Alle inzendingen, jaar 2011, week 52

onder de wachtelboom zong een vogel het lied iewiet, iewiet stiefmoeder kookte broertje in de pot vader at hem op zusje weende tranen tot de moordenaar verpletterd werd door een molensteen vogel werd weer broertje toen leefden zij nog lang en gelukkig…

Zachte langzame stroom van lucht of water onzichtbaar onhoorbaar ontastbaar aan ons voorbij teken van vergankelijkheid schuivend in cirkels wijzend de toekomst in eenheid van tellen vragend om aandacht voor komend geslacht waarschuwend zwijgzaam wij gaan jij blijft bestaan.…

Ik wilde dit schilderij als kind niet zien, dit verbluffend virtuoos geschilderd vlees gepaard met moord. Ik lees nu de oude mis voor 28 december: HH Onnozele Kinderen. Graduale na de eerste lezing: ‘Onze ziel is ontsnapt als een musje uit de strik van de vogelaars. De strik is gebroken en wij zijn bevrijd’. Dat slaat op de zielen van de vermoorde…

Engel van licht brengt leven in mijn ogen ik streel je naar de zon vergeet het kind van gisteren als ik bij je blijven mag de lente proeven in elke dag noem ik je parel van mijn dromen.…

Als ze weer gevangen zit in het niet meer weten schemer haar wil omsluiten nevel helderheid verdringt. Laat haar dan in haar eigen beleving zodat ze met waardigheid afscheid kan nemen van het leven.…

De kinderen in de straat zagen van jongs af aan de wijzen uit het Oosten, de herders op het Zuiden gaan en in het Westen stond de stal. Het jonge paar, beschenen door een kaars het rustte ergens tussen wijzen en de herders tot op kerstmorgen alles was gewijzigd. Dan waren Jozef en Maria, herders en de wijzen te vinden in en rond…

Wanneer wordt 't frietkot opengezet ? Wel, tast gewoon naar uw handy scanset en download heel rap de smart QR-app : U vindt het met Street View vanuit uw bed !…

Amazonewoud - de zon krijgt steeds meer ruimte tussen de bomen…

voor de koude teruggetrokken in mijn leger shutting down alleen vitale functies opereren droefwoelig kroelen houdt mij alert, de winterslaap laat wachten, funest zo zal blijken mijn systeem heeft de slaap nodig om op te laden, achter te laten, herboren tevoorschijn kunnen komen als de Venus van Botticelli wereldveroverend…

zijn armgebaar geeft geestdrift aan de menigte hij zwiept de moloch op tot willoos volgen uit de gebalde vuist dreigt ongeremde agressie te ontladen de rode waas ziet eigen falen niet op rationeel gebied offert ziel en geest om een te worden met de leider geniet de overwinning in de roes van samenzijn pas als de voorman…

Zoals je was keer je nooit meer terug dat bevestigt de tijd maar het is erger want je keert nooit terug je kon de liefde niet aan omdat je nog steeds gegeseld wordt door demonen van vroeger en mijn schip er niet toedeed ondanks mijn voorraden liefde en de stormgarantie je kon de liefde niet aan al mocht ik je borsten strelen die…

Goed nieuws! De grootste bron van ergernis, is dit jaar met één vierde afgenomen. Zo kunnen auto's sneller ergens komen. Als dat tot slot geen blijde boodschap is? Voor ons een voorbeeld om, zo mag ik hopen, ook minder achter elkaar aan te lópen.…

de glans allengs verloren en de lichtjes uitgedaan 't kindeke weerom geboren 'signalen uit het aards bestaan' ik weet niets is eeuwig houdbaar wij zijn slechts schreeuwers in de wind die ooit bescheiden zijn begonnen zoals eens het pasgeboren kind…

Zoek heil en heul in uw gedichten; doe als ik en denk om roem en eer geen ogenblik, maar vind in verzen vrede en zielsgeluk. Veracht de wereld en zijn vals behagen in afbreuk doen, wat groot is te verlagen en al het kleine en slinkse hoog te dragen.…

Een slakkenspoor. Meer is er niet om te vertellen dan dat ik langs gekomen ben, een woensdag. Je hoeft jezelf niet te vergeten, men vergeet voor jou. En toch: zo donker als het in mijn varens was, zo wit als ik ooit de zee heb gezien, zo laf als ik stierf en zo vaak kan er niet een geweest zijn. Zag je mij dan niet? Wie hoest? Het is mijn…

Laat al die mooie momenten Geen verloren glorie worden Want we zien elkaar doodgraag Al gaat het beter worden zo traag Ik wil jouw rots zijn in de branding Met mijn dikke buik als zachte landing Als het moet dan ga ik naar de maan Met jouw liefde kan ik alles aan Dus laat het verleden Weer het heden worden Als een bloeiende orchidee Stromend…

