Alle inzendingen, jaar 2015, week 46

Een jaar trok aan mij voorbij. Van het oude zeer maakte ik mij vrij. Het nieuwe levensjaar plaatst mij onafgebroken in het licht van de hoop door haar in mij ontstoken. Een jaar trok aan mij voorbij. Van binnen uit vormde zich er een levensring bij. Ik ben die levensboom aan wie het groen is ontloken; in wie de levenssappen van het nieuwe…

Wat hoort een mens, wanneer zijn oren luisteren? Wat ziet een mens, wanneer hij zijn ogen sluit? Waarnaar verlangt een mens, wanneer hij alleen maar vraagt, maar nergens antwoord vindt? Tegen beter weten in verlang ik, naar een oud schip en naar de zee. Naar golven, hoge wolken en de wind.…

Ons kabinet heeft het nu echt voor elkaar: bij mij zijn de klompen gebroken en de broek tot op de enkels afgezakt. Men bereidt op dit moment, en dit is heel serieus, een noodscenario voor, voor het geval er geen bedden meer beschikbaar zijn voor de asielzoekers in de opvangcentra. Onnavolgbaar inventief heeft men bedacht dat we dan de…

Zo mooi is het om gedichten te schrijven ’s nachts als de dagtaak af is en iedereen die bij de Nederlandsche Bank werkt al slaapt; het is donker, dat spreekt, en ook stil, in mijn hoofd suist het van woorden, woorden, mijn vingers zijn hard van de schrijfmasjien. De versterker kreunt na: laatste zenders geven gruis. Het is nacht, maar de bomen…

het goud glanst minder dan gedacht de zekerheid die altijd stralend lacht heeft nu wat schaduw meegebracht nog zit het edele in het hart kleurt onderscheid de exclusieve schijn van schaarsheid in de monetaire schrijn maar wat standaard is wordt onderuit gehaald vertrouwen gefileerd de maatschappij raakt ingekeerd en hangt zich…

Bij 't rossig, zwaaiend schijnsel der flambouw, Welks walmen tranen teelt bij 't krinklend stijgen, Zie 'k spichtig kegels stijgen, pegels nijgen, Wier blijde blankheid werd tot wenend grauw. Het dropt, het dropt, van spits tot spits; aanschouw, Hoe langzaam droppen door de droppen zijgen, En, vallend, leven geven aan het zwijgen, En worden…

De wachtlijst is waarschijnlijk uitgebreid, Wat eerst één week was worden nu vijf weken. Waar onderhand de helft van is verstreken, Wat veel vraagt van je flexibiliteit. Dus ziekenhuis of medische kliniek, Een wachtlijst blijkt gemaakt van elastiek.…

één minuut stilte ik hoorde een hond blaffen die wist van niks deze onmenselijke daden zijn mensenwerk  een onmenselijke oorlog gevoerd door mensen  de hond blaftte nog een keer  straaljagers buikbommengordels kalashnikovs het zwarte gat van moord + zelfmoord drones altijd voor een God   of olie of een vaderland op moeder…

Als je mij met je donkere ogen raakt word ik vloeibaar, transparant kristal als achtbaan van onze gezamenlijke dromen, vraag ik je om in jouw bloedbaan te mogen stromen, op het gevaar af dat ik mijzelf ook als vluchteling beschouw het water ademt waarvan we allen zijn gemaakt, nog aarzelen onze lippen de vraag is, of we wel van…

Ook Beatrix heeft in haar jonge jaren Een stapje op het dievenpad gezet. Een appel jatten mag niet van de wet, Liefst drie uur lang zat Bea op de blaren. Een prijs van niks voor een vervuld verlangen, Haar schoonheidsideaal: twee appelwangen.…

wat zullen ze zeggen een eeuw na nu? zal er geoordeeld worden over ons, die stilzwijgend toekijken op I-pads en phones haarfijn zal worden uitgekloofd hoe wij toelaten dat banken samenspelen met megabedrijven oorlog kent geen romantiek lijken komen in een massagraf .…

Puur wil ik de heldere geuren beleven zonder heimwee naar een vroeger leven nu prille liefde zonder levensvragen geluk vervult met mooie dagen puur als het diepste uit een bron sereen in innigheid verbonden zo helder als de dag begint geen zorgen over oude wonden puur wil ik het maanlicht zien in alles wat ik op zal schrijven moet liefde…

Recht op je doel af. Natuurlijk met een reden vanaf het heden.…

Soms denk ik dat niemand me mag Dat niemand om me geeft Wat er ook gebeurt Maar gelukkig zijn er ook mensen die wel om me geven Dat zijn mijn echte vrienden Love you my friends!…

Het zijn barre tijden voor ons allemaal. Angst voor terreur. Angst voor vluchtelingen. Angst voor wie komt en angst voor wie gaat. Angst voor de dag van morgen en angst voor die van overmorgen. Angst voor onze jobs en pensioenen. Angst dat anderen die onhaalbaar en onbetaalbaar zullen maken. Angst voor vreemden en barbaren. Die schrik…

