Alle inzendingen, jaar 2008, week 44

Al wat nog overtollig is weer eigenhandig teruggesnoeid kijk, dat geeft buiten lucht en licht als was het ruimte in mijn soms tobbend leven De kale bomen langs het pad verraden weer de weg naar huis voor ieder die zich spoedt naar warmte En evenals het blad verstilt ga ik vanzelf andante spelen het tempo van mijn leven gelukkig zo…

Ik las vanochtend in de bladen; Mariska Bauer is weer zwanger van Frans, haar man, dat is een zanger de vierde spruit is ingeladen de daad op zich was geen bezwaar hij had wel eventjes voor haar…

Ik kwam je geloof, hoop en liefde brengen en trof het bij je aan. Wat was je er blij mee, ontroerd keek je me aan. Je was toen al ziek, vroeg met een traan of het naar je familie mocht gaan. Nog geen half jaar later liep ik geheel ontdaan achter je rouwkoets aan. Geloof, hoop en liefde nam een nieuwe dimensie aan. Eén Petrus één liet…

met mijn vader ging ik graag koetjes kijken tussen de middag op weg naar een weiland zongen wij niet soms ga ik zachtjes zoemend op zoek naar dit gebied…

een dievennacht met hier en daar een pilelamp waarvan de batterij gans plat wie weet hoeveel eeuwen al hij strompelt, mompelt 'k ben strontzat terwijl hij traag de sleutel past zonder hulp van maneschijn en mist en nog eens gist waar toch dat gat verdomme! waar dat gat mag zijn slechts één ding schiet door zijne kop dat er geen deegrol…

De bedrieger komt in krijtstreep of tooit zich soms met hermelijn. Gezalfde, overompelende woorden vol toekomstig zieleheil en als extra: gouden appels voor de dorst. En weer wordt hier bewezen dat door, dit in fluweel verpakt bedrog innig omarmt door eigen hebzucht en angst voor wat er na ons komt, ieder opnieuw naar de afgrond stormt.…

het is vreemd wanneer ik, zonder teken, de nacht zwart maak met mijn potlood illusies schrijf, nauwelijks dikker dan de dode liefde die ik achter komma’s meesleep samen met de houten urne (jaren vooruit) en rondgezonden gebreken waarop rechtvaardigheid geroffeld wordt alsof november sterft en ik mismaakt, alweer leven moet…

Lacht hij om de vraag hoe het gaat Als de zee wiegend en zingend zijn ogen kust Voelt hij de boom versteend in zijn buik Als de zee wiegend en zingend tot kalmte sust Zegt hij niet wat hij niet zegt Als de zee wiegend en zingend haar armen spreidt Drinkt hij het water aan zijn lippen Als de zee wiegend…

Het witte huis krijgt Voor het eerst in haar bestaan Een ander kleurtje…

‘Ze hebben deze aarde eerder bewoond dan jij en ik, zijn ouders voor ons, broer en zus. Lees aandachtig de namen van hen die liggen in lange rijen geladen in stalen sarcofagen rug aan rug in cocons van karton tot iemand hen ontrolt tot namen in jaren van weleer en eeuwen geleden en begraven. Zijn graaf, graver, poorter en pastoor meier…

Wat werd ik overvallen door een helder licht De hemel ging open Sprekende ogen en een stralend gezicht Een Engel en de hemel ging weer dicht © C. Estmoi voor: Dezibelle…

Ze is kosmonette. Margreet is geland op een vreemde planeet en ze zoekt er gedreven naar tekens van leven. Algauw komt ze iets aan de weet. Ja, daarop zijn d'r zinnen gezet. Ze ziet wezens als mensen, maar met - wat je niet zou verwachten - een drietal geslachten: een 'hij' en een 'zij' en een 'het'! 't Is zo, dat een huw'lijks gezinde…

Ons lichaam een tijdelijk voertuig voor onze ziel (?)…

Ik ga kapot van binnen Ik snap de wereld niet Ik ga kapot van binnen En niemand die het ziet Het zit alleen van binnen Dus een ander weet het niet En ik hou het liever binnen Want dan is het er niet…

Door langsstromend water op pad gestuurd, regelrecht over de zongele kronkel van het leven. Ervaar ik het geluid van de vrijende bladeren, niet als iets wat alleen mijn leven duurt. Tegen de tijd dat ik zal wijzen naar silhouetten van het liefdeskoppel, charismatisch dansend in het water, herinner ik me vast de muziek en vooral het luisteren…

pakte nog wat herfst het blad was al niet langer lichtgericht lichtgewicht op een nog speelse wind en dwarrelt samen tot tapijt dat langzaam winter voorbereidt de lage zon kijkt nooit meer om sprankelt slechts in kristallijn door druppels die op spinnendraden door de ochtendvorst bevroren zijn…