De stilte is nu ijselijk en koud En mijn hart begon al te ontdooien Want een noorderling, een rooie Die vrouwen zoekt zoals een arme sprokkelhout, heeft ‘t onlangs ingelegd in zuringzout Zodat ie ‘t straks weg kan gooien? Juist liep mijn ziel weer vol van liefdevol gevoel Liet ie dan toch bewust het prille vuurtje doven Heeft hij expres…

Waarom doen sommige mensen je zo`n pijn Het is zo`n rotgevoel Om te weten dat je niet geaccepteerd wordt Om te weten dat ze je stom vinden Om te weten dat het je schoonouders zijn Om te weten, ach ik kan nog wel even doorgaan... Maar dat gevoel, overgaan zal het nooit! Ik zal het nooit kunnen vergeten! En toch hoop ik dat ik ooit een lichtpuntje…

Hij droomt van vuur en van geweld Schrikt wakker midden in de nacht Zijn vrouw en kind zijn afgeslacht Hun os ligt op een knekelveld Hij moet eruit wordt hem verteld De frisse lucht in voor wat kracht Het kleintje kraait, spartelt en lacht Ze gaan en staan al snel versteld Die frisse tintelkou, dat wit Zodra hij op een parkbank zit Is…

in hoger sferen verkeren zij zij die mij ontvallen zijn toch is het geen afscheid blijven zij rondom, in ‘n andere dimensie nooit ver weg, droom ik ze levend tot ik mij bij hen aansluit voorgoed…

Tijd van verwachtend komen hoop op verbetering voor vrede vriendschap in mijmerend dromen stil verlangen naar begrip dagen steeds weer eender troosteloos en grauw in wereld vol materie afgunst haat en nijd geef de vrede ban de strijd laat het licht weer schijnen er komt nog zoveel tijd ieder tot steun te wezen in een samenleven die…

Vraag niet naar de naam van de dag als het grijze jaar de ogen sluit zie niet om naar de rijk gedekte tafels waarop geen ander voedsel dan verdriet vergeet het spreken met de stenen achter de ontwrichte poorten baad je in het wervelende wonder van de onbestaanbare kleurschikkingen laat je in laagjes water weven tot een spinsel op de…

wat wordt het vandaag zwart of wit, een beetje grijs? nooit weet ik wat aan komt waaien hoe of wat te oogsten, is de muze goed geluimd, straf maar rechtvaardig, zwartgallig op het botte af, of pluk ik zelf de woorden vandaag? het laatste fris groen, al dente hangen woorden aan de rank met dauw besprenkelt nog lonken ze naar mij, pluk…

heb een takje met knoppen bewaard gebroken in de eerste lentestorm de bloesem gezien wat bloemen vergaard in de zon van de zomer veel zware buien verkleinden de oogst warm herfstrood bood troost fier staat mijn boom de winter te wachten in rust toch op krachten zij heeft al haar jaarring geschreven in het boek van mijn leven…

in dit stadium van volgegeten magen in staten staart dit volk in een lege ruimte het zijn vrienden noch maten alles om ons heen zal vroeg of laat sluiten vertel mij nog eens dat verhaal van haat waarin alles verdwijnt in de dood leeg plein leeg bord lege straat de zon wordt warmer en warmer rood het orgel klinkt als die van Manzarek Jim…

Mann'tje, onbenoemelijk van wanbegrip En zwaklijk voelen, kerel haast te deerlijk Van gans geen mens zijn. Gij die 't eerlijk, heerlijk Mens-zijn verknoeit, tot een lafhartig, sip, Naarstig, naargeestig lelijk-doen en smeerlijk Grijpen met groeslig hand-paar wilt hip, hip, Naar 't schone dat u aanspuwt en dan wip Weer troont in haar Hoog-heerlijkheid…

Het was een jaar van veel bezuinigingen Er stierven wederom veel prominenten Er waren hachelijke beursmomenten En meer per jaar inwisselbare dingen Want wie weet werkelijk wanneer wat waar was En of iets nou dit jaar of vorig jaar was?…

Het stadshart is haast dichtgeslibd. Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags loodzwaar van koopwaar. Reclames pressen ons de winkels in, het infarct van kassa'…

Hij stopt wat voorgekauwde rijst Voorzichtig in haar kleine mond De oude man is zwaargewond Zijn ziel heeft alles ingelijst Hij voelt zich moe, vies en verreisd In zijn valies een zakje grond Een vaag portret van een verbond Dat zich naïef gelukkig prijst Geschrokken zet hij voet aan wal De havenkade heeft geen geur Het kleinkind dat hij…

Zwijgend vermeed zij het zilver terwijl de woorden zich ophoopten tot onbereikbare zinnen vol gouden druppels die verdampten in een zilte zon Slechts de dromen spraken in geuren soms in kleuren Zwijgend wachtte zij in eindeloze stilte op onbereikbaar goud…