Alle inzendingen, jaar 2011, week 51

het is koud zelfs de vogels zwijgen lintje op de revers rood de klaproos lichter dan het bloed van hen die nooit oud werden zoals hij, nu broos ogen vol trots en verlies het saluut weerklinkt de muziek zwelt aan de tijd versmelt in de ogen van gevallen kameraden het wieken van witte vleugels…

Aum op rustige zee getij ik ontstijg de diepte indigo, indigo! alleen daar bereik ik los van land en zand hand en tand transparant in de lucht, indigo! slechts een gedachte creëert neem mij op mee Yo Pradodayat ik schitter schenk licht ben licht Tat Aum…

Twee hondjes waren uitermate speels en deden uitgelaten 'n spel waartoe de lente dreef. Ze waren na een dartel hollen vrolijk aan het rollebollen: 'n rolmops en een wentelteef.…

roze ochtendgloren steekt speels af tegen de wakkere kerktoren wiens puntje bevroren leek voordat de zon hem wakker had gekust doorkruist een troep ganzen het morgenbeeld die verkozen hier te blijven…

Wat zou ik gelukkig zijn Wat zou ik schijnen Alle hoekjes en gaatjes zou ik ze nemen Op zolder de kelder in donkere steegjes of waar dan ook, niets is mij te gek Full charged battery's in mijn zak nimmer futloos geen ene dag Altijd brandend nimmer gedoofd wakkert mijn vuur onvermoeid Donkere parken verlichte wegen Overal en iedereen…

is er nog zee, nog meer trekt nog stroming onder het veer? zie de troostende hand en de ontroostbare hand daarin, in haar schoot, beide de hare. sloot ze haar vingers te stevig om de knop van de rozenhouten deur naar de eetzaal? zie het haar, zie haar van welke plant had ze bloem, blad of blazen niet mogen eten? heeft ze een leegte gebezigd…

Het land is nu in diepe rouw gedompeld, want de Geliefde Leider is niet meer. Overeenkomstig zijn gestrenge leer, is iedereen hysterisch, overrompeld. Briljante Kameraad! Kom met beleid, dat de bevolking van uw Huis bevrijdt.…

Gij weert het onkruid uit uw tuin, Gij doet uw park bewaken, Gij velt de bossen in het rond, Gij wilt de barre heidegrond Tot vruchtbren akker maken. De geestdrift fonkelt in uw oog Voor wetenschap en kennis; Gij schikt u op, gij siert uw woon, De nietigste inbreuk op het schoon Schijnt u een heiligschennis. Toch blijft uw hart een wilde…

Als een frisse was in een achtertuin die hangt te drogen in een zomerse bries, Als een fietser onderweg naar morgen altijd de wind in de rug bepakt met valies Als een kraanvogel statig zwevend op de thermiek van tak naar boom Als kinderen die spelen groen als gras, als raderen draaien gesmeerd om hun as Als kleur dat kleurt, luchtig als…

En iemand riep: hé jij daar, ik ben verlicht. Jij bent een dwerg, klein, breed en veel te dik. Ik kromp inéén bij zoveel licht en zocht degene die mij verdicht. En ja hoor, lang, dun en veel te licht: een elf wellicht!…

Een laatste knal verscheurt de stilte, het oude jaar heeft afgedaan, de nieuwe tijden breken aan, de bergen in hun woest bestaan, de dalen waar ik door moet gaan, raken de diepten van mijn klein bestaan ---------------- als ik mijn oog maar op U sla en met uw schaduw aan mijn zijde de grens der tijden over ga, dan mag ik rustig…

schaduwen leven Rorschachvlekken flikkeren dit psychedelische verknettert cellen dag en nacht weken, maanden weet ik veel hoe lang al het hele systeem op tilt snij mijn oogleden af die hebben geen nut meer met naakte ogen kijk ik de wereld in, dat wat er van over is… doorklief mijn schedel met een botte aks zoutzuur druppelende, zelfs…

Elke keer weer elke dag opnieuw Je moet(!) dingen doen maar je doet het niet Waarom word je tegengehouden? heb je lood in je schoenen? of kan je het gewoon niet aan? wil je dan alleen nog maar boenen? Ik weet niet wat het is net zoals jij het niet weet we moeten verder zie te komen ook al is het een grote keet Toe meis zet je er toe…

in de stilte van de morgen vol van dauwend gras blote slippertenen geurend naar jasmijn loopt zij naakt te dromen nagenietend van de nacht fluwelen liefde teder en toch hard trapt zij kevers plat even is zij als een kind zonder toekomst gelovend in die waan van echt en puur tot zij nuchter naar de zure melkboer grijpt…

ragfijn getekend door een ongekend penseel hemelsblauwe groenen hier en daar een stipje vuur doorzichtig dwalend door mijn geest hier en daar een knopje open vol herinneringen dansend op mijn oog je kietelt in mijn oor even geef je hoop tot je broos en tenger smeltend op mijn tong afscheid neemt van deze bittre wereld…

