Alle inzendingen, jaar 2015, week 30

Zoals een kraan koppig blijft lekken, druppel na druppel, liet ze haar leven traagzaam wegtikken.…

Lakens bleken op de groene velden, lakenvelders breken in pinguïnkleur het groen.…

in een ogenblik bloeit een herinnering open als wat ooit is geweest immer zal zijn een werkelijkheid die vol in zicht het voortbestaan van liefde bloesemt…

Men is tegenwoordig volop bezig met het adviseren omtrent de aanmaak van je stamboom, want: familie die heb je voor altijd (niet dus) familie kom je nooit vanaf (wel dus) familie is er altijd en overal (echt niet), familie is er als je ze nodig hebt (van je leven niet) familie, daar zou je op moeten kunnen bouwen, rekenen, vastklampen…

Ze waren uitverkocht en lagen als steile doden op de levende have van het schip, drenkelingen die het nog niet weten, voer voor de vissen, mest voor de bodem van de zee namen die vertekend op het dek liggen te verbleken met ogen waarin de aarde niet bestaat, de geur van een manke diesel markeert het spoor waar ze de wind hadden geraapt uit…

Zolang wij hopen en leven mijn lieve schattebout zal ik onwrikbaar trouw steeds mijn liefde geven. Nu steekt het bootje van wal, veel liefde bevat het al. Laat vreugde je doorstromen laat mij je hartje bewonen. Als een gladde waterspiegel, als blinkende morgendauw, met zorgen en ook geluk wil ik altijd leven samen met jou.…

Een woord is hard en vierkant als een baksteen gooi het niet door de ruiten van je genegenheid die je beschermen tegen het ijs en tegen de wind die giert over de kale, lege vlakte Bewaar ze in je hart, de woorden; draai ze om en om, denk ze, verzin ze maar spreek ze niet uit…

Nog steeds timmert Unicef aan de weg om meisjes te redden van hun lot, geboren te zijn in een cultuur die het niet goed vindt dat je als vrouw een seksueel wezen bent. Hun lustknopje wordt weggesneden, met alle gevaren vandien, verschrikkelijke pijn en verminking voor het leven, nooit te kunnen ervaren dat de aardse lust met liefde verbonden…

Hij vertrok in zijn open cabrio zou wat boodschappen doen en zo, ging door regen ook door wind, was warempel net een kind. Een uurtje later kwam hij thuis, was " droog over" maar per abuis, sloeg ie een winkel over, was vergeten! Och arme, nog een keer door dat heerlijke natte regen- en wind weer. Niet gedraald en alsnog het vergetene…

Ze ziet ze vliegen: ik telde vogels sprak ze, kwam tot honderd en tien, zag jij ze ook, heb je ze ook gezien? Ik weersprak haar, joh dat kan niet, 'k heb niks gezien. Zo snel een vlucht vogels tellen, heb je niet gedroomd misschien? Het regent namelijk dat het giet en echt: dan zie je de vogels niet, laat staan dat je ze ze…

op de bank ligt snoep, een doek een oude sok en warm een deken in de hoek latent een vent met kracht in kromgebogen benen verborgen onder schier wat ingehouden angst (die bult is raar ik weet niet waar dat nu vandaan komt) “ik ben bang” gelukkig duurt een rit niet lang het ziekenhuis vlakbij wekt weer vertrouwen in de brij van deze…

de glazen deur valt dicht met een doffe klik ik laat je achter de deur van glas die zo doorzichtig jouw verwarde blik onze vermoeide harten schaamteloos blootlegt gelaagd glas valt niet uiteen het snijdt met klinische kundigheid onze banden door hoeveel lagen zijn nodig voor een geharde ziel?…

Wat kon die man toch lekker zitten eten van alles wat er op de tafel kwam. Van zuigbig of het zadel van een lam nam hij een deel als voor een leeuw bemeten. En las de kaart risotto van boleten of andersoortig smakelijke zwam, dan was het hek volledig van de dam; het tafelen ontaardde dra in vreten. Maar eens toen hij de weegschaal had betreden…

Uit liefde kregen Jullie mij, kind Op wie met graagte Werd gewacht - Het leven als Geschenk aan mij Meegegeven, Toek ik opgroeide Leerden jullie mij Dat het leven Voor een groot Deel bestaat uit Keuzes maken, Niet uit angst, Maar vanuit de Geborgenheid Van het gezin…

