Alle inzendingen, jaar 2014, week 37

Terwijl ik weer een oeverloze avond zwijgzaam doorbreng in Taverne Deuzeld en doe alsof ik op je wacht en ooit nog komt, hou ik niet op aanwezigheid van je afwezigheid te proeven in de voze holte die onverbiddelijke groeit tussen niet en nooit meer. Het is nog steeds en altijd jij in mijn woestijn.…

vol heimwee zijn de dagen terwijl je steeds meer vergeet tot aan de vraag of je wel ooit bestond op weg naar de supermarkt en weer terug maar waar ben je je kijkt omhoog naar de meeuwen en je vraagt je af wat ze daar eigenlijk doen de meeuwen zijn de meeuwen…

Op het pad dat leven' heet kan een mens soms flink verdwalen...…

Onze geest is het mooiste instrument dat we ooit zullen bespelen al raken we soms de verkeerde tonen maar als we met liefde blijven oefenen wordt onze geest vanzelf zuiver gestemd…

Hij sappelt zich dag in dag uit de pokken, Twee dochters heeft hij en zijn vrouw werkt niet. Nu hoort hij dinsdag tot zijn groot verdriet Dat hij van iedereen het meest moet dokken. De ‘Rede’ heeft hij naar zich toe vertaald: De broekriem is maar weer eens aangehaald.…

Zij ligt op haar bed , een verstilde pop naast haar met de ogen half gesloten, een wilde roos is op het netvlies geboren, magisch beeld tussen het alles en het niets een zacht gezicht verschiet van tint als ik in haar donkere ogen kijk als zij in haar droom de pijn verliet de milde adem vliegt uit op een onverwachte morgen waarin…

Als ik links af wilde moest ik rechts af Ik twijfelde even en sloeg dan toch rechts af Waarom zou je ook links af gaan als iemand die ouder is zegt dat die weg niet goed is voor je? De kruispunten punten maakte het vaak nog ingewikkelder Ik liep rechtdoor terwijl er van rechts twee auto’s aan konden komen En ja dat hoorde ik dan meteen…

schaterend steekt Stine haar handjes in de lucht om de grote regendruppels op te vangen donderwolken komen met een windzucht spetterend geluid weldra van ratelslangen haar blonde haren kleven op haar wangen die bol staan van haar luide lieve lach kindervreugde om die natuurgezangen schitterend einde van een mooie dag grote mensen kijken…

Wat voor het maaiveld geldt, Geldt voor veel meer zaken. Je zorgt er vaak zelf voor Om aangeschoten te raken. Maar statisch is bewezen En praktisch is gebleken. Dat het niet altijd nodig is Je kop in het zand te steken.…

Ze staan er nog steeds alleen voor het oog strak in hun sterke band de inhoud is gehackt door Internet…

Onze liefde blijft sprankelend als nazomer welke niet verzwindt eeuwig gehecht doorheen seizoenen diep in ons hart bevindt…

Kolossen van basalt, Ruw gehouwen wachters Bewegingloos kijkend Naar zacht wiegende Jeneverbes Met uitzicht op Schorren en slikken Die leven van de dood…

Bij jou zijn al mijn eigenaardigheden mijn geheimen veilig en in vertrouwen jij staat al op een voetstuk al bijna heilig zoals ik van jou zal houden zo ik kan.…

Mijn geest is gearriveerd. Onderweg is nog mijn lijf. Nooit ben ik waar ik ben. Zelden ben ik waar ik blijf. Heden leer ik bij mezelf blijven. Jachten en jagen zal ik kenteren. Haasten hoeft opeens niet meer. Vanaf nu wordt lopen...slenteren.…

het mooie weer vandaag was mooi voor de tijd van het jaar midden in september in de volle zon op een terras iedereen fietste luchtig voorbij en wij hadden het over Ajax en over oorlog we lachten wat terwijl we daar zaten maar niet helemaal…

Alles in mij blijft haken in zijn ogen vol schrik. Zo verschrikkelijk vol schrik. Hij praat alleen nog met zijn blik. Ik leg mijn hand op dat gezicht, bedek het voorhoofd, de ogen, bedek de beelden. Verplaats die wereld. Welke wereld? Is het de onze? Allesomvattend? Of een misselijke droom die zienderogen groeit en zich in hem heeft vastgehaakt…

hebben wij het eigenlijk wel begrepen dat niet alleen bloei telt in een mensenleven maar dat naast groei ook de laatste jaren vertrouwen en geluk een eigen koers gaan varen leren accepteren dat complexiteit naar eenvoud terug gaat keren en het vroegere ontdekken nu afscheid nemen is zij raken zacht aan leven mompelen woorden die…

