Alle inzendingen, jaar 2005, week 5

Zoals alleen kinderen doen Die de vrijheid beleven als een onvoorwaardelijke zoen. Laat me onbevangen leven huilen, lachen als een kind dat pure vreugde is gegeven. Opdat ik dat kleine hart hervind Door volwassenheid ontnomen Vergaan door jaren, met de wind. Als de bladeren van bomen aan hun takken stil vergelen gelijk mijn kinderdromen…

och, was ik maar als was kneedbaar in elke vorm gedragen in jouw handen verscholen in het donker waarin ik als een sculptuur uit jouw verleden word gekneed gepolijst, gestreeld, bemind en kon zijn zoals jij graag zag och, was ik maar als oude wijn gekelderd met vreugde die in de late avondschemer dagelijks de lust verhelderd zodat…

Mist heeft op de eigen bank plaatsgenomen de stoel van pad blijft leeg de hond moet op zijn poot spelen aangezien de pan waarin normaal hersens zijn gehuisvest als schoteltje fungeert overvliegend ambitie uitstraalt de huid van de olifant verdikt prikklokken ontregelt het gewricht een kom aanbiedt met stemmen die gevorkt in een buis gedwongen…

Het luisteren naar hun onafgebroken geblaat wanneer de laatste kruimels uit de zak, want schapen zijn als mensen. Het nog even met de hand betasten van de wollen vacht, die stugger blijkt. Handen kijken beter. Het je zorgen maken dat ze in de sloot geraken en wat je ooit op school leerde bewaarheid worden zal. Het uit je hoofd praten…

We hebben ruzie met elkaar, daarna alleen elkaar. We scrabbelen en hebben onze woorden bijgelegd. 'Drie keer letterwaarde’, gil je met een stem die juicht alsof je hottentotten- tentententoonstelling hebt neergelegd. Ik controleer het woord. Het klopt. Je lacht (me tussen haakjes uit). Ik stond erbij en ik keek er naar.…

Zoals niets geschreven staat dans ik uren op muziek niet horend wat er speelt ook niemand met verdriet. Ik kan slechts maar zuigen elke noot tot in mijn hart het gefluister is al begonnen en veel meer kan ik nu niet.…

Je schrijft me ongewenst over wat ik niet wil zeggen maar jij wel horen wilt. Je geeft steeds minder ruimte voor mijn eigen wereld en wat ik daarin voel. Je hebt denk ik geen idee hoe het nu toch wel voelt begluurt en zonder vrij zijn. Je maakt mij het leven zuur waar is dat aan te danken of geeft het jou plezier? Je bent niet meer…

In een cirkel van illusie dans ik in een kubus parabolisch ingetogen met een hoge resonantie. Ik baan mij een weg in een driehoeksverhouding maar ik sla een slecht figuur het is een vlucht in dementie.…

We moeten inpakken en wegwezen, meenemen wat hoognodig is, paspoort, bankkaart, ballast achterlaten, vertrouwen hebben in de bestemming en onszelf, geen geschenken kopen, herinneringen bewaren, verbroederen met lokale bewoners, toeristen mijden, ons ondergraven in het forse gewemel, reisverzekering, landkaart opbergen, ons redden met tandenborstel…

De wind waait, De aarde draait, De zon staat stil – “Zo is het leven” – Zucht de oceaan. Sterren fonkelen prachtig De wind waait nu machtig Aan het einde van die bewegingen Verschijnt De Maan – “Nu moeten dromen komen” – zegt die, Slaap lekker, Kind.…

De vlechten van jouw haar golven zachtjes heen en weer als treurig riet en in de ogen van jouw lichaam lichten sterren van verdriet een bittere trek speelt om je lippen, en kreunend loopt je lijf haar laatste dag, geen ziel kan hier aan tippen, geen mens die iets vermag.…

De letters in m'n hoofd vlechten zich - twijgen aan een boom tot manden vol met woorden in felle kleuren - rood en bruin zo ook de blaren in de toppen van een kruin ze dwarrelen naar beneden in zinnen vol verhaal en leven…

Klam is de slaapzak en kil, spierpijn van schedel tot bil. Jupiter slingert zijn schicht: donder en bliksem en licht; Pluvius, incontinent, watert precies op mijn tent; Aeolus’ giftige winden weten me feilloos te vinden; Venus, zo kuis als de maan, wakkert mijn lusten niet aan; Bacchus schonk wijn noch genoegen: dicht waren…

Als er nou chips komt met phytosterol (Dat weer afkomstig is van sojabonen) Kan chips cholesteroldaling vertonen Dus prop je dan maar met die schijfjes vol Maar teveel soja doet ons weer vergeten Dat wij al niet meer weten wat we eten…

Al fluisterend voert de winde de druk op snerpend koud, wees toch niet bang tergend langzaam duivels de zon speelt kat, dus zal ik de muis wel zijn de loftrompet is hier op zijn plaats het modderfiguur dat ik ook nu weer sla met mijn knuisten houd ik jou vast een veeg uit de pan omhelst mij zacht…

Dansend loop je tussen hemel en aarde Met de sneeuwwitte wolken onder je Waar zul je heen gaan? Naar beneden naar land en zee Of zet je je voet op de eerste tree Van de trap die naar boven leidt Naar de post van de hemel? Twijfelend zoals je nu staat Besluit je dat je dansend de hemel in gaat…