Ik kan niet ontsnappen aan je aantrekkingskracht. Met je mooie ogen en je lieve lach heb je mij helemaal in je macht. Van het een op het andere moment leerde ik je kennen. Je was zo leuk en lief, ik moest er eerst even aan wennen. Als ik aan je zit te denken ben ik zenuwachtig, zit op mijn stoel te wiebelen. Ik glimlach de hele tijd door…

Een duurbetaalde adviseur staat haar bij Omdat ze geen kennis van zaken heeft Ze doet het zwijgen toe bij wat er leeft Zo ook bij haar Spindoctor …..de “Geitebrij” Dig Istha adviseerde haar laconiek Nooit terug te keren in de politiek! …Dig Istha, adviseur van Minister Vogelaar deed blunderende uitspraken in de Telegraaf. Oa….‘Ik spreek haar…

Waar is nog stilte waar is nog rust overal geluid altijd lawaai zelfs het ritme van je hart dat klopt geeft geen stilte en geen rust totdat het stopt dan is er oneindige stilte maar vinden we dan ook rust?…

Hier ben ik, Ik kijk naar mijn scherm, Maar zie alleen de beelden in mijn hoofd, Kan alleen schematische liefde ontdekken, Want in gevoel ben ik verdoofd. Hier lig ik, Ik kijk naar de wolken, Dit is de rijm van een andere tijd, De rijm die mijn oren doet vollopen Want de woorden smelten in mijn hoofd, En des te sneller loop ik over…

Als ik bij je ben vult m'n hart zich met een warmte die ik niet meer voor mogelijk hield. Als ik een glimp opvang van de blik in mijn eígen ogen, ben ik verbaasd over de liefde die daarin te lezen is voor jou. Dan weet ik weer héél zeker wat ons toen heeft bezield en waarom ik zo oneindig veel van je hou.…

klanken opgepikt en beproefd met naïeve tong en lippen vormen snel begrippen en houvast voor het voelen uitleg van bedoelen maar waar een woord verkeerd ontglipt de misvatting wordt aangestipt steeds verder uitvergroot is begrijpen ziek en bijna dood…

Herders met schapen, in optocht door de straten van Madrid Ze lagen niet bij nachten, konden ook niet langer tolereren en wachten Tot al hun paden werden volgebouwd. Schapen en hun herders, in de betere wijken van de hoofdstad van Spanje en komende weken, zien we de Sint met zijn gevolg wederom hier verschijnen. Maar niet omdat…

Neem plaats tussen de herfstkleuren neem in je op al die geuren neem op diep in je gedachten zaten wij daar te wachten te smachten toen zag je mij en we lachten.…

de herfst draaft aan mijn voorbij weemoedig staar ik naar de grond en luister naar alle treurnis om me heen het donker schalmt steeds vroeger en ergens botst nog een late motvlinder tegen het raam de bruine massa van de dood walmt zelfs tegen alle winden in ik heb mijn kraag hoog opgetrokken terwijl m'n handen hopeloos iets van voldoening…

Wat moet ik doen? Ik ben verliefd. Je weet wel vlinders in je buik. Niet meer kunnen eten. Alleen maar aan die persoon kunnen denken. Tenminste dat dacht ik. Totdat ik op een avond met een ander zoende. Wat moet ik nu doen? Nee, ik zeg niet ik laat het erbij. Droom maar verder, het werd steeds erger Met andere jongens afspreken. Andere jongens…

mijn ware Jakob wacht sindskort niet meer op mij hij weet wel beter waant zich gelukkig laat de vrouw voor wat zij is eeuwig op zoek naar hem…

Geert Grotius godsgeleerd te Deventer heeft naar het woord van Jeremia eerst onder iedere groene boom en op iedere hoge heuvel gehoereerd Alvorens hij het gebeente opgroef van Miewes de lollard van Gouda op Grote’s aandrang alsnog verbrand teveel messias en lekenpredikant wat in die bange tijd distantie vroeg Gedreven nog door…

het geloof onvoorwaardelijk in mensen, eerlijkheid de weigering muren te bouwen jezelf ontrouw te zijn doet vaak pijn huil maar verander niet wees trots naïef is alleen jouw schaamte mijn verwijtende verklaring dat van hen niet anders te verwachten valt maakt me bang ook ik ben zo dus kom bij me sla je armen om me heen…

Aapje hangt aan de boom, aapje eet banaan, de mensen zwaaien naar hem, aapje zwaait terug, want aapje zit in de zoo.…