Alle inzendingen, jaar 2013, week 11

Langzaam glij ik en breek in stukken. Het broze redeneren is op de grond gevallen en rinkelt nog wat. De superieuren vegen de scherven of wat er van over is achteloos in het pedaalemmertje. Bitterballen worden weggespoeld met een goed glas wijn. De mond wordt afgeveegd. Vanmiddag komt de schoonmaak, we gaan over tot de orde…

Jakob de kat zie je steeds in Gent iedereen kent hem als dé vent. Hij is bruin met veel streken. Hij wil zich wreken op die andere kater met de dikke krent.…

Indigo Een uniform met veel macht hij verdient zijn strepen PANG…

een verkleurend blad bomen sluiten hun poorten geruisloos vallend…

Melancholie overvalt de lente die wel wil, ongeduldig mislukt en de rode loper naar de warme zon niet uitgerold krijgt grijs en helemaal van de wijs Verwachting, laat me zachtjes je hand nemen, vertrouwen op de gouden dageraad, vermoeden van Utopia. O godallemachtig moet toch mogelijk zijn ! Nog zoveel pijn, zo diep, een traan bij elke…

Een museum is doorgaans een oase, een bron van kennis. Inspiratie doe jij hier op voor eigen en andermaal beleven Kunst; nooit uit de gratie De verrassing schuilt in schoonheid die je niet direct ziet Surprise voor relatie 'At the French Windows' bijvoorbeeld eind negentiende eeuw Wel of niet? Indiceert het ontbreken van onderarm…

een brunette vol gein in Alphen aan de Rijn knipt haar gordijn een halve baan te klein triest zit ze neer ze weet het niet meer en gaat uit sjagrijn derhalve aan de wijn…

Geen vogel zingt geen vlinder vliegt geen zee van kleur bedekt de grond. De lucht bedekt strooit soms dons uit grauw wolkendek of huilt van koude. Natuur is als de mens somber, terneer geslagen gedoken, wrevelig. Toon hoop in kleine dingen.…

Wat weten we toch veel Elke dag een beetje meer Elke dag een beetje slimmer Dan de vorige, vierentwintig-zeven Werken aan de grenzen van het weten Voor jou maakt dat jammer genoeg Niet veel meer uit als je inmiddels Twaalf jaar onschuldig hebt vastgezeten…

Het zou goed zijn Zei de psychiater Tegen de patiënt Dat u niet in uw Verdriet blijft hangen Maar eer deze woorden Waren doorgedrongen had De zieke kans gezien om Zich onopvallend te verhangen…

hongerig hang jij aan mijn lippen speels wandelen nieuwsgierige vingers over mijn warmte ondeugende ogen ontmoeten de mijne ze beoefenen geduld met grote passie wachtend tot 't moment daar is, en het feestmaal kan beginnen…

Meisje aan haar haar getrokken uitgefloten en ondersteboven weggezet, blikt terug op de dagen die nog zorgeloos waren en zegt stem, na stem, na stem gedag.…

Mijn kleine wereld werd met wit behangen, het sneeuwde in de Taco Mesdagstraat. Ik keek vanuit het souterrain, ’t was laat, naar buiten langs het hekje met de stangen. De ochtend kwam: met roodgekleurde wangen stond ik met overjas en muts paraat. Mijn vader had een slee, na snel beraad, op eigen wijze in elkaar gehangen Het leven van de…

Eeuwige zee en als golven rijzen en dalen dagen en nachten die het gelaat van vlees boetseren Gelaat dat verwelkt en sterft In het nachtelijk uur op bed gelegen in de herfst van het leven Een leven dat zocht maar nooit vond want het zocht dat wat is - de Ene Onveranderlijke Zee Golven rijzen en dalen maar de zee blijft…

ik ben je kwijtgeraakt wijl ik je zat te bedenken een schijnbeweging midden een verzonnen verhaal ondoenlijk…

in de veren van een dromenvanger, boven lucht er hangt gezucht de adem van de wind een kind reikt lege handen hoger blinkt een blik de valstrik van vandaag waar blijven we? het gemaakte gat sluit uit…

