Alle inzendingen, jaar 2009, week 18

Ik sluit de ketting met parels om je hals zodat ik kan snoeren en je adem kan laten stoppen.…

Een klein berichtje in de telegraaf ik schrok ervan Ramses Shaffy ernstig ziek slokdarmkanker mijn hart gaat uit naar de man die zo heel veel betekende in mijn leven met zijn stem kleurde hij mijn jongere dagen het is stil in Amsterdam hoog Sammie, kijk omhoog Sammie de pastorale het gras zal altijd groener zijn samen met Liesbeth…

ze schitterde scheurde zich los van publiek danste flarden muziek zong een godvergeten lied op de melodie van stilte diep tussen de sterren ze wervelde in vuur met armen als vleugels vlamde op bij het applaus doofde met tranen in afscheid bloemen kleurden het vallend gordijn een laatste pas in schone schijn haar…

Hij de reus ligt zich in mega zonnen te warmen Mijmerend hoe het die blauwe wereld verder zal vergaan Pijnlijk denkt hij aan milieu, oorlogen,het hongeren der armen Is het nog wel te redden zou hij het maar niet laten gaan Kon hij alles maar in die wereld herstellen Die schitterende wereld waar eens alles bloeide Moest hij het hen nu nog duidelijker…

mijn lief is plots veranderd, terwijl ik intens verlang naar de kracht van haar vleugels, roomwit, zacht trillend, bestoven met stuifmeel, weet en kent zij mijn naam niet meer, en laat mij, onbewust, ontredderd achter, ik schrik, zij is veel sterker dan ik ben, haar jonge, blonde kracht is verwarrend, ik sta toe dat zij mijn hart en gevoelens…

De trein vertrekt spoedig naar het einde de mensen zijn al half dood in kleden gezakt honger heeft de meesten al ernstig verzwakt de wielen dreunen langzaam de laatste reis begint een vrouw beklemmend eenzaam geeft wat warmte aan een kind de ogen staren leegte het leven ooit geleefd is nu oneindig lijden de vijand onbeleefd de trein…

Twee slakken waren al sinds jaren op weg van Groningen naar Haren. Ten slotte kwam geheel ontdaan de oudste aan het eindpunt aan. Hij slikte en sprak diep bewogen: 'Mijn broer is uit de bocht gevlogen.' -------------------------- uit: 'De peperbek', 1966.…

De maandelijkse sandwich van AH Zegt op de doos: 'Hé, jij mislukkeling 't Geluk dat je als grote sukkel ving Zijn sneetjes geitenkaas met paprika' Wie zo bedroevend sneu kan formuleren Zal vast geen lekker broodje kunnen smeren…

Als ideeën worden gedolven uit het blauw van oceanen, vullen golven, betoog van schuimende essentie, gestuurd door cyclische getijden, die de grote sprong wagen naar waterkant en achterland, waar mans toekomst zich laat kastijden. Op de vloedlijn verzameling van relikwieën, stille getuigen, die buigen voor gespoelde dromen, die in…

het loopt best het loopt best aardig soms hakkelt 't wat nee, ik laat me niet insneeuwen ik ga ski's kopen, denk ik.…

Recht kijk ik de engel der wrake weer in het gezicht. Voor de zoveelste keer van naïviteit beticht. Levenslessen zijn weer duur betaald, En weer geen certificaat behaald. Intuïtie heeft mij moeten leren Mij tegen list en bedrog te weren. Maar hoop had mij weer in haar macht En heeft zo weer mijn ziel verkracht. Eerlijkheid werd weer zo verpakt…

door de ogen van die dichter zie ik weer even een kind woorden vloeien ogen boeien de lippen juichen het spel van spellen wordt ontwapenend en luid bemind…

Een 70 km weg op Koninginnedag Op de oprit een geel kenteken Neo modern huis in kort gemaaid groen 4 schapen gaan door de barrière Een man frantic er achteraan Een kort moment Zo weer voorbij…

Soms wil je zeggen de tijd gaat zo vlug soms wil je zeggen kwam mijn kleine meisje maar terug soms wil je zeggen ik bescherm je voor altijd soms wil je zeggen dat het je spijt Maar soms kan je maar beter je mond houden…

Kwantum roept bubbelbaden terug AMSTERDAM - Kwantum waarschuwt consumenten voor een gevaarlijk bubbelbad. Door een ontwerpfout kan bij een storing in het stroomcircuit het bad onder stroom komen te staan. ------ Zo heerlijk warm en met volledige bemanning Kent in zo’n bubbelbad gezelligheid geen tijd Totdat een…

