Alle inzendingen, jaar 2010, week 30

het geschreeuw is aan de wind gegeven de blaadjes vallen naar beneden, tranen van verdriet scheren over oceanen, maar de wonden helen niet gedachten zweven in een bel als een vlinder in het vrije moet je ons helaas verlaten als een ster in onze hemel…

De doorsnee zat Ingesleten patronen Mijn melancholieke roep naar diepzinnigheid Werd slechts door Een iemand opgepakt Je omhelste mijn verlangens Duizelingwekkend Je vormde mij Totdat wij een waren Een smeltkroes van eigenschappen Maakte mij zielsgelukkig Onopvallend van buiten Hartstochtelijk jezelf van binnen Liefde maak je…

zij heeft dezelfde groenteman als ik en koopt ook dezelfde gezondheden behalve dan haar befaamde aardbeien die kweekt ze zelf achter ’t huis niet op plastic maar op droog stro lekkerder aardbeien bestaan nergens die gekochte zijn nooit zo rood en zeker nooit zo sappig en zoet en helemaal nooit zo reusachtig bovendien pluk je ze al in…

Er zijn van die dagen Dan maakt het mij niet uit Hoe ik mijn lot zal dragen Waar ik mijn ogen sluit Dagen van vervreemding Altijd op de loer Waarin ik desinteresse toon Niets boeit mij, geen moer Het kleine beetje zelfrespect Dat ik moeizaam had verkregen Is ongemerkt weggelekt Dat kom ik dan niet tegen Ondanks dat draag ik dit lot Je hoort…

Is onze aarde weldra gedoemd tot één apocalyptische boem ? Ga er niet vandoor maar roep mee in koor om Barabas en Zonnebloem !…

Hij werd genageld aan het kruis en niemand die erom maalde, hij zat geklonken aan het kruis en niemand die hem eraf haalde, dat was jaren geleden! Eeuwen terug! En nu zijn de nagels vervangen door kogels, nu is ’t hout vervangen door aarde, is een leven niets waard en zijn er massa’s die niks geleerd hebben van de nagels en…

Nu de wind ons heeft verstoven over de eindeloze zee overbruggen wij de kloven tussen het beest en toverfee boven sneeuwgrenzen bevroren tot eeuwig innerlijke pracht kunnen wij de tonen horen uit zielsverwantschap voortgebracht bliksem zal ons hier ontdooien tot de allerwildste stromen ik zal zoete zaaiers strooien voor jouw oogst van…

Langzaam zullen de nazomeringen zich ontplooien wanneer de regenbuien opgestoft in de dorre gronden de hardheid verzachten en de tere pit ontdoen van haar verdorven gekwetste muren... De witte kokosmelk sijpelt en voedt de gulzige lippen die te lang wachtten op de lauwe omarmende flauw smekende vloeistof om bevrijding weggestoken…

vergeef me ik kom van jou geen afscheid nemen dat heb ik al te vaak gedaan met handen als vuisten met volle strot ongeslikt vergeef me ik wil je laatste woorden niet horen galmend door die hoge zaal het glas niet vrolijk heffen nu je van ons weggaat helemaal vergeef me ik trek liever naar die zomer de dwaze herinnering aan destijds…

Wanneer de vijand sterker is, heeft een gevecht bij voorbaat geen zin!…

ik noemde je bij duizend namen maar nooit die ik zeggen wou ik trok van jou zovele foto's maar niet zoals ik hebben wou je sprak met mij boeken vol woorden nooit echter deze die mij bekoorden maar elke dag die telde was je daar…

Aan de hand genomen in vol vertrouwen kan ik alles aan iedere tegenslag valt weg over rotsen en gladde keien komen gevoelens vrij zuchten snerpen uit mij overgave aan mijn omgeving levensvatbaar wordt alles van het kleinste minuscule tot aan de kolossale kosmos een ervaring, die mij overtuigt, dat ik deel ben van dat totaal waarin ik…

Twee kanten van water. We hebben het allemaal gezien, genoten, geproefd en geprobeerd We hebben alles gegeten, en onverdroten zonovergoten geïnhaleerd De wijn was goed, het bier niet verkeerd: we raakten maar niet uitgeblust. We reden onder luchten, bevoeren de golven raakten bedolven door wat werd voorgeschoteld en ingeschonken We…