[Haiku] meeuwen dobberen op het ijskoude water zelfs de wind huivert…

Een Franse hengst, genaamd Noël, trok ergens aan de jingle bell. Een paard deed open, 't bleek al ras dat zij de merrie Christmas was.…

nooit werden de stappen geteld anders dan om de maat te nemen van een kamer of een huis de volgende stap kan een verandering aankondigen een ontmoeting of een stapje terug in de werkelijkheid stapvoets door het leven op wisselende ondergrond stond soms even stil bij gedachten of mensen die lachten om niets dat werkelijk bestaat en…

Wat er ook geschreven wordt, gezongen of gezegd Er is altijd iemand, die vindt het niet terecht Die woordkunst dus, per definitie omstreden. Dikke pech dan maar, voor kunst is altijd al geleden In de liefde is het door de een of ander altijd wel betwist en moest de tekst toch eigenlijk, maar liever weer gewist In de politiek mag in nog te veel…

lees een boekje over bomen: zie zijn lot in wintertooi, toch zal er weer kleur op komen lentegroen het mooiste mooi lees een boekje over pauwen: zie zijn wanhoop als hij ruit, toch komt er weer zelfvertrouwen straks een verenvolle huid lees een boekje over zeeën: zie zijn onrust bij een storm, toch golft hij straks weer tevreeën na de…

Waar blije stilte spreekt van graversarbeid, die eens in ruig moerasland werd verricht ademt een jong meer ruim en verlicht: langs zijn oevers is beschut leven verbreid. Het kalme riet blijft zichzelf, kent geen tijd, toont steeds vreedzaam beschermend aangezicht: een hecht onderkomen, open én dicht, voor dieren tot huizen of zwerven bereid…

De data van overlijden weet ik niet meer maar mijn verdriet voel ik heel goed nu zijn ze genoteerd de grafsteen verweerd de tijd vervloog géén oog droog de familiefoto naast mij géén één meer op aard voor mij zijn ze het leven waard ik wil ze weer terug weer hun stemmen om mij heen een aanraking heel zacht dat heb ik zo bedacht…

Geen titel 20122011a bomen lopen achter mij aan alsof ik loops ben… welke feromonen laat ik? ook struikjes snuffelen regelmatig aan mijn voeten wat herkennen zij in mij? mijn bladeren zijn gebonden mijn bast een goede inborst mijn roots niet verankerd mijn knoken nog vol vet en vel dus wat is het? zoeken zij in mij de…

Vandaag is mooi. Vandaag al je zorgen vergeten. Vandaag genieten van datgene wat je hebt. Vandaag je laten meedrijven op het geluk. Vandaag is mooi. Vandaag is een genot om van te genieten. Vandaag wordt mooi. Vandaag staat de hemel open. Vandaag is mooi. Vandaag het geluk ervaren. Vandaag iets moois van maken. Vandaag krijg je veel moois…

Gewaarschuwd werden vijftig mensen op een overvolle boot. Men overschreed de lastengrenzen, schoon de schipper zulks verbood. Zo kwam het, dat ze alle honderd (want de schipper telt niet mee) van deze boot zijn afgedonderd. Gewaarschuwd telt een mens voor twee.…

hij dirigeert koor en orkest in komt allen te samen kent stemmen en namen maar in de bak kraakt vals soms een noot de trompet schreeuwt kan ook zachtjes huilen pruilen in eigen gelijk zacht strijkt de eerste viool in vele talen de moeder van alle verhalen zijn muzikale hand brengt in harmonisch verband allen te samen…

Een jaar van verandering Staat ons nu te wachten Geen mens die weet wat komen gaat Al zijn er wel gedachten We zullen dingen anders doen In het groot en in het klein Want het systeem is vastgelopen En dat is niet fijn Of misschien is dat wel goed We kunnen opnieuw beginnen De oude economie werkt niet meer We gaan iets anders verzinnen…

al die tijd een gedacht zonder te denken het streven naar een leugen het werken naar een andere morgen al dat verwijt terwijl ik je mijn hart wou schenken ons leven krijg ik niet uit mijn geheugen maar heb ik veilig en wel geborgen diep diep diep zit het gevangen niemand zal het kunnen los krijgen niemand zal je ooit vervangen niemand…

Ik haat dat ik je ken. Ik haat je ogen, je haar, je stem. Ik haat het woord ‘misschien’. Ik haat je in mijn dromen. Ik haat je ten alle tijden. Ik haat om te vermijden. Ik haat, ik haat, ik haat. Ik haat je te ontdekken. Je mag meteen vertrekken! Ik haat het zo, je maakt me kwaad. Ik haat de minuten en de uren. Hoe lang gaat dit nog…

Ik werk nog steeds aan mijn Request-geschrift Ik schrijf mezelf het RSI en rambam Waarbij ik ook m'n toetsenbord half lam ram Want ik moet snel weer door, na elke gift Schroom niet als u graag op mijn schrijverij biedt Opdat ik ieder streefdoel straks voorbijschiet…