Broos en klein ben ik. De weidsheid van het landschap op de heide is zo mooi dat ik de kunst van de Schepper niet snap. Deze stille schoonheid; die ik niet bevat maar ik geniet ervan… Plots hoor ik het gakken van een zwerm ganzen en kijk ik omhoog, naar de blauwe lucht. Ze vormen samen een prachtige V; de ganzen roepen tijdens hun vlucht…

Een glaasje Port rond middernacht... Wie had ooit gedacht dat ik me zo tevreden voel? Jij weet wat ik bedoel: het lijkt volbracht we hadden nooit verwacht dat het ons aan niets meer schort. Als morgen de dag opniew begint en ik zo blij ben als een kind als ik mijn lichaam tegen het jouwe vleien mag. Ik gooi al mijn twijfels in de wind…

Mijmerend roer ik in de soep over ons zalige weekend samen 3 dagen liefde, luxe en vergetelheid. Ik hoor op de achtergrond het journaal… Langzaam vervaagt de vergetelheid en heb ik de neiging me te schamen: Het journaal blijft een Noodroep… S.O.S.…

Een bloem kan zo mooi zijn haar vorm, haar kleur, haar bloei ze wil vanuit zichzelf bloem zijn zonder gemanipuleerd geknoei. laat haar knop openbreken de natuur gaat zijn eigen gang “Gooi me pas weg als ik hang" zou zij ons willen smeken. Zo kan een mens zich ook voelen eender, zoals de bloemen bedoelen. Sla deze smeekbede niet in de…

De populieren vieren vanavond een ritselbidstond. Ze wuiven en schuiven de wind naar elkaar door - net een lispelkerkkoor - terwijl beneden de geurige gebeden van zoete kamille mij optillen naar oorden die met woorden niet te beschrijven zijn, zo bovenmatig rein van onbenulligheden, van overbodigheden. Ik weet heel zeker : U houdt…

Kom op sta op van de grond morgenstond en gaap de slaap uit je mond morgenstond. Kom aan trek aan je sluiers en linten je licht en je tinten en dans zo gans schaamteloos de dag uit z'n doos. Kom,kom,kom, wentel je om en weder om voor de Bruidegom en zing een kring van lof uit het stof. Want Hij die voorbij de wolken…

Denkend aan de dode dagen tussen grote grijze graven, komen kleurige Chrysanten me levend voor de geest. Een pot voor hem, een pot voor haar, een pot voor 't kleintje dat doodziekjes is geweest. Hier heb je je speelgoedkonijntje, kleintje, je had zoveel troost aan dat pluchen beest. Droeve dromen druilen en tranen druppen neer, maar…

Wanneer de bloemen een kind als blad nemen en wiegen en maar blijven wiegen ruist er door de wolken en de lucht zo hemels blauw een zachte stem die stem zingt dat de sterren in de nacht de kracht geven aan al de genen die hun lief hebben als de nacht dan het daglicht verdrijft kan de maan samen met zijn vele nachtegalen beginnen met liefde…

De stille ruimte Waar zonder mensen Geen warmte te vinden is De stille ruimte Waar zonder muziek De stilte de vloeren bekleed De stille ruimte Waar zonder meubels De echo je angstvallig toespreekt Maar als ik in de stille ruimte De lichten weer ontsteek me nestel op mijn fijnste plekje en het me weer even eigen maak Dan voel ik me…

Zoekend doorkruis je mijn pad, het pad dat ik zoek, vind je de weg die ik ga... Je ontneemt me mijn zicht door mijn hand te nemen voor als de golven komen... en de sterren vallen neer... Je sluit mijn ogen door mijn gedachten te weten nu de golven komen... en de sterren vallen neer...…

Eenzaamheid omhelst ons "samen", samen, autonomie ten spijt... Vrij of vrijblijvend is soms 't beamen van eenzame verbondenheid Eenzaamheid omhelst ons beiden beiden, in verlaten staat samen of alleen te scheiden is waar die vraag ons achterlaat Eenzaamheid omhelst ons zoeken naar wat ons nog verbinden zou en vanuit zo vele hoeken…

Tijdloos verloopt die nacht waarin ik duizend maal ontwaak... Ik proef van duizend ogenblikken, mijn hart stelt vragen... Jij luistert zonder te antwoorden... En met jou omarm ik de onwetendheid...…

Hitler gibt den Juden eine Stadt Een stad waar allen dood nog leefden de levenden al dood Kazernes overvol hoewel steeds weer geleegd in de gevreesde trein met onbekend het doel De broodwagen van eenmaal per drie dagen ook doodskaros met menselijk jammerpaard Alleenstaand een gebouw (de schoorsteen immer rokend) waarin luguber…

Precies twintig jaar geleden, Heeft hij zijn eerste boom geplant. Kort hierna is hij overleden, Ik voelde me sterk met hem verwant. De boom werd sierlijk en groot, Het had mooie ranke takken. Helaas was mijn opa al dood, Hij wilde er brandhout van hakken. Ik mis hem heel erg, Als ik kijk naar die berg, Houtjes van opa's boom. Ik mijmer…