Alle inzendingen, jaar 2012, week 30

Eens was ze top nu was ze op Haar lichaam versleten haar geest onbegrepen haar leven gedaan nu wilde ze gaan Haar dochter doortastend medisch circus ontmaskerd toeters & bellen d'r af hoera ze mag, ma je mag Dag lief kind, je bent top ik kus, streel je, ik stop dag lieve, lieve mama ga maar lieve lieve ma! --------------------…

Die klagen over vriendschappen en over liefdes en innigheden over vertroetelingen en vertrouwelijkheden Over genegenheid en het in liefde loslaten Die toch de mantel niet zien, de mantel der liefde die alles bedekt Och armen: Erbarmen!…

mijn lichaam schoon en naakt gezien door zijn hunkerende bewonderende ogen er is geen valse schaamte dek me toe, straks als we hebben liefgehad….als de hartstocht heeft plaatsgemaakt voor serene rust dek me toe met een deken warm van liefde en passie het geluk dat we samen mogen delen is zo groot we hebben nauwelijks woorden nodig…

Vergalde ijspret een hoorntje met twee bollen valt uit kinderhand…

Ook al val je nog zo diep Stort je hele wereld in Heeft alles wat van nut is Nauwelijks nog zin Kijk nooit naar beneden Je moet niet naar beneden kijken Probeer het licht te vinden Zoek niet naar de lijken Al val je nog zo diep Ziet het er zo slecht uit Kijk niet naar beneden Beslist niet naar beneden Voor je je ogen sluit…

Onzichtbare draden verbinden jou en mij doorzichtig als ijle wind zuiver water uit een beek stralen van zonlicht glans van maan teer als kristal in kleuren van zirkoon met zachte fluister als briesje door blad streling door windvlaag over teer jong gras. Stil is de luister mooi als engelenstem vanuit het paradijs en verre vlakten…

'k Hoef jou niet te zeggen, dat de avond vrijt met de nacht als onze Kus in 't donker een dans lanceert 'n Verkenning in zomerse nacht Verlangende lijven die zuchten Onder 't genot dat lang verkeert 'n Sex-appeal van hier tot ginder Een aantrekking van Noord- en zuidpool 'Heat of the moment' van Asia geleerd…

De uil die Minzaam naar Beneden kijkt Naar mij Op 't plein In m'n tuin Weerstaat 't Gescheld en geschetter Van anderen - En trotseert Andermans hoon en chagrijn - Net als ik mag Hij er van zichzelf Uiteindelijk wel zijn Opgedragen aan de ransuil die afgelopen maandag zijn domicilie had gekozen in onze tuin Niebert…

Vaak genoeg Twijfel ik eraan Of ik nog wel besta Twijfelend aan mij, Aan mijn Ik en Aan mezelf Over hoe geluk Misschien wezen kon Maar gelukkig, 'k ben er nog Want ik heb weer een bon…

Als je weggeeft wat je het liefste lief hebt ben je, mijns inziens, dichtbij God dat is ons mensen Lot om los te laten wat dichtbij is ook al mis je het liefde is geven en laten leven.…

huppelt een wolkenrei achter de zon voorbij heen op en neer weer zomerbries heeft vrij spel reikkijk verlangend maar laat ze etherische wolktoefjes bewonen mijn kopij spelen op papier weer op en heen neer ik sluit het venster laat ze maar…

Laaghangende zon steekt zich door wolkendek. De klinkers lachen, glimmen. Kussen nat, lakens nat van zweterige lichamen die zuchtend en draaiend in elkaar passen. De stralen poetsen, een voor een, de sterren uit de lucht. En als platendraaier zijn hakken licht is de eerste mus of merel al te horen. In foetushouding wederboren.…

nog is het koel onder de grote eik waarvan het donkere loof de warmte niet laat passeren in een weids vergezicht wuift koren zomerzon trillen kerktorens zinderend val om een enkele vogel waagt de laatste warme vlucht schreeuwt en landt voor vele uren rust de stilte is immens alleen het krekelkoor geniet rond deze tijd zijn…

het is mij om het even moeilijke woorden kwatrijnen en akkoorden eliterair verheven kom eens naar beneden uit die ivoren toren waar je mij niet kunt horen en stap in het heden botter dan een platbodem haal ik kiel, mis ik diepgang, rijmt er niets meer…

