Alle inzendingen, jaar 2015, week 1

Veel Zwitsers maken vreselijk misbaar Nu koeien met te zware bellen zeulen: Het geeft geen pas een koe zo af te beulen, Zij lopen ver voorop met hun bezwaar. Zij zijn de eersten die dat bullshit vinden, Vandaar dat zij de koe de bel aanbinden.…

Ben de zuidwesterstorm die thans overtrekt. Veroorzaker van schade en last. Welke als gevolg van mijn korte aanwezigheid ontstond. Waardoor ik thans spontaan dikke druppels ween. Voel me schuldig aan 't vele leed; en krimp ineen.…

Sneeuwvlokken dwarrelen, alles is bevroren Tranen worden ijs, stoppen met stromen Gevoelens blijven steken, zoals voetstappen in sneeuw Een winterlandschap vol vragen, daar ga ik heen…

Vandaag zijn we weer opgeschrikt Door onvoorstelbaar wreed geweld De vrijheid van mening staat op het spel Het gaat om macht en niet om geld Ze roven je principes, je gedachten Daar heb je als mens niet op geteld Onschuldig getekend of verwoord met humor Maar humorloos wordt het oordeel geveld Twaalf mensen hebben het leven gelaten Een…

De ruwe aard is verraderlijk weggestoken in valse vormen van schijnheiligheid worden de ijskoude tonen verborgen een arglistig zomers gezicht dient warme, bekorende beelden op façades vol venijn hemels toneelspel chanson zonder zuiverheid afgestorven handen strekken zich hulploos naar het voorgespiegelde seizoen een hunkering naar…

in het grauwe ochtendlicht blijken de nachtelijke sterren te verbleken nu alles toch heel anders is dan het aanvankelijk heeft gebleken ben ik blij dat ik mezelf nog heb terug gevonden wijzer zonder vragen over dan het aanvankelijk heeft gebleken nu alles toch heel anders is blijken de nachtelijke sterren te verbleken in het grauwe ochtendlicht…

Tegenwoordig gebeurt het allemaal Enkel nog maar machinaal. Overal moet de machine Het voor de mens verdienen Het wordt marginaal. Weg zijn de aangename uren Van het handmatig borduren.…

Een bloedbad aangericht in Parijs, en hier is Mark toch echt niet wijs, op het nieuws liet men zien, wie er tegen was misschien. De koning liet zelfs van zich horen, maar Mark zei via schrift het naar te vinden deze terreur, ach zei Ivo, geen malheur, we gaan niks opschroeven zijn niets van plan, waar toch zitten de hersens van…

Het idee dat hemels bestaan, is een lachwekkende gedachte. Ons verstand weigert te geloven, dat mensen ooit de dood verslaan. Maar tegen ongeloof en beter weten in, blijft onze ziel waanzinnig hopen, dat moeder in de hemel op ons wacht. Hemels zijn plaatsen waar zielen samenkomen. Waar geliefden elkaar weer vinden. Waar sterfelijkheid wordt…

In jouw sterven ligt het ontwaken van de ochtend in winterbrons en zomergoud, een dageraad van eeuwigheid en peinzend denken aan een land met bergen bij de oceaan in een bibliotheek vol met gedichten klinkt jouw naam in waakzaam zwijgen en niemand die het rijmwoord vindt in een droom van diep verleden bij de rivier ver naar beneden in…

In het negerdorp staart de hoofdman diep peinzend naar 't plechtige vuur, raadpleegt schuchter en bevreesd de slimme stamtovenaar. Een blanke baas komt, doet allerlei voorstellen. De zwarte heerser scherpt zijn spraak en gedachten, laat een flink weerwoord horen.…

de vertraagde voetstap op de trap het gierende geluid van de huissleutel die onophoudelijk het slot mist - het zijn de kogels door mijn hoofd ik geloof dat ik krankzinnig word nu ik mijn geboorte wens te wissen en mij vastklamp aan mijn kussen om de ruïnes niet te hoeven zien later zal ik neerschrijven hoe je strompelend mijn kamer betrad…

Woede en haat soms maken mensen je zo kwaad Leugens en onrecht Die dingen kunnen een mens gek maken Mensen liegen, mensen bedriegen Eer en respect is weg Beleefd zijn en eerbetoon waarom zijn mensen niet oprecht? Waar is de tijd gebleven dat mensen nog met eer leefden? Waarom liegen en bedriegen als je gewoon…

nu ik struikelend de drempel neem de mat verwijt dat hij te veel en te dichtbij mijn voeten veegt, laat mijn uitgestreken gezicht haar plooien vallen buiten schallen immer weer de bommen van de nacht ik sta op wacht en lach problemen zacht…

De man en de angstige jongen verdwalen gescheiden door tijden en dromen en dalen van hoge, verdorde, bevroren gedachten naar donkere wouden van telkens verwachten. Wie zag in flitsen het verleden verschijnen en dan de verwarde, gewonde verdwijnen?…

