Alle inzendingen, jaar 2013, week 6

Met enig gezag, Schrijf ik over leesgedrag. Hondje is aan het zoeken, Met zijn neus in de boeken, Over menselijk gedrag. En als hij de tekst te moeilijk vond, Vraagt hij het gewoon een andere hond.…

Ik ontwaak met mijn ogen dicht Ik zie een levensgroot licht Omgeven door heerlijkheden Mensen en herinneringen uit het verleden Ik weet niet wat ik zie, alles is zo onecht Maar het komt hier allemaal tot zijn recht Hierboven, hierboven hoog in de lucht Waar alles straalt en geen mens zucht Ik zie eindelijk de dingen Die ik op aarde…

Het is balen ik moet weer een hulpmiddel halen de reuma legt mijn handen stil het is iets wat ik echt niet wil bij alles hulp vragen de pijn die doet mij klagen zo zit ik eigenlijk niet in elkaar maar ik heb het nu even zwaar ik blijf wel positief maar mijn lichaam is nu gewoon niet lief een dagje zonder pijn dat zal toch heerlijk zijn…

dagen te over geen logica, wat? bracht dit schouwspel uiteindelijk een concert een boek een reis wat verwacht je eigenlijk van het morgenrood een regenbui het wordt vanzelf lente soms is gelukkig zijn gewoon fijn m'n reputatie de maan altijd weer het is heerlijk over hier…

In de krochten zag ik hem, in schaduwen slechts een stem. Een 'verwerker', gevoelig en geruisloos, van alles wat gebeurt. Als een slaaf gaat hij voort, verdrongen naar de eenzaamheid. Vervloekt en gehaat door alle slapeloze nachten. Vannacht herkende ik hem. Niet zozeer zijn stem of gezicht. Ik had medelijden om zijn eenzaamheid en om…

Hoe of men masochisme moet bestrijden? Streep nimmer nooit hun huis der zonde door, Want ja, daar gaat een masochist juist voor, Zo ’n man geniet van hevig psychisch lijden. Het masochistenhuis is nu gesloten, Nog nooit is er zo door dat volk genoten.…

ik vond een schaaltje gebarsten leeg en onverzadigd was het droog vooral droog het keek me aan zo van: jij gaat mij niet gebruiken dat was ik immers ook niet van plan er lagen woorden op de grond die ik er eerdaags, per ongeluk had laten vallen kapot vooral droog en tegen eigen zeggen in gebarsten…

morgen gaat voorbij als met een diep geslagen kloof tussen niets en anders in, word ik niet meer dan geloofd in wie ik ben. en wreekt de tijd zich in minuten, geen idee waarom men altijd lacht wanneer mijn voeten kraken. de dagen zijn te vaag om zich voldaan van de lange nachten te onderscheiden, het leven is…

Betoverend sprak hij U ruikt naar de hemel Ik proef elfenpracht Stralend keek hij me aan Vanaf toen was ik verloren…

Mijn oudste dochters stierven kort nadien Op kostschool heerste toen long tbc God nam mijn kinderen allen voor mij mee Zou ik ze in de Hemel wederzien? Charlot en Emily hadden een pseudoniem Hun meesterwerken maakten hun entree Hun jongste zus had eveneens portee Als vrouw te debuteren was een crime Als Ellis, Currer en ook Acton Bell…

Waar ik mijn liefdesluikje Vandaag voorzichtig naar je Openzet sla ik dood Als de vrieskou van jouw Kant binnenkomt - Massief ijs zonder Zelfs maar een belletje Lucht dat nog iets Van speling bieden zou - Geen warmtestraler te vinden Tegen deze poolijs kou…

vergleden avondlicht verzonken water van veel later mijn ver gezicht tot de ochtendkilte bevend morgengloed die rillen doet in dagende stilte alleen bij schemer zie ik nog minder maar beter van toen en toch ik wil deuren sluiten en het grendelen van geluiden met geurende rozentuilen van daarbuiten…

De Bijbel, een boek van alle tijden Ook genoemd het boek der boeken De moeite waard om te onderzoeken En er veel aandacht aan te wijden. De Bijbel, het woord van God Geïnspireerd door de Heilige Geest Zoals het in het begin is geweest De Bijbel wijst de weg tot God. De Bijbel, richtlijn voor ons leven Uniek van het begin tot het einde…

Tijdens een winterstille februarinacht verbleef ik in de liefdesdroom van jouw door tederheid ontwikkelde oase je sprak over genegenheid alsof je de nevel uit een zoete droom beschreef ik voorvoelde dat mijn hersenschimmen soms verdwaalden ergens boven jouw graf omringde de mistdroom de hortensia alles wat de liefde aan stilte…

