Alle inzendingen, jaar 2006, week 19

ik wil dat alles blijft zoals het is in de verandering zoek ik constanten de bomen buiten, binnen kamerplanten een vogel is een vogel, vis blijft vis in vrijheid ligt vaak een gevangenis besloten, een medaille heeft twee kanten ik waag me niet aan spel van speculanten en wil niets hebben dat ik nu niet mis ik vind geen troost meer in de…

Ik studeer mezelf. Ieder jaar wordt het examen uitgesteld. Een kale man met een pet vraagt naar mijn cijferlijst. Ik toon hem een onvoldoende voor er zijn.…

Je krijgt een partner toegewezen Of eigenlijk een blote arm, kerngezond Om te verbinden, naar het hart tóe Het watje valt steeds op de grond Bij de greep van Heimlich Willen de worteltjes er weer uit En als ik de pop tot leven tracht te wekken Lachen de anderen gewoonlijk iets te luid Rood aangeslagen richt ik me vervolgens Op de mitella…

Mijn kind, Mocht het de eerste keer niet zo zijn de tweede keer is aangebroken heel pril, heel teer en heel erg klein ben je in het begin van ‘zwanger’. Wilt het niemand nog vertellen, durft nog niet blij te zijn, bang dat het opnieuw mis gaat maar toch, vergeet niet om blij, gelukkig en dankbaar te zijn bedenk gewoon één ding en dat…

Vader was een oude aardappel, wees op het kaboutertje in de pinda Moeder was een gapende wonde die schreeuwde om verzorging De oudste dochter, Soen, een slapend spoor in droge aarde verzamelde afval, at en genas verborg heel kunstig haar kracht verbond via sluipende wegen Bij verandering van klimaat groeide zij uit tot een boom…

Met kracht in de benen rijd ik de IJsbreker voorbij pas op voor passerende obers kijk niet naar het huis van Bo trap dapper door, met kracht in mijn benen - metro of niet? vanavond trap ik door - hier nam ik zijn hand - langs Duivendrecht en Diemen een kampvuur op gras scholieren hangen op ritme uit een kofferbak als de maan een…

Jean- Baptiste Thielemans zijn muzikale volle naam Vlaming met het mondmuziekske alsof het klein zou zijn Hohner Mellow Toots mondmuziekske draagt trots zijn wereldfaam zijn adem, lucht zijn alles is de soul van Vlaamse marrolein met Toots de baron op mijn Nederlandse flatbalkon blijven ramen niet gesloten de wegen stromen vol mensen zien…

Als een reveil van gerecycleerde vergankelijkheid, somptueus in idiotie maar sober vol onbegrepen gratie, als een vicieus vibrato van dolgedraaide stilte, smachten zeven - ja, zeven! – gracieuze gratiën naar een streling, een onooglijke blik. Naar een aai van onverholen bewondering, vol verwondering. Het aftandse tandwiel grijpt de ketting…

Kilobits en gigabytes, verafgood als essentie van het leven, onverdroten verworden tot megavermaledijde data, plegen in hun ondermaanse zijn, gedoemd het heft uit handen te moeten geven. De bits en bytes zijn eindeloos moe, gebrand, gedownload en gekloond, digitaal en dol gedraaid, gecrasht door spam en virussen vergeven, verguisd, verfoeid…

toen ik als kind een eikel vond heb ik die meegenomen omdat ik wist dat uit zo'n vrucht een eikenboom kon komen ik plantte en verzorgde hem waardoor hij goed ging groeien doch toen mijn eik wat groter werd vergat ik hem te snoeien zodat mijn boompje ongeremd snel hoger wist te komen en hoger groeide dan mijn huis en alle andere bomen…

als het leven mijn lichaam ontvlucht en zij mij levenloos achterlaat heb ik -die nu levend lichaam is- slechts een stap opzij gemaakt voorwaar ik zeg u: vrees niet het lichaam komt uit stof vandaan de geest -die het leven is- zal eeuwig blijven voortbestaan…

de hemel is een stempelkussen een blauw papier met witte inkt ik blaas bellen kijk, ze drijven op de wind je spande spinnenwebben om de deurklink liet stenen kralen vallen uit het raam en alle bomen huilden toen ik vandaag verloor…

Ik vouw mijn armen rond de nevel van de maan laat je gaan een hartenkreet hoe dichter kan men naast je staan…

'S ochtends wanneer de dauw parelt aan het stille leven een halve zon dichtbij en een nieuwe dageraad stel ik me voor hoe je je ogen opent glimlachend met dekens speelt in de waas van afgelopen nacht 's middags bij dit weer, ontbreken grauw wens ik dat je veilig bent ongeschonden behouden hebt doorgebracht 's avonds laat zie…

