Populierenbomen.
De populieren
vieren
vanavond
een ritselbidstond.
Ze wuiven
en schuiven
de wind naar elkaar door
- net een lispelkerkkoor -
terwijl beneden
de geurige gebeden
van zoete kamille
mij optillen
naar oorden
die met woorden
niet te beschrijven zijn,
zo bovenmatig rein
van onbenulligheden,
van overbodigheden.
Ik weet heel zeker :
U houdt van elke meter
waaiende populierebomen
die zwaaiende, overstromen
van eerbied voor U,
ja, ze aanbidden U
en in een droom
was ik een boom.
Ik ruiste mee
in de populierenzee.
Ik verloor mezelf
in een gewelf
van bewegende blâren
die biddende waren
en ik zag dat
U er welbehagen in had.
Geplaatst in de categorie: religie