Achter het zijn van hoogmoed en wijn verscheen ze in mijn leven Annabel Ik zag haar wel en zij zag mij We zagen elkaar in leed en lief Symbiose van het hart Het eerste barstje viel nog mee Het tweede deed al pijn Het is niet bij een barst gebleven Ze kon het niet, ze kon het niet Ze kon me niet nemen voor wie ik was Verloren…

De tijd en de maan staan bol als vier seizoenen slijpen, ik verzin een onvoltooide symfonie, een onneembare universele ouverture, meesterwerk in driekwartsmaat in Natura, die niet wil rijpen. Zijn alle composities van een ouder repertoire, op hol geslagen lege vaten van materie en sentiment, zinsbegoocheling ontsproten uit de koperen…

Ik ben zo ont-zettend blij want vanaf vandaag kan ik zeggen jij hoort bij mij…

" wie kijkt niet graag naar binnen; deze ronding, de meest intense kleur voor eenheid waarop het leven in meer dan fragmenten steunt " het zwijgen verbreedt ons gesprek jij legt je hand erover we worden branding en vullen de schelpen met echo 't geruis zingt mee als rood vuur…

Benedictus XVI geboren Ratzinger (1927) kondigt (2013) zijn eigen aftreden af, laatste en eerste boodschap, die de gehele religieuze en seculiere wereld direct begrijpt, accepteert en respecteert: "Bedankt voor de bloemen"…

Mijn taalgebruik is niet zo kleurrijk eerder dof en soms futloos, het is schaamteloos en erg omslachtig zo sabel ik mij dan vrolijk neer iedere keer een beetje meer.…

Gevoerde laarzen, twee paar sokken worden dagelijks aangetrokken Kleding aan, in vele lagen, ik wil het eigenlijk niet meer dragen Het "wanten-muts-das-scenario", ik lijk verdorie wel een Eskimo IJzige kou, ik ben klaar met jou! Jou wil ik niet meer, maar zacht lenteweer!…

in elke hoek van hersendood vergroot een woord gedachte laat maar staan -laat het weten het bezinkt in lofzang rond een oude stoel als boekenbal- gebundeld rond de weemoed van mijn cel ik ben er wel uitgeademd in de waas van warmgeblazen asem eindedaags begint opnieuw…

Waar decennialang winkelier En klant moeiteloos met elkaar Verbonden waren is de super Van nu in ' t geheel niet Geïnteresseerd in de trouw Van zijn klant - en is Deze vandaag de dag niet Meer dan een vage schaduw Die anoniem het winkelwagentje Duwt, en het contact met hem Per direct ontbonden…

Omdat je pas mist met je lief in zicht en droomt van zaken die levenloos en zonder ziel zijn gebleven -een donderwolk boven berg nog daargelaten- daarom is het op dagen als deze eigenlijk altijd makkelijk praten. Als een kop in een gratis krant, noem het metro; noem het spits, die je tijdens treinen hebt genomen je iets vraagt in de trant…

Muziek neemt je mee op reis naar wat was lang geleden langs emotie en ratio, geloof en hoop; muziek geeft je ook de kracht tot het realiseren van jouw dromen waarvan je nooit dacht, dat het nog werkelijk zou uitkomen. Muziek kan jou laten vliegen; ze zal zelden liegen... Ze heeft mij lief, zoals ik jou liefhad.…

Jouw leven een stramien van bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in bergen van hopeloos met dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en begrip voor laten hoop ik oprecht dat jij voor later nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven nú in later te plaatsen Trek grenzen voor nu. Verleg ze…

Zon, zonneschijn, de tafel is gedekt. Lachende gezichten, niemand die van de honger verrekt. We eten onze buik weer helemaal vol. Wij hebben het allen zo goed hier op deze aardbol. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat eten, drinken en werken aan onze toekomst. Vragen aan elkaar hoe het met ons gaat. En weten voor velen is het reeds te…

je kan nooit zoals je zegt iets beloven en je kan niet van iemand houden oke maar waarom blijf je dan bij mij terwijl je weggaat en kom je met een bos bloemen god wat heeft men maar ik zal je missen ga, en kom niet terug wat dat aangaat of mij of jou, hou van jou en een paar tranen…

je kan nooit zoals je zegt iets beloven en je kan niet van mij houden oke maar waarom blijf je dan bij mij en kom je met een bos bloemen…

O dromend hart, kies u een nieuw vertier in vrouwenwang en purpren eglantier; licht als kwikzilver vlieten onze dagen, de pracht der jeugd zinkt als een bergrivier.…