Als u poëzie zoekt, moet u verder u heeft nog een weg te gaan maar u zult het zeker vinden want poëten die bestaan. En hun taal is te begrijpen ook al ogen woorden vreemd, verband laat het woord uw tijd bezinken tot de eerste stap in 't nieuwe land. U ervaart daar licht en ruimte met de woorden om u heen spreken, schrijven, doen en laten…

Pas op voor beste wensen van Henk Krol Ook na je dood kan hij je nog bereiken De man gaat voor zijn kiezers over lijken Op jouw verjaardag is hem niets te dol Hij zou, als hij daarmee je stem kon vangen Zelfs bij je graf nog slingers op gaan hangen.…

Hier leeft geen angst niet hier nee, in mijn thuis, gebouwd van hout dat, hoewel oud, haar klank niet is vergeten. Het kraakt en piept enkel en alleen het ritme van ons leven, voor wie luistert en wil weten, hoe stormen te verduren die wanhoop waaien, mettertijd, en hoe te bestaan achterstevoren. Hier drupt alleen…

Bij het oplossen Van de puzzel In de Volkskrant, Woensdagmorgen Bij het ontbijt, Kostte het moeite En een vleugje wanhoop Om bij 38 verticaal Paradijs, 5 letters, Mekka in te vullen.…

Ik droom dat Ik een kind ben Dat speelt met Andere kinderen In de zandbak Van onze jeugd - De meisjes gaan weg Als de jongens te ruw Worden en elkaar Bekogelen met ballen zand, Er vallen tranen Als in de kogels van zand Ook wat steentjes meegaan - Twee jongetjes huilen, De rest lacht hen uit Een droomflits verder…

ik kan hem niet inlossen en breek hem als een dunne tak zo eenvoudig is het dus maar zie de splinters zie het hout het leven dat er was de randen ogen zo ongelijk gewond en niet te lijmen gelijk het hart ooit vol van liefde maar het gevoel toch nooit heeft kunnen rijmen…

Als ik in jouw ogen kijk dan zie ik daarin het paradijs. Ik zie daarin de zee, de sterren en de zon die mijn hart brengen van zijn wijs. Jouw ogen vangen mij door hun mooie blauwe kleur. Daarmee ontneem je het grijze aan mijn lucht en open je daarmee in de regenboog een nieuwe deur. Jouw ogen zijn de spiegel van al het mooie in…

Ik ben je lichtje. Wil je ook zijn voor mij een lichtje? Een lichtje voor de wezen in het land van wezen. Het is maar een sms berichtje. De kerststal is ook een lichtje. Nu sluit ik het lichtje van mijn mobiele telefoon. Slaap zoet…

Vannacht ben ik in slaap gevallen, zoals ik altijd en gewoonlijk doe, terwijl ik luisterde naar de radio. Dagklaar was ik en heel erg moe. Toch werd ik vannacht klaarwakker, terwijl mijn radio gewoon verder ging, met mijn zojuist gedroomde droom! Nu weet ik wat ik al wist. Dromen zijn werkelijk waar. Er is absoluut geen sprake van enig…

Ze zeggen dat we in oorlog zijn met een barbaarse piratenbende in Syrië en een clubje NSB-ers in Europa. Hebben ze jou al opgeroepen? Ik krijg nog elke dag reclame in mijn bus en alle tv-kanalen zijn nog in bedrijf. Vannacht weet Lugh de boel goed op te frissen, want het stormt en dat is wellicht beter dan zo'n symbolische wedstrijd in…

de storm vanavond voert alles met zich mee bladeren en hele takken hutten en caravans en blikjes bijbels en korans en atheistische geschriften in de regen en de hevige wind onder zwaaiend licht naast omvallende fietsen en brommers en alarm dat her en der afgaat Storm! Blaas alles weg! Staan we morgen verdwaasd op midden in onze…

De winterslaap ziet visioenen van bloesems door lente prikkel.…

Natuur, zo zacht, zo wars van schijn, laat in uw spoor mijn voetstap zijn, gelei mij door 't oneffen land gelijk een kind aan 's moeders hand. Als ik vermoeid van struiklen keer, dan zink ik aan uw boezen weer; dan lest aan uwe moederborst uw hemelnekter mijne dorst. Hoe rust ik dan in uwe arm! gij dekt mij in de koude warm. O! lei mij…

Hoe het is om nu te leven te midden van te midden van geschonden geesten en verwarde vrienden die ontheemd in eigen huis, beroofd van al wat breekbaar en waarachtig is, de zweepslag van een nieuwe knechtschap incasseren. Hoe het is om nu te leven – door verleugening en kromspraak uit de taal verjaagd te worden…

ik was in de ban van vorm en kleur zij inviteerden mij als hun penseel mijn beitel bleek te scherp en agressief claimde teveel ruimte in een brok graniet bij het sierlijk transparante van glas was het de warmte die ik niet onder controle had ik wist altijd al garen te spinnen tussen het witte linnen in mijn schildersatelier…