En zo is mijn grote kleine vent, vandaag precies twee jaar. Niet meer weg te denken, ondeugend, lief en aanhankelijk met een eigen wil, zo af en toe spelend en dan echt eventjes stil. Lieve knul je zit NU een eind weg, moeten we het even met een kaartje zeggen. Een hele fijne verjaardag, xxxx…

Zij schudt het leven, blaast voor even zichtbaar kleur op de wangen van het lage land.. de storm raast voorbij tilt onze kussen in de nacht naar almaar hogere sferen.. de spanning is gedaan zij is gaan liggen, de avond zucht na.…

Hij had geen kiespijn en geen tandarts nodig, terwijl een rijke Amerikaan hem met pijl en boog besloop, die maakte hem voor 50.000 euro overbodig, zonder dat die selfkicker kwade opzet overwoog. Zo zie je maar hoe de rijken hun geld spenderen, absurd veel verdienen aan menselijke gebitten om daarna een belangrijke leeuw te laten creperen, en…

Soms is een knuffel alles wat je nodig hebt Om voor even alles te vergeten Twee armen om je heen van iemand die het meent Gewoon even niet alleen maar samen met iemand die om je geeft Soms voelen we ons eenzaam, verlaten en alleen en verlangen we naar iemand die ons een knuffel geeft Gewoon twee armen om je heen van iemand die je lief heeft…

Wat is er in de storm van emoties die in echtheid aan ons bindt nog te vinden van de devoties zoals in vriendschap bij een kind jij met je materiële overvloed in een wereld van vergane glorie ik in mijn armoedig ondergoed ben ik nog waardig, potjandorie we kwamen toch allebei naakt op aard is deze vriendschap je niets meer waard we kunnen…

duizenden kleuren wiegen om aandacht vragen je hand in zachte koestering stelen rankheid in een klankbord van groen bloeien van leven naar dood met de vrucht in hun schoot het zijn jouw ogen die hen hebben gekozen de vraag om samen te gaan is hun bestaan bloemen houden van mensen maar zijn helaas afhankelijk van hun grillige wensen…

Voor wie zal ik nog snelsonnetten maken Als iedereen toch met vakantie is En vele volgers tot mijn droefenis Daarin een reden zien om af te haken? Vandaar, dat ik mij voor één keer verzet: Ik maak vandaag beslist geen snelsonnet.…

heb gezocht naar de vertwijfeling van jouw taalsprekende houding, je gezicht gekeerd tegen mijn uitwaseming reikte verder dan de lattenbodem van ons beider, ik lag verstomd na al die jaren en vergat de stem in mijn gesprek jouw voeten schoven naar de mijne in een klein gebaar van nood zelfs kleine repen licht tilden jouw trots van het kussen…

Nu weet ik wat er aan schort, Problemen met mijn klankbord. Het is een uiting Van akoestische kortsluiting, Geen vrijheid bij meningsuiting. Als u het niet gelooft, We hebben allemaal zo’n bord voor ons hoofd.…

Tijd geleden dat ik je zag waar blijft die tijd ik kijk er op terug met een traan en een lach Te lang geleden dat ik je vertelde hoe het met mij ging dat wij elkaar ontmoetten zo deed ieder zijn ding Familie zijn we vaak al tientallen jaren de één woont dichtbij voor naar de ander moet je om te gaan, sparen Het familiebloed stroomt…

De kwikstaart huppelt onbezorgd op de golven: stevige wieren!…

Al schrijf je dan over hoop de wisselval is nooit ver weg scherper zand strooiend in holle wandelgangen van ijdele luchtkastelen plots lopen gedachten knarsend vast halen wanhoop binnenboord gooien je leven overhoop toch is opschrijven een soort beginnen door het verwoorden van een gevoel bij het ooit herlezen denk je: dat dacht…

Wat te doen in spagaat als elke rek er uit lijkt behalve er voor zorgen dat je niet uitscheurt?…

hoe licht ze leven op in tegenstelling met andere gebedshuizen waar nadruk wordt gelegd op de zwaarheid mijner zonden donkerte eindelijk me hemels waardig niet langer een onheilskind voel dat het moet doen zonder liefde van mijn schepper…

Regenachtige zomermorgen. Ik heb de gordijnen opengeschoven voor het toneelstuk, het spektakel van de lichter wordende hemel achter de boomtoppen Bij de overburen is het licht aan om half zes in de morgen: wat een troost dat er, daar aan de overkant, een levend wezen is, een ander mens, een mede-mens zelfs! In doelloze, zinloze, blinde blijmoedigheid…

mijn lief is de rust die te lezen valt op jouw gezicht mijn lief je straalt waardoor jouw schoonheid tot zijn recht komt…