Je velt een boom met frisse tegenzin, Maar maakt een boktor tal van grote gaten, Dan moet zo 'n boom toch echt het leven laten, Een boomchirurg ziet daar geen gat meer in: "We gaan daar in die Winterswijkse wouden Dat beest verdomd goed in de gaten houden."…

Met een oneigenlijkheid geconfronteerd Heb ik direct geprotesteerd Het was oneigenlijk zei men toen Om het op deze manier te doen En de zaak werd geseponeerd. Voor het halen van uw recht Kunt u niet overal te-recht.…

in stille zomers laat een zwijgend bloemenhart schaduw verdwijnen…

het oude huis  staat klaar opgetut als een bejaarde dame die bezoek verwacht ze geurt  naar gisteren het laatst gezongen lied echoet na achter het verse stuckwerk  de vloer herinnert zich de slepende tred het zwijgen de laatste zucht Als straks de kijkers komen  rekt het oude huis zich uit en spiegelt nieuwe dromen voor geeft zich…

Dit is niet de vriendschap die ik kende Niet de steun die ik verwacht Degene die ik jarenlang verwende Die genoot van mijn zon Doch wegliep in mijn nacht Dit is niet wat vriendschap zijn moet Onvoorwaardelijk, vol met steun Elkander helpen, indien nodig Geheel vrijblijvend, geen geleun Ik bleef er tevergeefs op hopen Het was teveel, het kon…

terwijl de dwarsfluit dwarrelt treurt de cello laag in largo in haar hoofd ineens weer de bijna vergeten klanken die nostalgisch schrijnend vergeten beelden oproepen stenen vormen in haar hart de melodie blijft maar hinken tussen twee toonhoogtes hunkerend wachtend op woorden die passen om een lied te vormen rond vreugde en verdriet…

mijn man wast zijn auto daarna klopt hij kleedjes ik kijk naar hem roep lachend: "klap eens in je handjes" hij mikt een natte spons snel spring ik op zij met: "lekker mis" over een volle emmer of tuinslang heb ik het nu niet…

Oh wat mis ik jou! Dichtbij in mijn gedachten Ben jij ver van huis…

Het trekt mijn aandacht, laat me liggen in de put dobberen in het vieze water De wonderlijke wereld schopt me in mijn slaap De allesoverstreffende hartenklap hakt mijn leven in stukken alsof het niets is Handen willen me grijpen maar ik ben liever alleen De wonderlijke wereld houdt van mij om mee te spelen…

De koelkastdeur staat open het water druppelt er drup voor drup uit ik kijk naar dit schouwspel het doet mij niets eerder op de dag zag ik een man op zijn fiets hij reed in een gat in de weg en viel het deed mij niets de viooltjes in mijn tuintje staan er mooi bij één voor één lachen ze naar mij ik lach niet terug want ze doen me niets…

Een Japannertje drie kakelende kippen zorgen voor file (op weg naar Zeeuwse stranden)…

Je wilt een pleister zijn op vele wonden Ik voel het in het diepste van mijn ziel Ik heb nu eenmaal mijn Achilleshiel Als filosoof heb ik veel te doorgronden Je speelruimte werd drastisch ingebonden Wat maakt het, Etty, dat ik voor je viel Dat ik als jij verstil wanneer ik kniel Vol vrees voor moedig man te licht bevonden Ik wil meer blijdschap…

Op de grote levensweg met veel vreugde en moeite is het ook een heldendaad te kunnen strijden tegen kleinzielige hoogmoed vol kracht en durf eigen zwakheid en gebrek zien en dit niet willen verbergen voor de buitenwereld.…

Vruchtbare akkers, groen als gras,  Zijn die weken, zo ver je kan kijken  als kool gegroeid  En als je goed luistert  hoor je de stilte bruisen vlak Boven het broeiende gewas. Nu de wind is gaan liggen en  De regen  met de noorderzon definitief lijkt  te zijn vertrokken Maakt De zomer gewag, vrienden vinden elkaar Een traan heeft plaats…

M'n hemel is kapot En mijn aarde evenzeer Ik zeg dit onverbloemd Omdat m'n leven Lijkt gedoemd Tot onbaatzuchtig reflecteren Om dan toch eindelijk Met hulp van velen Het leven te gaan leren…

er is geruis in de vervaging van het leven ik wacht nog wat, wil het ongrijpbare eruit tillen om het in glas te blazen even breekbaar hoe wij spreken…