Alle inzendingen, jaar 2014, week 13

Even luieren. Aan de kant van het water. Dan weer aan de slag.…

Verstikkende hitte heerst, in een huis zo koud. Ruimte te klein, voor een geest zo vrij. Gekluisterd en gebonden, het lukt niet meer. Je breekt vrij, met een stap in het duister. Verlaat je de gevangenis, eindelijk vrij.…

Toen ik verloofd was met René die zoveel hield van Hemingway, las ik het werk van Hemingway omdat dat werk me zoveel dee. Maar toen het uit was tussen ons toen kreeg ook Hemingway de bons. Daarna was ik met Guus verloofd en kende Ibsen uit mijn hoofd. Later, met Peter, hield ik zo enorm van Valéry Larbaud. Maar ik ben nooit verloofd geweest…

ik ben bang niet voor een vlieg maar voor iets dat je vanuit de ooghoek nauwelijks ziet het beweegt geeft onrust omdat het leeft zonder dat ik er macht over heb ik veeg en probeer het te pakken maar kan het niet vatten het zit in mijn geest alsof het er altijd is geweest als ik de ogen sluit dwarrelt het voluit groeit steeds…

Ik hoor weer ouderwetse oorlogstaal, En zie bewegingen van tanks, raketten, Als op een schaakbord plaatst men nieuwe zetten, Symptomen van een akelige kwaal. Zo blijkt dat, hoe je ook om vrede geeft, Je altijd in een interbellum leeft.…

Zomer 3. Hij wil gaan liggen, uitblazen een poos, En hangt smaakvol in evenwijd'ge bogen Zijn dweilen uit, om onderwijl te drogen, Rood, geel, groen, blauw van verf en bloed en roos; Op 't tekenvuil in 't oosten gooit hij boos De kop'ren kam, nu helemaal verbogen. - Pet-blauw, knoop-geel, stuiptrekkend vastgezogen Veel buit aan…

Weten dat je Een stap verwijderd ben Van het volle genieten en dan twijfelen Altijd een nevenpad In het vizier houden Een alternatief De controle houden Want stel je voor En ‘wat als’ Kwetsbaar voor geluk Afstand inbouwen Leven in het toen Leven in het dan Zien van mogelijkheden Terwijl ze er nu al zijn Ontbreekt het mij Aan…

Leeg was dit vel, tot ik het vulde met woorden. Holle woorden van leegte. Het is vol, geschonden. Om nooit meer leeg te kunnen zijn.…

Met regelmaat haal ik mij lieve doden Zo leeftijdloos nu helder voor de geest En sprakeloos ervaren wij het feest Door de geheimenis ons aangeboden Met om ons heen weer volop lenteboden In mij dobbert een pril zoetwater beest Waar ben ik toch zo angstig om geweest? Wij mensen leven dankzij antipoden Ik neem tafelmesheften van het…

ik kan je veel zeggen om je te troosten of enkel de lucht te vullen met simpel wat vibraties ik kan je ook weinig zeggen zoals: het zal vast geen zeer doen je voelt er niks van of alles zal je ervaren in één flits schiet aan je voorbij herinneringen, fantasiën en al die keren dat je je veilig voelde maar wie zegt dat het dan over is…

Nu de avond valt wordt alles milder: de mensen maar ook het licht en de woorden, de gedachten. Wat ben ik blij dat de strijdbijl weer even wordt begraven en dat we ook onszelf aanvaarden met al de ellende die we meeslepen, met al ons pogen en mislukken. De witte bloesems zeggen ons dat ook na morgen er nog leven is, nog toekomst en veel vreugde…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase. Nu, in dit wilde…

Voordat iemand of iets de vlucht verstoorde, Waarna het vliegtuig wel leek uitgevlakt Was er met de bemanning nog contact, Historisch worden dan de laatste woorden. Niet dat het nabestaandenleed verzacht, Maar het is haast symbolisch: ‘Goede Nacht’.…

Daar waar geen wandelaar meer komt of vertoeft Daar waar schaduw en licht spelen met elkaar. Daar waar geen heimwee heerst, om gemiste kansen Daar ergens hoog tussen de wolken wil ik zijn, even maar om dan één zoen neer te leggen op de mooiste witte wolk. Zomaar Voor mijn zus!…

Er blaffen honden nauwelijks in de verte onheus en kortaf…

Tien uur in de avond rijd ik opgewonden naar haar toe mijn vrouw weet ervan ben verliefd geworden zeg ik kan er niets aan doen hoe vertel ik het deze Spaanse schone dat ik hals over kop voor haar gevallen ben voor haar rood gestifte lippen die dansende blik in haar ogen de pracht van haar flamencojurk wat een gevaarlijk overspel speel…

