Alle inzendingen, jaar 2013, week 25

Woorden treffen met giftig sissen op kousenvoeten stroperig sluipend op weg naar kern en ziel. Verlammingsverschijnselen enkel nog mens in hoofd. Alle bewogen gedachten gebaren cirkelen zich om jou heen. Middelpuntvliedend. Dit is mij overkomen.…

zie hoe de bloemen zich opmaken tot barstens toe onder het gezwollen blauw rondom het middenrif van de zon gespannen met hun kleurige baarden rond de wangen de monden druipend van fortuin en bijen die uit hun bekers drinken innig gouden was in de botten gieten wijl de kwieke vogels het keukenraam van moeder zon afspieden zich tersluiks…

Het leven is een spel wie het goed speelt krijgt de vruchten toebedeeld.…

Bewegen moet je, Bewegen dag aan dag, Bewegen naar noord of Zuid, oost of west, Dat maakt niet uit, Maar bewegen moet Je, elke dag weer, Elke minuut, elke Seconde, immers Stilstaan is een zonde Die je vast laat Roesten aan de plek Waar je staat - bewegen Bewegen, bewegen, Ook al is dat niet Iets waar jij om maalt, Beweeg…

Vrouwen zijn er voor gemaakt het krijgen van kinderen het zwanger zijn het meest het bevallen het minst maar dan hebben vrouwen een baby,'n meisje,'n jongen en die worden bemoederd dat bevalt haar het meest! En als de kinderen het nest vrijwillig uit zijn gevlogen dan gaat moeder de vrouw haar eigen man bemoederen en noemt hem 't liefst…

'k Zat bij nen boom te lezen, al in mijnen brevier; de zunne kwam gerezen, gelijk een kole vier; de blijde vogels dronken de dreupels van de mei, de morgenperelen blonken en brandden in de wei, lijk vier: 'k zat bij nen boom te lezen, al in mijnen brevier. 1859-60…

Mijn vrouw is getrouwd met een dichter, al had zij de zaak heel anders gepland. Zij dacht aan een vader, een minnaar, een man. Hij schrijft. Verder zijn er geen plichten. En zelden is meer dan zijn lijf in bed, mager en bleek in zijn eenzaam verlangen. Soms staat hij op om een woord te vervangen, verandert 'geliefde' bv. in 'slet'; en…

nog heeft het land van aladin de sprookjeskracht uit duizend en één nacht slangen in de mand kamelen zittend op het zand de bazaar met koperslagers het gewadenfeest in volle gang geestdriftig bieden donkere ogen de koper wordt altijd bedrogen de nacht valt grijs het stof en onbehagen smeult in donkere zang en flakkerend vuur de…

Wat moet ik nu gaan doen met al mijn poen Moet ik gaan sparen of juist investeren ’t Is elke dag wat anders met de heren Weten ze zelf wel wat ze morgen doen Jawel...maar dat gaan ze nog niet verklappen En bovendien...u zou het toch niet snappen…

Ik ben de dame met lichte geest en heldere ogen die in stille liefde van haar priester houdt nog het meest.…

Je moet er steeds voor waken de kluts niet kwijt te raken. Het is helemaal niet goed als je niet meer weet wat je doet, of weet hoe het moet. Verlies liever je “guts” dan je kluts.…

(Prachtig perspectief (II)) De schildpad, uitgehouwen geenszins, moet een creatie, een schepping zijn van hogerhand. In Rode Held hoofdstad van Mongolië is leven, leven met de kou. In mijn tijd hier, was destijds zomer erg mooi Capital Ulaanbaatar koudste hoofdstad van de globe 1350 m. boven zeeniveau Siberisch koud In Terelj…

Vanuit de verte voelde ik de bries. Gaande weg bleek het gedraaid. Geen houvast van de frisse wind. Er is geen haan die daar naar kraait. Geen ochtendlicht aan de horizon. Geen wind die opnieuw door waait. Geen geur van gemalen koffiebonen. Er is geen haan die daar naar kraait. In de verte galmt opgewekt gezang. Voor groei van de zaad…

Een mantel met glanzende kleuren zweeft overal rond windt zich telkens om iemand heen wil haar dragers verrassen geeft blije gevoelens om God en beter leven schept vaak diepe gedachten over menselijke aard en het samenwerken van hemel en aarde kan soms huichelende bedekking voor kwade zin zijn men onderscheide steeds oprechtheid en…

hij ging midden in de nacht nog ver van ’t ochtendgloren sloot de deur haast beminnelijk zacht doch enkel om de echo niet te horen stapte opnieuw het heelal tegemoet waar chaos geen weet heeft van rede en zoet met zuur wordt beboet; een tijde was weer verleden althans ontwaakt leek het zicht op ontluisterende stappen was het…

ik wil de zon begroeten, want de kilte zit nog steeds in mijn kleren de wereld een half kleurloos geheel de zomer het nestelt niet het is moeilijk, moeilijk haar aan te raken ik zie er zelfs scheel van en verlies mij in deze muizenissen van jaargetijden die niet meer gelijk lopen…