Er is iets dat veel verder gaat dan verdriet iets in en om mij, krachten ook door de botten en heel het zenuwstelsel heen. Iets dwars door mijn hoofd. Er is iets dat verder gaat dan ellende of pijn. Iets buiten het waarnemingsveld: íets in mij, van een grote held! Ook een nieuwe vorm van zijn. Iets in mij.…

Wanneer ik nu in de oude bladen lees En zie het wonder beeld-werk van die tijden, Die nog voor 't heil-begerig oog belijden Een geloven, dat hoog boven werelds vrees En hel en dood en wat het meeste dees Tijden onteert: kil onverschillig lijden Van weedom, hief tot 't hoogste heil verbeiden, Des dervend nu doolt menig hart als wees; Dan…

Ze begrepen er de ballen van, dat wij geen zin hadden om tegen hen te vechten. Nadat ze alles - dachten ze - van ons hadden afgepakt waren ze verbijsterd dat we lachten toen er door zo'n omgevallen boekenkast werd opgemerkt, dat het erop leek, dat we ons hele leven voor niets hadden gewerkt. Gewerkt? Voor niets? Ons hele leven? In onze…

ben aan het verschimmen alleen de schijn blijkt nog wat werkelijkheid te zijn bleek en kleurloos dwaal ik rond in een leven dat lijkt te verstommen maar diep van binnen is in hoekjes en luwte de lente voorzichtig begonnen op onontgonnen gronden ontkiemt reserve zaad dat voor een tweede leven gaat aan mij de eer om later als herboren…

Hallo meneer, spreek ik met ’t UWV Ik heb mijn uitkering nog niet gekregen Mevrouw dat heeft echt aan uzelf gelegen Toen ik laatst belde werkte u niet mee Dus kleed ik u nu uit tot op het bot U snapt...ik doe dat niet voor mijn genot…

Straten beneveld met gelaten gezichten. Aan weerszij grauwe muren, een schemering Hangt boven de stad en gestaag verstrijken De uren. Een stilte heerst alom en mensen lijken Als dingen doofstom. Hun zintuigen zijn verdoofd en gedachten Slokken hen op. Het beloofde land is een illusie voor Iedereen... Terwijl hun sporen vervagen tussen…

Is er eigenlijk een alternatief Of moet het altijd pervasief*. Wil je steeds het naadje weten Of alles voor zoete koek opeten, Aan jou het initiatief. Soms valt er over te praten Om de kerk in het midden te laten.…

Waar je bent gebleven ademt de tijd een andere ritme en vult hij teder elk licht dat overblijft als mijn gedachten je weer zullen vinden en laten kleuren wat ik koester zonder een aarzelend gebaar of een warme schaduw die alles laat vervloeien in een liefdevolle ontmoeting met jouw gevonden woorden en wachtende…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is het in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist ternauwernood de bittere winter zijn ontkomen…

Het zijn mensen die niet meer wensen Maar steeds meer willen Het zijn mensen zonder grenzen Die steeds weer verder willen Het zijn mensen die niet meer luisteren Maar steeds meer willen horen Het zijn mensen met grote ogen Die alles wat ze zien moeten hebben Het zijn mensen die achter alles aanlopen Omdat andere het ook doen Het zijn mensen…

flarden, losse gedachten, zonder samenhang nietsbetekend zijn ze tot nu... nu vallen ze samen en vormen één geheel geen raadsels meer, eindelijk helder toch voor even.…

De berenmuts weer stevig op het hoofd, De handen in twee warme wollen wanten. Klimatologisch klopt het van geen kanten, Alsof we van de lente zijn beroofd. Vanmorgen weer een sneeuwlaag op mijn pad, Ik heb het met de winter wel gehad.…

tussen het groen striemende ver van werkelijkheidsrand glanzen ze belust om passie op te werpen als wonderlijke wording hun kelken open…

mijn droom voor ons land is één woord: tolerant dat is waar het aan ontbreekt en waardoor men ruzie kweekt elkaar accepteren moet men proberen dat is een stimulans geef het een kans.…