Alle inzendingen, jaar 2014, week 40

ben verward mensen maken me somber kosten me te veel kracht negatief zijn is zo handig ik laat het voor wat het is de wereld zo als wij die kennen vanaf onze luie stoel of bank oordelen en beoordelen we mensen die zich een leven als het onze wensen we zouden ons moeten schamen genoeg te eten, een dak boven ons hoofd je wilt… maar hoeft…

Er is een feestje op driehoog ik lig in last onder de lusten ik dacht dat het plafond bewoog de dokter zegt dat ik moet rusten. ---------------------------------- uit: 'Zand, zeep en soda', 1973.…

en weer balanceer ik op de rand van weten of het dubieuze vergeten heb mijn handen vragend uitgestoken kijk naar ogen die mij zekerheid beloven verankerd zit een vast vertrouwen dat we kunnen houden wat in jaren al is opgebouwd bij averij is het weer varen op gegist bestek van donkere zorgen in nachten zonder morgen pas nadat…

Zijn 't waterleeljen door de wind bewogen? Zijn 't blanke bloemen van magnolia? Of pluimen wit, de vleugelen ontvlogen Van vlottende engle' in blauwe hemelwâ? Zijn 't vlokken sneeuw uit puur-azuren hoogen Oktoberhemel, kondende ongenâ Van wufte koning Herfst en wordt nu logen 't Beloofde heil, dat leek mijn hoop zó na? Op 't…

De OV-chipkaart doet ons veel plezier Ze gaat het reizen zeer veraangenamen Check-in Check-uit...NS je moet je schamen Ach geef ons toch dat vodje van papier Mag ik uw kaartje...vraagt de conducteur Knip knip...check-in...en verder geen gezeur…

een deken van mist spreiden over pleinen van lawaai, een cirkel om verwaaide tonen trekken bladeren doen luisteren graven in ondergrond en nevel met sneeuw bevlokken we zullen nog water prevelen afstanden verwerpen tijd laten gaan om te rekken in gerucht zonder gezicht aan ons onttrekken in niets dan lucht zonder gewicht…

Simuleren Is fingeren. Een simulant Kan vaak briljant Bij hoog en laag zweren. Nee, simuleren Moet je niet stimuleren.…

Met een vrijdag voor de boeg varen we met de wind in de zeilen Al is het pas morgen vroeg ik ben het dek al aan het dweilen Gewoon flink de vaart erin ja, echt alle knopen los Zij maakt me nu al blij van zin terwijl ik een blik werp naar haar tros Als we straks voor anker gaan aanmeren bij Verkade Zal mijn meisje er zeker staan ja ik…

In de Hemel vieren ze feest, want hier op Aarde zou mijn vader 100 zijn geweest. Geboren op 10-10-1914 Overleden op 11-11-1978 slecht 64 jaar, je vader verliezen als 22 jarige is op zich al raar. Lieve papa, ik mis jullie samen nog steeds, ik ben tenslotte al 19 jaar wees. Ik hoop vurig keer op keer, dat wij weer samen komen weleer!…

Mag het een beetje meer zijn, of liever een beetje minder? Die vraag hoorde je maar al te vaak, in slagerijen, kaaswinkels en wat dies meer zij. Nu echter zou je dat wel eens goed kunnen opbreken, in het strafbankje zou je terecht kunnen komen, wanneer je met minder in de schijnwerpers komt. Laat mij maar met minder toe moeten komen,…

dat het spiegelbeeld je verbaasde was van alle tijden het licht danste vrolijker dan voorheen zo ook de kleur die de maat aangaf was, deze keer niet uitgegleden…

’t Was op een bijbelkring, het ging over vergeving, één van de mannen traande ik kan het niet, het heeft te diep geraakt, hij had de oorlog meegemaakt. ’t Was in een kringloopwinkel, men sprak over vergeving, je weet toch wat er in de Bijbel staat, de vrouw barstte in huilen uit, ze was haar hele jeugd misbruikt. We zitten in een grote…

Wat houdt me bezig, elke dag Studenten, assistenten, professoren uit alle werelddelen stromen binnen als dolfijnen in een lagune Sierlijk bewegen ze zich door dit landschap van kennis en onderzoek Zij zoeken hun weg zoals elk doet in dit historisch labyrint…

(Just one more for the road) Mijn moeder heeft het altijd al gezegd: ~Dat joch van mij groeit op voor galg en rad, hij houdt het nimmer droog maar altijd nat.~ Door niets en niemand is dat ooit weerlegd. Mijn moeder ja het mens had groot gelijk: Toen ik de luier uit ging was ik acht, dat is dus zes jaar later dan verwacht, wat neerkomt op…

Terwijl ik mezelf nog zoek, Niet weet of ik het nog wel ben Die zijn eigenheid ongemerkt verloor Aan de waan van de dag, het jaar, Kijk ik met doffe ogen Naar het verlaten landschap Van mijn jeugd - Vasthouden heeft geen zin meer, Al het nieuwe wordt oud, En heeft alleen een nieuw begin Waarna alles weer verglijdt In minuten,…

