Alle inzendingen, jaar 2014, week 33

In de war Kijk hem daar staan, zo bedenkelijk Kijkend, starend, voor een poos Iets deed hem niet meer doorlopen En hij kijkt een beetje boos Nog steeds kijkend, nog steeds starend Blijft hij staan, hij denkt maar door Hij maar kijken, ik maar denken Waar stopt hij in Gods naam voor? Het moet iets belangrijks wezen Want hij kijkt nu wel te…

in de wachtzaal van de ambassade van Eldorado heerst de chaos een elleboogploegende heupwringende menigte dringt naar het enige loket hoeveel mensen kan je hier bijeen persen? het lijkt op een kudde in een lift de zwerm in de kooi van de kanarie de school in de bokaal van de goudvis het eerste slachtoffer is een kreupele man zijn kruk…

Overal mankeert wel wat, overal gaat het er wel eens ruig aan toe, nergens is het pais en vree, ook al wordt ze wel eens moe van alle strubbelingen. Maar om erover te discussiëren, praten dan, anders gezegd, dat is de allerbeste remedie en ik zeg je, die is om de Duvel niet slecht!…

Mijn eega, heeft meer dan zeven levens, een aantal heeft ie al gebruikt, telkens weer als er iets voorvalt, komt ie er sterker en steviger uit. Mijn eega heeft meer levens dan een kat, gelukkig maar, want voorlopig kan ik hem niet missen en is hij voor mij, nog lang niet klaar!…

Een ochtendgloren vol bloesem, een dageraad vol licht. Een gedachte die zich verspreidt, mijn moment op jou gericht. Onbeschrijfelijke kleuren tonen het beeld voor het ontbijt. Het voelt als een geestverruimend product dat mij ‘s avonds bevrijdt. Het is een ontspanning om de gordijnen open te schuiven voor jou. Die horizon raakt nooit…

Nooit meer op de bon, zeer persoonlijk door Nelis uitgeschreven nooit meer door Nelis een winkelwagentje aangeboden krijgen nooit meer die spontane ontmoetingen met Burgemeester Nelis nooit meer ondervragingen door Nelis over dit, dat, zus of zo nooit meer een berisping, op- of aanmerking, groet van Nelis! Maar altijd de herinnering, altijd en…

Toen ik eindelijk besloot te gaan genieten van de zomer bleek deze over datum dus nam ik me voor herfst bij de kladden te grijpen maar waar zaten die eigenlijk winter waaide aan mij voorbij daar 't leek of ik bevroren was gelijk 'n ijskristal nu hou ik mijn adem in onverhoopt wachtend tot lente haar entree doet…

Wie werd er niet groot Met een petticoat. Een kledingstuk dat moest verhullen Het weinige op moest vullen Een blik omsloot. Petticoat dragen, Aandacht vragen?…

Vandaag was het dus droefenis en tranen. De cavia die ademde niet meer en legde stil haar harig lijfje neer. Hoe leid je kinderleed in goede banen? Je zegt niet ~ach zij heeft de geest gegeven, voor jou is dat natuurlijk niet zo leuk maar door haar vlooien had ik altijd jeuk, van mij had ze veel eerder mogen sneven~. Je kan ook niet een…

Het blijft nog stil op het ruiterpad wie rijdt er nou onderdoor stortregen? geen prins op het witte paard! wellicht komt je hem elders tegen of is het eerst even afwachten tot zijn scepter zich transformeert in de bekende boven gekrulde staf en zijn uiterst fameuze witte baard?…

Ik geef de wereld opdracht te bouwen aan een brug waarover iedereen kan lopen zowel heen als terug. Die brug moet gaan over de wereld van de Noordpool tot de Zuid en wie er overheen wilt gaan dat maakt gewoon niets uit. Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

boven groen slechts zuiver wit een oude vogel en een blauwe bloem ze noemt een zucht in geel, omrand met niets meer dan verlangen naar ‘buitengewoon’ verlegt hier zijn betekenis en God almachtig wist er, op een haar na wat ik mis de roze luchten zuchten luid zij weten het niet beter, dan dat wind op huid een schakel is, een immerbloeiend…

ze stokken ze stokken in je keel de grote woorden en komen in windstilte fluisteren soms aan boord…

Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon, stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen op 't trottoir verbeten na te denken over hun beurt die ze verwachtten - overzag ik '…

wij zijn de zorg voor de medemens vergeten participatie wordt nu voorgeschreven hebben aan alles een prijskaartje gehangen om het bestaan economischer te vangen wij zien geen ogen meer maar vraag en aanbod blikken haastig heen en weer verdwenen is arbeid met plezier targets tools en kennis bepalen nu de rendementen hier norm en waarden…

Ik zit aan de zee in de donkere nacht. Met ogen als vuurtorenlichten Tuur ik naar verre kusten en wacht, Op overzeese berichten. Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar Naar schepen die langzaam komen, Met lichtende blikken zoek ik naar Het schip uit het land mijner dromen.…