Jawel hoor, dit keer heeft hij God genoemd, Maar toch ontbraken er nog zoveel woorden, Die eigenlijk ook in de rede hoorden, Dus werd de tekst beschimpt, alsook geroemd. Hij zeide: ‘Alles hangt met alles samen’, En daarop riep ik geen hoera, maar: Amen!…

Koud ben ik van binnen, terwijl ik gloeien wil, kilte rond hart en ziel, omdat je op een ander viel. Je zegt: ik haat je en dat doet zeer, mijn mond gaat op slot, heb geen verweer, want van iemand beduidend jonger, kan ik niet winnen! En zo breidt de kilte rond mijn hart, zich uit door mijn hele lijf. Maar haten, nee dat doe ik…

Zullen we een spelletje doen? Is ie al opgeladen dan? Ik dacht aan een bordspel! Moet even mijn land vrijstellen! Zal ik een bord neerleggen? Is goed, dan leg ik mijn iPad aan het infuus! Ik leg de popjes en dobbelsteen neer! Oh bedoel je dat gekke spel weer? Met nep geld en plastic huizen? Ach dan kan ik beter mijn level afmaken! Want jouw…

Als ik gewoon met jou kon praten Denk dat dat nooit kan Maar stel dat dat zou kunnen Zou ik je toevertrouwen Wat mij bezighoudt Je mijn geheimen gunnen In enkele zinnen vertellen Waar ik mijn hele leven al mee zit Proberen uit te leggen Je te overtuigen Dat er meer aan kleuren is Dan enkel zwart en wit Zou ik je kunnen laten geloven Dat…

Verwacht geen mierzoet gefemel over de nazomer Geen etherisch gewauwel van een dagdromer Over herfstkleuren, ochtendmist en vallend blad Die nazomer en nog lang daarna wil ik overslaan Laat de voorzomer maar weer beginnen Dan pas kan de korte broek weer aan…

Zie, ginds komt Sint Nicolaas per stoomboot weer aan, want Nederland ziet hem gelukkig nog staan. Zijn schimmeltje hinnikt en danst op het dek, ook niet ter discussie: het dak blijft zijn plek. Maar Piet kijkt bezorgd, en wat roept hij ons toe? Ik heb weer veel lekkers, maar ook nog de roe, want wie maar blijft zeuren, die krijgt met de…

Het is een gewone dag vandaag Maar waarom is het zo lekker Wanneer voeten de grond raken? Er gebeurt niets bijzonders Het regent geen liefde De Maas glinstert Vandaag zo rustig De oever vol met bloemen Het gras is warm Aan de andere kant van de rivier Ook een gewoon beeld De schapen eten gras En de avond kietelt me Ik weet zelf Dat…

God geef me ouders die duidelijk fouten maken, zodat ik niets hoef te verzinnen laat ze behoorlijk ruzie maken, zodat ik ze van alles kan verwijten leven met ouders die niets te verwijten is vind ik het ergste wat me kan overkomen, want hoe moet ik anders mezelf schoonpraten hoe moet ik mijn falen en fouten wegpraten als ik volwassen ben…

Zoekend naar een zeldzaam ras, door bloedzuigers gekweld, uitputting trotserend, ver van je geliefden, door jezelf gedreven blijkt hetgeen je zocht te worden opgemerkt tussen de bessenstruiken van je eigen huis door wie je liefhad, achterliet. Zo dreef je haar in armen van de ander en zo verloor je wat je had.…

In alles wat ons omringd het is de ziel van al wat rest gevangen in een eigen speling, wordt in stof weerspiegeld, wat zichzelf niet in protest laat vegen soms door talent of door afgunst onwaarneembaar vaag en naar baat toegerust uit alle windstreken, Het rijpt in de as van de geschiedenis door de dolende zielen opnieuw gedolven, geselecteerd…

Vaak, zijn wij tevreden Met algemeenheden. Complexiteit En creativiteit Worden vaak vermeden. Een andere weg Is voor de vuist weg.…

Buurvrouw heeft last van occupatie van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat speurt ze bewust naar een locatie waar ze totaal achter staat daar blijft ze soms wel uren turen voert zij haar occuperen naar de top achter gordijnen zie je buren gluren pas dan ruimt ze de augiasstallen op rond haar eigen huis is het een pan daar loopt ze maanden…

op de wind van duizenden gedachten draagt mijn raam de druppels van de dag, ze glijden laag en volgen traag elkanders sporen tussen oren zweeft de zon, ze staat heel hoog, om toch vooral mijn wereld te bestrijken aan mijn voeten prijken zacht de kinderen der zomer: ik ben blij want ondanks alles heb ik lang op ze gewacht…