Alle inzendingen, jaar 2007, week 15

onuitgesproken gedachten aan een toekomst samen als de zon die landschap maakt tot schilderij beantwoord door verzwegen waarheid van een lang vervlogen liefde als gesloten ogen van de ziel bedrogen in hun zoektocht naar geluk de perfecte utopie verworden tot een eenzaam samenzijn…

(een acrostichon) O m speels en toch .... P a te zijn, .... V alt vast ........ O p ....... E en ..... D ag ook . E ens mee, maar N u niet –echt niet!…

Soms zie ik voor mijn ogen mijn leven als een film voorbij gaan en wil ik op bepaalde momenten de beelden eventjes stil laten staan Bijvoorbeeld toen ik op mijn zevende een eigen melktand heb uitgetrokken of voor het eerst op de dansvloer met m'n zelf geverfde rode lokken Maar 'k zie ook zoveel droevige beelden die ik versneld voorbij wil…

hoe haar passie nog altijd in me gloeit nog stroomt onder mijn verweerde huid zoals ze heimelijk in mijn takken kruipt mijn knoppen schuchter blozen doet zo blijf ik ruisen tot het licht verkort mijn blad verkleurt verwaait verdort…

Van ’t westen resten enkel streepsgewijs wat slierten, perzikkleurig ingevuld. Als straks de lakse dag is uitgebruld - geen gierende geluiden in het grijs van schaduwwegen, enkel nog een wijs beklijvend zwijgen dat geen klanken duldt – och, toon me dan dat gij nog spreken zult en openbreken in een paradijs van oosterlicht, kom, laten wij…

Adder gilde jij en kronkelde rond mijn arm En terwijl je het gif in mijn onderlip spoot Voelde ik vloeiend de warmte in mijn lendenen Mijn angel vulde zich klaar om toe te steken Het strekken van jouw slanke schoonheid Bevochtigde mijn hand en onderarm En rusteloos gleden mijn vingers in jou weg Je ontspande en gleed slijmerig onder mij in…

we hoorden haar golven roken reeds de zilte lucht bovenop de laatste duin lag zij daar beneden onstuimig oneindig met de wind strak om ons hoofd renden we haar tegemoet blij gevoel vrij gevoel ruimte en wind geur en golven…

Waar liefde aan angst wordt geketend daar zal puurheid verdwijnen daar kan twinkel in ogen niet schijnen De angst zal deuren van hart en ziel sluiten liefde zal zich niet meer vanzelfsprekend uiten, uiteindelijk verdwijnen Waar liefde door angst zal worden geregeerd is geen plek meer voor helder, oprecht voelen Deze angst zal de liefde…

Heb ik te vroeg gesproken, gehuild in droogte altijd leeg ikzelf vergat de bomen en de uitgestrekte zee. Hij nam mijn tranen mee in boten een vrachtschip laadde mij aan boort, zachtjes deinend op de stroming, kabbelt mijn geluk nu voort.…

Ik zou moeten zwijgen en deze gevoelens voorbij laten varen vervreemd en vervlogen een schip in de nacht terwijl ik in schipbreuk op jou heb gewacht…

Gebroken gedachten laten mij in verwarring achter als ik zoek naar herinneringen in mijn geest dan weet ik dat er pijn maar ook liefde is geweest alleen nu veel zachter…

Vlinders voel ik nu van binnen, Warme vlinders, niet meer koel. Dank je voor die mooie vlinders, Dank je voor die liefde die ik voel. Zonder jou kan ik niet leven. Zonder jou gaat alles mis. Want door jou heb ik geleerd, Wat ECHTE liefde is. Wat ik denk en wat ik voel, Deel ik met iedereen. Maar het mooiste wat ik voel van binnen, Is…

Kijk met open ogen naar Mijn daden, heb Ik u daarmee zo zeer verward? Judas noch Jood heeft Mij toen verraden: waarom dan uw blik harteloos verstard? Heeft Mijn lijden uw visie niet behoed voor oogletsel in het oorlogsgeweld? Zes miljoen doden hebben nooit vermoed dat hùn verhaal zò zou worden verteld. Alle gruw'len door de uwen gepleegd…

‘ Zeg Griete, wat doet toch die traan op uw koon? Wees lustig, lief bruidje, wees blij! Ik neem u tot dochter, ik geef u mijn zoon, zo kostlijk geen vrijer als hij! Gij krijgt hem tot man en hij neemt u tot vrouw, waarom dan uw wangen zo bleek?’ Och, het radeloos kind dacht te stikken van rouw: haar hart was bij Oene van Sneek. ‘Zeg Griete…

heb je handen zacht gepakt zag in het openen de lijnen het tijdelijk verdwijnen van levenslust heb ze liefdevol gekust ben op afstand bij je ook als we in herinnering weer samen vrijen in het beminnen van elkaar kroel ik teder door je korte haar kan ik nu bij je komen en niet enkel in mijn dromen om je lippen zacht te kussen…

vanaf het balkon een hond blaft in de verte stilte op de gracht…

een vergeelde foto haalde ze uit haar tasje haar gezicht is gelaten ze wil met niemand praten Neuengamme und Dachau! daar zijn haar intense gedachten zij kwam terug anderen moesten wachten de foto heeft ze altijd bewaard Neuengamme und Dachau! haar familie kwam niet terug zij ontkwam de helse barbaren de foto kan haar niet bedaren…