Geleidelijk en onopgemerkt door de grenswachten zijn woorden binnengekomen waarin dood verscholen geen tranen of grote gebaren op een dag wakker worden en erkennen een onontwijkbare eigenschap van leven ------------------------------------------------------ uit: 'Groeiende onwil om ooit nog ergens in veiligheid aan te komen', 1972.…

(Aan Kees Stip) Een kiene kip uit Zierikzee deed aan een voorleeswedstrijd mee. De winnaar wordt, zo dacht het beest, het dier dat dierenversjes leest. Een juiste keus! Zo kwam die kip glansrijk op nummer één met Stip.…

Ik zeg je niets, ik zeg je iets Ik vertel je duizend dingen Om bij jou, maar ook bij mij De waarheid te verdringen…

Noten balken ezels oren opgerolde sleutels. Metronomen tiktak tonen bladmuzieken heuvels Golvende orkesten spelen paukenslag orkanen. Opuswolken regenvlagen pizzicato dagen.…

“Van alle staatshoofden die veel verdienden Ging het met onze Beatrix bergaf. Ze is al bijna aan de bedelstaf, Want op de ranglijst staat ze nog maar tiende. Hetgeen ons aller medelijden wekte; Vandaar ook deze huis-aan-huiscollecte.”…

Op de omslag van het magazine een meisje van een jaar of zes misschien oogverblindend wit jurkje blote schone voetjes handjes zonder zwarte nagel- randjes een idylle Stevig in de zandbak staan twee onbedekte beentjes teentjes die bewegen modde- rige vingertjes vol leven echt een plaatje…

ze kon me zo intens verwarren ze heeft me soms zo diep geraakt toen ze me begon te sarren heb ik er een eind aan gemaakt de boosheid steeg me in de wangen tenslotte had ik het niet meer en toen heb ik haar opgehangen maar later belde ze me weer ze bleef maar zeuren elke keer toen werd ik gewoon waanzinnig gek ik heb het haar eerlijk gezegd…

in de kroezelige baard sneuvelt een dondervlieg als in een groezelig web de vlag van Zion spant om zijn kruin een grofgebreide muts met mazen verraadt de schutkleuren de drie stroken van een beroofd land het groen van algen, mos en lover het eigeel van de zon het rood van vergoten bloed zweet dringt in de vetlokken de viltige manen…

ik start de motor plankgas de snelweg op sigaret aansteken blikje energy drink open gedaan op naar ons gedenkteken 800 kilometer snelweg te gaan dan ben ik bij het bankje waar wij met verf vereeuwigd staan daar in Oostenrijk was onze liefde voordat het ophield te bestaan aan het eind van de dijk die de Bodensee inloopt komen herinneringen…

in hartje Nijmegen streden tien dichters in de finale ener dichtfestijn tussen lerende dichters onder de heerlijke titel Onbederf'lijk Vers om de eer drie waren de beste die kregen nog meer eer sprak jurylid Ilja Pfeijffer zo ging ik weer gewoon met eer en een zonnebloem ook mooi vers mooi dat-ie hing in het holst van de nacht…

Ontzagwekkend boven binnenstadsdaken een zwenkend eskader duiven: licht spat van ze af, zilverwit en geelgroen goud.…

Bidden is niet enkel knielen; ’t Is in ’t huis van onbeminden En in grauw mizerie-zielen Veel verborgen liefde vinden. Bidden is de bittere dingen Met een zacht gezeg vergoeden; ’t Is doorheen zijn tranen zingen En in alles ’t schoon vermoeden. Bidden is langs donkere paden Lampen van gevoel doen branden; Bidden is de schoonste daden…

de grens tussen jullie en mij een border beplant met witte en roze madelieven alleen gelaten met een handvol zaden blijf ik nog wat en wacht op regen en zon ------------------------------------------ Uit: de bundel: "In een herfst geboren" 1977…

Gisteren vertelde je nog hoe mooi de bloemen wel waren hoe goed we het wel hadden zonder aan morgen te denken Gisteren riep je nog dat de dingen des levens geen vat meer op je hadden hoe moeilijk het wel was een mens te kunnen zijn Gisteren liet je het leven en dacht ik bij mezelf dat vandaag gisteren niet meer kon zijn zonder jou…

De antiglobalisten demonstreren en in Athene is het dit keer raak. Ze stellen wat er mis gaat aan de kaak met stenengooien om het tij te keren. Gezamenlijk voert men hun anti-strijd. Opmerkelijk: Ze doen het wereldwijd.…

Doof voor liefdevolle woorden dezelfde die jou zo bekoorden zijn nu zweepslagen in je gezicht mijn liefdesdicht aan jou gericht vol afgrijzen jij wilde niet horen handen bedekken minachtend oren mis ik de ring van bezegeld geluk verdoofd weet ik het is stuk dan vertrekt zij zonder afscheidskus gooit bevestigend je sleutels door de…