De wolventanden van de tijd Hebben genadeloos het kind Uit mij weggevreten, Het levend karkas Dat overblijft levert Voortdurend strijd met De weerspannige werkelijkheid, Waarvan niet veel meer overblijft Dan een groot vierkant in het zwart Dat mijn wereld verbeeldt, En een grote zwarte zon Waaruit licht gezonden wordt Vanuit…

dag Jos ik zag je zo'n tien jaar geleden voor het eerst in 't Hoeckhuis je hield niet van hoeken en grendels, zei je toen je met mij naar binnen ging je bewoog een hoek naar het midden alleen voor mij je sprak zachtjes verder de avond waarover je struikelde het papieren zakdoekje waarin je mijn goedlachs naampje voor je verfrommelde en…

Als onze ziél niet zong, En vreugdedansen sprong, Zouden dan wel de vógels zingen, De bronnen uit de rotsen springen, En had de storm een tong? Als onze hoop haar schat Niet rustloos zocht, en bad, Zou dan de boom zijn bloei en twijgen Zó innig hemelwaarts doen stijgen, Dat hij het blauw omvat? Neen, als de ziel zeer diep In…

Ik trok een streep: tot hier nooit ga ik verder dan tot hier. Toen ik verderging trok ik een nieuwe streep en nog een streep. De zon scheen overal zag ik mensen, haastig en ernstig, en iedereen trok een streep iedereen ging verder. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1977-1999', 2000.…

natuurlijk droom ik over zon en grazige weiden maar altijd met jou bij me over zee en strand op een subtropisch eiland wandelend hand in hand maar het liefst zie ik de verte in je ogen reizen we de stilte door naar plaatsen waar woorden onnodig zijn door het schitterend decor omdat leven de hoofdrol speelt in het geven aan elkaar…

De zender doet van alles vlot verslag, Dus wilde men zich vast maar voorbereiden, Op wat nog komen gaat: het eind der tijden, Ik zag de film voor die bewuste dag. De mooi hymne zong ik mee, terstond, Omdat ik ’t oprecht het einde vond.…

Oh wat ben jij mooi. Oh wat ben jij groot. Naar de mooiste plekjes via een ondergrondse kooi. Een web van lijnen en draden... groen blauw en rood. Een dubbel leven van arm en rijk. Van leven onder een deken naar leven in een villawijk. Gebouwen met een geschiedenis. De lijnen vertellen een verhaal. Kerkgeschiedenis, kunstgeschiedenis…

Jim ik stapte in bij Port d'Orléans Alles was anders ik was ouder geworden met jouw woorden onder m'n schouders verbergen nog steeds vleugels in wording Le père Lachaise een zonnige dag tot de volgende regen valt Lieve Jimmi rust zacht…

Schone Liefde is versplinterd tot gruis Uit de afwasmachine komt slechts ruis Een datawerveling in zijn rug en hoofd Regen maakt haar aangenaam verdoofd Over het hart gestreken en geaaid Dit fijnstof tot praten is nu verwaaid Als een stemverheffing in de nacht Gelijk een anti-mathematische macht Met wortel uit de grond getrokken Zitten…

Daar liggen, een verslagen legermacht, zwarte schimmeldraden vreten door de stammen, bomen, geveld door gele honingzwammen. Nu heel het beukenbos is omgebracht blazen duivelzwammen sporen over heel dit continent. Er wacht het hoge leven een koude nacht. Schimmels grijpen, vreten, boren. Uw beeld waart in mijn bestaan als een wrede schimmel…

Gisteren toen de maan nog gloeide als een lamp boven het land toen alles nog was zoals het water stil en sereen toen pas besefte ik dat alles tijd heeft en langer leeft als iedereen…

Het was weer een feit Van onvolkomenheid. Je kunt enkel dromen Dat het jou niet zal overkomen Wil ik even kwijt. Als het je stoort Doe dan of je het niet hoort.…

vandaag onder het sterrenblinken dacht ik aan een lied oud en onnozel met niets om het lijf hangend aan een gedachte we zongen en we hoopten op iets beters dan dit niemand ziet meer de kaders van de leegte van de dagen vol dingen en het ontbreken van een ziel onze tijd is loos…

Graag wens ik je een heel goed jaar, een jaar vol liefde, zacht en klaar, dat moed en vreugd je vergezelt en dat er vrede wordt gemeld. En dat er vrede wordt gemeld, een einde komt aan het geweld; dat goede krachten sterker zijn dan eenzaamheid en zielenpijn. Dat eenzaamheid en zielenpijn toch niet het allerlaatste zijn, maar dat vertrouwen…

De eenzaamheid staat in zijn ogen te lezen als hij ziet dat ik hem betrap, sluit hij zijn ogen. Ik sluit niet die van mij, zet me naast hem en zeg: vindt je het erg als ik je gezelschap kom houden? Alleen is maar alleen. Zijn gezicht licht op, alsof ineens de zon doorbreekt een klein lachje rimpelt zich om zijn mond. Zijn…