Ik stuiter door de nacht in Raamsdonksveer al zal dat vast wel overlast bezorgen. Van ’s avonds laat tot in de vroege morgen ga ik, verrassend fit, full speed tekeer. U vraagt zich af wat ik heb uitgespookt ? Gewoon, een ei gegeten, hardgecoked.…

vroegrijpe jasmijn drapeert zich elegant rond een wild tegenstribbelende wingerd wordt er echter subiet weer afgeslingerd door een klimlustige roos met zwarte band maagden klimmen dartel in palmen juffertjes verschuilen zich in ’t groen lonken naar het ontluikende seizoen terwijl ze meewuiven met de halmen maar als het botert tussen alle…

vanuit de vierhoekige aarde, te midden van galerijen met stenen pilaren aaneengeschakeld door ramen van lucht hoor ik het schuifelend schrijden van ruisende zwarte rokken in colonne binding zoekend het verhevene te ervaren en onrust af te scheiden als de zoete stemmen zich met mij gaan vermengen sterft allengs mijn duwend denken…

Dit is het Holland waar ik van hou: het groen tegen het blauw.…

Zie, de lente groeit het aanstonds zwellend blad grof onkruid in het pad dat op de harde tegel bloeit Hoor, het voorjaar zingt haar jubellied vanaf het dak terwijl de eeuwiggroene tak ruisend op de adem swingt Van warme wind die prijst de zachte wolke deinend over de stad, zon omheinend hemel die ter aarde stijgt…

De zon heeft je teder in je fiere kruin gekust, de teergroene blaadjes, vormen het bewijs. Langs je bronsgroene stam kruipen talloze insecten, arme, energieke prooitjes voor de bonte klevers. Amper een week geleden rilden nog je kale takken, sterk en soepel buigend, gegeseld door de wind. Amper een maand geleden, schudde je nog zo…

Verliefd zijn wat is dat, is dat samen snoepjes delen, gezellig vadertje en moedertje spelen, of 100 keer je naam op een blad? Verliefd zijn wat is dat, is dat stiekem briefjes schrijven, en als ik je dan zie helemaal verstijven, of naar je kijken door het sleutelgat? Verliefd zijn wat is dat, is dat samen lopen hand in hand, en dat je…

Langs de weg stond een bloem. "Ach, koolzaad", zei ik. Ik zei zo maar "koolzaad" tegen Miss Brassica napus. En nochtans haar knalgele bloemen bloeiden en bloeiden en bloeiden! Hoe dom van mij Miss Brassica te willen kerkeren in acht letters. NOOIT, NOOIT OF TE NOOIT ZEG IK NOG KOOLZAAD tegen zo'n ongekende schoonheid.…

Waar is het kind gebleven dat gelegen in het gras turend naar de wolken in een andere wereld was Waar is het kind gebleven dat ontdekte en genoot van dieren die leefden in weide ,plas en sloot Waar is het kind gebleven dat steevast vroeg waarom en alles wat het moest vond het dan altijd stom Waar is het kind gebleven dat onbevangen…

Een lening op maat Een hypotheek naar wens Kleding in elke maat op voorraad Leef boven je stand mens Kredietbanken ontstaan als paddestoelen Voedselbanken volgen in de sporen Goedgelovigen kunnen niet alles aanvoelen Wijzen kunnen zich er slechts aan storen Een auto die bij je past Een huis dat je niet verrast Een vrouw dient te voldoen…

Spiegelend dacht ik Laat ik nu eens mijzelve zijn Maar wezenlijk zoals het moet Niet altijd die gepassioneerde Die man met de strooienhoed En bij het verwerpen van mijn eigen ik Bedacht ik opeens verrek maar en stik Moet die baard en snor dan ook nog eraf Verwenste mijn onzekerheid als onmin en laf Het zijn van die opleeftijd zijnde…

ik voel me al lang geen stuk drijvend zwerfhout meer zwalpend in een verdelgende zee ik hoef me niet langer meer vast te klampen aan woorden als reddingsboei niet meer sinds jij er bent geruisloos bijna kwam je in mijn bestaan vormde de windstilte na jaren lang storm nu rest ons samen vaste grond en warme nabijheid…

Elke minuut van de dag Denk ik aan jou Aan jouw alles Elke minuut van de dag Voel ik me verdrietig Wil ik bij je zijn, je voelen Elke minuut van de dag Ben jij in mijn gedachten Voel ik me leeg Maar voel ik me met de liefde die jij me gaf.. ----------------------------- Gedicht aan mijn vader die ik in 2002, op 12 jarige leeftijd moest…