In een onrijpe kleur rust de oceaan uit van eerdere onstuimigheid de spiegel draagt het vlot vol geelgehelmde schipbreukelingen door de draaikolk van emoties zijn ze tegen de wand geplakt ze dagdromen - nachtenlang - van onbereikbare stranden alleen mijn ingehouden adem stuwt ze voort met meeuwen als loodsen naar reddende ogen elke…

weduwe en weduwnaar zijn verliefd op elkaar hun handen zijn verstrengeld mensen kijken vertederd hoe zij samen genieten van hun broos geluk ze zijn bijna tachtig tellen elke nieuwe dag die hen gegeven is afwezig nu de dood die ginds om de bocht ze nog wat extra tijd gunt…

de opening verbloemd achtergelaten vergt nog omzien, naar vandaag klim op- daal neer de vraag herhaalt zich zonder meer in naar de monden praten maar de mijne ja de mijne laaft zich aan mijn armen vleugels zijn het, ongebroken deze keer…

Steeds als je mij met je ogen raakt wordt ik als kristal en doorzichtig transparant, waarin een regen van licht in mijn bloedbanen dromen, uit te monden in de delta van mijn amazone, in de rijke zuurstof van het regenwoud, slingert ze voorzichtig door de peilloze palm van mijn hand, kijk het water ademen waarvan we zijn gemaakt,…

Wat gekregen is Als ongevraagd Geschenk, Voor velen Een raadsel Om mee te moeten Leven, van geboorte Tot dood een Tijdsspanne waarin Ieder mens een Poging doet Het raadsel dat Hij bij zijn Wording meekreeg Te ontraadselen - En hij bij zijn Afscheid al blij Mag zijn een klein Stukje te hebben Ontrafeld, met Uitzicht…

Het menselijk lot Wil je niet, Het overkomt je, Voorbestemming of niet, Het leven gaat nu Eenmaal zoals het gaat En komt uit, gewild of niet, Bij het resultaat Waarmee je moet leren leven Het leven dat naast alle Pogingen die je doet Om er iets van te maken Blijft hoofdzakelijk Een zaak van aanvaarden En alleen hij overleeft…

Op haar na getemd zie ik in jou een wild beest dat ik wil nemen.…

Lichaam wat maak je mij kwaad Waarom ben je nu niet mijn maat Laat je mij stikken Dat hoef ik niet te pikken Stukje bij beetje Dat weet je Maar het ging zo goed Daar gaan we weer Een stapje terug dat moet Nee, ik wil niet klagen Maar je hebt zo van die dagen Accepteren Zal ik dat ooit leren!…

het glas was zwart beroet door de walm van een kaars die te weinig zuurstof had het bacchanaal liep ten einde hoewel de gordijnen de dag nog buitensloten gebroken glas gevallen flessen geknoeide drank in de stank van asbakken en bier nee ik was niet hier maar zie het mensonterend tafereel van veel te veel doe niet mee aan dit vertier…

Evenzeer als wij het nauwgezette zwemmen en metallic blauwe van een kleine Afrikaanse vis te Emmen vanmiddag, waterlelieblad dat zich met rode kop optrekt tot waterschildpadschild, een dagpauwoog in de vlindertuin die mijn hand voor wilde orchis aanziet en heel Drenthe buiten evenzeer. ---------------------------------- uit: 'De…

Het spijt me, maar ik ben er nu aan toe Om achter deze reeks van snelsonnetten Na meer dan tien jaar eens een punt te zetten Derhalve volgt hierbij mijn laatste clou Want welk moment daartoe kan beter wezen Dan op zo'n uitgesproken dag als deze?…

Zomer 2. Straks vieren we Zaterdagavond: Wind Bezemt en ragebolt met macht van water De luizen weg, en met rat'lend geklater Hagelen de eier, droogramm'lend als grind. Met drie, vier tanden, roestig-groen, begint De geelkoperen kam haar werk, en slaat er Op los in roos en schurftgebergte, en staat er Een luis of teek, knappende…

niet aan denken maar rustig ademhalen en staren, in een digitaal universum noem het afleiding, getemd landschap, glazen stad of vliegend tapijt. Ze zwijgt dan dat wiegen, die zachte deining die naden in het glanzende spoor die vruchteloze poging elk oog af te wenden, de gedachte te verstrooien zonder te zwelgen noem het verleiding, openbare…

Als ik ergens ver van blijf Dan is het wel tuinieren Dat soort slavenwerk Is goed voor hovenieren. Als ik tijd heb Zit ik in de zon Een boekje te lezen Op ons bloemige balkon.…