen We doen het gewoon rustig aan "we zien wel" zeiden we steevast En waren door onze ontdekking evengoed nog allebei…

De kerststal die Tussaud heeft doen verrijzen Laat de Beckhams als de hoofdrolspelers zien Hoe zou dat hier gaan - Marco? Leontien? Pim, Henkjan en Jerney als de wijzen? Jan Peter als herder, wat bleu achteraan En als eng'len prins Bernard en zijn Juliaan…

Aarzelend steekt, met de eerste wind, een grijzig, onvast licht op. Tastend begeeft het zich in de wereld van de duisternis. Het lijkt verrast door wat aan het licht komt en bergt zich in de nevel. Het riet fluistert tegen het water, een rietzanger antwoordt. Weer doet het licht een stap en wacht... Traag wijkt de duisternis.…

Nu dra je lichaam zal verzanden gezien het leven zich verplaatst tel ik de korrels op de stranden opdat mijn ziel in jou weerkaatst en mocht ik ooit naar je verlangen omdat het goed was tussen ons zal ik je foto 's nachts verhangen die bij het Boeddhabeeld van brons.…

Ik vlucht in beelden waar ik veilig ben waar ik niets hoef en geen verplichting ken Nee, de daden zijn vrij je kunt me gewoon zeggen dat het vandaag niet lukt het is dan ook goed. Vissen langs de kant gewoon in alle rust met een hengel in de hand je leven dobbert aan je voorbij. Ja, het kan verkeren het gaat niet altijd even mooi…

Voorbij de grens van dit nergens Een niemandsland waar zij wonen wil In een verloren omhelzing, ergens Waar ik mijn gevlei verspil Aan haar slurpende ziel Als een behaagzieke randdebiel Vastgepind aan haar vel Gevangen in een zeepbel Wiegt ze mijn spinsels op haar deinende borst Ze bijt speels en spottend in de duim In de badkuip, in het…

Je naam zegt me net zoveel Als de lach op je gezicht Je straalt met heel je lichaam Een onweerstaanbaar licht. Jij bent voor mij de enige De vurigste liefde, en diep van binnen Weet ik wat je wilt Waar zullen we beginnen? Het is een beetje donker In de kamer waar ik slaap Ik open mijn ogen Gaap……

opgelapt in spread als lustobject genaaid op elke plek belegen worden als roodpluche canapé gedeeltelijk bekleed vastgeklonken aan haar antiquair voelt zij zich meubelstuk…

Een boerderij hurkt aan de bosrand; traag klapwiekt een vogel voorbij.…

het kraken der sneeuw verwarde gedachten voetstappen gaan de eindeloosheid waar ijskristallen ramen schilderen de dood ons groet in bloemen van grijs als dank aan het dromen naar dierbaren toe zij schenken ons tranen in engelenwit waar kraken gedempt mijn voetstappen wist ik volg jouw in dromen geen weg terug…

Ik droomde dat ik met haar in een duinpan lag en eerst haar handen begroef en toen haar voeten En toen ik haar geboeid en weerloos zag begroef ik ook mezelf om haar weer te ontmoeten De duinpan werd dieper dan de schoot der zee en het zand liep op tot hoge golven Ik dacht dat ze verdronk en ik dook mee en stervend hervond ik me diep ingedolven…

Maanden, komt, brengt bloemen aan, De lucht is bleek met de laatste maan, En het jaar, het jaar is dood! Het jaar is een koud, dood man in huis, En ik wil het begraven met zang en geruis Van vallende bloemen... Het jaar, ach 't jaar is dood!... Blijde maanden van 't dode jaar, Volgt zachter achter de baar Dan toen gij volgde na elkaar, Armvollen…