In ons donker nu, wacht in de verte geen blaffende hond. Zelfs de vogels zingen niet. En hebben de buren zonder woorden hun kinderen in diepe stilte naar bed gebracht. En is de wind uitgewaaid en heeft de gedoofde zon er miljoenen sterren rondgezaaid. Geluidloos is deze nacht. Om onbegrijpelijk zacht, het klinken van je verloren…

duizenden lauwerkransen zie ik gehangen om hoofden van oorlogshelden bloed druipt eeuwenlang in onverzadigbare grond die altijd dorst heeft de wapenfabrikant telt winst van geleverde kogels…

Waarom altijd maar die tranen? Waarom nooit een lach? Waarom altijd maar die pijn aan het eind van elke dag? Die vragen stel ik mezelf elke dag en kijk naar iedereen met een lach maar diep van binnen huilt m’n hart. Het gevoel is zo apart Niet te beschrijven wat ik voel Ik leef mijn leven zonder doel hopend op een nieuwe dag dat iedereen…

Voorbij de Brandenburger Tor zucht ik een zee betonnen blokken voor diegenen die er naamloos ooit ten onder zijn gegaan in een doolhof zonder muren zonder ogen zonder hart Met de stilte rondom mij ben ik bij hen - het is 4 mei De stad wiegt zachtjes op de tranen die de tijd er heeft vergoten en ik denk van lieverlee aan hen - en Joachim…

de geur van artsen en van angst hangt nog lang na zelfs bij het diep dóórzuchten de echo van de narigheid klinkt nog lang na behoeft ook meer dan tijd de toon en lichaamstaal die doen vermoeden dat het vluchten niet meer gaat dat alles zoekt zijn weg en vindt uiteindelijk toch de grond om stevig op te staan…

het lage land sprak verlaten tot een kleine bloem die in haar blaadjes de t.v.gids van gisteren droeg een valse psalm droeg het kleine kind in een vaasje naar de tempel alwaar de dienaar Gods sprak van liefde en hij brak terstond de bloem van haar steeltje…

ik schiet gaten door de vergankelijkheid je moet toch wat als verder niets wil baten, gekleurde lichtbollen in de lucht als ver- zet tegen iets waar je je niet tegen kunt verzetten en heb daar veel lol in. nee, het gaat buitengewoon goed voor mijn doen, de hele dag geef ik energie- kaartjes aan iedereen die ze wil hebben, de rest van…

voor hen die binnen willen treden in de rijkdom van zijn geest verlangt hij goede wil afleggen van eigen ego vleiing tot brakens toe kritiekloze aanbidding pas dan is toegang mogelijk tot de selectie van zijn uitverkorenen…

de houten tuinreiger aan de vijverrand lokt reigers die roerloos naast hem staan en kijken naar het zelfde punt in de lege vijver op de schutting op springafstand ligt de jonge kater Thor stil in sluiphouding z’n onderkaak trilt z’n staartpunt zwiept Thor houdt afstand door de speersnavel van de reiger die - het wachten…

dat het mensdom afstamt van de apen wordt door menig darwinist erkend de oorzaak van die afstand - nu bekend: het vuur ontstond, we koken onze rapen dat doen we nu zo'n 3, 4 miljoen jaar zo langzaamaan zijn alle rapen gaar…

Geïrriteerd of boos dat kun je zijn, maar dat iemand laten voelen dat doet veel pijn. Zeg wat je boos of geirriteerd maakt, wat het rotgevoel veroorzaakt. Stapel niet op wat je voelt, maar zeg wat je bedoelt. Iemand negeren doet echt enorm veel pijn, veel erger nog dan harde woorden of venijn. Ik kan je zeggen ik ga er soms een…

Hij erkende geen grenzen; wist niet wie hij was, waar hij vandaan kwam. Nu het stof was opgetrokken na barre omstandigheden, kwam hij thuis in een andere geestesgesteldheid, bij Haar, warm en levend, hemelhoog. Na een lange tijd van zwijgen, werd wat uitzichtloos en onoverbrugbaar scheen een lichtend voorbeeld: het was alsof hij opnieuw…

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

Al las de zwerfster 'Honden aan de lijn', ze ging het park in met d'r hazewindhond, die ongebonden verderop een kind vond. Het vond de verse hondendrol niet fijn. Een diender zei: 'U bent op heterdaad betrapt. Kunt u niet lezen? 't Wordt een prent!' Ze zei: 'M'n hond doet aan de lijn, agent. Je kunt het zien: hij rent zich uit de naad!'…

Schuifelend komt de stille groep tot staan voor de ruwe steen beplakt met namen van hen die nooit meer tot ons kwamen; wie voelen nog de pijn die hen werd aangedaan? Dan gaan wij verder naar de witte graven voor zeven jonge mannen van de R - A – F; bracht de vroege dood hen nog juist het besef dat ook bommen hun leed naar mensen dragen?…