Hij komt naar Dubai om de show te stelen, Maar de douane laat hem er niet in. Wel honderd piercings bij zijn mond en kin Is meer dan wat een douanier kan velen. Frappant hoe zo ‘n commies die zaak bekijkt: “Ik vind echt dat de grens hier is bereikt.”…

Wie heeft in godsnaam ‘NPO’ bedacht? Een naam die niemand wil vult nu de ether, Maar worden de programma’s daardoor beter? Want dat is wél waarop tout Holland wacht. Nogal Pretentieus en Overbodig, Dan rijst de vraag: ‘Waar hep dat nou voor nodig?’…

de grijze lucht huilt boven de velden van Nickerie het wijdse polderlandschap dat zoveel monden voedt met je glimmende rijstplassen en je verraderlijke slangen de wind waait door mijn huis de vochtige warmte te verjagen de golfplaten klepperen als wilde castagnetten het geel aan de papajaboom is gerijpt in de vruchtbare zon…

Met het Zalkerveer Kun je heen en weer. Totdat ik het kaartje bekeek Waaruit duidelijk bleek Niet op, wel neer. Van die enkele reis, Heb ik enkel nog dit bewijs.…

Een statement noemen ze het, ik noem het barbaars, een straf noemen ze het, ik noem het krankzinnig, een onthoofding voor iedereen zichtbaar op alle media te zien, is de wereld echt zo rot, als dat ene filmpje laat zien? Een statement barbaars en wel, Snappen jullie nog iets van de wereld?…

Eerlijk gezegd, ben ik trots op mezelf, kan goochelen als geen ander. Rekenen van negen, tien elf, sedert we van munt veranderden, was het telkens weer schipperen met geld. Fier ben ik op mezelf, om steeds weer elke maand opnieuw, wat eurootjes over te houden, en al gaat het niet vanzelf, mijn trots en fierheid, zeggen genoeg, over…

De waterweg slaapt in donkerblauwe dromen een oeververbinding wenkt zwierig de veelkleurige baan verbindt twee uitersten van het bestaan: mijn diepste vrees en mijn stoutste visioenen ik sluit de ogen en zet een eerste stap deze schrede beroert een onbestaanbare dimensie de weg is week en wankel een schuimend koord zonder vangnet op…

waarom teken je geen huis schilder je de bomen rood sla je dagelijks een kruis zoek je spijkers in een sloot waarom praat je met de muur en ga je fietsen in de storm zijn de appels je te zuur praat je enkel voor de vorm waarom zoek je het waarom het antwoord is toch al in zicht het is donker, kijkend achterom want voor je schijnt het…

Hoe vertaal je verdriet het gemis in alle kleuren het regent doorzichtige tranen evenals de mijne de dood heeft huisgehouden het raakt, het raakt diep het zet me met mijn beide benen op de grond het confronteert me met mijn eigen sterfelijkheid met het achterlaten van met het grote onbekende is 't 'n groot zwart gat waar ik vanaf kinds…

Ik heb van veel zaken diep berouw de dood komt nu zeker gauw jij bleef mij al die tijd toch trouw jij was de enige die bleef en droeg er zorg voor dat ik nu nog leef maar ook jij weet dat dat alles tevergeefs was de dood staat om de hoek te wachten en niemand kan die verwachting nog verzachten of het is diegene die mijn kist stiekem reeds…

Toen ze zich - enigszins verlegen nog - voor me uitkleedde straalde haar slipje maagdelijk wit. Een rozig veegje kleur verraadde later - toen ze het weer aantrok - dat ze nu maagd was in de voltooid verleden tijd.…

Licht en ruimte zijn louter abstracte ideeën, kader van de ware ziel van de leegtes tussen de emoties door in de bemiddeling misschien zijn masker zakken laat en soms zijn verlichte gezicht laat zien. Om de omgeploegde grond van de akkers niet straffeloos te betreden dwalend achter sluiers en de tralies, deels zichtbaar door het ware…

Ontmoeting Op een morgen ontmoette ik je, een zonsverduistering die aan mijn tafeltje voorbijging een eeuwig ogenblik lang. Vanachter mijn kopje koffie op het terras aan het strand zag ik je naderen en wist je herkende mij. Je negeerde mijn groet je negeerde mijn armzwaai je negeerde mij en je opgetrokken wenkbrauw was of een mug…

De mooiste boeken die ik heb gelezen? Dat valt me om de bliksem nog niet mee. Beslist geen negenhonderd moet ik vrezen al zijn het er toch wel iets meer dan twee. Maar laat ik me in dit verband beperken tot een begrensde lijst van de auteurs -al schreven zij niet allen meesterwerken- die ik beschouw als kundige fraseurs. Van Dis…