Als jij zegt dat jij van mij houdt voelt het dan ook zoals ik het voel net zo mooi, zo warm, zo vertrouwd treft jouw hart dan hetzelfde doel? Raken jouw woorden van verlangen ook verstrikt in verliefd gedrag terwijl zij aan jouw lippen hangen gecamoufleerd door de mooiste lach? Droom jij ook met jouw ogen open vergezeld door de volle maan…

ik heb je tot vrouw gestreeld je wonden zijn geheeld je was eens het verlaten kind dat in de liefde nooit zichzelf meer vindt we kwamen samen in een dubbelleventijd lente bloeide zomaar eeuwigheid we zomerden in vollemaanse nachten, kregen van elkaar wat we verwachten maar je wilde pijn in drempelloze vlagen om dat van vroeger…

Hij is een saaie belastinginspecteur, zo’n miezerig ventje in een grijs pak. Hij verspreidt een muffe dossiergeur en aan mooie praatjes heeft hij lak. De lege schatkist lijkt zijn grootste zorg, elke boekhouding is voor hem vervalst, voor maximale inning staat hij borg, de menselijke natuur op zijn smalst. Het is zo’n grauwe belastingcontroleur…

Zie door het zachte kaarslicht de schittering in haar ogen de blijheid op haar gezicht wat is ze opgetogen! Zie door het zachte kaarslicht de schittering van een traan de droefheid op haar gezicht wat is ze aangedaan! Zie hoe vreugde en verdriet in haar ogen zichtbaar verschijnen haar emoties zijn niet hypocriet maar kunnen waarheid overseinen…

Hallo ? U worstelt met een doodsverlangen ? De medewerkers zijn thans in gesprek… Wablief ? U heeft de strop al om uw nek ? Ik kom zó bij u, blijft u even hangen. We komen er wel uit, uit uw problemen, dat lukt, daarop kunt u vergif innemen.…

Een concept Dat is het leven Een vage schets Nog uit te werken Met ruwe streken Zachte strepen Van dromen, doen en streven Als voorbeeld wordt het doorgegeven De dood maakt volledig Helpende handen Tussen hemel en aarde Definiëren het ontwerp Onschatbaar is de waarde Van het beeld nu: helder, vrij en scherp Als voorbeeld wordt…

De blonde boerin zaaide graan en met spraakwater ging ze 't besproeien. Ze nam als vanzelfsprekend aan, dat ze spreekkoren zou laten groeien. De oogst die ze binnen kon halen en snel naar de molenaar bracht, overdonderde hem bij het malen door iets dat-ie niet had verwacht. Hij zei d'r: 'Ik hoorde steeds: "Au!" net alsof men verging…

Indien we maar ééns konden... Vele dingen, verfijnd herhalen. We zouden beter zijn. Indien het maar ééns kon….. Want, waar het heden niet deugt, daar is 't goede in ‘t verleden, kapot gescheurd.…

Het zijn de donkere dagen voor Kerst. Vanuit kunstbronnen lichten we bij. De decembernervositeit met hebberigheid als running mate verdunt solidaire gevoelens. Ach en wee verhuizen naar later. Nu voert “gezelligheid” de boventoon, worden ikwintochnooitwat-loten vergaard, weten we van de Prins geen kwaad. Water wordt naar de kerstboom gedragen…

Met alle aandacht heb ik die bekeken Wat kan de kamer toch verschrikkelijk preken En elkeen weet het nog een tikje beter Maar van al dat gepraat klopt weer geen meter Breedsprakig hield van Aartsen zijn betoog Hij had weer heel veel pijlen op zijn boog Hij werd geintrupeerd door Bos met vele vragen Dit kon de voorman van de V.V.D, niet goed…

Verdwaald, ontheemd, vervreemd van al wat was. Op drift, van uw ankers losgeslagen, zoekend, zwalkend zonder zuilen als kompas. Geen waarden nog normen die u dragen. U hebt uw God gedood uw smart is groot, in welk verborgen graf is Hij begraven? Hoe vindt u in uw kommer en uw nood, nieuwe kracht uw levensgang te schragen? Ach, ware ook…