Zon als behang, onbeweeglijk, de wereld is een medaillon, waarin gedachten zijn geborgen als onkruid van de zee, draag ik om mijn nek gehangen, als doolhof met me mee, slaap op stenen veren, drink uit schelpen de hartslag van hun zoute leven, gedolven uit het schuim op de lippen van de golven, zoek toegang tot nieuwe dromen, waar de…

aan de haven van verblijf vind ik zilte harmonieuze klanken alle vriendelijkheid waait hier rond langs het witte tij van zomerdagen ik reis op mijn moedertaal gekleurde vleugels echoën taferelen op hoogte ‘k leen een gevederde veer van de zeemeeuw schrijf een vers onder lichtblauwe wolken de hemel weet hoe waar voor nu op een gracieuze…

droom me, laat mij schuilen in stilte onder je weidse vleugels laat ruimte mij oplossen wanneer ik val zonder horizon, vrij van gedaante om op zilveren oevers te ademen een nest bouwen zal ik met tedere wolkjes en gouden zonlicht voor jou adem van mijn adem roep mij niet meer als schaduw van onvergankelijkheid maar draag me…

mag ik rustend in jouw okselholte kind zijn vragen stellen over aarde en de dood mag ik grijs jouw haren tellen en je wijsheid drinken als een kalf de melk mag ik – jouw hand in de mijne aan de hele nieuwe wereld wennen en achteraf de troost verkennen van verhalen zonder taal dan mag jij me minder plots verlaten…

Gemoedelijk drinken viert hoogtij in deze gezellige ruimte waar Drachtens verleden blijft leven aan de wand getuigen oude trompetten en trekharmonica's van straatmuzikanten die hier eens speelden en verbleven allerhande vaten en kannen tonen de vroegere rijkdom uit kundige handen geboren zang en gezamenlijk vermaak doen al deze geëerde…

in goud gesponnen draden als liefdesmelodie van hart tot hart in vleugelslag guirlandes gedragen door de wind als een fluistering tot ver over de horizon ooit was jij mijn lief maar jouw ogen sloten in eeuwigheid nu brengt jouw warmte me een glimlach vol herinneringen bitter en zoet omdat houden van meer dan liefde is en was…

neem me mee aan je hand de muziek achterna die ik verloren ben tonen spoken door mijn hoofd zonder melodie refreinen in afgrijzen teksten eisen schreeuwend om gehoor versta ze wel maar de boodschap komt niet door geef me de rust van het eenvoudige akkoord waarin het leven weer geluk en stilte uit herboren worden scoort…

. zoals schepen ballast dragen, lichter gemaakt door water lijkt het, immer ver wasgoed danst haar vriendschap met de wind het zomerkind speelt haar vreemde spel veroorzaakt goud op golfjes, waar haar ritme danst als vuur op dit vroege uur vergaat de tijd tot as, in lichte strooisels samen met de was een luchtballet dat witte tonen…

De dagen en de frieten worden korter De zomer gaat al bijna van ons heen Precies als Laura, want ze mag alleen Dan ga je je toch afvragen: wat schort er Aan wat voor 14 jaar te groot kan zijn En wat juist groot móet zijn, is dan weer klein…

groene vlakken, tint op tint een werveling door goudgele halmen braakliggende grond voren met hier en daar een kronkel witte of paarse bloei - een aardappelveld het platteland, door geen kunstwerk te evenaren…

De donkere nacht Samenspeling van duister en kou Het jaargetijde doet Anders verwachten Een ijskoude windvlaag Gevolgd door Een rilling over mijn gelaat Doortastend Verhelderend Een poetische zinspeling van de nacht In het hart van de zomer…

Hij poseerde graag als hout, zoals dat ene hout waarvan de dansvloer is gemaakt Deed zich voor als die boom, Met brede stronken, maar zwak, toen hij eenmaal was omgezaagd En zij, zij poseerde als danseres zoals die ene vrouw, die op TV haar faam verwierf Maar stopte haar swingende heupen, toen na elf jaar, haar idool stierf In de…

wij weten even goed hoe alles vroeg of laat in elkaar zakt een lichaam is niet van steen en je been ouwe je been fiets door de eeuwen heen ouwe jij ligt daar het doet pijn ouwe wij hebben niet de eeuwigheid blijf nog even ouwe het leven is nog niet klaar het klinkt mischien raar ouwe pa…

Je ego Is net als lego Je moet je zelfvertrouwen Steentje voor steentje opbouwen Dat is de hele stratego.…

Roerloos staat ze voor het venster in het schijnsel van de maan. Haar hart schreeuwt de hunkering, vragenworstelend snikt ze zijn naam hoe vaak heeft ze hier haar hartstocht gestild gekweld door verlangen de nacht onderbroken fluisterhuilend haar liefste gezocht. Ik weiger je dood zie je leven in mijn dochter jouw Loenia hoor je,…

Toen mijn moeder overleed, werd er gehuild, er was verdriet, lang rouwen, nee dat kon echter niet, want een tante overleed de liefste die ik toen bezat en weer was er verdriet, weer werd er gehuild, maar lang rouwen nee, dat kon echter niet, want de hond werd overreden, en toen ook zij was overleden werd er gerouwd er was verdriet, maar ook dat…

Wederzijds verlangen Kom en deel met mij het wederzijds verlangen jouw zachte rondingen mijn harde drift warme huid gestreeld door gladde vingers jouw zoekende lippen mijn soepele tong kom mijn lief waar wachten we nog op het leven is kort de nacht nog lang…