's-Ochtends eerst een appel om op te starten Gewonnen Elfstedenkruisjes: zeven Door heel hard schaatsen en te beleven Er compleet voor gaan, zonder lot te tarten Een schaatsheld die wist van de hoed en de rand Gaat 't schaatsen volgen vanaf de bovenkant Jeen van den Berg; 8 januari 1928 - 8 oktober 2014 *Elfstedenrijder…

Stilte om me heen. Meteen. En denk ik aan jou. Nou. Voel ik een traan. Gaan. Na het gevoel van een gebroken hart. Start. Ik die ochtend. Ongewend. Een stilte die blijft weer algemeen. Meteen.…

Waarom, als stille Dood jonge ogen sluit, Staan wij verslagen, buigend om de baar Met wening droeviger, alsof dit waar Smart die elke andre smart in zich besluit? Als stonden wij op blijde bloemenkust, En zagen onze schat op zwarte boot Verraderlijk ontvoeren door de Dood - Slachtoffer van Zijn alvernielingslust? Is dan onze aarde…

Een terp van dode dingen tergt de lucht. Niets is zichzelf. Veel jichtig huisraad. Vocht, zwart vocht dat uit een koelkast welt. Voorgoed kapot, versjacherd, mensenhanden moe tijgt me een stad van afval tegemoet. En ik kijk en ik kijk. En als ik loop verlies ik haar, ik voel een baard, mijn jas verrafelt waar ik sta en alle wolken jagen Greenwich…

wij vlochten herfst van alles wat de zomer geschonken had jouw slanke vingers modelleerden vorm en kleur tot een zondoorschoten boeket ik schaalde fruit etaleerde de fleurige rijping tot een zonovergoten palet storm en regen waren welkome gasten bij het feestelijk openingsritueel de nachtvorstjes lachten wisten dat in een koude…

Ik vind het fijn als ze me animeren, En bij doorslaand succes graag keer op keer, En meer en meer en meer en telkens weer, Daar kan ik me enorm mee amuseren. Je vraagt je af waarom een deel der natie Op tilt slaat bij het woord reanimatie.…

Ondanks al het mooie in het leven wordt alle ellende in de wereld veroorzaakt door onwetendheid onverdraagzaamheid hebzucht macht en liefdeloosheid waar religie, opvoeding omgeving en afkomst aan ten grondslag ligt…

Een handelaar uit het Limburgse Haelen Handelde zijn hele leven al in meerpalen. Tot hij op een dag Een bestelling zag Voor meer palen.…

Zij kleurde alles wit onaantastbaar, de strijd tegen het kleurloze bederf op de tijdladders, meestal in het voorste gelid, bleekte zij de barrières weg in een kaarsrecht onderkomen in de smetteloze uren aarzelend schuifelt ze weg langs pas ontdekte dromen, voorgeschreven tocht langs de baar van roerloos licht, laat zich niet uit…

In de filtering van zomerlicht heeft de herfst haar bestaan gegeven. De hemel is ver de lucht nog zacht. Maar de horizon weeft met stilte-akkoorden een web, om te vangen een ieder die bidt, danst of vecht. Donder vanuit de hemel weerkaatst op luchtkastelen. Tranen van de kleine mensen vallen nog, nog een paar seconden, nog een…

'N steigertje, 'n bootje en 'n hekje Het stelt volgens Mark Rutte niet veel voor Dus waarom dramt de Kamer nou zo door We schrijven toch gewoon 'n blanco chequeje 'N villaatje, containertje, paleisje Waar krijg je zóveel koning voor zó'n prijsje.…

Terwijl de maan haar licht laat op de aarde laat vallen drijven wolken voorbij in een ongebroken stilte. Op zo’n moment lijkt het altijd zo of dat alles een geheim in zich draagt. Ingetogenheid past het best bij dat late uur van de avond. Misschien zijn wij mensen toch wel veel meer pelgrim dan we denken. Op het spoor van een onzegbaar geheim…

Als de balans totaal zoek is je jezelf volledig wegcijfert het leven voelt als survivallen gevangen in een gesloten cocon er wel formeel respect is maar doorgaans geen invoelbaar vermogen.. bekijk het dan af en toe van een afstand voor het aanvoelen van anderen's onvermogen en door vele vette natte tranen heen je realiserend: "´t verdraaid…

IJsberend vraagt de koe aan het kalf: ‘Weet jij hoeveel dat is, een half?’ Waarop het jong heel alert reageert: ‘Dat is de wortel van wat jij me nu leert.’ De watertrappelende ooievaar vraagt zich nu af, terwijl hij om kwesties als deze nooit eerder iets gaf: ‘Is dat nu een gesprek waarvan ik iets leer? Want volgens mij is het niet meer dan…

met de dolk in de rug liet ik me kantelen over de leuning van de brug het koele water weigerde de schroeiende pijn te stillen en het besef van je verraad te smoren in oeverloze vergetelheid gelaten liet ik me zinken: verdrinken is een zachte dood op het dieptepunt en tegen beter weten in ben ik beginnen zwemmen, maar…