Alles aan jou was gericht op de blijdschap en het welzijn van wie jou lief waren Jouw zachtaardigheid in het spreken dat nooit kwetste Jouw kwinkslagen waarachter de betrekkelijkheid school die voor even de ernst van dagelijkse zorgen verzachtten Maar ook de attenties zo eigen aan jou die onze ziel glimlachend in bewaring nam…

Zijn spel onderbrekend komt het kind voor me staan, bewondering vult zijn blik, ik prijs me gelukkig dat ik Fries kan verstaan, wat hij zegt brengt me zo in mijn schik, terug in het pashok na mijn zacht dankjewel hoor ‘k hem weer opgaan in ‘t vrolijke spel, ik denk vol vermaak aan die ene minuut, zijn spontane kreet: wat sjochstó…

Hier ruik je de stilte hij ruikt naar oude kranten opgestapeld in de hoek van de kamer de stilte is oud je kan de ouderdom proeven het heeft de smaak van vochtig karton je volgt zijn weg vertrouwd.…

Jullie waren sterk. Stapten stevig door. Door alle stormen heen, was daar de warmte van jullie harten. Een groot contrast creëerde een vreemde werkelijkheid, die ik soms leek te dromen. Nog steeds lijkt het niet altijd echt. Maar soms regent het waarheden. Het doorweekt je, koelt je tot op het bot. De zon verwarmt de oppervlakte. Steeds…

Wij zijn van die verdichtte dingen open de haakjes en maak een opzettelijk gebaar [trek er een lijntje om achteraf] rond het gesprek af met een belofte en zet de deur op een kier het licht gedimd tot het weerzien [hoe waarom het zo gaat hoort] sluit de haakjes wikkel het af de handen gevouwen als om de woorden nadrukkelijk [als een toegift…

Na het weggaan, huilde je tot het stopte de opluchting bleef uit, het hikken begon Je krabde de droge plekken op de huid er zouden korsten en littekens komen je kneep in het vlees tot het verkleurde rood en geel in het paars blauw Een zeemeermin willen zijn oceanen overzwemmen want het water zou je dragen, voeden en verwarmen kieuwen zouden…

Van Louis van Gaal Hoefde ik het zo nodig Niet te weten dat hij Met zijn Truus in deze Innige verstrengeling De nacht doorbrengt - Maar van deze twee Naaktslakken die Denken de nacht ongestoord In deze houding op het Natte asfalt van dit Glimmende fietspad te Kunnen doorbrengen krijg Ik een geweldig inkijkje In hun intieme…

Egaal oppervlak Zonder butsen en Deuken, glad Zo op het oog, Als dit nu het Laken is dat Jouw leven toedekt Dan lijkt er zo op Het oog niet veel Aan de hand - anders Wordt het wanneer Je de diepte durft In te gaan, het lijden Doorgrondend van de Diepste afgronden Tot en met de Allermooiste orchidee - Die de moeite dubbel…

Op valentijnsdag 14 februari 2011 kwamen oom San en mijn tante Lucy op bezoek. Lucy brengt het Licht in de wereld; in mijn verdrietige wereld. Het is niet alleen de betekenis van haar naam, maar ook alles wat ze al jaren doet, voor me. Keer op keer schenkt zij mij nieuw leven en zal ik, uw nichtje, doorgeven wat u mij hebt geleerd... zal ik…

's Nachts varen de landstreken naar huis. Op volle kracht, elkaar met brandend boordlicht omzeilend. Het schuurt aan boomwortels, boegwater klotst in vijvers. 's Nachts wonen we in Midden-Duitsland. Langs het raam schaduwen de hardnekkigste creaturen van de gebroeders Grimm, zijzelf wellicht, treurend om iets van duizend jaar geleden,…

ik wist het glas doorzichtig toch spiegelde het schaduw in een vaag contour kon gezicht en vorm niet onderscheiden herkenning was er wel van beide zonder rugzak en bagage half gekleed in duisternis stond daar weer mijn donkere ik heb de ramen snel ontsloten de weerspiegeling verbroken en koester mij in zon en licht…

Hoe is het mooglijk dan Dat men u vangen kan Vogel, gij licht van pluim. Vliegend door het ruim; Die langs de loverhang, Nachten en dagen lang, Ons stemt tot goede luim Door klank en zang. Gij zit thans in de kooi Treurig, niet half zo mooi Als toen ge door het bos Vloog blij en los; Spreken dat kunt gij niet, Maar wen ge uit ’t kooitje…

Doemdenkend positivo schrijft dictee Is ‘stemp’ van Jacobse verdedigbaar? En schrijf je ‘mozeskriebel’ aan elkaar? En is het nu ‘cliché’ of toch ‘klisjee’? Wat of er ook bedacht wordt door Kees’ brein Simplistisch zal zijn opgave niet zijn…

altijd laat hij in zijn donkere luchten een plekje open…